büyü bozmak

beyler bu hikaye yalandır inanmayın adam bu konularda bilgi sahibi ve iyi bir yazar.iyi kurgu var.

bu konularda az çok bilgi sahibiyim bu varlıklar adamın bahsettiği gibi değiller. adam klagib korku filmi sahnelerini anlatıyo

gerçek olmadıklarını bilin istedim. isteyen okumaya devam etsin

o günden sonra benden 7 yaş büyük olan abim sürekli yanımda duruyordu. uyurken onun yanında yatırıyorlardı. her ne kadar rüyaları etkilemese de en azından abim var yanımda diyerek biraz daha güven duyuyordum. normalde 2 ayrı yatak vardı oda da ve ben abimin yanında yattığım için diğer yatak hep hazır dururdu. bir gece yatarken rüyamda o karanlık varlık geldi ve bana dokundu. dokunduğu yer okadar acıdı ki sanki yanmıştı. o sırada abim beni dürterek uyandırdı ve "kalk lan kalk çık çabuk dışarı" dedi. gözümü tamamen açtığımda karşıda benim yatmam gereken yatak alevler içerisindeydi. abim hemen üzerimizdeki yorganı alevlerin üzerine attıp söndürmeye çalıştı ama alevler sönmüyordu. elimden tutup dışarı çıkardı beni. hemen müstakil olan evimizin bahçe kapısından çıktık ve orada beklemeye başladık. annem ve babam da misafirlikten geliyorlardı ve bizi görünce hemen koştular. neler olduğunu anlattık ve hep beraber eve girdik. odanın kapısını açtığımız da oda da ne duman, ne ateş hiçbirşey yoktu. abimin alevlerin üzerine attığı yorganı kaldırdığımızda herhangi bir yanık izi yada kararma yoktu. o an ikimiz de birbirimize bakıp şok olmuştuk.

odam da bulunan balkona gittim. dışarı çıkıp allahım beni affet diye dua ediyordum. 5nci kattan atlayıp kurtulacaktım bu yaşananlardan. o an fısıltılarda anlayamadığım kelimeyi söyledim istemeden. "Kahhar". gerçekten o kadar zamandır duyuyordum ama anlayamıyordum. gaziantepte fatma hocanın söylediği şeyler geldi aklıma "Ya Kahhar".. neydi bu kahhar? intihar düşüncesi bir anda kayboldu ve hiçbirşey umrumda değildi o an. Kahhar neydi neden herşeyde bu kadar geçiyordu. bu olaylar kadar ilginç ve tesadüftü. o gün daha sonra hiç korkmadım. akşam gaziantepe yola çıktık ve benim aklımda hep "Kahhar" vardı. fatma hocanın yanına gittik ama müsait olmadığı için ertesi günü beklemek zorunda kaldık. ertesi gün yanına gittiğim de kör kadın ben girdikten sonra gülümsemeye başladı. arkadaş nasıl birşeydir gerçekten çok sıkıntılı düşününce kafayı yiyorum ben. nasıl olduğumu sordu bende olan olayları anlatacaktım ki "biliyorum" dedi. "Seni daraltanı da iyi biliyorum seni koruyanıda." ne yapacağım diye sordum muskayı çıkarmamamı söyledi. muskayı alıp birşeyler daha yazıp koydu içine. bir soru daha sormak istedim. "Kahhar" ne demek dedim. seni koruyan askerin adı o dedi. aynı zamanda Allahın isimlerinden biridir dedi. o an Kahhar'a böyle bir bağlılığım oldu. onca olayda beni koruyan oydu. ne zaman korkarsam Kahhar dediğimde gerçektende korkularım gidiyordu. mutlu son ile bitti demek isterdim ama malesef mutlu son yok bunda.

uykusuzluktan geberiyordum ama uyumamak için herşeyi yapıyordum. annemi aradım ve nerede olduğunu öğrenip yanına gidip olanları anlattım. annemde arkadaşıyla konuşacağını söyledi. onunla konuşmamasını başka birisine sormasını istedim ama direk arkadaşının yanına zütürdü beni. ben kapıdan girince kadına acaip bir daralma geldi böyle gözleri falan döndü. annem, ben, kadının kızları hepimiz donduk kaldık. kadın bildiğin fenalık geçiriyordu. sürekli "çok ağır çoook" "kaldıramıyorum gitsin" "yeterr" diye bağırıyordu. annem bana çıkmamı söyledi ve kendimi dışarı attım. dışarıda 2 saate yakın bekledim. eve de gidemiyordum çünkü çok korkuyordum. annem geldi ve bana musallat olmuş bir cin olduğunu söyledi. arkadaşını çok rahatsız etmiş. dıbına koyduğumunun kadınının büyüsünü bozduk diye musallat olmuş. daha sonralarda öğrendim ki büyü ölüm büyüsü gibi birşeymiş. sabuna saplanan çiviler kişinin bedenini temsil ediyormuş. sabun eridikçe ve çiviler döküldükçe kişide eriyormuş. yani bir parçasını alıp zütürüyormuş. özel bozma büyüleri varmış ve herkes bozamıyormuş. tabi annem bana bunları korkmayayım diye anlatmamış.

koşarak arkadaşlarımın takıldığı internet kafeye gittim. arkadaşlarım durumdan haberdar oldukları için 3-4 kişi eve geri döndük. evin kapısını açtığımızda direk karşıda banyo vardı ve ışığı açıktı. allah belamı versin ki ışık falan açmadım ben. adamı gördüğüm yere baktık yerler ıslaktı. tekrardan başa döndük diye tir tir titriyordum. sağolsunlar arkadaşlar yanımda kaldılar ve annem ve babam eve gelene kadar bekleyeceklerdi. hava karardıktan sonra ev telefonu çaldı. korkudan hep beraber gittik. megafonu açtım ve arayan annemdi. "ne var ne oldu" dedi direk. "ne ne oldu anne?" diye sordum. "oğlum sabahtan beridir evden cebimi arıyorsun açıyorum konuşmuyorsun" dediği an dördümüz kendimizi nasıl dışarı attık anlatamam. 3 saniye sürmedi. arkadaşlarımızdan birisi şok geçirdi bildiğiniz dondu kaldı. dışarı çıkınca annemi aradım ve olanları anlattım. annemle babam çıkıp geldiler yanımıza. arkadaşlar evlerine dağıldılar ve bizde eve geçtik. babam her yere baktı ama hiçbirşey yoktu. annemle tartışlılar annemin arkadaşı birşeymi yaptı diye. annemde görüşmediğini söyledi. o günü kapattık Allaha şükür. ertesi gün yine odamdayken evde kimse yoktu ama birşeyin varlığını hissetmeye başladım. bunu yanlız ben değil annem ve babam da hissediyordu. eve gelen misafirler bile gece yatarken biri dolaşıyormuş gibi ses duyuyorlarmış. ne olmuştu şimdi neden tekrar alevlendi bu? benim pgiboloji yine iptal olmaya başlamıştı.

hepsini okudum reserved
edit: yazdığın entryleri okurken dinlediğim şarkı http://www.youtube.com/watch?v=BxZMU-jV7s0

Film yapsan galada 1 ton tak kaldırırsın

kahhar reyis bitanedir

ağzını yüzünü gibeyim korkudan sami yusuf ilahilerini açtım beyler

1 saat boyunca birşeyler okudu ve sonra bitirdi. dedi ki sana bu yapılan bozulmaz ama seni koruyabilirim dedi. nasıl olduğunu sordum ve sana bir tane asker vereceğim o seni koruyacak dedi. ya Kahhar diyerek yine birşeyler okumaya başladı. 1 saat falan okudu. yarın gel sana muska vereceğim dedi. şimdi git dinlen dedi ve çıktım. dışarı çıktım bizimkiler beni bekliyordu. ne oldu diye sordular anlattım. sonra eve gitmek için yola çıktık. anneme anne ne kadar para verdiniz diye sordum. almadılar ne verdiysek istemediler dedi. şaşırdım. eve geldik yemek sohbet misafirler derken gece oldu ve ben uyudum. rüya gördümmü görmedim mi hatırlamıyorum. kahvaltıdan sonra gidip muskayı aldık. para vermek istedim ama yine almadılar. teşekkür edip eve döndük. herşey normaldi ve ankaraya geri döndük.
bu hikayenin sadece başıma gelen başlangıç bölümüydü. olaylar ve kurumlar tamamen gerçektir. inanmayan varsa pm den özel soruları sorsunlar kişiler hakkında bilgi verebilirim. eğer anlat derseniz geri kalanını da anlatacağım.

bu arada evet hala muskayla dolaşıyorum ve okadar senedir boynumdan çıkarmadım
merak edenler içinde resmi şimdi çektim buyrun capsi:
http://imgim.com/9522incij2498435.jpg

“RABBi iNNiY MESSENiYEŞ ŞEYTANU Bi NUSBiN VE AZÂB; RABBi EÛZÜ BiKE MiN HEMEZÂTiŞ ŞEYÂTIYN VE EÛZÜ BiKE RABBi EN YAHDURÛN. VE HIFZAN MiN KÜLLi ŞEYTANiN MÂRiD.” (38.Sâd: 41 – 23.Mu’minûn: 97-98 – 37.Sâffât: 7)
oku panpa çok iyi gelir.

Çizgiyi görünce kendi elime baktım

nurinin oğluuuuuuuu... sus anlatma artık.. rahatsız ediyorsun bizleri... artık gözüne görünüp sana 27'inci kalp krizini geçirtmek istemiyoruz. bunları ifşa etmene engel olmak için bu şer yuvasına üye oldum. yemişinci nesilim diye itin kopuğun eğlencesi oldum. sus artık giberim kaburganı... hmmmffffff sinirden burnumdan soluyorum zaten tek burun deliğim var anam gibildi amk...

ben alanyadayken babam gidip okulla görüşmüş ve okulda bir süre idare edeceğini söylemiş. bu sefer olay büyümüş ve tüm sülale toplanmış herkes birşeyler araştırıyordu. dayılarımın kolları uzundur ve memleketleri olan gaziantepten görüşmeler yapıyorlardı. en küçük dayıma bir gün telefon geldi ve dayım yakın bir arkadaşını kaybetmiş, izmire gitmesi gerekiyordu. uğurladık ama ben belirgin birşey görmesem de rüyamda sürekli gölge ile beraberdim. hala olaylar aynı şiddetiyle devam ediyordu. o gece annanem başımda kuran okudu ve ben öyle uyudum. saat kaçtı bilmiyorum ama birisi bana seslendi. bir anda gözlerimi açtım. gözlerimi açamıyordum sürekli kapanıyordu ama duyduğum ses karşısında irkilmiştim. bir anda tekrar seslendi. ve korktum. ses tanıdık bir sesti. dayımın sesiydi. yataktan çıktım ve odanın kapısını açtım. evin antresi biraz uzundu. bir uçtan diğer uca 15 metre mesafe vardı. dış kapının önüne doğru bakınca dayımı gördüm. evde gram ışık yok. sokak lambasının mutfaktan sızdığı kadarı görünüyor ve onun haricinde hiçbir ışık yok. ama ben dayımı görüyordum. uyku sersemi olarak "dayı sen gitmedin mi?" dedim. cevap vermedi. meşhur siyah bir gözlüğü vardı ağır abi olduğu dönemlerde. o vardı gözünde. elini gözlüklerine atıp gözlüğü bir kaldırdı. gözleri kıpkırmızıydı. o an tüylerim diken diken oldu. hastanedeki kadın gibi gözleri ve yüzünde bazı yerler sürekli hareket ediyordu. şey gibi düşünün ekran kartınız daha güçlü bir oyunu kaldırmadığın da grafik hatası verir ya aynen öyle. neyse onu görünce bir anda alanyada yaptıklarını hatırladım.

allaaaaahu ekberrrrrrrrrrrr auuuuuuuvvvvvvvvvvvvvvv

@140 huur cocu bi aralar ben de yaşadım böyle şeyler sana da görünsün sen de ananınkini tersten görürsün amk liselisi.

yasini okuduğum an hemen arabadan indim ve toprak yoldan koşmaya başladım. belirli aralıklarla yolun kenarında tek tek onları görüyordum. sanırım pes etmemi bekliyorlardı. artık arkadaşlarım gibi değil gerçek halleriyle görünüyorlardı. biraz ileriye doğru baktığım da 3 süliet gördüm. artık geri dönüş yoktu ve sıkılmıştım. onlar bana yaklaşıyordu ben onlara. birden zıplayarak tam ortadakine tekme attım. ikimizde yere düştük. vurduğum kişi yerde karnını tutup kıvranıyordu. bir anda beni tuttular ve "kendine gel" diye tokatlamaya başladılar. ne olduğunu anlayamadım. bunlar bizim çocuklardı. onura tekme atmıştım ama kim olursa olsun aynı şeyi yapardı. hemen onurdan özür diledim. ama acısı çok olduğu için yerde kıvranıp bağırıyordu. boyum uzun ve biraz iriyim. gerçekten benimde canım yandı. uzun süre onurun kendine gelmesini bekledik. sonra hep beraber araca doğru yürüdük. giderken canere nereye gittiğini sordum. ağacın altında oturduğunu ve sonra uyuya kaldığını. kalktığında beni göremediğini söyledi. allahım yarabbim kafayı yiyecektim. "köpeği gördük beraber gittik yaa sen adamları takip ettin" dedim "yok ben öyle birşey görmedim uyuyordum oğlum kalktığımda sen yoktun ben de geri döndüm" dedi. o an dedim ki kendi kendime, gerçekten tılsımlı gömüymüş taku yedik bir de bu çıktı başımıza dedim.

panpalar iş yeri biraz yoğun onun için elimden geldiğince yazmaya çalışıyorum kusura bakmayın.
birkaç gün sonra çok korktuğumdan duş almak kuzenimin evine gittim. bizim banyoda gördüğüm adam ömrüme yetmişti. banyoya girerken muskayı da çıkardım ve girdim. ama öncesinde hep muskayı banyoda çıkarırdım ama bu sefer odada çıkardım yanıma almadım. banyoya girdikten sonra suyun ısınmasını bekledim ve su ısınır ısınmaz hemen sabunlanıp abdest almayı düşündüm. kafamı sabunladım ve hızlı bir şekilde duruladım. gözlerimi ovuşturuyordum ve gözlerimi açınca tekrar o karartıyı gördüm. korkudan kendimi geri atınca kafamı duvara çarptım. kafam yarıldı ve çok feci kanıyordu. gözlerimi karartıdan ayıramıyordum. hareket ettiği an tekrar kalp krizi geçirebilirdim. hemen odaya gidip muskayı takmam lazımdı ama gölge kapının önünde olduğu için geçemiyordum. inanın kafamın acısını hiç hissetmedim. duşakabinin camları kan içerisindeydi. hala gözlerimi gölgeden ayıramıyordum. gölge bir anda hareket edince anladım ki bu kadar kaçışın sonunda elbet acısını çıkaracaktır diye. gözlerimi kapattım ve beklemeye başladım. biraz zaman geçti ama herhangi birşey olmadı. gözlerimi açıp açmamakta kararsızdım. daha öncede çok işkence yaptı ne fazla ne yapabilir derken birşey beni itekledi ve tutunayım derken elimi sert bir şekilde duşakabinin cdıbına çarptım ve kırıldı. kırılma anında elimi yarmışım. gözlerimi açınca elimden kan fışkırdığını gördüm. o kadar derin bir yarıktı ki elimdeki tüm kemikleri gördüm. ayağa kalktım gölge yoktu orada.

http://inciswf.com/ayabenzer.swf
ccc kahhar reis cccc