-
351.
0veda sahnesinde bol bol ağlama olur diye düşünüyorum.
duygu yüklü sahnelerden biri.
hayatım boyunca böyle oldu.
her veda sahnesinde vardım.
ama bu farklı.
beklemiyordum.
hiç birisi ağlamadı.
sadece annesinin sesi inceldi bol bol.
duygularını çok yoğun yaşadılar.
çok samimi.
sanki boş yere gözyaşı harcamadılar.
işte kültür farkı diye buna derim. -
352.
0briannayı uçakta teselli ederken buluyorum kendimi.
çok çekingenim.
tam bir şey söylecekken.
"yeter artık bırak da bu anımı doya doya
yaşayayım bari"
demesinden korkuyorum.
mahçubiyetim geçmiş değil.
bir an önce türkiye'de düzenimi kursam diye düşünüyorum.
çalışmaya başlasam.
akşamları enis'i okulundan alıp
eve döndüğümde
annemi brianna'ya yaprak sarma sardırırken bulsam.
annem yine kestane yapsa bize.
brianna ile sevişmek için fırsat kollasak.
people dont change. -
353.
0istanbul'a indiğimde bir taksiye atlayıp güzel bir süpriz yapıyorum.
bavulları emanetçiye bırakıp
aşkın alevlendiği yere zütürüyorum ona.
hazır enis de yok.
ona hala taptığımı belli etmenin tam zamanı.
evet panpalar.
kallavi'deyiz.
yine önümüzde birer kahve.
brianna biraz buruk.
ama ellerimle ellerini kavrayınca öyle bir gülüyor ki.
"ben senin için dünyanın yarısını yakar, diğer yarısına da yananları izletirim." -
354.
0derken birden yağmur bastırıyor.
ilk geldiğimzde de yağmur vardı.
istiklalden şemsiye almıştık.
meydanın hemen orada bir adam var.
5 liraya şemsiye satıyor.
üflesen ters dönüyor şemsiye.
oradan şemsiye aldık işe yaramayacağını bile bile.
güle oynaya taksiye bindik.
doğru otogara.
izmir bizi bekler.
o zamanlar en sevdiğimiz şeylerden biriydi.
enisi birbirimize anlatırdık.
gülerdik sürekli.
otogar'a giderken en sevdiğim anımızı anlattı bize. -
355.
0" enisi hatırlıyorsun değil mi
sünnet olurken. haha ne güzeldi.
-tabi ki hatırlıyorum ama dinlemek pek keyifli.-
asansörde yukarı çıkarken sürekli gülüyordu.
sünnet olurken ağladı ağladı.
iş bitince "eline sağlık doktoy amca"
dedi.
asansöre bi bindik.
"ananı şikiim doktoooy" "
güldük,
burnundan öptüm.
sadece onu çok sevdiğim zamanlarda burnundan öperim.
onu ondan bile kıskandığım zamanlarda. -
356.
0izmir arabasına bindik.
bursa civarında ikimiz de uyuya kalıyoruz.
uyandığımda balıkesirdeyiz.
brianna elimi sıkıca kavramış .
öyle bir sıkıyor ki.
acı çekiyor belli.
ceketimi çıkarıp terini siliyorum.
gözlerini açıyor.
- o bazen böyle sadece 2 dişini göstererek güler.
gözlerime bakarak.
dünyanın güzelliğine, tanrının adaletine inanırım o böyle gülünce-
işte böyle gülüyor gözlerini açıp.
her şey yolunda.
şimdilik.. -
357.
0izmir'e varıyoruz.
tüm şehir kar altında.
izmir'de yaşanacak iş değil bu.
10 yıl sonra ilk kar.
bizim gelişimizi kutluyor tanrı.
brianna ya bunu anlattığımda garip oluyor.
tanrı meselesini çok ciddiye alıyor.
sanki kar bizim için yağıyor.
bunu kabullenmiş.
ellerimdeki valizler nereden baksan 50 kilo.
bana mısın demiyorum.
tek hissetmek istediğim mutluluğumuz.
kar altında yürümek adına taksi çağırmıyoruz.
eshotlara kadar yürüyüp,
doğru halkapınar'a.
enisin yanına.
annemin yanına.
yeni bir hayat'a. -
358.
0eve varıyoruz.
enis brianna nın kucağına atlıyor.
buna seviniyorum.
neden bana gelmedi ilk sorusu aklıma gelmiyor.
briannanın buna benden çok ihtiyacı var çünkü.
annem ortalıkta yok.
içerideki ölüm kokusu yerini;
mantı, dolma ve baklavaya bırakmış.
ne güzel gidiyor her şey.
kardeşimi arıyorum.
okulda. -
359.
0panpalar bi saat kadar ara verecem. sabaha kadar yazarım ben.
isteyen not düşsün. pm ile devam ederiz. -
360.
0@576 tamam lan. devam etmeyen huur çocuğu. yazıyorum dıbına koyim.
-
361.
0yemeğe oturuyoruz.
annem brianna ya babasını soruyor.
ama çok tedirgin.
her halinden belli.
yarasına tuz basmak istemiyor gibi.
acaba bu mahçubiyetler ne zaman geçecek diyorum kendi kendime.
brianna hiç bir şey yokmuş gibi
sonsuz huzur dağıtıyor ev halkına.
annem brianna ya gururlu gözlerle bakıyor.
yavaş yavaş benimsedi onu sanırım.
briannayı kıskanıyorum hafiften.
haha.
ne güzel bir kıskanma bu.
briannayı kıskanmak.
haha.
aklıma gelmezdi. -
362.
0..
bugün temelli göçümüzün onuncu günü.
lisans başvurum kabul ediliyor.
kendime iş ararken devletten yana hiç bir beklentim yok.
özel hastaneleri geziyorum.
acil servise doktor arayan bir hastane var.
basmane tarafında.
eve de yakın.
laf aramızda parayı da fena vermiyorlar.
tek eksiği biraz konfor.
ama kafama takmıyorum.
hele bi başlayalım da.
gerisi için icabına bakarız.
ileriye dönük planlarım da var hem. -
363.
0ilk hafta hastane personeliyle kaynaşıyorum.
hepsi sıcak insanlar.
sanırım bu sıcaklıkları kendilerine ha değil.
e zor tabi.
yıllarca elin gavuruyla iletişim için çabala.
ah memleketim diyorum kendi kendime.
ama acil servis beni çok hırpalıyor.
ilgili olanlar bilir.
acil servis için hastanenin emekçileri derler.
hakikatten öyle.
evdekilere belli etmemeye çalışıyorum.
ama bu böyle gitmeyecek.
hem pgiboolojik olarak da çok hırpalanıyorum.
her gece ayrı bir feryat figanla geliyorlar.
kolu kopan mı ararsın,
kan kaybından ölen mi.
olmayacak böyle.. -
364.
0bir kaç ay böyle geçiyor.
brianna da bendeki değişikliği farketmiş olacak ki.
bana karşı hassas davranmaya çalışıyor.
fark ettirmeden.
bana acınması hayatta en son istediğim şey.
bu yüzden bir gece elimi başıma koyup
bazı kararlar alıyorum.
özel hastane dediğiniz yerde uzman doktor değilseniz
iş bulma imkanınız hayli az.
döner sermaye denen bişey de yok.
başkasının eline bakıyorsun.
patron işçi ilişkisinden farksız.
bu yüzden uzmanlık için girişimde bulmaya karar veriyorum. -
365.
0uzmanlık için yapılması gerekeni şöyle anlatayım
10.000 doktor içinde ilk bine girerseniz en dandik uzmanlığı okuyabilirsiniz.
daşşağın kralını istiyor yani.
bu yüzden muhtemelen önümüzdeki 6 ay zütüm gibilecek.
ama 7. ayda muhtemelen rahatlayacağım.
4 yıl uzmanlık eğitimi göreceğim.
bu 4 yıl içinde çalışmayı düşünmüyorum.
davidden gelen para ve
babamın verdiği paranın faizi bizi idare eder
en azından planlarımı bu şekilde kuruyorum. -
366.
0bugünlük tükendim beyler.
vaftiz babasi will seem so fade away. -
367.
0zorlu maraton başlıyor.
gidip bir tus dershanesine kaydoluyorum.
- tıpta uzmanlık sınavı -
dershanedeki uzun maraton gözümü çok korkutuyor.
kendimden 10 ar yaş küçük insanlar.
oturup tekrar ders dinlemek sıkıyor beni.
ama başka yolu yok.
ilk günlerde çok iyi hissediyorum kendime verdiğim gaz ile.
sabah hastane,
oradan çıkıp dershane yapıyorum.
inanılmaz bi tempo. -
368.
0daha sonraki günler yavaş yavaş
zor geçmeye başlıyor.
brinna'yı neredeyse hiç göremez oluyorum.
sadece akşam eve gittiğimde uyurken
benim geldiğimi fark edip
"geldin mi, nasıl geçti"
diyor.
o da bazen.
kimi zaman eve gelip tek yaptığım enis'i öpüp
tus çalışmak.
günde 2 saat uyur haldeyim.
yavaş yavaş kendimdeki değişiklikleri ben de fark ediyorum.
farkında olmadan en güzel dönemlerimizi birbirimizi görmeden geçiriyoruz. -
369.
0brianna sabahları beni hastaneye yollarken
elinden geldiğince sıcak davranmaya çalışıyor.
ama aramızdaki kopukluğu tarif edecek kelime yok.
enis'in boynuma sarılırken gözümün içine bakması
onu ne kadar boşladığım anldıbına geliyor.
çok üzülüyorum.
ama az kaldı.
4 ay kadar.
4 ay sonra şanslıysam kazanırım sınavı. -
370.
0günler geçiyor.
hastanedekiler de bendeki değişikliğin farkında.
başhekim odasına çağırıyor bir gün.
-yolunda gitmeyen bir şeyler mi var?
durumu anlatıyorum.
anladığını söylüyor.
yavaş yavaş o da benim bu hallerimi kabulleniyor.
artık aynaya bakamıyorum.
gözlerimin altında ilk haftalarda çıkan torbalar.
artık beze halini almış.
saçlarıma bakacak oluyorum.
pek cesaretim yok.
muhtemelen beyazlar var tek tük.
hehe, yaşlanıyorum sanırım diye
şaka yapıyorum güya kendime.
-
ruby umarım kafanı taşla ezip zorla zütten
-
ufuk beni yanına al
-
beynimiz taşaklarımızda olsaydı
-
iran israil savaşında kimi destekliyorsunuz -
jordi el nino polla ermenı miymis
-
gevur isviçrede faiz yokmuş
-
engelı maası almak ıcın ıncıde yazıyorum -
whatsapta kimsenin durumuna bakıyor musunuz
-
ünide bı kız sarhoşken sırf sarhoş diye
-
sanayide kalfanın tekini işten kovdum -
ikinci el krallarına şu anda ne oldu
-
bu güvenlikçiler tam olarak ne işe yarıyor
-
cümlenin öncesine allah affetsin yazanlar
-
19 06 2025 perşenbeye gitmeyen müşrikler -
okuldaki en karizma 9 sınıfım
- / 1