uyuşturucular harici sana bu hissiyatı verecek ilaçlar yok. uyuşturucu da çok sıkıntılı bir konu. seni dünyanın en güçlü ve huzurlu insanı yapar, sonra ayağımın altındaki desteği çeker ve çevrene baktığında kimsenin kalmadığını görürsün. tekrardan onu yarenin olarak seçersen her aldığında kendine küfretmeye başlarsın fakat yine de alırsın. bir süre sonra da folyodan gelen o dumandan daha ötesini ararsın. bıraktığında hiçbir şey eskisi gibi olmaz. cenneti görüp yeryüzüne yollanmış bir mülteci gibi yaşarsın. güzel bir yemek, sevdiğinin sarılması, birini sevmek, ciks, nefis bir uyku, ciğerlerine dolan tertemiz hava. hepsinin hükmü sende aynıdır.

toplum tarafından dışlanmamak için bunlara sahte tepkiler üretirsin. biri sarılınca sırtına pat pat vurursun mesela, cevap verir gibi. ciks sırasında partnerin yüzünü görmesine izin vermeyerek görece "tutkulu" davranırsın. yemeği karton gibi değil de yavaş ve tadını çıkartarak yemeye çalışırsın dost meclisinde. kafandaki sis bulutu geçmez. her şeyi kitabına göre yaşayıp zamanının dolmasını beklersin. ya da tekrardan kullanmaya başlarsın.

bunu yazma sebebim sorduğun soruların kimyasal yönde çözümünün sonunun ne olduğunu sana gösterebilmek. belirli bir özdisiplin ve kendini şartlandırmayla yeterli cesarete ulaşabilirsin. elbette çok zor. fakat en azından gözlerinden yaş gelerek atabileceğin bir kahkaha kalıyor sende.

bana cesaret lazım. güç lazım. pgibiyatri ilaçlarını denedim ama bir sonuç alamadım. ilaç öneriniz var mı?

ilaçla olmaz o. sevgili bul kendine.

hangi konuda cesaret istiyosun panpa??

yok, hayır. yine olmadı.