Bir insan ne kadar büyük hata yapabilir?

Kendini öldürecek kadar mı? Yoksa kendine bir ömür boyu işkence yapacak kadar mı?

ikinci seçenek bendim. Onunla tanışmam bile hataydı.

Onu tanımaya başladığımda, onun bana ait olamayacağını hissetmiştim bile. Tam 3 yıllık sevgilisi vardı.
Ki bunu tanıştığımız gün; yazdığımız, 3bin mesaj içerisinde öğrendim.

Ben onu unutmalıyım düşüncesiyle yanarken, o bana sevgilisiyle durumlarının kötü olduğunu anlatıyordu.

Sevdiğiniz insan size sevgilisini anlatsa?
inanın daha büyük bir acı yok. Ben bu duruma dayanamazken aptal bir nedenle kavga ettik.

Onun gözlerinden tam 1 ay kaçtım. Size yemin ederim o 1 ay içerisinde bir kere gözlerine bakmadım. Peki o bir ay içerisinde ne mi yaptım?

Mila ile tanıştım. Tekrar. Mila kim mi? Ben de bilmiyorum.

Onunla tam 2 yıl önce komşuyduk. Ankarada ona rastladım.

Rastlantılar gerçekten raslantı mıdır? Yoksa yolların kesişmesi midir?

Sonrasında gelen ilk hafta sonunda beni yanına çağırdı. Ben de gittim.

Yalnız kalıyormuş. Hoş bir evi var. Klima bile vardı iyi hatırlıyorum.

Bizim tabi dertleşeceğimiz çok belli. Rakı alıp geldim 100lük. Ona da meze hazırlamasını söyledim. Ama o sipariş ederiz dedi. Ve etti.

Tabi sakin sakin demleniyoruz. Kafalar yerine gelmeye başlayınca. Mila bana anlattı; ailesiyle olan tüm sorunları. Gerçekten içler acısıydı. Çok üzüldüm.

Mila daha fazla sarhoş olmaya başlayınca bana çok daha yakın oturmaya başladı. Beni de tabi korku sardı. Ne oluyor diye düşünüyorum. Mila gözlerimin içine bakarak hoşuma gidiyorsun dedi.

Ve tekrar öpmeye kalkışacakti ki engel oldum.
Gel seni uyutuyum dedim. Yatağına zütürdüm yatırdım. Tabi yatmanın etkisiyle midesi bulandı. Bir de kusmaya zütürdüm. Sonra yattı uyudu.

Peki ben mi ne yaptım. Kalan rakının bana yetmeyeceğini anlayıp. 2 de bira almaya karar verdim. Biramı da alıp tüm gece o gözleri düşündüm.

Eğer biri aklınızdan çıkmazsa ne yaparsınız?

Beyninizi uyuşturmak çözüm sayılır mı?

Sabah kalktım midem yanıyor. Sigara içmemeliydim ama tutamıyorum ki kendimi. Birkaç gündür cumalı kızık denen mekanda yemek yiyorum. Hem istediğim şeyi yapıyorlar hem de köy gibi daha ne isterim ki. Bindim bi dolmuşa tip tip insanlar arasında geçtim benim mekana.

Bahçedeki çardakta yiyorum. Sarı bi kedim var. Her gün seviyorum. Tam, sigara böreğini gömüyordum ki karşıma sahildeki kız oturdu. Dün geceki. Gece ona anlatmıştım bu mekanı. Ama o kafayla hatırlayıp bir de geleceğini düşünmemiştim bile.

Numaranı vermedin, dedi gülerek. Benim suratım asık; dedim ya, istemiyorum burada bulunmasını. Ben yerken, o da biraz atıştırdı serpme kahvalıdan. Sonra biraz bozuldu bu duruma(suratım asık). Bir iki dakika suskun kaldıktan sonra; geldiğime mutlu olmadın mı? Dedi.

Dürüst oldum. Zaten onca şey başıma dürüst olduğum için gelmedi mi? Bir daha olsam ne olur ki? Bilerek bırakmamıştım numaramı; sadece o gece içimi dökmek istedim, dedim. Bayağı sinirlendi. Çıktı. Gitti. Umrumda mıydı? Hayır. Hemde hiç. Sigara içtim mekandan çıktım.

Doktora gittim. Adam, hala miden asidik felan dedi. Ben de dedim; zaten mide asittir. Adam, işine karıştığım için sinir oldu. Açıklama yaptı. Sigarayı içme, dedi. Ben de tamam dedim, işte klagib.

Komik olan kapının önünde sigara yakmamdı heralde *.

Her bağımlılık öldürüyor mu ya ?

Mila gittiği gibi mesaj atmaya başladı. Üniversitesinin olduğu şehre gittiğinde ise fotoğraflara boğdu beni.

Benim aklımda ise hala o güzel gözler vardı. Ama Mila'nın da amacı başka şeyler değildi. Konuştuk eğlendik. Komik olan ise 2 gün sonra; günü birlik kalmaya geldi.

Arkadaşlar bu hayatta güvenmek çok önemlidir. Size güvenilmezse ne yaparsanız fayda etmez. Mila bana güveniyordu. Evime geldi gece bizde kalacağını söyledi. Bizimkiler yoktu zaten kabul ettim.

Bira içtik. En sevdiğim cipsi yedik. Çekirdek sigara film muhabbet. Mükemmel bir gece geçirip yatağıma geçtim. Yine o gözler vardı önümde. Ona özlemmm duyarak yastığıma sarıldım ve uyudum.

Sabah olduğunda her zamanki gibi ortalığın in cin olduğunu farkettim. Ben topladım o ise bize kahvaltı yaptı. Krep. Gayet güzel olmuştu. Çikolata ve sütle gömdüm.

Ardından o tekrar şehrine gitti. Beyler kız fazlasıyla zengindi. Canı ne isterse onu yapıyordu.

Paranın alamayacağı bir şey var mıdır? Para bu hayatın tecrübe birikimidir. Ancak bazı kişiler daha avantajlı çıkmıştır.

Dünyanın en güzel şarkısını paylaşmak isterim.
https://open . spotify.com/track/3DKwV4v8jB1wMP5apNw9s2
Ahmet kaya - Ayrılığın hediyesi

Burdan sonra zihnimde yalnız kalan anıları ileticem. inanın 5 yaşımı daha çok hatırlıyorum. Eğer bir şeyi unutmaya gerçekten çabalarsanız unutursunuz...

Öncelikle onunla(o) hayatımda gerçekleşen bir kaç güzel anımızı yazmak isterim.

Ben ona tatlı kız demeyi seçmiştim. Çünkü tatlılığın güzellikle alakası yoktur. Annenizin yaptığı pudingli o kötü görünümlü pasta bile dünyanın en tatlı pastası olabilir. Çünkü değerlidir.

iyi geceler tatlı kız yazarak yattığım her gece mışıl mışıl uyumuşumdur. O da bana bir şey diyordu ama unuttum.

Unutmak nasıldır biliyor musunuz? Beyniniz bir insanın önce yüzünü unutur. Ne kadar düşünseniz de gözünüzün önüne gelmez. Ardından sesi gider onu da silersiniz. Sonrasında kokusunu unutursunuz. Ve son olay ona dair olan şeyleri unutmaktır. Bu durum rüyanızı unutmaya benzer ne olduğu dilinizin ucundadır ancak söyleyemezsiniz. Beyniniz bilir siz değil.

Onuna mutlu olurduk bunu hatırlıyorum. En salak gülüşümü ona attığımdan eminim. Beraber sıramızda uyurduk bunu da hatırlıyorum.

Bir gün okul çıkışı ona her şeyi anlatmayı isteyerek onu bir parka zütürdüğümü ancak köpekleri sevip geri döndüğümüzü hatırlıyorum.

Karın altında benim otobüsümü beklerken o güzelliğine dayanamayıp bir otobüs sonrasına bindiğimi hatırlıyorum.

Yağmurun altında onunla deli gibi ıslandığımız bir gün hatırlıyorum.

Ondan geriye kalanlar sadece bunlar. Gerisi zihnimden gitti. Bunları da unutmamak için yazıyorum. Geçmişini unutanın geleceğini giberler. ( Atatürkten alıntı)

Gelecekteki kararlarımızı geçmişimiz mi belirler? Hiçbir şey yaşamasak da aynı kararları verir miydik?

Beyler milayla sevişmek gibi bir amacım yoktu. Ona da öyle söyledim.

"Bak Mila biz birbirimize destek olmak için varız. Asla seninle sevişmek gibi bir niyetim yok. Bırak biz birbirimize manevi destek olalım. Ve beraber olabileceğimiz birini seversek kolayca kopalım birbirimizden"

Biraz garip baksa da kabul etti. Bence de öyle olmalı dedi.

inanın o gece birimiz bile sex isteseydi olurdu. Ancak ikimiz de kararlıydık. Her şeyimizi anlattık birbirimize.

Sapıttık beyler ikimizde rahatlık isteyen insanlardık. Benziyorduk birbirimize. Içtikçe içtik para onun sayesinde hiç dert olmadı.

inanın en eğlenceli zamanlarımdan 1 ay geçirdim. Sarhoş ve mutlu anılarımı anlatmak isterdim ancak çok sevinilecek ve anlatmaya gerek duyulacak bir olay yok bu zamanda. Sadece rahat bir şekilde geçti ayımız.

Bu arada bir yerde onunla barıştık inanın ne zaman hatırlamıyorum(onunla ilgili her şey hafızamdan siliniyor). Ama komik bir olayla barışmıştık.
Ben sıramda daha ne kadar sürecek tarzı bir yazıyla karşılaştım.

Tesadüfler var mıdır? Şans mı onun adı? Raslantı? Yoksa hepsi bizi yanıltanlar mı?

ihtimalleri ne belirler? Rastgele midir? Yoksa belirli midir sırası?

Ben bu hayatta kimseye üzgün olduğumu söylemedim. Ve söylemeyi bırak anlamamaları için güzel bir oyunculuk yaptım. Anlamadılar. Zaten istemiyordum yanımda kimseyi.

Eğer yanınızda birinin olmasını istiyorsanız olmaz. Bu çoğu zaman gerçekleşen bir olaydır.

Üzüntümü nasıl mı aştım? Öfke. Şuan hala sahip olduğum en temiz duygu. inanın sinirlendiğimde zarar verdiklerimin haddi hesabı yok.

Bursada kalırken canım fazlasıyla sıkıldı. Ben de topkapıda tanıştığım kızı aradım. Buluştuk. Öğretmen olduğunu öğrendim. Eğlenceli bir kızdı. Ancak pek neşem yoktu. Eğleniyormuş gibi yaptım.

Hayat kendimizi aramak, biz kimiz demek gibi amaçlarımız da vardır. Ama yaptığımız bir hata var. Her gün değişiyoruz. Değişen bir şeyi bulmak imkansızdır. Benim pes ettiğim nokta tam bu zamanlardı. Kendime söz verip anı yaşayacağıma söz verdim. Anılarda yaşamak yerine.

Anılar artık bir hikaye sevdiklerim ise sadece bir sayfa. istediğimde okurum, eğlenir, üzülürüm. Gerektiğinde ise tozlu raflara terk ederim.

Peki hikayelerin halk efsanelerine dönüşmesi ne kadar sürer? Hiçbir zaman inanmayacağımız gerçeklere dönüşmesi...

Sizin için birinin hayatınızdan çıkması ile ölmesi arasında bir fark yoktur. Hayatınızdan ayrılır.

Ancak onun için yaşamak en kıymetli hazinedir. Biri sizin için ölebilir. Ama unutmayın kendi için yaşıyor.

Ben bir hata yaptım. Ona defalarca ulaşmaya çalıştım. Büyük hata...

Eğer bir kadın sizi bırakmış ise sizden umudunu kesmiş demektir. Zorlamak boşuna. Giderse onun hayatında ölmelisiniz. Yoksa ona acı çektirirsiniz.

Gerekirse 100 kişilik acıyı tek başınıza taşıyın. Ancak onları başkalarına vermeyin. Elbet tekrar size verecekler. Yapmanız gereken acının morfin etkisine kendinizi bırakmaktır.

Canımız fazla acıdığında çeşitli yatıştırıcılar kullanırız.
Bedenimiz onca işlevini bir neden için yaparken acı çekmeyi unutmuş olma ihtimali var mı?

Acaba acı da diğer kötü şeyler gibi bağımlılık yapar mı?

Bir süre beraber kaldık. Ardından, bir akşam ikimizin de ortak arkadaşı olan kızlardan biri, bizi yemeğe davet etti. Ben bir hinlik aradım. Çünkü sevmediğim kızlardan. Onlarca zararları dokundu bana daha önce. Ayrıca sevmiyorum amk restorantları. Ben ne kadar öyle desem de; Berkay, aga incelik yapmışlar gitmek lazım diyerek beni ikna etti.

Gittik, oturduk mekana. Mekan sahibi, tanıdığım bir çocuğun abisi çıktı. Kapıda birbirimizi tanıdık. Kızlar daha gelmeyince; ben arka tarafa geçtim az sohbet ettik. Geri döndüğümde kızlar gelmişti. Ben gelirken oo mekanı sahiplenmişiz dediler. Bulaşıkçı arıyorlarmı diye sordum dedim mekanı gözlerimle göstererek. (Mekan bayağı lüks )

Şimdi gelelim her şeyde olduğu gibi tak olan kısıma. Kızlar 4 kişi beraber gelmişlerdi. Ben hadi sipariş vermeye başlayalım dediğimde; bu acelen ne bee tepkisini almıştım. Tepkileri bana garip geldi. Ama neyse dedim.

Ardından ben, telefondan okumadığım mesajları okurken; kapıdan eski ilkokuldaki sevgilim, giriş yaptı. Kızı en azından 4 yıldır görmüyordum lan. muallakliğe bak resmem tuzak kurmuşlar. Kız da köpek gibi süslenmiş. iğrenç gözüküyordu. insanların kendi yaşlarından daha büyük giyinmesi, sadelikten kaçınması ve abartı makyaj yapması hep rahatsız etmiştir beni.

Yüzüme bir kere bakıp ardından önüne döndü. Yavaş bir şekilde yanına oturdum. Özür dilerim, dedim. Önemli değil, dedi. Biralardan birini bana uzattı. Midem, dedim. Gülüp pardon, dedi.

Tüm hayatlarımızı birbirimize anlattık. Ben anlatırken bayağı etkilenmiş görünüyordu. Daha fazla içmesine izin vermedim. Cidden sapıtıyordu içince.

Biraz daha durunca üşüdük. Beni evine davet etti. Kabul ettim. Geçtik. Atıştırmalık bir şeyler getirdi yedik. Sonra film izleme fikri çıktı ikimizden de. incir reçeli izlemiştik. Halil sezainin şarkı söylediği kısımda şarkıya ben de eşlik edince. Dönüp yüzüme baktı.

Sonra dudaklarıma yaklaştı. Öpüştük. O gece aramızda güzel şeyler yaşandı. Beraber uyuduk. Ancak sabah bende çok fazla pişmanlık vardı. Tabi onda da. Sevdiklerimizi aldattığımızı hissettik.

Ancak umrunda değildi. Artık geçmişten pişmanlık duymak istemiyordum. Ona da düşüncelerimden bahsedince beni haklı buldu. Sabah gidip sıcak simit ve poğaça aldım.

Çay demledim. Yedik içtik. Birkaç günüm onunla geçti.

insanlar her şeyi fiziksel olarak düşünüyor. Bence kirli olan beden değil düşüncelerdir. Zira fiziksel bir kirliliği duş alarak temizleyebilirsiniz. Peki ya zihinsel kirliliği?

Mila' nın hayatına özenmiştim. Fazla para, rahatlık, aileden bağlarını koparmış bir kız.

Özlem giderdik. Bir öğrenci şehrinde yalnız kalıyormuş.
Mila, güzeller güzeli gözleri unutmama yardımcı olabilir diye düşündüm. Aptalım.

Muhabbetlerimiz sade gitti. Mila Ankarada'dan gitmeden bir daha görüşmek istedi. Bir parka oturduk. Zira gürültülü kafeleri hiç sevmem. Sakin olmalı ortam. Ya kimsenin bilmediği bir yer yada bir park.

Biraz sohbet ettikten sonra sigara ikram etti. Kötü bir şey anlatacağını anlamıştım. Duygularını pek saklayamazdı zira.

Uzun süredir sigara içmesemde kabul ettim. Annesininin babasıyla ayrı olduğunu anlattı. Durumlar kötüydü. Üzüldüm. Bir sigara da ben istedim.

Sonra gidelim bir meyhaneye içelim lan dedim. Kabul etti. Burda mütevazi bir şekilde paramın olmadığını belirttim. Umrumda değil yorumuyla karşıladı.

Orada ben ona o güzel gözleri anlatırken, o bana tak gibi geçen hayatını anlattı. Ve benim durumum hakkındaki yorumu; " Aşık olmuşsun ama imkansıza " idi.

Ve bir şeyi daha belirtmek isterim. Mila benden yaşça da büyüktü. Ben lisedeyim o ise üniversite.

iki insanı sevgi bir araya getirebilir. Peki bunu üzüntü yapabilir mi?

Sevgi birleştirdiği kadar ayırıcıdır da. Peki üzüntü mükemmel bir birliktelik başlatabilir mi?

Eğer bir hastalık size bulaşırsa çarelerini bulmak için binbir yol denersiniz. Ve biri işinize yarar. Tekrar o hastalıkla karşılaşırsanız o tedaviyi yeniden uygularsınız.

insanın hayran kaldığım ve asla keşfedilemeyeceğini düşündüğüm özelliğidir bu. Öğrenim ve seçim.

insan hatalarından ders alır ve bunları tekrar yapmamak için çabalar. Bir robota bunları öğretebilir misiniz? Sanırım evet. Ancak arada bir hata yapmasını? Hiç sanmıyorum. Eğer hata yapamazsa alacağı dersler de bir hayli az olacaktır.

Sabah kalktığımda ilk işim hatalarımı düzeltmek oldu. Direk bir ev aradım. Eriklide dublex bir ev buldum. 1.5milyar kira miss dıbına koyuyum. O evi de zor buldum. Asgari ücretli insanı düşünemiyorum.

Gittim bir tane dayıdan, 2. El eşya aldım. 0 ürün fiyatına söylediği şeyleri zorla 2. El ürün fiyatına indirdim. 1000 lira da o tuttu. 2.5 milyar mükemmel dıbına koyuyum mükemmel.

O arada bir yerde O' na mesaj attım. Beni geçiştirdi. Neyse amk diyip topkapıya gittim. Manzara izledim. Nargile içtim. Midem öldü bu arada nargile içerken. Sonra gittim sokakta oturan bir bursalı kızla konuştum.

Ankaradan geldiğimi söyleyince taşındınız mı diye sordu. Hayır yalnız geldim dediğimde ise şaşırdı. Onla da biraz konuştuktan sonra telefonlarımızı verip ayrıldık.

Üzgün olduğumuzu sesimizin kırgınlığından anlayacak insanlara ihtiyacımız her zaman vardır. Ancak onlardan üzgün olduğumuzu gizleyecek kadar da zekiyizdir. Eğer birinin sizin üzgün olduğunuzu bilmemesini istiyorsanız emin olun bilmez.

Peki soruyorum üzgün olduğumuzu anlamalarını neden istiyoruz? Onlara üzgün olduğumuzu söylemek yerine...

Dünyanın en güzel kelebeği serbest mi olmalıdır? Yoksa sizin mi? Herkes görmeli mi onun güzelliğini? Yoksa kendinize saklayıp gözlerinizi ayırmaz mısınız?

O zamanlar öfkemi kontrol edemiyordum. Odamın duvarını yumruklarımla delik deşik edince babam bana kum torbası almıştı. Bari badanaya verdiğimiz para bir taka yarasın dediğini hatırlarım.

Ben sadece doğum günüm bir taka yarasın, o gözler sadece bana baksın istedim. Kelebeği elinize alabilirsiniz. Bir süre duracaktır. Taa ki sizin odanızdan daha parlak bir ışık ufukta görünene kadar. Kelebek bile güce tapar.

O aptal doğum günü park saçmalığının ardından aklımda iki düşünce birbirini yiyordu. Biri sizi ya giben ya da yücelten umut, ikincisi ise kötü ihtimaller.

Eğer bir durumu artık etkileyemiyorsanız: olabilecek en kötü ihtimali düşünün. Üniversite sınavını, ya yanlışlıkla fulletsem diye düşünmeyin. Ya sınava yetişemezsem diye düşünün. Sınavı fulleyemezsiniz ancak sınava yetişebilirsiniz.

Bardağımın yarısı dolu ya da yarısı boş ne önemi var? Bardağım var benim.

Sözlüğün anasını gibtiler beyler. Amk serkanı şu %35lik hisseyi sattığı gün gibildi buralar. Neyse yazıcam

Gittim 24 saat tekelciden birkaç bira aldım. Çektim arabayı manzaraya, açtım m müziğimi biraz kafamı topladım. Günümün analizini yaptım. Sesli günlüğüme bir şeyler kaydettim. Alarmımı kurdum arabada sızdım.

Sabah zorla kalkıp arabayı okula biraz uzak bir yere çekip derse yetiştim. Bayağı tuhaf davranışlar sergiledim okulda. Bira koktuğumdan şüphem yoktu. Gün sonu Zeynepi aradım buluşalım diye. ilk kez meşgulüm dedi. Sebebi bariz...

Neyse gibtiret dedim. Gittim kızılayda bir internet kafeye lol attım. Bir kaç abiyle tanışıp rank kastım. Saat geç olunca arabayı Doğan abime bırakıp eve geçtim. Annem biraz azarladı geç kaldığım için ancak pek takmadım.

Birkaç günüm daha rutin geçtikten sonra, Zeynepin eski sevgilisiyle tekrar çıkmaya başladığını öğrendim. intikam alıyordu sanırım, aklınca. Ben de onunla bağlantımı kestim. Kaşarlığa dayanamıyorum beyler. Kızların kolay sevgili bulduğu bir gerçek. Ancak aptal gibi önüne gelenle çıkanlar gerçekten rahatsız edici.

O günlerde bayağı bir yalnız kalınca yeni arkadaşlar bulmak üzere Doğan abimden arabasını alıp bahçeliye gittim. Kafede 3lü 2 kız 1 erkek bir tayfa gördüm. Onlarla tanışıp onlara birkaç kağıt oyunu öğrettim. Bayağı eğlendim.

insanlarla tanışmaktan korkmayın. Maksimum verecekleri tepki sizi kibarca reddetmek olacaktır. Aksi bir durum olursa karşınızdakilerin zekasıyla alay edip yolunuza devam edebilirsiniz.

Dardayım fırsat bulunca yazıcam. Şuan başlasam 1 parttan fazla yazamıyacağımı biliyorum. Ki yazma isteğim de yok.

Şimdiden kusura bakmayın. Kesinlikle devam edecek.

Saat 07.00 sularında uyudum. Kalkış saatim ise 15.00 oldu. Mila ortalıkta gözükmüyordu. Baktım kahvaltı için krep malzemeleri hazırlamış. O an en iyi yaptığı yemeğin krep olduğunu düşündüm.

Yeni mi kalktın? Dediğimde; evet dedi.
Ancak biraz daha sorgulamamla 3 4 saat önce kalktığını söyledi. Uyanmamı beklemeyip yeseydin be, dedim. Biz misafirimizi bekleriz, dedi. Güldük.

Krepleri yine çikolata ve sütle gömdükten sonra; bu akşam dönsem iyi olur dedim. Ancak o izin vermedi. Bir günün daha var, dedi. Kabul ettim.

Yemekten sonra film izlemeye karar verdik. Benim ısrarımla limit yok izledik. Beğendi.
Kim beğenmez ki. Filmin sonlarına doğru bana "gece neden öyle oldu" diye sordu. Ben de sarhoştun dedim. istemiştim gerçekten dedi.

O an beynimde yine milyonlarca düşünce oluştu. Sonuç mu?

Ben de onayladım. Belki dedim. En azından beni önemseyen biri diyerek kendimi teselli ettim. Akşama doğru şarap içmek istedi. Ancak şaraptan fazla hoşlanmadığım için biraya ikna ettim.

Beyler metabolizmadan mıdır nedir bilmem. Ben 5 biraya kadar fazla kafa yaşamıyordum ( şuan bu 10 bile olabilir).

O ise 2. birada saçmalamaya başladı. Ve  eski sevgilisini anlattı. Onu aldattığını tek amacının sex olduğunu söyledi.

ilişkide tek amaç sex midir? Onca bekaret meselesi evlenmeden olmazlar? Erkekler evlendikten sonra değişiyor gerçekleri?

Hepsi amacımıza ulaştığımızdan mıdır?

Öncelikle şunu anlatmak istiyorum. Ailem parayı bulduktan sonra; Annem kendini sürekli gezerek rahatlattı, babam ise gece işi bittiğinde eve gelir dinlenirdi.
Yani bu zamandan sonra ev nadiren dolu oldu.

Ben kendine bakabilen bir insanım. Ütü yapmayı, yemek yapmayı(her türden yemekler), temizlik yapmayı bilirim. Dolayısıyla beni hiçbir zaman ailem sıkıntı etmedi. Arada sınava çalış dediler.

Miladan ayrılıp eve gittiğimde canım çok sıkılmıştı. Ev boş, bilgisayar oynayacak moralde değilim. Aklımda bir şeyler yapmak var.
Aradım Doğan abimi dedim abi bana araba lazım. Araba sürmeyi biliyordum ama babam değil amcam öğretmişti. Doğan abim tabi hiç sorgulamadı gel al anahtarı dedi.

Arabayı almak için; gece yarısı 1 otostop çekip, ardından taksiye bindim. Zira batıkent abidinpaşa uzun mesafe...

Bir büfeden bira zulaladım. Bir tane de sigara aldım. Arabam da taşaklı bir bmw (modelden pek anlamam). Bastım istanbul'a bir yandan biramı içiyorum gözler flu.

Sonra napıyorum dıbına koyuyum diyip eve geri döndüğümü hatırlıyorum. Eve girince yorgunluğa dayanamayıp sızdım.

Seviyorum araba sürmeyi her an gidebileceğin hissini veriyor insana.

Ardından sabah telefon sesiyle uyandım. Mila arıyordu. Hıh diye açtım. Bir şeyler zırvaladı ama anlamadım. Sabah kalkinca beynim ışık tutulmuş tavşan gibi oluyor.

Milaya şuan daha uyanmadım sonra ararım dememin ardından telefonu kapattım. Uyandıktan sonra tekrar aradım. Pardon sabahları fenayım diyerek konuyu yumuşatıp konuşmayı sürdürdüm.

Mila okuduğu şehre gideceğini veda etmek için aradığını söyledi. Hemen duş alıp koşarak çıktım. Gittiğimde pek üzgün durmuyordu. Bana veda ederken "her haftasonu gelirim hatta fırsatım olursa hafta içi de gelirim" dediğinde yalan sandım.

Ön yargılarımız bizi ne kadar kontrol eder? Kararları biz mi veririz?
Önceden yaşananların ışığında mı ilerliyoruz?

Onlarca din, hayat tek bir düşünce yapısıyla tekrar tartışılabilir. Buna öğrenmişlik denir.

Doğduğunuzda öğrenmeye başlarsınız. Bazı refleksler doğuştan gelirken. Geneli öğrenilir. Ailenizi gözlemler nasıl konuştuklarını öğrenirsiniz. Önünüze çıkan her örnek sizi bilgilendirir. Bildiğiniz gibi(ya da bilmediğiniz gibi *) birçok ülkede kar yağmıyor. Ve orada yaşayan bir insan kar hakkında çok az fikre sahip. internet olmadan önce çoğu yabancı; karı pamuk sanmış.

Burdan çıkaracağımız sonuç öğrendiğimiz kadarını biliriz. Düşünme şeklimiz bile ona göre gelişir. Peki ya bazı bilgileri hala insanlık öğrenmediyse? Evrende bir zaman yasası varsa? Adeta yerçekimi gibi. Hayal etmesi zor değil mi? Ama unutmayın ki bundan 20 yüzyıl önce uçağın olma ihtimaline ancak bir deli inanabilirdi.

işte sevmek de böyle öğrenilir. Çevrenizden gördüklerinizle. Böyle bir duygu olmayabilir. Belki sadece bir insan 0dan başlattı. Ve bize hoş geldiği için beynimiz bizi kandırıyor.

Yaşadıklarınızın ne kadarı gerçek? Amacımız ne? Amacımız olması gerekiyor mu? Cennete inansanız bile sonsuz bir yaşamı bize cezbedici kıldıracak nedir?

Her şeye sahip olanlar bile mutlu olamıyorsa varoluş amacınız nedir? Kendiniz için mi yaşıyorsunuz?

Soru sormayı dinsizlik olarak görmeyin. Ancak bir aptal sorularına cevap bulmadan bir gerçekliğe inanabilir.

Bazen ileride nasıl bir ilişkim olması gerektiğini düşünüyorum. ikimizin de bilgili olması gerektiğini biliyorum. Ancak farkettiğim üzere kızlar manipüle etmekte bizden çok daha iyiler.

Her an dikkat etmeniz konudan uzaklaşabilir ve onu unutabilirsiniz. Bunun için özellikle dikkatli olucağımı düşündüm.

ikinci olarak %100 dürüstlük olsun istiyorum. Ancak %100 dürüstlüğün olduğu yerde aşk olmayacağını öğrendim. Gizem bittiğinde sizi çözmeye çalışan biri olmayacaktır.

Bu durumda tek çarem kaldığını farkediyorum. Hayattan nasibini almış, ,kültürlü ve benim gibi yorulmuş birini bulmak.

Hayat sana malzemeleri verir ve bir şeyler yapmanı ister. En iyisini yapsam bile bazen elinde sadece belirli şeyler yapacak kadar malzemen olduğunu bilmelisin.

insanları tecrübelerimize göre yargılamak yanlış mı?