bugün yıl dönümümüzdü beyler

bugün 4.senemiz olucaktı 17yaşından beri heran beraberdik ta ki o hayatını kaybedene kadar kız arkadaşım 2011 in ağustos ayında alzaymır hastası oldu hastalığı okadar hızlı ilerlediki 1sene dolmadan artık beni tanıyamaz hale geldi ilk senemizde sözlenmiştik ikimizinde ailesinin durumu iyi babalarımız iş ortağıydı nekadar isyan etsem ağlasamda 1.5sene içinde resmen onun beyninden silindim,ne tedaviler ne ilaçlar ne paralar akıttık onu yaşatmak için ama nafile 2013 ocak ayında karlı bi güne uyandık kalktığım gibi pencereden baktım lapa lapa kar bi tebesüüm belirdi yüzümde hemen o aklıma geldi. evden çıkıp onlara gittim hasta yatağında herzamanki gibi sen kimsin bakışları atıyodu herkese, evdekiler alışverişe çıktı başbaşa kalmıştık birkaç eski fotoğrafımızı birkaç anımızı anlattım ve kucağıma alıp camın önündeki koltuğa koydum ben birazdan gelicem sen karı izle deyip farklı bi odaya gidip hüngür hüngür ağlamaya başladım nekadar ağlasamda olmadı.. o gece onlarda kalıcaktım doktorlar durumun iyice kötü olduğunu söylediği için, alışverişten geldiler birkaç hediye verdiler ona uzun zamandır ilk defa güldüğünü görmüştüm. Akşam oldu hepimiz yattık onlarda kalıyordum artık son günlerinde yanında olmak istiyordum beraber yatmamıza bile izin veriyodu ailesi.O akşam ölümle konuştum sanki yattık yarım saat geçmeden uyuya kaldık ikimizde rüyamda öldüğünü görmüştüm onun, sabah ezanına doğru uykumdan fırlayarak kalktım ve sağıma baktım çenesi sarkık suratı mosmordu allahım diye bağırdım artık heşey bitmişti onunla birlikte benim gençliğimde yanmıştı o günden sonra birdaha sevmemeye yemin ettim şimdi 22yaşıma basıcam hala haftada birkez o rüyayı görüyorum nekadar beni duymasanda seni hala seviyorum..

tek dileğim acı çekmeden biran önce bu dünyadan göç edip onu tekrar koynuma alabilmek mavi gözlerine doya doya bakabilmek gecelerce aylarca ağladım artık üzülmeye halim kalmadı ne piskolok ne görmüş geçirmiş birilerinin nasihatı değiştirir artık düşüncelerimi