1. 376.
    0
    bir akşam eve gittiğimde evde annem ve enis'i tek buluyorum.
    brianna ortalıkta yok.
    anneme soruyorum nerede diye.
    bilmediğini söylüyor.
    içten içe kızıyorum ona.
    allah allah?
    nerededir ki bu saatte?
    merakla telefonunu arıyorum.
    açmıyor.

    bi yarım saat sonra kapı çalıyor.
    gerginim.
    enis gidip kapıyı açıyor.
    elinde iki tane poşet brianna'nın.
    ···
  2. 377.
    0
    yanıma yaklaşıyor.
    sinirim hale geçmiş değil.
    gülümsüyor hafiften.
    ne düşündüğümü tahmin etmiyor belli ki.

    - neredeydin?

    + kemal abi çarşıya kadar zütürdü sağ olsun.
    kazağın yoktu. kazak aldım sana bak .

    kazakları hevesle poşetten çıkarmaya çalışıyor.
    aterisini kasedini üfleyen çocuk gibi.
    çok mutlu.
    birden şu sözlerimle irkiliyor.

    -inşallah kazak almışsındır kemal abinle.
    ···
  3. 378.
    0
    ağzımdan çıkar çıkmaz pişman oluyorum.
    neler diyorum ben?
    bu kadına?
    benim için yaptıklarına bakmadan.
    şüphe ettiğim şeye bak.

    poşetleri yüzüme fırlatıyor.
    yukarı doğru koşar adımlarla çıkıyor.
    enis bana öyle bir bakıyor ki briannanın bu hareketinden sonra
    babam öldü öleli bu kadar korkmamıştım
    kimsenin bakışlarından.
    korkmamıştım bu kadar.
    ···
  4. 379.
    0
    bu da devam edecek
    ···
  5. 380.
    0
    devam edecek bu. az kaldı gençlük.
    ···
  6. 381.
    0
    up up up up.
    ···
  7. 382.
    0
    up up up.
    ···
  8. 383.
    0
    peşinden enis de çıktı annesinin yanına.
    salonda tek kaldım.
    duvarlar beni izledi.
    çaresizliğimi.
    zavallılık hiç bu kadar kötü kokmamıştı ömrümde.
    kendimi "bir şey" sanmıştım bu kadın sayesinde ben.
    kendimi "adam" sanmıştım.
    o kadar kaptırmıştı ki bu role bunu.
    onun bendeki değerini bile unutmuştum.
    benliğim oydu.
    benliğimi kırdım.
    sahipsiz gibiyim artık..
    ···
  9. 384.
    0
    o günden sonra hiç bir şey eskisi gibi olmayacak sandım.
    sabah kalktığımızda yüzünden düşen bin parçaydı.
    bir şekilde gönlünü almak için kıvrandığım o kadar belli oluyordu ki.
    ama sürekli ona takılıp şirinlik yapmaya çalışıyordum.
    brianna nın enis ile bana verdiği cevaplar birbirinin zıttıydı.
    kim bilebilirdi ki bir sözün bu kadar yara bırakacağını onda.
    ···
  10. 385.
    0
    bir yandan da diğer meseleler var.
    onları daha mutlu etmek için didiniyordum.
    mutluluğumuza mutluluk katmak için.
    ama olmadı.
    tek bir sözdü mahveden güzel hayallerimi.
    ···
  11. 386.
    0
    o gün anladım,
    benim yolum para peşinde koşan kalpsiz bir adamın yolu değil,
    ailesini her şeyin üstünde tutan orta halli bir adamın yolu olmalıydı.
    her şeyi değiştirme kararı aldım.
    ne sınav umrumdaydı artık.
    ne de başka bir şey.
    ···
  12. 387.
    0
    ömür dediğimiz şey verdiğimiz anlık kararlardır.
    kısaldıkça karar vermek güçleşiyor.
    her geçen gün verdiğimiz kararlardan daha fazla sayıda insan etkileniyor.
    çok zor bir şey yaşamak.
    ama kolaylaştırmanın yolu da belli.
    sevdiklerin için fedakarlık yapacaksın.
    fedakarlık gibi görünen
    ama yapılması gereken şeyleri yapacaksın.
    ···
  13. 388.
    0
    anlık üzüntüler bizleri üzüyor.
    o anlık üzüntülerin çaresinin olmadığını sanıyoruz.
    belki de haybeye geçen hayatın en büyük yanılgısı bu.
    o an için büyük bir hata gibi görülen bir şey
    belki de hayat akışımızı değiştiriyor.
    aşk gibi..
    hiç bir zaman ne kadarının karşıya geçtiğini anlayamıyoruz hissettiklerimizin.
    ···
  14. 389.
    0
    işte o anlık hatalardan yapılmaması gerekenler var.
    karşımızdakileri birinci dereceden ilgilendiren,
    tamamen ikinci şahıslarla ilgili olanlar.
    üçüncüsü yok.
    sadece karşımızdakiyle ilgili bir karar.
    kararların en zoru budur.
    kim ne derse desin
    ···
  15. 390.
    0
    hastanede geçirdiğim günler son verdiğim karardan sonra eskisi kadar yıpratıcı değildi.
    tek sorun vardı.
    aile içi huzur.
    eve gelince suratıma çarpan sıcak bir gülümsemenin ekgibliğini hiç bir akademik başarı dolduramaz.
    bu ekgibti işte.
    enisin brianna ile kapıyı açmasını.
    dondurma diye ağlamasını.
    omzuma küçük elleriyle yumruk atmasını özlemiştim.
    ···
  16. 391.
    0
    en az bunun kadar özlediğim bir şey vardı.
    babam.
    o günlerde kendi kendime bir tek şey söylüyordum.
    "iyi ki bu yaptıklarımı görmedi" .
    utanırdı benden.
    çünkü o bize doğar doğmaz öğretmeye başlamıştı.
    insanlara güvenmeyi.
    sevdiklerini incitmemeyi.
    ···
  17. 392.
    0
    @611 eyw.
    ···
  18. 393.
    0
    beyler soru sormuşunuz bir sürü, cevaplamaya calısıyorum ama şuradan yazıverin. artık pek girmiyorum buralara.

    http://www.twitter.com/glassybear
    ···
  19. 394.
    0
    uplasak mı bi
    ···
  20. 395.
    0
    up up up
    ···