*
-eyvallah. diyerek karşılık verdim ben de.
kahveler bitmişti, hesabı isteyip kalktık.
eylül mücadele etse de iki kahvenin parasını da veremeyecek adam değildik neticede.
umut'tan dolayı çevremdeki kimse bana para harcatmak istemiyordu ama böyle de olmazdı.
çok şükür elimiz ayağımız tutuyordu ve altımızda da ekmek teknemiz vardı.
-daha akşama çok var, umut'u görmesek mi. dedi eylül arabaya binerken.
-aslında iyi olur. dedim ve hastaneye doğru sürdüm arabayı.
hastaneye gelmiştik, otoparka park edip indik arabadan.
bizim ufaklığın olduğu bölüme çıktık ve camlı bölüme girdik.
camın önünde duran biri vardı,
ellerini cama yaslamış oğlunu izliyordu.
yanınına gittiğimizde gözlerinin yaşlı olduğunu gördük eniştemin.
hiç bişey demeden omzuna dokundum ve "güçlü ol" demeye çalıştım.
-ne güzel uyuyor di mi. dedi
-evet enişte. dedim
-gözleri de çok güzel di mi. dedi
-ablamınkiler gibi. dedim henüz umut'un gözlerini görmesek bile.
-iyi olacak di mi. dedi
-bizden daha iyi olacak. dedim
-biz iyi miyiz ömer. dedi
-iyi olmak zorundayız enişte. dedim
bi konuşma enişteme iyi gelmiş olacak ki sildi gözyaşlarını.
bizim ufaklık da sanki bunu hissetmiş gibi hareketlenmeye başladı birden.
eli kolu oynuyor sanki babasının ağlamamasına seviniyor gibiydi.
gözleri hala kapalıydı ama sanki burda olduğumuzu biliyordu.
bi süre daha umut'u izledikten sonra 2 kişi girdiğimiz odadan 3 kişi ayrıldık.
önce eniştemi börekçiye bıraktık sonra da eylül'le devam ettik yola,
cemil oto'ya doğru sürdüm arabayı.
arabayı dükkanın önüne park edip indik arabadan.
her zamanki gibiydi bizimkiler.
cemil usta dükkanın önünce çay içiyor, emrah bi şeylerle uğraşıyordu.
-hoşgeldin evlat. dedi cemil usta.
-hoşbulduk usta. dedim
geldiğimizi gören emrah da işini bırakıp yanımıza geldi.
-ooo yenge hoşgeldin. dedi emrah bana selam vermeden.
"yenge" lafı benim hoşuma gidiyordu aslında ama belki eylül yadırgar diyerekten kaş göz yaptım emrah'a.
eylül bi şey dememişti ama emrah "eylül" diye düzeltti.
iki üç sohbet muhabbetten sonra emrah işine geri döndü.
ben, eylül ve cemil usta dükkanın önündeki taburelerde oturuyorduk.
-gamze nerelerde usta. dedim
-evde. dedi
-akşam çıkartalım mı onu bi. dedim
-nereye. dedi
-sahile falan ineriz, dolanırız az, sıkılıyordur evde. dedim
-geç mi gelirsiniz. dedi
-azcık. dedim tırsa tırsa.
-iyi hadi bakalım öyle olsun, sana emanet. dedi
-tamam ama usta, emrah'a söyleme. dedim
-satıcak mısınız lan çocuğu yoksa. dedi birden sinirlenerek.
-yok usta, küçük bi şaka yapıcaz da. dedim "emrah'a gamze'yle süpriz yapıcaz" diyemeyeceğim için.
-iyi bakalım. dedi cemil usta.

*
-akşam kayık yapalım mı. dedim emrah'ın yanına gelip.
-kim kim. dedi
-sen, ben, eylül. dedim
-içecek miyiz. dedi
-geçenki güzel olmamış mıydı. dedim
-tamam, o zaman. dedi
saat 6'yı geçiyordu.
normalde 8 gibi çıkardı emrah ama cemil usta'dan müsade alıp kaçırdık emrah'ı.
önce emrah'ı eve bıraktım üzerini falan değişsin diye sonra da eylül'ü.
ben de eve geçtim biraz dinlenmek ve kafa dinlemek için. uzandım çekyata.
derken mesaj geldi telefonuma, tanımadığım bir numaradan geliyordu ve
"kiralar yine gecikmeye başladı ömer bey * " yazıyordu mesajda.
numarayı tanımamış olsam da mesajı atanın Güler olduğunu anlamıştım.
"yarın halledicem ortak" yazıp bilemediğim için gülücük koyamadan gönderdim.
düşünceler arasında uzandığım yerde uyuyakaldım.
ne kadar uyuduğumu bilmiyordum ki telefon sesine uyandım.
arayan eylül'dü, açtım telefonu.
-alo. dedim
-bensiz gittin galiba. dedi
cevap vermeden saate baktım, saat 10'u geçiyordu.
-uyumuşum, 10 dk ya geliyorum. dedim
-peki. dedi ve telefonu kapattı.
elimi yüzümü yıkayıp kendime geldikten sonra çıktım evden, doğru eylül'ün evine sürdüm.
arabanın sesini camdan duyup dışarı baktı ve beni görünce aşağı indi eylül.
eylül'le beraber önce emrah'ı aldık sonra da sahildeki büfenin yolunu tuttuk.
ben gamze'nin içip içmeyeceğini bilmediğim için her zamanki gibi bi 70'lik, 1 litre su, süzme yoğurt ve plastik çatal aldım. nevaleyle birlikte bizim kayığın yolunu tuttuk.
önce ben, sonra eylül ve en son da emrah bindi kayığa.
oturduktan sonra kalmadığını bile bile bizim son rakıyı yokladım yine,
şişe yerindeydi ve kim içtiyse dibini görmüştü her zamanki gibi.
"vay amk" dedim içimden. bizim rakıyı ve yoğurdu açtım, bardakları yerinden çıkartıp çalkaladım.
ilk kadehleri doldurduk, "şerefe" diyerek ilk yudumları almıştık ki ben daha fazla geç olmasın diyerekten ayağa kaldım gamze'yi almak için.
-hayırdır. dedi emrah.
-ya abi rüstem abi'den onun arabanın anahtarını alacaktım, onu almayı unuttum, müsadenizle bi gidip geliyorum ben hemen. dedim
-olum saçmalama, yarın alırsın. dedi
-yarın rüstem abi yok, ayıp olur abi, adam kırk yılın başında bi şey rica ettim, servise zütürücem arabasını sabahtan. dedim
-iyi madem, ne diyim. dedi eylül var diye küfür edemeyerek.
eylül'le çaktırmadan işaretleşip atladım kayıktan.
gamze eylül ile önceden haberleşmiş olduğu için hiç bi şey demeden sürdüm cemil ustaların evine.
binanın önünde gelince durdum ve gamze'yi aradım. gamze geldiğimi anlayarak telefonumu meşgule düşürdü ve aşağıya indi, o da çok tatlı olmuştu.
emrah da onu görünce çok sevinecekti,
emrah'ı mutlu edeceğim için içten içe ben de mutlu olmuştum, sahile doğru sürdüm arabayı.
yoldayken emrah aradı, küçük süprizim bozulmasın diye açmadım telefonu, hemen ardından 2.yi aradı, aklım kalsa da zaten yaklaşmış olduğumuz için yine açmadım ve 1 dk sonra arabayı az önceki yerine park ettim.
kayığa yaklaştığımızda emrah'ın sahilde tek başına oturduğunu gördüm, yanında eylül yoktu.
önce eylül'ü göremediğim için panik olsam da sonra emrah'ın o halini görünce beynimden vurulmuşa döndüm...