Sonra da altına küçük harfler ile not düştüm “Merhaba ben seni merak ettiğim için geldim fakat, saray çok sıkı korunuyormuş” yazdım bir de sonuna gülücük attım. Eveet yaptım onu yaptım. Adımı da kağıdın sonuna yazdım katlayıp annesine verdim.
Apartman kapısından çıkarken yüzümü ekşitip “Niye böyle bir şey yaptım lan?” “Ne gerek vardı, kız hasta işte”
Genelde küçük şeyleri çok takıyorum yapım böyle. Daha okula gitmedim, sabahları ve 4 gibi balkondan Yağmur’un okula gidişine baktım bana yetiyordu bu zaten.

Böyle bir şey olma ihtimali vardı. Tabii bunu çok düşünmeme gerek kalmadı ki Yağmur geldi.
Saçlarını onu gördüğüm ilk gün ki gibi toplamış pijamalarıyla gelmişti. Ayağında terliği ve elinde kahvesi ekgibti sadece.
Ben sırıtarak konuşuyorum onun ise, salyaları akıyor. Uyuyan güzel mi uyandı bu ne hal diye düşündüm.

(Hatalı paylşatım beyler k.b)
“Ne alakası var lan gerizekalı” dedi. Iyy güzel kız da ağzı bozuk çıktı.
“Oğlum bak senin benim nereli olduğumu, kim olduğumu az çok biliyorsundur” dedi. Tabii biliyorum amk o yüzden bakmıyorum o memelere. 5 dakika önce baksaydım şuan imam pamuğu tıkıyordu

Yağmur tökezledi sonra, o an her şey eski haline döndü, kulaklarıma “Hay senin ben” kelimeleri geldi Gelin ben miydim lan.
Yağmur topuklu ayakkabı giymişti, bileği incilmişti hafiften. Çok pis gülesim geliyordu ama gülmüyordum, daha ilk günden bozulmasın aramız diye.
“Neden topuklu giyiyorsun” dedim.( Ne haddine dercesine)
“Ya güzel gözükmek istedim” dedi.(Boyum kısa ne yapayım)
“Sen zaten hep güzelsin” dedim. Güldü geçti
Evine geri dönüp bu sefer spor ayakkabılarını giydi geldi.
“Ablan gelmedi mi?” dedim. Dalga geçercesine
“Hı çok komiksin.” Dedi.

Sema’ya direk sinema da ki olayı sordum.
“Sinema da neden kavga ettiniz” dedim.
“Ya eskiden olan şeyler” dedi.
Bu kız ilk defa bu kadar kibar konuşuyordu lan, değişmiş.
“Eskiden olsun olmasın beni ilgilendiriyor” dedim.
Neredeyse, Yağmur’un anlattığı gibi anlattı bana. Sinirlendim
“Ya, kızım anlat işte ya lafı geveleme” dedi.
“Gardaş sen nediyin ya” dedi elini cebine attı emanet falan çıkartacak sandım korktum. Sonra hak verdi
“Sen de haklısın merak etmen normal. Ne kadar da Yağmur ile aram bozuk olsa da söyleyemem” dedi.
Neyse tamam dedim kalkıp gittim.
Eve geldim canım baya sıkkındı. Başımı koyup uyudum.

Beyler bilgisayar eski bir Laptopt, win xp yüklüydü zaten. Şifresini unuttuğu için açamamış. Güvenli modan şifreyi kaldırdım. Fotoğrafları dosyaları falan flaşa aktardım, pcye de format attım fotoğrafları geri atarken aslında hiç yapmam ama şöyle bir göz gezdirdim. Kızın bıyıklı fotoğrafından tut, askerlik fotoğraflarına kadar şeyler gördüm gözüm kanarken yeni çekilen fotoğrafları gördüm. Bir tane fotoğrafı vardı güneş batmasına yakın sahilde çekilmiş kolunu dizine koymuş eli de çenesinde denize bakıp gülümsüyor Saçları da geriye doğru savruluyor.

Beyler bu attığım benim sıklıkla gittiğim yer zaten hikayenin devamın da ordan bahsedeceğim.


Bu da bizim sigara alkol içtiğimiz klube

Yağmur, geçen hafta sanki omuzumda ağlayan kız gitmiş yerine yeni sürümü gelmiş gibi. “Yaa, bu ne surat ne biçim dondurmacısın sen ne biçim esnafsın sen ya” dedi. Gülerek.
Birden güldüm lan.
Bir hafta sonra güldüm.
Renkli televizyonların çıkması gibi sanki birisi gözlerimi temizlemişte her şey rengarenk olmuş gibi. Korna sesleri gitmiş, kavgalar dinmiş önümden geçen her insan mutluymuş gibi.
“Hoşgeldiniz hanımefendi” dedim. “Şöyle buyurmaz mısınız?” deyip yanımda ki tabureyi gösterdim.
Oturduktan sonra “Sormanız hatta beyefendi” dedi.
Senin o parlayan gözlerini yerim kız.

Ertesi gün dershaneye de gitmedim, evde oturdum uyudum kaldım. Bin bir türlü şey düşündüm başka bir erkek olduğunu, Cengiz’in ablası ile ilgili bir şey olduğunu düşündüm.
Ertesi gün de yataktan kalkmadım. Babam beni televizyonun karşısına koyuyor maç izleyelim beraber diye. Misafirliğe gidince ellerinle ayakların kavuşur ya öyle oturuyordum.
“Şu reklam panoları senden daha canlı lan” dedi babam. Haklıydı adam.
3 gün boyunca Yağmur ile konuşmamıştım. Ne o aramıştı ne ben. Ne o geldi ne de ben gittim.
Ağlamak istersin de ağlayamazsın öyle bir durum. Beni bile ilgilendirmeyen sorunlar, derdim olmuş. Sorun ne onu bilmediğim halde çözüm arıyordum.

Kız orada beni bekliyordu, yanına geldim “Merhaba” dedim. Bir iki adım geriye gittim “Ne oldu?” diye sordum “Bu koku senden mi geliyor, yoksam çöpten mi?” dedi. Beyler o an koku burnuma geldi, parfüm mü çürümüş patates mi belli değil. Kız fazla konuşmadı ne zaman biter diye sordu akşam ben sana getiririm dedim. Ev adresini falan verdi. Lan neyini tarif ediyorsun karşısı işte.

Sonra Enes bana “Olum sürekli kız senin yanına geliyor gidiyor, sen de bir ara kızın yanına git” dedi.

“Lan nasıl gideyim kızla sadece dükkana geldi mi konuşabiliyoruz” dedim. “Genelde çıktığı saate kapısında bekle bende buradan geçiyordum falan de “ dedi. “Helal lan güzel fikir” dedim.

Yağmur genelde ezan okunduktan sonra geliyordu dükkana amcamdan yarım saatliğine izin aldım ezan okunduğu sırada kapının önündeydim işte. Yağmur indi aşağıya yüzümde gülümseme ile bekliyordum, beni gördü korktu “Ay, ulaş korkuttun beni” dedi. Yüzüne baktım gülümsemem silinmiş böyle hep gülerken aklımda canlanan yüzünde gülücükler yoktu korkunç bir ifade vardı, burnunu çekiyordu gözlerinin altıda şişmişti “Ne oldu?” dedim. Başını eğdi “Yağmur?” “iyi misin?” dedim. “Hıhı” dedi burnunu çekerek. “Hayır, bir şey olmuş ağlamışsın sen. Ne oldu?!” dedim biraz sesimi yükseltmiştim. “Ya bir şey olmadı” dedi. “Nasıl bir şey olmadı yüzünden düşen bin parça” dedim.
“Ya of, sana ne” dedi.

Takılmış olduğumu anladı ki “Efendim” dedi. “Ben ıııı.. Şey ıı..” diye lafı ağzımda geveledim. “Bir şey mi soracaksın? “ dedi. Direk “Evet” dedim.
Aferin dıbına koyduğum ‘ivit’ de hemen. Hadi şimdi konuş konuşabilirsen. “Ya biz seninle çok sık konuşamıyoruz. Telefonunu versene oradan konuşuruz” dedim. Oo küçük bey bu ne cesaret, hadi topla toplayabilirsen.
Bu sorudan sonra zaman geçmek bilmedi beyler. Güneş doğup battığını hissetim, acıktığımı, susadığımı, yaşlandığımı.
Yağmur, başını öne eğdi gülümseyerek “Telefon numaramı mı istiyorsun” dedi.
Konuşamadım nefesimi tutmuştum ‘evet’ demeye dilim varmıyordu. Onaylarcasına başımı salladım. Geri döndü kapıyı açtı saçlarını savurdu “Bunun için erken, iyi geceler Ulaş bey” dedi ve apartmana girdi.

Sonra bu sesin bana ait olduğunu, içimi ısıttığını fark ettim. O ses Yağmur’a aitti.
Doğruldum. Yanına oturdum. Birbirimize bakmıyorduk, bir hafta boyunca da konuşmamıştık. Kim suçluydu o mu, ben mi?
Bu sorunun cevabını veremezdik ikimiz de ama benim cevaplamam gereken sorular vardı. “Neden dershaneye gelmedin? Bir hafta boyunca neden hiç aramadın? Hiç mi merak etmedin? Hiç mi özlemedin?” diye sorular sordu peş peşe her sorudan sonra ses tonu artmış. Son soruda bağırmıştı.
“Özledim” diyebildim sadece.
“Arasaydın o zaman beni” deyip üste çıkmaya çalıştı.
“Ben bu halini değil, eskiden güldüğün mutluluk saçtığın halini özledim” dedim.
Cevap veremedi. Ben de gömdükçe gömdüm.
“Benimle sabahlara kadar konuştuğun günleri, buraya gelince başını omuzuma koyup saatlerce sustuğun günleri, birlikte saçma şeyler yapıp eğlendiğimiz zamanları, ders çalışacağız bahanesiyle buluştuğumuz akşamları, en çokta gülerken yüzünden oluşan gamzeleri özledim” dedim.

Sınavdan erken çıkınca yapacak bir şey bulamadık, sınava da ramazana da az kalmıştı. “Ne yapsak lan içsek mi?” diye ortaya bir laf attım. Tabi ne içmek 9 kişiyiz toplasan 20 lira para çıkmıştır 5 bira alabilirsek iyi.
Okuduğumuz belde de yeşillik alan, bahçe falan çok olduğu için. Mekanlarımız doluydu. Yemek için ayrı içmek için ayrı taşşak muhabbeti için ayrı Mekanlarımız mevcuttu.
Neyse oturduk 9 kişi 4 bira dönüyor kalan paraya da tütün aldık içiyoruz. Herkes bir kafadan sevdiği kızı anlattı. Sıra Cengiz’e geldiğinde aman sen sus dedik. Neden biliyor musunuz? Cengiz anlatırsa ya yalan söylüyordur ya da yavşadığı kızlardan birisini anlatacaktır.

Bunları düşünürken uykuya dalmışım öğlen uyandım evde kimse yok annem babam falanda yok. Bende kahvaltı yapıp dışarı çıktım. Amcamın yanına gittim, oda “Sen git bugün dinlen hak ettin” dedi.
Bana hava hoş diyip Yağmur’un yanına gittim. Kapıyı çaldım kardeşi açtı kapıyı. Adı neydi lan bunun diye düşünürken “Ablam uyuyor” dedi. Bende “Tamam. Ablan uyanınca onu bir abinin sorduğunu söyler misin? ‘ice tea almış çardakta oturuyor’ der misin ?” dedim tamam dedi kapıyı kapattı.

Soğuk çayları aldım gittim çardakta oturdum, komşularla muhabbet ettik. Futbol geyiğine girdiler, uyuyor gibi yaptım. Sonra onlar gidince de dün Yağmur’la konuştuklarımızı düşündüm. Sonra aklıma bir şey dank etti. Ya uyku sersemliğiyle ‘Hıhı’ demişse ?

Orda sabit kaldım birkaç dakika ne olmuştu deyip olayı tekrar tekrar yaşadım kafamda. “Telefon numarasını istedim vermedi ee ne oldu gib gibi kaldım mı şimdi ben” diye içimde yaşadım tekrar tekrar. “Ee ne olacak şimdi ‘daha erken’ dedi. Neye erken? Ne için erken? Lan acaba gönlü mü var ‘Ulaş bey’ dedi. Ulan helal olsun bana bee” dedim içimden eve gittim. Erken uyudum işe daha erken gittim. Ertesi gün arkadaşları bizim dükkana çağırdım. işte 3-4 kişi. Akşama doğru onlar geldi dondurma verdim “Yalayın ulaan” diye zaten mutluydum önüme meteor düşse giblemezdim.
Sonra Cengiz “Ne oldu kardeşim niye bu kadar mutlusun” dedi. Bende olayı anlattım aynı size anlattığım gibi detaylı detaylı müşteri gelince susuyordum, gidince devam ediyordum. Dün akşamı da anlattıktan sonra “Ee ne güzel işte sen de gönlü var demek ki” falan dediler. Cengiz bir şey söylemedi.

Konuştuk işte biraz, ailesi cenaze için şehir dışına gitmiş kardeşiyle evde tekmiş falan. Kardeşi uyuyunca da yanıma gelmek istemiş.
“O zaman senin eve erken gitmen için bir sebebin yok” dedim sırıtarak. Ama nasıl bir sırıtma biliyor musunuz beyler, sapık sırıtması hani rüzgarda kalkan etek görür ya sapıklar aynı onun gibi sırıtıyordum.
“Ay, ne yapacağım ben gece vakti sokakta bir başıma” dedi. Sanki beni davet ediyor. Bak, ‘benim eve gitmem için bir sebebim yok’ dercesine
“Ne bir başınası be ? Ben varım yanında eşlik ederim sana” dedim.
“iyi madem öyle olsun. Bir soğuk çay alırsan içerim”(soğuk çayın popüler olduğu zamanlar her insan evladının elınde vardı) dedi.
“Hayhay efendim” dedim. Az ilerde ki tekelden iki kutu alıp geldim.

Cengiz bini gibertecek gibi hayırlısı

Yağmur geçti önümüzden, telaşlı telaşlı. On dakika sonra geri geldi. Klagib muhabbet nasılsın falan derken kızı bizimkilerle tanıştırdım “Enes, Yağmur. Yağmur, Enes Cengiz, yağmur. Yağmur, Cengiz. …” şeklinde. Neyse benim gitmem gerekiyor deyip gitti. Sonra bizimkiler de kalkıp gittiler geç olmuştu zaten. Amcam haftalığımı verdi.
iki haftam böyle geçti Birkaç günde bir Yağmur ile görüşüyordum sonra ki günler mutlu oluyordum.

çantası aldım.
Bastık zillerine sanki yıllarca bu anı bekliyormuş gibi direk bastılar otamatiğe. Yukarı çıktım. inek öğrenci gibi geldim kapıya annesi kapının önündeydi “Abla merhaba ben Yağmur’un arkadaşıyım” dedim. “Buyur oğlum, ne oldu?” Yağmur 3 gün okula gelmeyince hocalar “Yazılı konularını zütür sen ver evin yakın” dedi o yüzden geldim. “ Ha tamam oğlum sen bana ver ben veririm Yağmur’a” dedi.
Hasgibtir, lan ben bunu düşünmemiştim, böyle deyince içeri buyur edecek çay kahve kek ikram eder falan düşündüm. Çanta da kitap var mı onu da bilmiyorum. Kendime gelip