büyü bozmak

sen öbür taraftanmı yazıyon bunları

muskada üzerimdeydi ama neden işe yaramıyordu. bir an muskaya kafayı taktım ve akşam olmadan bu işi çözmem gerekiyordu. hemşireden neşter istedim ve muskanın iplerini kestim. tamamen arapça yazılar ve garip şekiller vardı. uzun süre kağıda baktım ama hiçbirşey anlamadım. sonradan birşey fark ettim. kağıdın sağ üst köşesinde mürekkep dağılması var. büyük bir ihtimal terlediğim bir anda orası ıslanmıştır diye düşündüm ve kalemle belirgin hali neyse onun üzerinden çizdim. kağıdın her cm'ini inceledim. ta ki akşam ezanını duyana kadar. akşam ezanı okunduktan sonra hemen kağıdı topladım ve tekrar derinin içine koydum. avuçlarımın arasına aldım ve beklemeye başladım. hastanede iğne iplik bulup onu dikmek özellikle o saatte zordu. geceden uyumadığım için bayılmak üzereydim ama uyumamam lazımdı. eğer muska giderse diye korkuyordum. uyuya kaldım ama hiçbirşey olmadı. sanırım işe yaramıştı. tabura dönünce arapça bilen birini bulup bunu okutmam gerekiyordu. ne yazıyorsa işe yarıyordu. heycanla çıkacağım günü bekledim.

Dersi bıraktım okuyorum

yazmazsan en adi huursun bu kadar kişiyi 2 özürlü için bırakıyosan zaten gibtir git

@202 harbi helal olsun Panpa hem çok güzel yaziyon hemde o kadar şey yasamissin direnmissin ama korkudan ankarayı terketcem amk

musallatımız tekrar gelince gözlerim inceden kahharı arar oldu. ne zaman ya kahhar desem bir nebze rahatlıyordum ama bu sefer hiçbirşey olmamıştı. koğuşta kimseyi kıllandırmak istememiştim ama ufak bir kıvılcım tekrar herşeyi alevlendirmişti. arkadaşın yatağının altındaki unlu mamülleri çıkardım ve kenara koydum. yatağa geçtim ama bir türlü uyuyamadım. nöbet saatine kadar döndüm durdum. nöbet saati gelince koğuşçu geldi kaldırdı. hemen burun deliklerine baktım. geçen sefer dikkat etmedim ama bu sefer ilk ona baktım. üzerimi giyinip dışarı çıktım. diğer nöbete gidecek elemanlar kapıda bekliyorlar. hepsinin gözlerine ve burun deliklerine baktım. çaktırmamaya çalışıyordum yoksa pgibolojik danışma rehberlik bölümüne gidebilirdim. doldur boşalttaki arkadaşlar kıllandı benden biraz ama hızlıca ordan da çıktık allaha şükür. nöbetçi çavuşa nöbet yerimi sordum ve depo dedi. içimden baya bir sövdüm çünkü depo tek kişilik tutulan bir nöbet yeriydi. inşallah birşey olmaz diye dua edip durdum. nöbet yerine geldikten sonra biraz etrafı kolaçan ettim ve eğer gölge gelirse ne yapacağımı düşünüyordum. ne kadar yasakta olsa sakladığım tek sigarayı yaktım ve gizli gizli içiyordum. depoların önünde büyük ağaçlar vardı ve o karanlıkta altında dursanız görünmüyordunuz. tam oraya bakarken ağaçların gölgelerine daldı gözlerim. bir kıpırdama vardı. dua okumaya başladığım sıra ağaç dallarının ortasından gölge göründü. "allahım" dedim kendi kendime. direk tüfeğime sarıldım. dolu şarjör takmak yasaktı ama takmak zorundaydım gölge geliyordu ve seri olmam lazımdı. ona hiç birşey yapamayacağım, inanın aklımın ucundan geçmiyordu. o an ne oluyorsa olsun diye mermiyi silahın ağzına verip bastım tetiğe. patlama sesinden sonra tüm nöbetçiler alarm düdüğü çalmaya başladı. düdük seslerinin arasında gelip bana dokundu ve orada yere yığıldım. bacaklarım tutmuyordu. yere yığıldıktan sonra karanlığın içinden sarı bir ışık gözüme çarpmaya başladı.

kahhar'ı okudum yine ürperdim.

yeminlen sıçacam artık altıma

allah'ım madem yarattın takip et

Lan amk madem o kadar insanın iyiliği için yazdın.Bir tane huur çocuğu için niye o kadar insanın iyiliğni boşa atıyorsun ? Bitir adam gibi 12 sayfa okuduk lan.

panpalar böyle şeyler gerçek olabilir kuşkulandığınız nesneleri ellemeyin

hala ne yapacağıma karar verememişken kapının kolu elimde kaldı. ve kapı yavaşça açılmaya başladı. hemen koridorun öteki tarafına doğru hızlı adımlar atmaya başladım. ne kadar hızlı gittiğimi düşünsem de o varlıkların bir anda önümde belireceğini de adım gibi biliyordum. ne kadar uzaklaştım diye merak edip arkamı döndüğümde ikisi de o korkunç yüzlerini bana çevirmiş gülümsüyorlardı. korkum bir anda 4 kat arttı ve tekrar önüme döndüğüm de gittiğim yönde en dipteki ışık söndü. ışık söndüğü an durdum. hissediyordum, o geliyordu. odama birkaç adım kalmıştı ama odaya girsem ne olacaktı. vazgeçtim kaçmaktan ve tam ortada bekledim. ne olacaksa olsun artık dedim ve tam ensemde bir nefes hissettim. o rüzgar enseme çarpınca gözlerimi kapattım. bu sefer de gölge gelmişti. onu da hissedebiliyordum. bir anda duvara doğru iteklendim. gözümü açtığımda sol omuzumu sert bir biçimde çarptım. olduğum yere yığıldım kaldım. tekrar dövdüler beni. öldürmüyordu. sadece ölmeme birşeyin sebep olmasını istiyordu. öldürmüyordu beni. sadece kendimi öldürmemi bekliyordu...

Kahhar reyizE hayran oldum

karşim secdede seni bekliyoz biliyon demiiii yaz gari

aradan 2 yıl geçti ve ben gölgeyi belirli aralıklarla hissetim. o da uzaktan takip ediyordu ama yaklaşamıyordu. çünkü hem manevi açıdan hemde pgibolojik açıdan daha da güçlendirmiştim kendimi. herşey normalken can ciğer kankalarımdan birinin bir sır vermesiyle tekrar dirildi. bu sefer onlar da yanlız değildi, ama bende değildim..
en sevdiğim 3 arkadaşımdan birisi yusuf iş çıkışı çay içmek için hepimizi bir araya topladı. gittiğimiz mekan biraz kalabalıktı ama bitene kadar abuk sabuk şeylerle oyaladı bizi. etraf sakinleşince "hacılar size bir sır verecem ama söz verdin" dedi. allah allah ne sırrı bu diye düşünürken zar zor söz verdirtti bize. ankaranın dışında bir yerde bir gömü olduğunu söyledi. nerden nasıl öğrendiğini sorduk ama tam bilgisi olmadığı için aydınlatamadı bizi. "bakalım mı bir nedir ne değildir" diye sordu. herkes onay verince bir bakmayı uygun gördük. önce gidip devletten kazı yapacağımıza dair izin aldık. tanıdıklarımız vardı sağ olsunlar. 15.ooo tl ye dedektör aldık kazı malzemeleri, çadır yani aklınıza ne geliyorsa aldık ve iş yerlerimizden 10 günlük izin almaya çalıştık. izinleri de aldıktan sonra yola çıktık.

hoş geldiniz mubarekler..

ilk kazmayı yusuf vurdu ve kazmaya başladık. daha 4-5 kere vurmuştu ki tahta sesi geldi. hepimiz şaşırdık. bu kadar kolaymıydı diye düşündük. küreklerle toprağı atmaya başladığımız da biraz su çıkmaya başladı. suyu dışarı attıkça aynı seviyede duruyordu. ışık tutup baktığımızda gömünün tahtasını görüyorduk. boyum baya uzun olduğu için kolumu sıyırıp suya soktuğumda inanın yok böyle bir derinlik. küreği sokuyoruz ve maksimum 30-35 cm sonra kutuya dokunuyoruz ama kolumu sokuyorum yetişemiyorum. onur sinirlenip küfür etti ve ondan sonra işler tersine dönmeye başladı. bir anda sağdan soldan topraklar kapattı gömünün üstünü. herkes aptal aptal birbirine bakarken tekrar kazma kürekle vurma başladık. tekrar açtık yine aynı şeyleri yaşadık. yusuf ayakkabılarını çıkarıp suya bacaklarını soktu ama o da yetişemedi. beline kadar suya girdi ve hala gidiyordu. inceden tırsmaya başladık ve yusuf küfür edince bir anda yanımızda zütürdüğümüz bataryalı ışıldaklardan 2 tanesinin ışığı söndü. hemen ışıldaklara baktık ne yaptıysak çalışmadı. son 1 tane kaldı elimizde ve eğer o da olmazsa sabaha kalacaktı. biraz bilgisayar ve elektrik işlerinden anladığım için bakayım dedim. cihazın içi normal herşey yerli yerinde herhangi bir sıkıntı yok ama bir türlü çalışmadı. "hay şansımızı gibim" dediğim anda bir anda bir uğultu geldi. birbirimize baktığımız anda son ışıldağın lambası da söndü. hemen malzemeleri toplayıp çadırlara döndük.

devam panpa. Ayraç

risörvırıd

beyler bende kahhar'ı okuyunca bi garip oluyorum.