bu yılın ilk hikayesini anlatıyorum piçler

bi günde birkaç milyar hibe ettik yani bunun ciddi bi olay olduğunu anlamıştım.
yürürken nefes alamıyodum artık taşikardi fln kalbim dakkada 150 atıyo dışardan
titriyomuşum gibi bi görüntü çıkıyo ortaya. hematodaki doktorum bana anlattı
mediastende kitlen var dedi(kalbimin hemen üstünde) boyutlarıda şöyle
25*16*12 ilk sayı uzunluk ikinci genişlik üçüncüde kalınlık yani karpuz
büyüklüğünde bir kitle varmış kitle ne diyenler için tümör.

hangi tür bir tümör olduğunu anlamak içinde biyopsi yapıp duruyolarmış bana bir ay
sonra söylüyolar amk. daha sonuçlar çıkmadan önce bu profun içine doğmuş sanki
hangi tür kanser olduğu hazırlığını yapmış ilaç raporlarını çıkarmış benim adıma.
sonuç geldiğinde hızlı yayılan ama tedaviye cevap veren bir lenf kanseri olan
hodgkin lenfoma noduler sklerozan. kaçıncı evredeyim dedim. iki dedi b semptomu dedi.

o an herşey bulanıklaştı okulmuş derslermiş kızlarmış hikaye hepsi. o anda ben ölümü
düşünmedim neden bilmiyorum düşünmedim. ilaçları serumları aldık bazı ilaçlar yurtdışından
geliyomuş onlarıda eczacılar birliğinden aldık. bu arada boş durmuyoruz tabi doktor
kemiklere fln yayılmışmı diye nükleer tıp da kemik sintigrafisi çektirtti.
kalça kemiğimi delip ilik aldılar. bu biyopsi çok iğrenç abi adamın dıbına koyuyo.
kemiği tıkır tıkır deliyolar bide şansıma bütün doktorlar kız zütüme bakıp gülüyolar
dedim siz neye gülüyonuz koyun gibi yatırdınız beni. şırıngayla iliği çekerken içinden
ruhunu çekiyolar sanki.

neyse gündüz tedavi bölümünden randevu aldım yaklaşık bir aydır maske takıyodum.
o zamanlar domuz gribi fln vardıya millet mal mal bakıyodu amk. neyse gündüz tedavi
bölümüne girince bi baktım herkesde maske var amk. dedim yabancılık çekmicez anlaşıldı
ordaki hemşire adımı yazdı abvd tedavisi diye not aldı. bildiğin kemoterapiye giriyorum
amk şaka gibi bişi. ertesi gün gittim damar yolum açıldı serum akmaya başladı
bir tane iki tane değil beyler 6 farklı ilaç alıyorum birbirine karışmaması gerektiği
için 6 serum var sırayla bağlıyo. hele bi ilaç var damarını gibiyo atıyo ilaç geçmeye
başladığı anda kolun ağrıyo içerden içerden.

neyse sıktık dişimizi 11 kere daha alıcaksın dedi doktor küfür edicektim tuttum kendimi
ha bu arada doktorada her ay muayene ücreti yatırıyoruz yatırmasak yarra yediydim.
bi tomografi için 3 ay sonraya gün veriyolar öyle sıra var sıra beklerken ölenler var
yani. neyse her kür ikiye ayrılıyo birinci kür birinci ayak-ikinci ayak diye 2. küre
geçtiğimizde rahatsızlandım bağışıklık sistemim çökmüş hastalıklarla savaşan 100 tane
canlı hücrem kalmış onlarda yetişemiyo o anda grip olsam kurtulma şansım çok zor.

ateşim çıktı 40a acile gittik beni yatırdılar 7 numaralı gözlem odasına ilk defa
hastaneye yatıyorumya biraz acemiyim tabi. bana antibiyotik bağladılar saat başıda
perfalgan ateş düşürücü serum bağlıyolar geri yükseliyo çünkü perfalgan karaciğeri
böbrekleri gibiyomuş tabi sonradan öğrendim o sıralar canları sıkılınca perfalgan
takıyolardı bana amk. nötrofil iğnesi var halk arasındaki adı kan iğnesi deri altına
enjekte ediliyo yağlı bölgeye o iğne yağı nötrofil e çeviriyo yanı kırmızı kan hücresine
o da hastalıkla savaşıyo. o iğneler birçok kere hayatımı kurtardı.

birde pigibolojikmen çöktüm o aralar serum görünce kusuyorum amk. görmem yetiyo yani.
üniversitedeki arkadaşlarım varya. hepsinin zütüne koyim yanlarında maskeyle dolaştım
soranlara o zamanlar akciğer rahatsızlığım var diyodum. hiçbiri bi arayıp nasıl oldun
demedi huur çocukları.

her tedaviden sonra acile yatıyorum bağışıklık devamlı çöküyo amk çünkü ilaç diye verdikleri
aslında zehir. ebeni gibiyo saçlar tamamen döküldü ilk kürden sonra tabi kaşlar dökülmedi.
kimisinde öyle oluyomuş benimde eniştem berber arada gelip kafamı kazıyo usturayla.
bir gün acildeyken sürekli somurttuğumu gören bi doktor bana lustral önerdi sakinleştirici
antidepresan sana iyi gelir böyle hastalıklarla uğraşmak kolay değil kafan rahatlar dedi
bir kutu yazdı reçeteye. tabi benim odam ilaç doldu amk. ev desen ayrı hikaye zaten
hastayım diye odama kimse sokmuyolar yemek odama geliyo fln odada laptop televizyon fln
herşey var yani bana dışarı çıkma diyolar ellerinden gelse karantinaya alıcaklar.

neyse ben ilaca başladım artık o kadar fazla düşünmemeye başladım. bardağın dolu tarafına
baktım. doktora sorduğumda dikkat etmem gereken birşey varmı diye gez toz hayatını yaşa
dyodu bana sana hiçbirşey yasak değil diyodu. bende dediğini yaptım gezdim tozdum
geçen bahar şenliklerinde odtü bahar şenliklerinde duman konserine gittim bak tek başıma
bira bile içtim amk bi gibim olmadı. bişi olsa o kalabalıktan çıkamam amk.
Yaşamak risk almaktır. dedim eğlendim. tedavilere tek başıma gidip geliyodum
kimseye ihtiyacım yok der gibi.

bir gün yine tedavi sonrası çıktım metroya gidiyorum eve gidicem midem bulandı bir
otobüs durağının yanındaki ağaca kustum. otobüs durağındakilerin yanımdan nasıl
uzaklaştıklarını o bakışlarını görmeliydiniz. insan gelir bi mendil fln uzatır dimi.
anlayışlı olur yani. insanlık suçu işlemişim gibi bakıyolardı.
tabi bu tedavi süresince kaslarım öldü. ilk tedaviden sonra 20 gün uyuduğumu biliyorum
kalkıp yemek yiyip geri yatıyodum. yürümeyi unutmuşum. ama bu hastalık ilk kez görüyomuşsun
gibi gün batımını seyrettirdi. yeni yeni lezzetler tadtım mesela sırf testi kebabı
yemek için kapadokyaya gittim. canım ne isterse yaptım. ama tek başımaydım..

hani kanserle savaşma derneklerı vırt zırt fln varya onlar kendi vicdanını rahatlatmak isteyenlerin yeri vallaha bana kimse gelipde moral vermeye çalışmadı o dernekler para toplayıp insanların vicdanını rahatlatmaya yarıyo

tek başıma sinemaya gidiyodum aslında fazla kalabalık ortamlarda bulunmamam lazımdı ama
risk alıyodum işte. ankarada tiyatroları sergileri geziyodum. keyfim yerindeydi
bu hastalığın püf noktalarını keşfetmiştim mesela istediğim herkese bağırıp çağırabiliyodum
marketteki çalışanlara bindiğim otobüsün şöfürüne aklına gelebilecek herkse fırça atıyodum
e karşında hasta bir adam var ağzını açıp bişi diyemiyolardı onlarda tabi. alttan alıyolardı
böyle böyle 6 ay geçti. tedavinin 5 kürünü almıştım doktor radyoterapi yapalım sonra bir kür
daha dedi. radyoterapide özgür hoca var lazman diyorum ben ona laz olduğu için beni
görünce gülmeye başlıyo adam insan doktoruna naber lan lazman dermi demez normalde.

radyoterapi en kötüsüydü. büyük bir alana aldım ışını. boğazım fln dahil insan yutkunmaya
korkarmı? su içerken sanki boğazımdan 10 tane kanca takılmış aşağıya iniyo sanki
su içerken diyorum yemek yemek işkenceye dönüştü. ağlayarak yemek yiyodum acıdan.
boğazımı yırtarak geçiyodu çünkü yutkunamıyodum bile korkudan.
bakın o aralar face durumuma ne yazmışım "boğazımda bir düğüm.."
radyoterapide bitti ama yan etkileri bitmedi dişetlerimın acısı yüzünden dişlerimi
sıkardım. radyoterapiyi verdikleri bölgedeki kemiklerim ağrırdı.

"gecenin bir yarisi uyanirsin gozlerini acmak istemezsin ama mecbur acacaksin ve
sonra birkac agri kesici ve birkac saat daha uyku.."

radyoterapinin etkisi geçince son kür kemoterapi aldım. ha bu arada 3. kürden sonra
tomografi çektirmiştim başlangıca göre yüde altmışdan fazla gerileme var diyodu
cevap vermişiz yani. en son 26 ağustosta kemo ağa ya gittim. ramazan bayrdıbınıda
hastanede bağışıklık sistemimin düzelmesini bekleyerek geçirdim. tedavi sonrası
nükleer tıp da pet-ct çektirdim en geniş yeri 60 mm lik bir ölü kitle var
kanseri yendim evet. o ölü kitle de zamanla kaybolcakmış. ama korkuyorum yeniden
başlar diye. bu yüzden sürekli kontrol ediyo doktor her ay tomografi çektiriyorum.

bu süreci yaşadığım için hiçbirşeyi gibime takmıyorum. hani eskiden solcu takılıyodumya
şimdi gülüyorum lan onlara. valla bak hayatı fazla ciddiye alıyomuşuz biz. ha moralim
bozulduğunda ben bunun içinmi savaştım lan o kadar diyorum kendime orası ayrı.
insanları bi sınıfa sokmaya çalışanlara gülüyorum abi ben şuyum ben buyum diyolar
vıdı vıdı ediyolar dıbına koyim. bazıları bu durumdan hiç uyanamıyo 80 yaşına gelip
ben şucuyum ben bucuyum diyebiliyolar. sorgulamayın abi insanları kim ne yaparsa yapsın
dünya gibimde değil şuanda. bunada bi lafım var
"Biz bencil olmayı zor yoldan öğrenenlerdeniz."

hayatta ailemden başka kimseye güvenmem artık. ailem dediğimde akrabalar fln değil
annem babam kardeşlerim gerisi yok. şimdi kimseyi gibime takmıyorum.
yalnızım ölüyorum diyen mallar var bide amk. hayatlarınız yakınmakla geçiyo uyanın
çocuklar. hani geçen sene açılmadığım kızlar vardıya haftaya o kıza açılıcam. olmazsa
olmasın hiç değilse denemiş olurum. ama olursa hani kızı tavlayana kadar güler yüzlü
sonrasında cool olmak adına bunalım takılan mallar varya öyle olmayacak.
sonrası noolcak diyerek endişeli endişeli bakanlar. anı yaşayacağım kardeşlerim.
çünkü mutlu olmanın yolu bu fazla düşünmek bize iyi gelmiyo. bu yaşanmış anımı
dinlediğiniz için hepinize teşekkür ediyorum.

son olarak hepinizden ricam "kendinizi mutlu etmek için birşeyler yapın"

bitti arkadaşım moralinizi bozmayın sizde *

@79 nickin güzelmiş panpa

@81 eywallah panpa işte bu yüzden anlattım bunları

@84 sen öyle devam et

@86 kutla kardeşim eğlen kafana göre oturup ben yalnızım ölüyom diye kendini gibme yeterki