Enes ve Sema’nın yanlarına istemeye istemeye gittim. Ne zaman o memeli ile konuşsam kötü şeyler oluyordu.
Lisenin orada buluştuk. Bu sefer Sema dekolte giymemişti. Şaşırdım lan.
işte ne konuşacağız diye direk lafa girdim.
“Bi ara telefon sapığı falan vardı hatırladın mı” dedi Sema.
“Evet, Cengiz’in ablası” dedim.
“He işte onlar şehir dışından dönmüşler” dedi.
“Ee, daha ne duruyoruz hadi gidelim” dememe rağmen beni durdurdular.
“Olayın tamdıbını dinlemeden hareket etme” dedi.

Cengiz bini gibertecek gibi hayırlısı

Yağmur ile yürürken “Fısır fısır ne konuştunuz orada” dedi. “Sevgili olup olmadığımızı sordu. Nasıl teklif ettiğimi falan sordu” diye geçiştirdim. Yağmur’a bir şey belli etmemeye çalışsam da içim içimi yiyordu. Hayır, yani Sema’nın böyle şeyler yapacak birisi olduğunu biliyorum. Fakat olayın benle ne alakası var onu bilmiyordum.
Bir an önce Enes’i arayıp soracaktım olayı tam anlatsın diye.
Yağmur’u eve bıraktım sarıldık. O bana o an sarılınca başımda bin bir türlü dert yokmuş gibi oldum.
Neyse eve koştum direk. Enes’i aradım.
“Şu olayı bi adam gibi anlat” dedim, açar açmaz.
“Olum işte anlattığım gibi” dedi.
“Ya oğlum Sema benim yüzümden niye sizi dövdürtsün?”
“Lan oğlum sen bu kıza bir şey yaptın ki hıncını bizden çıkartıyor. Sizin mahalleye giremiyor ya bunlar” dedi.
“Oğlum tamam da Cengiz’e niye saldırdı?”
“Cengiz’in ayrı bir meselesi var demek ki” dedi.
“Sen ‘Ulaş yüzünden’ olayını Cengiz’den mi duydun”
“Evet” dedi.
“Ee, oğlum %90 yalandır o Cengiz’in meselesidir benim üstüme yıkmaya çalışıyordur” dedim.
“Ya abi valla hiç bilmiyorum, yarın diplomayı almaya gideceğim, sende gel Sema ile konuşuruz” dedi.
“iyi tamam” dedim. Kapattım, kafam alak bulak bir haldeyken yarın yiyeceğim dayağı düşünüp uyudum.

Yağmur geçti önümüzden, telaşlı telaşlı. On dakika sonra geri geldi. Klagib muhabbet nasılsın falan derken kızı bizimkilerle tanıştırdım “Enes, Yağmur. Yağmur, Enes Cengiz, yağmur. Yağmur, Cengiz. …” şeklinde. Neyse benim gitmem gerekiyor deyip gitti. Sonra bizimkiler de kalkıp gittiler geç olmuştu zaten. Amcam haftalığımı verdi.
iki haftam böyle geçti Birkaç günde bir Yağmur ile görüşüyordum sonra ki günler mutlu oluyordum.

Beyler bir 10 dakika sigara molası verelim mi? Uzun süredir içmedim parmaklarım da ağrıdı Kusura bakmayın geliyorum hemen

Uzunca bir süre bakmıştım o fotoğrafa, sonra kopyaladım kendi bilgisayarıma attım birkaç fotoğrafını daha attım. Yağmur ile ilgili bir şey olduğunda ben, ben değilim herhalde. istemsizce yapıyorum sanki yaptıklarımı. Yoksam başkası inanmaz benim böyle davranacağıma

Denemeden sonra Sema’yı yanıma çağırdım. Bak bak cesarete bak, uyanamadım herhalde de kızı yanıma çağırıyorum 3-4 erkekle beraber yanıma geldi ne var diye sordu bende Yağmur’u sordum “Merak ettim iyi mi acaba?” dedim. Güldü gitti. “Lan, sen kimsin!” dedim içimden. Duymuş gibi arkasına döndü “Hastalanmış, yataklara düşmüş gelemeyecekmiş bir hafta” dedi. Bir hafta boyunca insanı yataklardan kaldırmayacak hangi hastalık var lan? Hadi üşüttü desen bir çay içer geçer. Nezle desen onun ne olduğunu kimse bilmiyor zaten.
Merak ettim lan evine mi gitsem diye düşündüm. Ertesi gün de düşündüm bunu. Tamam dedim. Gideceğim dedim. Duşumu aldım tişörtümü ütüledim giydim pantolonumu da giydim sırtıma sırt çantası aldım.

çantası aldım.
Bastık zillerine sanki yıllarca bu anı bekliyormuş gibi direk bastılar otamatiğe. Yukarı çıktım. inek öğrenci gibi geldim kapıya annesi kapının önündeydi “Abla merhaba ben Yağmur’un arkadaşıyım” dedim. “Buyur oğlum, ne oldu?” Yağmur 3 gün okula gelmeyince hocalar “Yazılı konularını zütür sen ver evin yakın” dedi o yüzden geldim. “ Ha tamam oğlum sen bana ver ben veririm Yağmur’a” dedi.
Hasgibtir, lan ben bunu düşünmemiştim, böyle deyince içeri buyur edecek çay kahve kek ikram eder falan düşündüm. Çanta da kitap var mı onu da bilmiyorum. Kendime gelip

Ertesi sabah yine okula gittim deneme falan gibim de değil. Katılmayan yok yazılacak, sonra da onunla uğraş yoksam çok yüksek puan alacağım kendimden emini dediğimden değil, hoş öyle bir olay söz konusu da değil.
Yağmur’u yok tüm okul gelmiş ama Yağmur yok. Normal bir insan da merak eder lan 2 gün üst üste gelmedi kız.

Tekel bayiden çıkarken bu gece açılsam mı lan diye içim içimi yiyordu. Ya söyleyeyim gitsin ne olacak sanki dedim.
Aslında bir bakıma mantıklı bir tercih aylardır konuşuyoruz çok sık olmasa da. Söylesem bir zararı olmaz.
içerden tabure alıp Yağmur’un yanına oturdum, gece saatleri olduğu için çok fazla kişi dükkana gelmez. Biz de dışarda hava güzel diye konuştuk. Hiç yapmadığımız “Hangi kitapları okudun, en sevdiğin şarkı, en sevdiğin film muhabbetlerine” girecektim ki amcam dükkanı kapatalım dedi. Dükkanı kapattık. Yağmur’un eve gitmeye niyeti yoktu zaten. Birkaç soğuk çay daha aldım. Bizde çardağa gidip ‘en sevdiğin şey muhabbetine giriştik.
Saat 12 gibi çardaktaydık. Konuştuk aslında çok şey konuştuk seneye ne yapacağını, benim ne yapacağımı, aynı dershaneye gitme kararı aldık. Aynı derslere girmeyecek olsak da beraber gider beraber geliriz dedik.
Bunlar bana saçma görünüyordu kız ben ne dersem evet diyiyordu. Ama bunu düşünüp canımı sıkmak istemedim.
Konuşarak sabahlamıştık güneşin doğduğunu görmüştük. Yağmur’un gözleri kızarmış. Ben de yorgunluktan beynimi kullanamıyordum. Konuşmasam uyuyacaktı neredeyse evine bırakayım dedim.

Yağmur’un üzgün olması mı yoksam arkadaşlarımdan şüphelenmem mi koymuştu bilmiyorum fakat birkaç gün işe gitmemiştim kulübeye gidip tek başıma içmiştim. O an anladım ki Yağmur’la zaman geçirmekten falan değil ona karşı bir şeyler hissettiğim için onu önemsiyordum. Onunda beni önemsediğini en derinlerden hissediyordum. Arkadaşlarla beraber birkaç gün boyunca kulübede takıldık. Yağmur’un söylediklerini anlatmadım. Sadece Yağmur’a karşı bir şeyler hissettiğimden bahsettim, gelenektir birisi ‘Şu kız benim sevgilim, sevdiğim’ derse, hepimiz topluca ‘Senin sevdiğin bizim bacımızdır’ deriz. Neden bunu yapıyorduk bilmiyordum ama insana güven veriyordu. Onlar da “Senin sevdiğin bizim bacımızdır ”dediler.

“Cengiz sürekli hediyeler alıyordu, bana sürprizler yapıyordu. Bunlar da benim hoşuma gidiyordu. O zamanlarda, az da olsa seninle karşılaşıyorduk. Sana karşı bir şeyler hissedip hissetmediğime karar veremedim” dedi.
“Cengiz’in doğum günü vardı beni de evine çağırdı, ‘kutlama yapacağız arkadaşlarla sende gel.’ Tamam dedim zaten o arkadaşlarının hiç biri beni tanımıyordu. Gittim hediyesini verdim eğlendik biraz sonra arkadaşları kalkıp gitti ben Cengiz’le tek kalmıştım. işte biraz hediyelerle uğraştıktan sonra yan yana oturduk. Beni çok sevdiğini söyledi” dedi.
Yağan kar durmuştu artık beyaz bir örtü vardı apartmanın önün de Sağ tarafımdan elime bir damla su geldi. Yağmur ağlıyordu.

“Ablasının söylediğine göre kızla araları çok iyi olmuş gece gündüz konuşuyorlarmış. Bi ara buluşmuşlar hatta dediğine göre” dedi.
“inanmıyorum, Cengiz’in ablası da Cengiz gibi yalancı. Cengiz ile konuşsa Yağmur bana söylerdi” dedim.
“Yağmur bana da Cengiz ile konuştuğunu söylemedi” dedi Sema.
“Hayır, abi Yağmur benden saklamaz ya olmaz öyle şey ya” dedim. Sinirlenmiştim kalkmaya çalışıyordum Enes oturmamı söylüyordu.
“Cengiz’i çağırdım gelecek birazdan” dedi.
Sema bir iki şeyden daha bahsetti fakat dinlemiyordum sadece Cengiz’in gelmesini bekliyordum.
Cengiz geldi. Sema ile Enes ile tokalaştı ben de sırıtarak “Ooo nerelerdesin ya..” dedim elini uzattığı gibi kafayı gömdüm “..dıbına koyduğum” dedim. Birkaç kez daha vurduktan sonra Enes beni geriye çekti. “Konuş lan, Yağmur’la aranda ne vardı” dedim. “Yemin ederim elimi bile sürmedim” dedi. “Yemin ederim Ulaş sadece 2 kez konuştuk” dedi. “Ne zaman?!” dedim.
Sonra kaçtı zaten. Sinirimi alamamıştım. Eğer Sema’nın söyledikleri doğruysa bu Yağmur ile buluşmuştur dedim. Sonra Enes ile Sema’yı öpüp eve doğru gittim.
Otobüste sakinleşmeye çalıştım. Eve geldim. Duş aldım. Sakinleşmiştim az da olsa.

“Yağmur benim arkadaşım, anladın mı? Arkadaşım o kız benim. Eğer ki sen onu üzersen beni üzmüş sayılırsın. Ben üzülürsem bu köyde ki abilerim, arkadaşlarım sana neler yapar biraz düşün istersen” dedi. Bende tırsmış kedi gibi “Yok sema, üzme, mutlu etme gibi bir durum yok ortada. Sadece aynı mahalledeyiz” dedim.
“istersen komşu ol dediklerimi unutma yeter” dedi. “Tamam” dedim önüne döndü soğuk terler dökmüştüm lan kız bi kere bile gözlerini ayırmadı benden.

Artık gitme vaktim geldi dercesine baktım ayaklarıma. Cevap yok sabit duruyorlardı.
Yağmur karşımda annesini yeni kaybetmiş bir yetim gibiydi. Ağlıyordu, sabit durdum öyle sadece bakmakla yetindim.
Cengiz geldi gözlerimin önüne, sonra Yağmur’la yaşadıkları şeyler geldi aklıma. Dizlerim kırılacak gibi oldu. Başını kaldırıp bana baktı. Bir şey söylemeyecektim kızmayacaktım, ağlamayacaktım da.
“Hayatımda bundan sonra bir tek sen varsın” dedi. Kalktı ayağa gözyaşlarını sildi hırkasına. Saçlarını düzeltip burnunu çekti. Sarıldı.
Dayanamadım gözyaşlarım aktı omuzlarına. Ellerim sabitti. Dayanamadım ittim onu.
Her ne kadar sevsem de onu, kokusunu, bunu yapamazdım.
Beni arkadaşımla aldatmıştı. Bunu yapabilir miydim ki? Sırf ona olan sevgim için devam eder miydim?
Bu apartmana bir daha gelir miydim?
Bir daha aynı sokaklarda yürür müydüm?
Ben bunları onu sevdiğim için yapacağım desem de her fırsatta Cengiz’in yaptıkları gelecek aklıma .

Okula gittim arkadaşlarım başımın etini yedi Sema da sema diye, okulun orada ki aradan Sema çıktı. “Günaydın, Ulaş” dedi. Başımla selam verdim.
Birisine selam vermeyi unutursunuz ya “Sana da merhaba dıbına koyim” derler ya bu durumda onun gibiydi. Aslında çok saf duygularla söylenen bu söz sinirli söylenince insanı tedirgin ediyor.

Apartmanını önüne gittim. Kapının önünde bekliyordu beni, karşısına geçtim gözlerine baktım.
Gözleri şişmişti yine ağlamıştı herhalde.
“Ulaş bak, ben sınavdan dolayı ayrılıyorum senden” dedi elimi tutmaya çalışırken.
Iyy. Yalana bak. Başka bir şey düşünemedin mi insan az yaratıcı olur.
“Yoksam seni se…”derken lafını kestim.
“Cengiz ile aranızda ne oldu?” diye sordum.
Sustu. Gözlerimin içine baktı şok olmuşçasına. Başını öne eğdi. Apartmanın önüne oturdu. Kar yağıyordu o sırada.
Sessizlik.
Uzunca süren bir sessizlik. Kar tanesinin yere düşüşünü duyabileceğimiz kadar sessizdi.
Yanına oturdum. Ellerimi birleştirdim. Karın yağmasını izliyorduk.
“Cengiz” dedim tekrardan.
Sadece susuyordu. Bir şeyler anlatmasını bekliyordum o ise sessiz kalmayı tercih ediyordu. Bu iş sinirimi bozdu.
“Cengiz!” diye tekrarladım.

Sema sigara uzattı, yanıma ottur dercesine işaret yaptı. Sigaralarımızı yaktın.
“Şimdi ben bu Cengiz’in ablası ile konuştum. Kız senden 3 yaş büyük, zaten biliyorsundur” dedi.
“Ee ?” dedim.
“Sözümü kesme lan!” dedi. Bildiğin karşımda büyük memeli bir Enes oturuyordu.
“Kız ilk başta söylemek istemedi. Sonra bülbül gibi şakıdı” dedi. Enes’e bakarak Enes’te alttan alttan gülüyordu.
“Şimdi, ‘Neden Yağmur’u arayıp rahatsız ediyorsun’ diye sorduğumuz da, ‘Bir başkası zorladığı için’ dedi. Zaten Yağmur ile sadece 4 kez konuşmuş daha da konuşmamış” dedi. Enes sigarasını söndürüp yanıma oturdu.
O an telefonuma 2 tane mesaj geldi. Bakmadım.
“Olayın hepsi Cengiz’in altından çıkma” dedi. Biraz duraksadım. Olayın ciddiyetinde olduğum için her şeyi duymak istiyordum
“Ablasının söylediğine göre Cengiz, ablasına numarayı vermiş ‘Abla ara şunları söyle ne olur’ diye yalvarmış. Sonra ise işte bu kızın kim olduğunu sorunca. ‘Geçen hafta tanıştım çok güzel bir kız idi’ demiş.(Yağmur’un bilgisayarı verdiği günden bahsediyor) Sonra ki hafta da internetten mesajlar atmış sahte hesaplardan. Sonra da kendi hesabından Yağmur’a yardım etmeye falan çalışmış. Gönlünü kazanacak aklı sıra” dedi. Sinirimden yumruğu mu sıktım. Enes kolumdan tuttu. “Dinle” dedi.

Bi sigara molası

Duymak istemiyordum. O kadar normal anlatıyordu ki bunları.
“O günden sonra ne yapacağımı bilemedim. Bir hata yapmıştım sonra bunu Sema’ya anlattım. Sema’ da beni ciddiye almadı. Beni sürekli tehdit etti ‘bunu herkese anlatırım’ dedi. işlerini bana yaptırmaya çalıştı. Cengiz’de bana artık görüşmek istemediğini söyledi.
Ama sonra seni tanıdım erkeklerden iğrendiğim zaman çıktın karşıma omuzun da ağladım, yüzümü güldürdün, aşık oldum ben sana” dedi.
“Yalan söyleme” diye bağırdım.
“Yalan söylemiyorum, seviyordum lan seni!” diye bağırdı bana.
“Çaresizdim canım acıyordu sana sığındım, sen beni mutlu ettin. Beni hiç yarı yolda bırakmadın, kırmadın, kızmadın, canımı acıtmak istemedin” dedi.
ikimiz de ağlıyorduk. Ben gözyaşlarımı gizlemeye çalışıyordum. Yağmur’un gözyaşları karı deliyordu.
Ayaktaydım, koşmak istiyordum koşamıyordum. Ayaklarım doğru şeyin bu olduğunu söylercesine sabit duruyorlardı.
“Beni affet Ulaş. Ben bir hata yaptım” dedi.