Gelde seni biraz züt edeyim aslanım. Yüzyıllardir araplarin ve farslarin kulturunu dilini calip ona turkce diyen sizlersiniz.«C», «F», «H», «I», «J», «L», «M», «N», «P», «R», «Ş», «V», «Z». harfleriyle başlayan Türkçe kelime yoktur.
(Bakınız: Türk Dili Sözlüğü, Remzi Kitabevi…)
Bu harflerin içinde bulunduğu kelimelerde çoğunlukla Türkçe değildir.

Türkçe’de kullanılan 29 harften 13’ünün köken olarak Türkçe olmadığını söylüyor ve geriye kalıyor 16 harf. Bu 16 harfle başlayan kelimelerin içinde Arapça, Farsça, Fransızca, Yunanca, Rumca, ingilizce, Latince, Rusça, Bulgarca, Sırpça, Arnavutça, Çince, Moğolca, Almanca, italyanca, ispanyolca, Kürtçe, Pehlevice, Ermenice, Sanskritçe, Aramice, ibranice, Sümerce ve 30 dilden daha kelimeleri toplarsanız inanılmaz bir rakama ulaşılıyor ve geriye çok çok az Türkçe kelime kalıyor.
Bunların içinde uydurulmuş %5 kelimeler vardır, birde kökeni kaybedilmiş kelimeler.
Geriye ise %10’dan az Türkçe kelime kalıyor, yani %90-95’inden fazlası “yabancı” kökenli kelimelerden oluşuyor. Gördüğünüz gibi Türkçe dünyanın en fakir dilidir.

Türkçe diye bir dil hemen hemen yok gibi.

TÜRKÇE HARF ÖZÜRLÜSÜ BiR DiL

Türk dil bilimcileri genellikle milliyetçi ve sübjektif olur dolayısıylada Hançerlioğlu artniyetli ve sübjektifdir. Orhan Hançerlioğlu’na göre: «C», «F», «H», «I», «J», «L», «M», «N», «P», «R», «Ş», «V», «Z» Türkçede yok. Bu saydıgımız harflerle başlayan ve bugün Türkçe denilen dilde kullanılan kelimelerin tümü yabancı dillerden alınmıştır. Türkçe değildirler. Fakat Türkçede olmayan bu harflerin daha çok sayıdada olduğu diger dil bilimciler tarafındanda söylenir. Hançerlioğlundan daha az sübjektif olan bir etimologun dedikleri ise daha çok çarpıcıdır.

Etimolog ve dil uzmanı Ali Karduxos’a göre ise «B», «C», «Ç», «F», «G», «Ğ », «H», «I», «i», «J», «L», «M», «N», «P», «R», «Ş», «V»,«Z» harfleri ile başlayan ve köken olarak Türkçe olan kelime yoktur”.

Günler:
1- Pazar: Farsça,
2- Pazartesi: Pazar-ertesi, Farsça,
3- Salı: Farsça,
4- Çarşamba: Kürtçe,
5- Perşembe: Kürtçe,
6- ***a: Arapça,
7- ***artesi: Arapça ***a-ertesi,
8- Hafta: Yedi sayısı, irani dillerden.

Aylar ve Zamanlar:
1- Ocak: “Ocak” (ateş yakılan yer, ev yuva),
2- Şubat: Süryanice,
3- Mart: Latince,
4- Nisan: Süryanice,
5- Mayıs: Latince,
6- Haziran: Süryanice,
7- Temmuz: Sümer ve ibranice,
8- Agustos: Latince,
9- Eylül: Süryanice,
10- Ekim: Türkçe "ekme" Tarlaların sürülüp ekildiği ay,
11- Kasım: (Eski Türkçe) - Tartışılır,
12- Aralık: Türkçe'deki "aralık" sözünden geliyor. Tartışılır.

13- Mevsim: Arapça,
14- Sene: Arapça,
15- Saat: Arapça,
16- Sabah: Arapça,
17- Şafak: Arapça,
18- Takvim: Arapça,
19- Dakika: Arapça,
20- Devir: Arapça,
21- iklim: Yunanca,
22- Bahar: Kürtçe.

Renkler:
1- Siyah: Farsça,
2- Kahverengi: Anlamı açık,
3- Gri: Fransızca,
4- Kurşuni: Kürtçe
5- Kırmızı: "Kırmıs" Arapça olabilir. Böcek ismi,
6- Bordo: Bordeaux; Fransa'da bir şehir,
7- Turuncu: meyve renginden; Turunc-u,
8- Pembe: Farsça, Kürtçe,
9- Yeşil: Türkçe'deki "yas" (diri) sözcügünden geliyor. Tartışılır,
10- Turkuaz: "Turkuaz" taşının rengi: Fransızca,
11- Mavi: Arapça ,
12- Lacivert: Farsça,
13- Yavruağzı: kuş yavrularının ağız rengi,
14- Menekçe: Kürtçe; Binevş,
15- Mor: Arapça,
16- Leylak: Çiçek rengi; Arapça,
17- Bej: Fransızca,
18- Kara: Diğer dillerde o kadar çok anlamı var, en iyisi hiç bulaşmamak,
19- Kaki: Kürtçe,
20- Eflatun: Arapça,
21- Sarı: irani dillerden,
22- Kestanerengi: Yunanca; Kastano.

Aile, fert, evlilik vb. alanla ilgili bazı yabancı kökenli kelimeler:
Amca: Arapça,
Anne: Hititçe,
Avrat: Arapça,
Baba: Farsça,
Bebek: Arapça,
Çoban: Kürtçe
Dadı: Arapça,
Damat: Farsça,
Dayı: Arapça,
Düşman; Kürtçe
Erkek: Arapça,
Evlat: Arapça,
Evlilik: Arapça,
Fert: Arapça,
Gerdek: Farsça,
Hala: Arapça,
Hamile: Arapça,
Kız: Kürtçe,
Nesil: Arapça,
Peder: Farsça,
Teyze: Farsça,
Valide: Arapça,
Zevce: Arapça,

Devam ediyoruz:

Çiçek: Farsça (Çeçek),
Nebat: Arapça,
Sebz: Farsça; yeşil anlamında,
Hububat: Arapça,
Bakla: Arapça,
Bakliyat: Arapça,
Baklava: Kürtçe; Peqlewe (Pel: Yaprak, Keva: Yufka)
Gül: Kürtçe,
Müge: Fransızca; Muguet,
Menekçe: Kürtçe,
Sümbül: Kürtçe,
Glayöl: Fransız-ingilizce,
Lale: Farsça,
Kakûle: Farsça,
Zencefil: Arapça; Zencebil,
Tarçın: Kürtçe,
Domates: Mekgiba yerlilerinin dilinden,
Çay: Çince,
Kahve: Arapça,
Şeker: Hint-Avrupa dillerinden,
Reyhan: Arapça-Farsça,
Turunç: Farsça,
Portakal-Mandalin: Hint-Avrupa dillerinden,
Narenc-Narenciye: Farsça,
Greyfurt: ing; Grape-fruit,
Brokoli: italyanca,
Şebboy: Farsça (Şeb: Gece kelimesinden mülhem),
Kaktüs: Amerika yerli dilinden,
Safran: Farsça,
Nişasta: Farsça,
Limon: Hint-Avrupa dilleri’nden,
Kivi: Avustralya yerli dili,
Avokado: Güney Amerika yerli dili,
Hoş, güzel gonca anlamında,
Gonca: Farsça,
Şeftali: Farsça (Şeftalû),
Gülnar: Farsça; Nar çiçeği anlamında,
Zeytin: Arapça; Zeytûn,
Ve daha onlarcası yabancı.

Yunanca’dan Türkçeye geçmiş olan Meyve, Sebze ve Bitki isimleri:

Açelya Azalea,
Ananas Ananas,
Anemon Anemonis,
Bamya Bamia,
Barbunya Barbunia,
Biber Piperi,
Bulgur Bligouri,
Fasulye Fasoulia,
Fulya Fulia,
Ispanak Spanaki,
Karanfil Karafilli,
Kayısı Kaisi,
Kestane Kastano,
Kiraz Kerasi,
Krizantem Krisantemi,
Köknar Kukunari,
Lahana Lahano,
Limon Lemoni, Hint Avrupa dilinden
Mandalina Mandarini,
Manolya Manolia,
Mantar Manitari,
Marul Maruli,
Maydanoz Maidanos,
Muşmula Mousmoula,
Ökaliptus Ev-Kalips,
Papatya Papadia,
Patates Patates,
Pırasa Praso, Hint Avrupa dilinden
Portakal Portokali,
Yasemin Yasemi,

Hayvan isimleri:

Akbaba: Farsça-Arapça: Uqab,
Akbın: Ermenice,
Akreb: Arapça,
Beygir: Farsça-Kürtçe: Bergir,
Boğa: Mançuca - Güney Amerika yerli dili,
Bülbül: Farsça/ar.-kd,
Çakal: Farsça,
Camus: Arapça,
Canavar: Farsça,
Ceylan: Moğolca,
Civciv: Farsça,
Ejder: Farsça,
Engerek: Yunanca,
Fâre: Arapça,
Fil: Arapça,
Folluk: Yunanca,
Gazel: Arapça,
Gergedan: Farsça,
Guguk: Sanskritce,
Hayvan: Arapça,
Horoz: Farsça,
inek: Sanksritce,
Jaguar: Güney Amerika yerli dilinde “Orman’ın Hayâleti” anlamında,
Kanarya: ispanyolca,
Kancık: Latince,
Katır: Pehlevice,
Kaz: Farsça,
Kedi: Rumca ve Hint-Avrupa dillerinden,
Kertenkele: Farsça,
Krokodil: Yunanca,
Kukumav: Yunanca; Kukuvaya,
Kuğu: Farsça,
Kumru: Arapça/Farsça.-kd,
Leylek: Arapça,
Manda: Sanskritce,
Maymun: Yunanca,
Meral: Moğolca,
Öküz: Hint-Avrupa dillerinden,
Papağan: Latin Amerika yerli dilleri,
Piton: Yunanca,
Şahin: Farsça,
Salyangoz: Rumca./Yunanca.-kd,
Sansar: Sanskritce,
Timsah: Arapça,
Zürafa: Arapça,
Balık isimlerinin hepsi: Yunanca,

Yemek-tatlı-içki isimleri:

Cacık: Ermenice
Çerez: Rumca
Çorba; Farsça; Zırbe (Sarmısak çorbası anlamında),
Yahnî: Farsça,
Lahmacun : Arapça,
Kebab: Arapça,
Biryan-Büryan (Püryan): Farsça; Kebab, pişmiş et anlamında,
Lokum: Arapça,
Peş Melba: Fr; Pêche Maelba (Melba Şeftalisi anlamında, Avusturya’daki Maelba düşesine ithaf edileb şeftalili bir tatlı),
Lalanga: Yunanca; Lalaga (Kızartma anlamında),
Nuriye: Arapça,
Şŭbiyet: Arapça,
Makarna: italyanca Makaroni,
Spagetti: italyanca,
Pizza: italyanca,
Pasta: italyanca,
Hamburger; ing-Alm,
Bira: italyanca,
Şarab: Kürtçe,
Konyak: Fransızca,
Whisky: ingilizce,
Keşkül: Farsça (dilenci kabı anlamında),
Milföy (Mille-feuilles): Fr (Bin yaprak, bin tabaka anlamında),
Şerbet: Kürtçe,
Şurub: Kürtçe,
Şıra (Şire): Kürtçe,
Şirden (Şirdan): Kürtçe,
Likőr (Liqueur Fr, Liquor-Lat),
Krem Karamel: Fr,
Gulaş (Guyaş); Macarca.

En Sık Kullanılan Yunanca-Rumca Malzeme, Eşya ve Alet isimleri:

Anahtar Anahtari,
Balyoz Balios,
Cımbız Tsimpida,
Çengel Tsingeli,
Çember Tsemperi,
Fener Fanari,
Fırın Fournos,
Fincan flitzani,
Fıçı Foutsi,
Fırça Fırtsas,
Gübre Kopria,
Halat Halati,
iskemle iskemle,
Istaka Steka,
Izgara Skara,
Kavanoz Kavanos,
Kerpeten Karfi
Kiler Kelari,
Kilit Klidi
Kiremit Keramidi,
Kova Kouvas,
Kümes Koumesi,
Kutu Kouti,
Lamba Lampa,
Makara Makaras,
Masa Maso,
Mangal Mangali,
Olta Olta,
Pabuç Papoutsi,
Patik Patiki,
Sünger Sfungari,
Semer Samari,
Tuğla Toublo,
Vernik Verniki, ve binlerce böyle kelimeler.

Yunanca isimler:

Açelya Azalea,
Akasya (Yeniden doğuş),
Ata-Athan (Ölümsüz),
Bora Bora,
Defne (Bir ağaç),
Delfin (Yunus balığı),
Demet Demati,
Dilara Diara
Eda (Jenerasyon),
Eflatun (Açık mor),
Esmerelda (Zümrüt),
Elmas (Kıymetli taş),
Fidan (Yeni yetişen körpe ağaç),
Fide: (sebze veya körpe çiçek),
Filiz Filizi,
Fulya (Bir çiçek),
Funda Funda,
idil (Kır hayatını konu edinen yazı veya şiir),
ilay-ilke (Işık),
Kiraz (Meyve ismi),
Manolya Manolia,
Melinda (Nazik),
Melisa (Bal arısı),
Menderes (Akarsu yataklarının dolanbaçlı kısmı),
Merve-Merme (Parlayan),
Methe (Nazik-inci),
Papatya Papadia,
Pelin Pelini,
Poyraz (Kuzeydoğudan esen soğuk rüzgar),
Saba (Sebalı),
Selen-Selin (Ay),
Sibel (Kahin-Nasihatcı),
Talya (Neşeli),
Temel (Yapıt için açılan çukur, Dayanak),
Yasemin Yasemi,

ve daha onlarca böyle isimler. Bu isimler Anadoluda en sık kullanılan isimlerdir hemde.