büyü bozmak

uzun yaz uzun

aradan bir kaç saat geçti ama canerden de haber yoktu. telefona baktım ve telefon çekmiyordu. baya iç taraflara doğru gitmiştim belli ki. geldiğim yöne doğru yürümeye başladım. yanlız, geçtiğim yerler hiç geldiğim yerlere benzemiyordu. gariplik vardı. uzun bir süre yürüdüm. ne caneri bulabildim, ne diğer çocukları, ne de yolu. yürümekten iyice yoruldum ve tekrar oturmaya karar verdim. acaip şekilde susamıştım ama yanımıza su almak aklıma gelmemişti. ağacın kovuğuna sırtımı dayadım ve yavaş yavaş gözlerim kapandı. rüya gördüm mü görmedim mi hatırlamıyorum. bir anda korkarak sıçradım ve köpek tam burnumun dibinde hırlıyordu. korkudan bağırınca köpek havlamaya başladı. korkum iyice arttı. hemen ayağa kalkıp koşmaya başladım. zifiri karanlıktı ve ay ışığından başka herhangi bir ışık yoktu. köpek arkamdan havlayarak geliyordu. biliyordum bu artık gariplikten çıktı. işin rengi belli oldu iyice. gömünün cinlerini uyandırdık ve başımıza bela aldık. koştum, uzun süre arkama bakmadan koştum. sanırım köpek artık arkamdan gelmiyordu ve yavaşlamaya başladım. fazla birşey göremediğim için yürüdüğüm alandaki ayın aydınlattığı yerlerden yürümeye çalışıyordum. aydınlanan yerlere bakarken bir anda bir varlığı daha hissettim ve dikkatimi ona vermeden yürüdüğüm yere bir baktım, toprak yolun oradaki kayalıkların bulunduğu tepenin tam ucundayım. 2-3 adım daha atsam aşağıya düşecektim. hiçbirşey görmüyordum ve tılsımın ne demek olduğunu orada anladım. hemen dikkatlice aşağıya doğru indim ve arabaya koştum. arabanın içine baktım ama yusuf ve onurda yoktu. sağa sola bakındım ama göremedim onları. yüksek sesle bağırdım ama herhangi bir hareket yoktu.

Yeni bölümü heycanla bekliyoruz

hadi panpa seri seri yaz

ya sabah sabah tısrtım ya. gerçek hikaye budur. devam

reserved

arabanın içine geçtim ve oturdum. 2 dk sonra tepeden aşağıya karartılar inmeye başladı. camdan kafamı çıkarıp baktım sanırım bizim çocuklardı. arabadan indim birkaç adım attım ve tam gölgelerden ay ışığının vurduğu yere doğru geldiler ki caner, yusuf, onur silüeti ama bunlar onlar değildi. hemen besmele çekip arabaya koştum. biliyorum saçma ama gerçekten ne yapacağınızı şaşırıyorsunuz. üzerimde muska var ama bu muska bu varlıklarda neden işe yaramıyordu. çok sonradan öğrendim ki üzerimdeki muska müslüman olmayanlar içinmiş. sanırım tılsımdaki koruyucular müslümandı. hemen arabaya geçtim ve kapıları kapattım. içimden hızlı hızlı dualar okuyordum. gözlerimi açtığımda 3üde bana bakıyordu ve o an okuduğum surenin bulunduğum kısmını onlar da tekrar ediyorlardı. sure okunduğunda gitmeleri gerekiyor diye biliyordum ama okuduğum sure o sure değildi. tam yasin suresine başlayacaktım ama yasin suresinden önce okumam gereken başka bir sure vardı. "allahümme inni es" diye başlıyorum ama bir türlü devdıbını getiremiyordum. yaklaşık 50 kere denedim ama bir türlü devdıbını getiremedim. sonradan öğrendiğime göre yasin suresine başladığında seni şaşırtıp okutmamaya çalışırlarmış. artık tamamen ümitlerimi yitirmiştim. arabadan inip koşmayı düşündüm. ama bunu hangi kapıdan yapacaktım bilmiyordum. tane tane yasin suresini okumaya başladım ve tekrar etmeyi kestiler. bakışları çok rahatsız ediciydi ve bana çok kızmışlardı. oradan kurtulduktan sonra arkadaşlarımın kılığında geldikleri için belkide bir daha çocukların yüzüne bakmayacaktım.

Bugün biter mi korkunclu reyiz

@199 bitirmeye çalışcam panpa zaten çok fazla detaya girmiyorum. ufak tefek olan olaylar da var ama onları yazmıyorum. aslında bu kadar entryden sonra daha başlangıcı yeni bitiriyor olurdum. ayrıca iş yerinde işler yoğun hem onlarla ilgilenip hem entry giriyorum idare edin.

yasini okuduğum an hemen arabadan indim ve toprak yoldan koşmaya başladım. belirli aralıklarla yolun kenarında tek tek onları görüyordum. sanırım pes etmemi bekliyorlardı. artık arkadaşlarım gibi değil gerçek halleriyle görünüyorlardı. biraz ileriye doğru baktığım da 3 süliet gördüm. artık geri dönüş yoktu ve sıkılmıştım. onlar bana yaklaşıyordu ben onlara. birden zıplayarak tam ortadakine tekme attım. ikimizde yere düştük. vurduğum kişi yerde karnını tutup kıvranıyordu. bir anda beni tuttular ve "kendine gel" diye tokatlamaya başladılar. ne olduğunu anlayamadım. bunlar bizim çocuklardı. onura tekme atmıştım ama kim olursa olsun aynı şeyi yapardı. hemen onurdan özür diledim. ama acısı çok olduğu için yerde kıvranıp bağırıyordu. boyum uzun ve biraz iriyim. gerçekten benimde canım yandı. uzun süre onurun kendine gelmesini bekledik. sonra hep beraber araca doğru yürüdük. giderken canere nereye gittiğini sordum. ağacın altında oturduğunu ve sonra uyuya kaldığını. kalktığında beni göremediğini söyledi. allahım yarabbim kafayı yiyecektim. "köpeği gördük beraber gittik yaa sen adamları takip ettin" dedim "yok ben öyle birşey görmedim uyuyordum oğlum kalktığımda sen yoktun ben de geri döndüm" dedi. o an dedim ki kendi kendime, gerçekten tılsımlı gömüymüş taku yedik bir de bu çıktı başımıza dedim.

@201 eyvallah panpa teşekkür ederim.

@202 harbi helal olsun Panpa hem çok güzel yaziyon hemde o kadar şey yasamissin direnmissin ama korkudan ankarayı terketcem amk

araca dönene kadar arkadaşlarıma başımdan geçen olayları anlattım. herkes farklı birşey yaşamıştı. herkes birbirini görmüş ama kimse dönüp bakmamış hep uzaklaşmış. bir bendim kayalıkların tepesinden düşecek olan. benimle daha fazla uğraşıyorlardı çünkü ben mimliydim. her yerde parlıyordum onlar için. onura neden tekme attığımı, onların kılığında geldiklerini ve sonra yasin okuyarak uzaklaştırdığımı anlattım. ben okudum onlar tekrar etti. yola çıktık ya benzinimiz bitecekti ya da gidecektik lanet olası yerden. sure bitti ve toprak yoldan bir anda otoyola çıktık. o zaman anladık işin gidişatını. en yakın benzinliğe gittik ve hemen yiyecek ve içecek birşeyler alalım dedik. araca benzin dolarken biz marketten alışveriş yapıyorduk. tam kasaya geldik gözüm atatürk resmine kaydı ona bakıyordum ve bir anda hemen altta çerçeveli eski bir resim gözüme çarptı. fotoğraf siyah beyazdı ve 50 yıllık vardı. dikkatlice bakınca 2 avcı ve 1 av köpeği gördüm. dilim tutuldu konuşamadım. baktığım yere bakan caner elindekileri düşürdü. ikimizde donduk kaldık. kasiyer aptal aptal suratımıza bakıyordu. ama biz fotoğrafa bakıyorduk. yusufla onur da gördüler ve hepimiz şok yaşadık. kasiyere "bu resimdekiler kim?" diye sordu caner ve kasiyerde "patronumuzun dedesi rahmetlik iyi adamdı"dedi. panpalar çok kötü oldum ve hala aklıma geldikçe tüylerim diken diken olur.

amcalar bizi uzaklaştırmaya çalışmışlardı. allahım yarabbim kalbim duracak gibiydi. çok kötü şok yaşadık. araca bindik ama 1 saat hareket edemedik. ankaraya geldik ve bu olayı bir daha konuşmamak üzere kapattık. biz kapattık ama onlar kapatmadı. eve gelip dinlenmek için uyuduğum da yine 3 silüet gördüm rüyamda. aracın içindeyken dışarıda bana baktıkları gibi bakıyorlar ve yine sıçrayarak fırladım yataktan. hemen yataktan kalkıp üzerimi giydim ve dışarı çıktım. bizim çocuklar dinlensinler diye fazla üstlerine gitmedim. her uyuduğum da tekrar görüyordum onları. uyumamam lazımdı. uyanık kalmak için de gezmek zorundaydım. başka arkadaşlarımın yanına gittim. onlarla sohbet ettik ve sürekli bana çok yorgun göründüğümü söylediler. farkındaydım ama uyanık kalmak zorundaydım. arkadaşların bazıları kız arkadaşlarını çağırdılar ama onlarda bizi bir eve davet ettiler. gitmek istemedim ama arkadaşlarım bırakmadı hep beraber gittik. 4 erkektik ve evde de 5 kız vardı. muhabbet sohbet derken ben oturduğum yerde uyuklamaya başladım. aslında uyanıktım ama bedenim yerinden kalkamıyordu. hala tılsımın etkileri üzerimdeydi. uyumam için zorlanıyordum. dayanamadım ve uyudum.

iyi tak yedin.

şukular nick6 şelale

devam panpa güzel yazıyosun

rüyamda birden fazla cinin karşımda durduğunu gördüm. ben dua okumaya başlayınca uzaklaşıyorlardı benden. yanlış bir harf söylediğimde dibimde bitiyorlardı ve tekrar başlıyordum. kaç kere tekrarladım inanın bilmiyorum. ama rüyamı gayet iyi hatırlıyorum. rüyamda sureyi bitirince bir anda koltukta uzanmış şekilde açtım gözlerimi. yüzüm arkadakilere dönük yüz üstü uyumuşum. gülüşüp eğleniyorlardı ve kafamı çevirdiğim de beyaz bir kağıt üzerine tüm alfabe ve sayılar sol tarafta evet, sağ tarafta hayır gördüm. bir anda sıçradım yataktan. "ne yapıyorsunuz manyakmısınız" dedim. aptal aptal gülmeye başladılar. o sırada sorular soruyorlardı ve fincan hareket ediyordu. cin çağırmışlardı. ben kaçtıkça içine giriyordum. ama fark edemiyordum işte. hemen kapıya doğru yöneldim ve kapının kolunu indirmeye çalıştığım da yerinden oynamıyordu. o sırada fincanın kulpunun gösterdiği harflerde "ben istemeden kimse çıkamaz" işaretlendiğini görmüş arkadaşlar. onu söyledikten sonra hepsi aptal aptal birbirine bakıyordu. iş ciddiye binmişti. kızlar çığlık atıyor erkekler onlardan daha çok korkuyordu. kıçımın üzerine oturup sırtımı kapıya dayadım. "aptalsınız biliyorsunuz değilmi" dedim. gerçektende aptal aptal yüzüme bakıyorlardı. kağıdın başına geçtim ve yanıma 2 kişi istedim. arkadaşlarımdan ali ve kızlardan merve isimli ev sahibi geldi. oturduk ve sormaya başladım. "kimsin?" fincan hareket etti "samed". "ne istiyorsun" dedim "gitmek istemiyorum"dedi. "ama gitmen gerekiyor biliyorsun değilmi?" dedim "evet" dedi. "git ozaman" dedim, "hayır" dedi. "kahharı biliyormusun?" dedim, "evet" dedi. "seni öldürtmemi istermisin?" dedim, cevap gelmedi. "şimdi bir daha soruyorum gidiyormusun?" dedim, "evet geri gelec" yazdı ve durdu. o an odanın ışıkları yanıp sönüyordu televizyon açılıp kapanıyor odadaki çalar saat ötüp susuyordu. arkadaşlardan birisi kapıya koştu. elini kapı koluna uzatmasına 25-30 cm vardı ki kapı kolu eline geldi. kızlar çığlık atıyor herkes birbirinin arkasına saklanmaya çalışıyordu. ben bile afalladım çünkü daha önce böyle birşey görmedim. bir anda "Kahharrrr" diye bağırdım ve herşey durdu bir anda.

yeminlen sıçacam artık altıma

kahhar'ı okudum yine ürperdim.