*
her şeyi hiç değiştirmeden yazdığım gibi bunu da aynen yazıcam binler.
o an müdehale etmedim.
sanki düşünmeye çalışır gibi kendimi zamana bırakmış,
içten içe de bu anın uzun sürmesini istiyor gibiydim.
neler yaşamış olursam olayım fiziken hala 20 yaşındaydım
ve hormon ferman dinlemiyordu.
hiç bir şekilde karşılık vermediğim gibi geri de çekmedim kendimi.
istemem yan cebime de koy da değildi aslında,
hem şok olmuş hem de çavuşa söz geçirememiştim o an.
ama ceyda dozu arttırıp beni iyice kendine çekince o arada kalan yüreğim cız etti birden.
omuzlarından tutup geri çektim ceyda'yı.
bu yaptığından o bile utanmışken bir de benim halimi bu yaşına kadar böyle bir şey yaşamamış ve köpek gibi eylül'ü seven ömer'i düşünün beyler.
kıpkırmızı olmuştum o an.
hiç bi şey diyemedim,
kızamadım da.
öylece baktım ceyda'ya.
susmamı fırsat bilen ceyda ufak bir girişimde daha bulunsa da.
-olmaz ceyda. dedim
önce bi şey demedi,
sonra ufak bir hamle daha yaptı ama bu sefer niyeti öpmek olmadığı için müdahale etmedim.
sarıldı ceyda.
kafasını göğsüme dayayıp durdu bir süre.
ben hiç bir şey yapmadan bekledim yine mal gibi.
sonra kafasını kaldırdı ceyda.
-çok hızlı atıyor. dedi
-ama senin için atmıyor. dedim
aslında mecazen doğruydu dediğim, kalbim eylül için atıyor, gözüm bir ara ceydanın göğüslerine kaysa da genel itibariyle eylül'den başkasını görmüyor ,
ama fiziken o anki ritim artışı ceyda'nın dudakları sponsorluğunda gerçekleşiyordu.
ama kıvırdım işte kendi çapımda.
hiç bi şey demeden yürümeye başladım.
ceyda bi süre olduğu yerde dursa da sonra o da geldi peşimden.
arabaya bindik.
hiç konuşmadık yol boyunca.
izmit'e gelmiş yahya kaptan'a girmiştik.
benim ona kızgın olmam gerekirken sanki tepkili olan oymuş gibiydi.
hiç bir şey demeden indi arabadan.
kendimi kötü hissediyordum,
suçum günahım yoktu ama eylül'ü aldatmış gibi hissediyordum kendimi.
kirlenmiştim amk.
eylül'e bu durumu kesinlikle çaktırmamam gerekiyordu,
tek korkum ceyda'nın bu olanları koz olarak kullanmasıydı.
öyle böyle derken düşüncelere arasında geldim durağa.
bizim kız her zamanki gibi camda bekliyordu.
beni görünce gülüverdi,
o gülünce ben de güldüm haliyle ama benim gülüşümde bi şeyler ekgibti.
o da fark etmiş olacak ki mesaj attı direk.
"iyi misin?" yazıyordu.
"dün gece pek uyuyamadım, bi kahve ısmarlarsan belki düzelirim" dedim
cevap gelmedi ama eylül geldi biraz sonra.
üzerinde ona çok yakıştırdığım ama bende pek de hoş olmayan anıları canlandıran o sarı elbisesi vardı yine.

*
durağa gelmesinden rahatsız olacağımı bildiği için karşı kaldırımda bekledi.
ben rüstem abi'den müsade almak için içeri girdim.
-abi müsadenle ben biraz eylül'le çıkıyorum, öğleden sonra gelirim, civardayım, acil durum olursa ararsın. dedim
-eyvallah ömerim. dedi rüstem abi ve çıktım duraktan.
arabaya bindik eylül'le.
allahım bir insan ancak bu kadar tatlı bu kadar güzel olabilirdi.
ve bu insan benim yanımda olduğu için kendimi gerçekten de çok şanslı hissediyordum.
-sür bakalım. dedi eylül.
-nereye. dedim
-bildiğim bi yer var. dedi
-istanbul'a gitmem ama bu sefer. dedim tebessüm ederek.
-benzinini koyarız be ne var. dedi eylül gülmeden.
-sen ciddi misin. dedim
-yok be şaka yapıyorum, korkma hemen. dedi bu sefer gülerek.
rahatlamıştım.
-sonuç olarak nereye gidiyoruz. dedim
-sür bakalım sahile doğru. dedi
-emredersiniz efendim. diyerek çalıştırdım arabayı.
sahildeki kafelerin oraya gelmiştik, arabayı park edip indik arabadan.
-dışarda otursak üşür müsün. dedim
-yok üşümem, deniz havası almış oluruz hem. dedi
aysel'in bir ara işletmesini yapacağı kafeyi seçtik ve onun bahçesinde oturduk denize doğru.
garson geldi, kahveleri söyledik.
hiç konuşmadak baktık birbirimize.
sonra eylül elimi tuttu masanın üzerinden.
-özledim. dedi
ama bu her zamanki gibi masum olanından değil gibiydi sanki.
ya da kafam hala bi kaç saat önceki ceyda muhabbetinde kaldığı için bana öyle gelmişti, bilmiyordum.
-ben de. diyebildim sadece.
-iyi. dedi ufaktan trip atarak.
derken bizim kahveler geldi.
emrah'tan, gamze'den, eniştem'den, cemil usta'dan, umut'tan lafladık biraz.
güzel şeyler konuştuk,
güzel şeyler olacağına dair hayaller kurduk.
iyi gelmişti eylül'le görüşmek.
hem gerçekten de özlemiştim hem de ceyda ile olanlardan dolayı vicdanımla başbaşa kalmamış,
o defteri sonra açmak için kapatmıştım.
-akşam bizim çocuklarla mı görüşsek. dedi eylül.
-bizim çocuklar derken? dedim
-gamze ve emrah'tan bahsediyorum canım. dedi
onlara "bizim çocuklar" demesi gerçekten de çok hoşuma gitmişti.
-aslında süper olur biliyor musun, hem ben de bayadır görüşemiyorum, özledim, hem de emrah'a süpriz yapalım. dedim
-nasıl? dedi eylül
-akşam gidelim emrah'ı alalım, bizim kayığa gidelim üçümüz sonra da gamze'yi getireyim ben, sevinsin kerata. dedim
-sevinir di mi. dedi
-sevinmez olur mu hiç, sen beni gördüğümde sevinmiyor musun. dedim
-ne sevincem be. dedi kendi çapında ufak bi şaka yapakarak
şaka bile olsa üzülmüştüm amk.