Biraz konuştuk, dün geceden bahsettik falan. Acaba hatırlıyor mu diye “Ya dün gece az daha düşecektin ”dedim. Bir şey demedi. Sen “Bize kaçta geldin” dedi. “Öğlen” dedim. “Sen uyumadın mı?” dedi şaşırarak. “Yok, uyudum, da aşırı uyumadım” dedim. Onu ima ederek. “Bende arda bana söyledi diye hemen çıktım geldim, ben şimdi gideyim kahvaltı falan yapayım akşam konuşalım olur mu?” dedi.
Sünnetçinin düğüne geldiği zaman ki gibi ne kadar yok deseniz de kesilecek o çük işte bende öyle boynumu bükerek kabul ettim.
Sonra sarıldı bana başını omuzuma koydu, “Seni seviyorum” dedi. Gülümseyerek gitti.

Cevaplayamamasından cesaret mi buldum nedir.
“Bana güvenmeyip anlatmadığın şeylerin var senin. Normal de başkalarına anlatamadığımız şeyleri konuştuğumuz zamanı hatırlamadın mı? Neden anlatmadın. Ben senin benden gizlediğin şeyin ciddiyetini merak ederken sen sessiz kalmayı tercih ediyorsun” dedim.
Aylar boyunca konuşmamıza rağmen ilk defa Yağmur’a sinirlenip sesimi yükseltmiştim.

Yine nalbur da bile satılan tanesi bir lira olan deneme sınavına girmiştik. Hocalarda başımız da durmuyor aşağıya inip çay-sigara yapıyorlar. Biz de internetten deneme sınavının cevaplarına bakıp dolduruyorduk.
insan 4 yıl böyle saçma bir ortamda ders aldıktan sonra ciddiyet bekleyemiyor ki anasını satayım. Bu kadar ciddi bir ortamda motive olalım diye bizi tıpçılar diye çağırıyorlar. Ulan sınıfın yarısı, okuldan sonra işe gidiyor lan. Ne tıpı. Tıpla en yakın ilişkimiz boya işi olur su tesisatı falan bozulur öyle gideriz hastaneye. Ne tıpı.

Yapamadım. Gözlerimin içine bakıp da ağlayan bu kıza son bir kez baktım. Evime doğru geri geri gittim.
O günden sonra daha o sokaktan, apartmanın önünden geçmedim. Bir ay sonra taşınmıştık zaten. Bir yıl sonra da Enes ve sevgilisi Sema anlatınca hatırladım tekrardan.
O akşam dan sonra Yağmur okula daha gitmemiş, başka bir okula almış babası. Annesi her ne kadar Cengiz’ i şikayet edeceğim dese de hiçbir şey yapmadı. Cengiz de hiçbir şey olmamış gibi yaşamaya devam etti.
Bana gelirsek ben o akşam yaşananların etkisinden çıkamamıştım uzun süre. Dershaneye gitmedim. Annemle babam korkup pgibiyatriye zütürdü. Bir şeyim yoktu sadece şoktaydım. O sene ki sınava da girmedim. Ertesi sene yani 3. Yılım da girdiğim sınavla Malatya’da okumaya karar verdim.

“Buyur abi ne vereyim” dedim. “3 külah Maraş ver üstüne de, Antep fıstığı serp taam mı peçeteyi de bol ver 3 tane su da var soğuk olmasın haa!” dedi.
“Leblebi tozu da dökeyim mi çorumdan tam olsun” dedim kısık sesle.
“HAA, ne dedin gardaş anlamadım?” dedi. Yağmur’da alttan alttan gülüyor. Hızlıca verip göndereyim derken 2 tane külah kırdım. “Ne kadar gardaş günahımız” cehennemlik lan senin günahın sevenlerin arasına girdin. Neyse, normalde 10 lira tutmuştu da 15 dedim. Paşa paşa verdi.

Yağmur ile ettiğim kavgayı unutmuştum. Sadece derslerimle uğraşıyordum. Hocalara soru soruyordum devamsızlık yapmıyor denemelere de katılıyordum. Her şey yolundaydı. Tabii yatağımın başında, duran Yağmur’un portesini gördükçe onu hatırlamamı saymazsak.
Yeni yıla girmeden görüşmem gerekiyordu onunla. “Kapının önündeyim aşağıya iner misin?” diye kibar bir mesaj attım.
10 dakika sonra aşağıya indi. Beni gördü duraksadı ben de ona baktım sonra bana doğru yürüdü bende ona doğru yürüdüm. Sarılmıştık. Kenetlenmiştik birbirimize, pgibopat bakışlı babası gelse bile ayıramazdı.
Yağmur ile o kadar uzun süreden sonra birbirimize kavuşmamız, dünyaya barış gelmesi gibi mutluluk verici bir şeydi.
Yıllarca hazırlanıp istediği üniversiteye giden genç kadar, kolasına oynadığı maçı kazanan çocuklar kadar, annesinin onu gıdıklarken gülen bebek kadar mutluyduk ikimiz de.
Birbirimizin kollarını bırakmak gelmiyordu içimizden.
Türkiye uzaya mekik yollasa bu kadar mutlu olunmazdı.
Gözlerimin içine baktı. Elimi tutu. Dudağını öpüp tekrar sarıldım ona kulağına “Özür dilerim” diye fısıldadım.

Ertesi iki gün boyunca Yağmur’la görüşmedik. Bu olay aklımı kurcalayıp durdu. Sonra Yağmur’a bahsetmememe kararı aldım çünkü oda unutmuştu o telefon olaylarını artık öyle bir şey yoktu zaten. iki hafta boyunca, karanlıktan korkan çocuğun babasına sarılması gibiydik sıkıca sarılıyorduk birbirimize hiç bırakmak istemiyorduk da.
Sonra, Yağmur’la aynı dershaneye kayıt olduk. Sadece hafta sonları beraber gidebiliyorduk. Ama olsun yine de birbirimizi görüyorduk. Çünkü Yağmur’ da bende sınava girecektik, benim bu sene yerleşmeme gibi bir lüksüm yoktu babam annem baskı yapıyordu, sevgilim baskı yapıyordu

“Yağmur merhaba, nasılsın?” diye lafa girdi Cengiz. içimden yuh dedim ne ara tanıştınız. Yağmur’da “Pardon tanıyamadım” dedi. “Biliyorum, ben Cengiz” dedi. Yağmur ‘da adımı nereden biliyorsun “Senin gibi güzel birisinin adını bilmemek saçmalık olurdu herhalde” deyip güldü. Sakso çekercesine açtı ağzını 20 dişini göstere göstere güldü. Yağmur takmayıp “Peki ben yarın seni fırının orada beklerim okuldan sonra” dedi, gitti. Cengiz “Vay, amcığını gibeyim nasıl ayarladın lan bu kızı beş dakika da? Manita mı oldunuz lan? Yarın buluşacaksınız bir de? Eve mi atacan?” gibi peş peşe sorular sordu takmadım.

“Yarra yedin olum sen ne diyecen, tuşun dıbına koydum da geldim mi diyeceksin” diye içimden kendime kızıyordum. Çıktım 4. Katta kapıda ailece bekliyorlardı. Yağmur, babası, kardeşi, annesi tabii beklerler “Ulan bir insan zile niye bu kadar basar, kim o salak” diye çıkmışlardır kapıya. Masumca gülümseyerek “Merhaba, ya ben zile bastım da tuş takılı kaldı ondan uzun süre bastım” Babası karısına, kardeşi Yağmur’a, sonra hepsi Yağmur’a bakıyordu. “Ha, şey ben bilgisayarınızı formatladım o yüzden geldim” dedim. Yağmur’a verdim bilgisayarı kaçarcasına çıktım gittim o apartmandan.

Orda sabit kaldım birkaç dakika ne olmuştu deyip olayı tekrar tekrar yaşadım kafamda. “Telefon numarasını istedim vermedi ee ne oldu gib gibi kaldım mı şimdi ben” diye içimde yaşadım tekrar tekrar. “Ee ne olacak şimdi ‘daha erken’ dedi. Neye erken? Ne için erken? Lan acaba gönlü mü var ‘Ulaş bey’ dedi. Ulan helal olsun bana bee” dedim içimden eve gittim. Erken uyudum işe daha erken gittim. Ertesi gün arkadaşları bizim dükkana çağırdım. işte 3-4 kişi. Akşama doğru onlar geldi dondurma verdim “Yalayın ulaan” diye zaten mutluydum önüme meteor düşse giblemezdim.
Sonra Cengiz “Ne oldu kardeşim niye bu kadar mutlusun” dedi. Bende olayı anlattım aynı size anlattığım gibi detaylı detaylı müşteri gelince susuyordum, gidince devam ediyordum. Dün akşamı da anlattıktan sonra “Ee ne güzel işte sen de gönlü var demek ki” falan dediler. Cengiz bir şey söylemedi.

Bir gün yine dondurmayı karıştırıyorum. Bunun dondurmaya bir faydası yok sadece ısı eşitlensin diye yapıyoruz bir de dikkat çekmek için sırf bu yüzden kas yapmıştım lan. Akşam saatleri falan birisi geldi “Merhaba, kolay gelsin” “Sağ olun” dedim kafamı kaldırdım Yağmur karşımda, yanında bir tane daha kız vardı. “Aa, hohoşgeldin” dedim kekelemiştim ilk defa.
“Hohohohoşbulduk” dedi alaycı bir tavırla. Yüksek sesle gülüp “Nasılsın?” dedi. iyi ne yapıyorsun falan diye muhabbet ederken alaycı bir tavırla “Dondurma alacaksan vereyim, tezgahın önünü kapatmayalım lütfen” dedim. Alınmış olacak ki “Aman iyi be” deyip gitmeye yeltendi yanında ki kız durdurdu “Ya dondurma alalım” dedi.
Kız “Bana bool çikolatalı bir tane dondurma versene” dedi. 2 top dondurma koyup verdim. Yağmur’a dönüp gülümseyerek “Siz ne alırdınız hanımefendi” dedim.
“Vanilyalı ve antep fıstıklı verir misin?” dedi. Hayhay deyip. Külaha alabildiğince dondurma koydum, sağ taraftaki Maraş dondurmasını gösterip “Kendim hazırladım güzeldir” dedim. Burun kıvırıp “Sen mi hazırladın kalsın o zaman dedi.

Eve leş gibi alkol kokarak gitmeye başladığım için babam “Neden işe gitmiyorsun ”diye azar çekmeye başladı. iyi bari işe gideyim de dershane parasını karşılarım diye ben de işe olduğu gibi devam ettim moral sıfır tabii. insanlar dondurmacı veya palyaçoları gördü mü şaklabanlıklar, soytarılık falan bekliyor. Her şey sadece onların gülmesine bağlıymış gibi. Dünyada ki diğer insanlar, ‘o’ eğlensin diye yaratıldığını falan sanıyorlar.

Soytarılık yapmadan dondurmayı verdiğim için, mutsuz ayrılıyorlar oradan. Bunun beni mutlu etmesi normal mi?

Suratım asık sadece biraz cebime para girsin diye yaptığım işte, kafam hep başka yerlerde. Bunu fark eden birisi çıktı karşıma

Yaklaşık 2 hafta evde osura osura oyun oynadım, film falan izledim tabii annem de babam da şikayetçi “Ders çalışsana lan, sınavına kalmış 1 ay evde mal gibi duruyorsun ”diyordu sürekli. Anneme “Bunun yemini suyu keseceksin bilgisayarı da sökeceksin, bak nasıl ders çalışıyor” yemi suyu dediği de sigara.
Ben bi sigara içeyim lan.

Adam gitti, Yağmur da uzun süredir orada bekliyordu “Zamanın var mı?” dedim. Hiç beklemeden “Evet, çok” dedi. “Tamam, ben hemen geliyorum” dedim. Amcama yalvardım kız var dışarıda nolur izin ver haftalığımdan kesersin dedim. “iyi, gibtir git” dedi. Günün hasılatını verdim. Tam çıkarken beklememi söyledi 20 lira çıkartı verdi. Kral adam lan.
Yağmur’un elinde tatlılar vardı demek ki tatlı almaya çıkmıştı fazla oyalamakta istemedim.
Neyse ağır ağır evine doğru yürüyoruz. Sigara yakacaktım, sonra Yağmur’un yanında içmek istemedim onun kokusunu alaydım biraz.

Artık okula gitmeyecek olmanın mutluluğu ile sabah erken saate kalkıp pc başında oyun oynamaya başladım. Pc aşırı ısınıp kendini kapatınca bende kalktım mutfağa gittim su içtim. Su içerken saate baktım, kala kaldım öyle çenemden su akıyor “Hasgibtir” çekip odama koştum. Saat 4 e geliyordu ben daha hazırlanmamıştım, saçım başım incin ne giyeceğim diye dolabın içine etmiştim. Bütün yılı 1 çift tişörtle geçirince, diğer tişörtlerden küf kokusu geliyordu. Babamın parfümünü sıktım direk dışarı çıktım.

“Yeni yılın kutlu olsun” dedi sadece.
Neredeyse bir yıldır beraberdik. Şuan mutluydum solumda elimi tutan sevgilim var. Hiçbir şeyi kafaya takmayınca dertlerimin yok olduğunu hissetim. Sadece onunla mutlu olmak bana yetiyor gibiydi.
Bir hafta kadar özlemimizi giderdikten sonra Yağmur hastalandı dershaneye gitmeyeceğini söyledi. Ben de tamam dedim.
2 gün sonra hafta sonu Enes beni aradı.
“Hasgibtir” dedim direk. Çünkü beyler Enes beni kötü bir şey olmadığı sürece aramaz mesaj atardı.
Açtım telefonu
“Oooo..” dedim lafımı kesmişti.
“Alo. Alooov” dedi sesi net gelmiyordu.
“Çeken bir yere geç” dedim.
“Ha. Alo Ulaş.. Nasılsın? Sana bir şey … soracaktım ” dedi nefes nefeseydi.
“Nefes nefesesin lan” dedim.
“Evet” demekle yetindi.
“Ne yapıyorsun spor mu yapıyorsun” dedim
“Yok lan sevişiyorum” dedi.
“…”
“Ya her neyse biz hafta içi seninle bir şey konuşacağız.
Arkadan “Biz” gibi kısık bir ses geldi.
Bende “Biz?”
“Ya Sema ile ben işte” dedi.
Tamam dedim kapattım yeri saati ayarlamıştık.
Koltuğa oturdum “Vay dıbına koyayım” dedim. Uzun bir süre.
“Vay dıbına koyayım. Enes bile kız gibiyor lan” dedim.

30 dakika sonra hepsi sarhoş olmuş ya da numara yapıyorlardı iki yudum bira içtiniz zaten. Evlere dağıldık. Eve geldim balkona sandalye çektim oturdum düşünüyorum, Yağmur’la bugüne kadar olanları(sanki ne oldu) ne yapacağımı neden böyle davrandığımı düşünüyorum.
Beyler dertler üstüme üstüme gelmeye başlamıştı. Sınava az bir zaman kalmıştı şimdi de Yağmur sıkıntısı vardı. Sigara içmekten ciğerim çürümüştü o gece. Öksüre öksüre uyumuştum.

Beyler bu attığım benim sıklıkla gittiğim yer zaten hikayenin devamın da ordan bahsedeceğim.


Bu da bizim sigara alkol içtiğimiz klube

“Sana güvenerek anlatıyorum sadece sana ve Sema’ya anlattım” dedi. Ooho sen Sema’ya anlatıysan onun memelerinden yankı bulup herkes duymuştur dedim içimden sonra da mal gibi güldüm.
Dışarıya doğru gülmüş “Komik bir şey mi var ?” dedi. “Yok, pardon aklıma bir şey gelmişti de” dedim. Beni takmadı, anlatmaya başladı. “Beni uzun süredir rahatsız eden birisi var” dedi. Duraksadı ben de bir şey demedim. Sessizliği bozup “Ne zamandır” dedim. “Okulumu değiştirdiğimden beri” dedi. Ben miydim lan acaba alttan alttan bunu mu vurguluyordu?

Sonra daha ileri gidersem delirir onun canını yakarım diye düşündüm.
Sonra kalktı. Biraz bana baktı. Yürüyüp gitti. Kapıdan çıkarken bira şişesini kapıya doğru fırlattım.
“Konuşmak için cesaretin mi yok!!! Kaç, işine gelmezse kaç zaten! Ben seni sürekli beklerim anasını satayım!” dedim ikinci şişeyi de attım. ikisi de kapıda parçalandı. Yağmurun karda yürüyüp gitmesini izledim. Arakasına dönüp bakmadı bile.
Gitmişti ayrılmış mıydık bilmiyordum bile. Sınava 5 ay gibi bir süre kalmıştı. Birkaç gün can sıkıntısından yataktan çıkmadım sonra ise ders çalışmaya başladım.
Dershaneye gidiyordum, onunla sürekli buluştuğumuz saate kapının önündeydim. Bekliyordum. Gelen yok. Dershane de de göremedim. Çokta merak etmiyorum desem de gözüm sürekli onu arıyordu.