büyü bozmak

@357 sanırım ifrit oluyor panpa çünkü hemen hemen yakın isimlerle anılıyorlar tür olarak,
alevli yada yanma hissine kapıldığın oluyor mu gölge geldiği anlarda, ateş yanık kokuları gibi,
yanık et olabilir mesela yada kükürt gibi

1 hafta boyunca hiçbirşey olmadı ve hafta bitince tüm dediklerini yapmıştım. artık rahat rahat dolaşıyordum. hafta bitince üzerimdeki tuzun gitmesi için banyoya girdim. girerken muskamı çıkardım banyoya girip güzelce yıkandım. çıkıp kurulandım ve üzerimi giyindikten sonra masanın üzerine bıraktığım muskaya baktım. kaç senedir üzerimdeydi ve artık onu kullanmama gerek kalmamıştı. üzüldüm bir anda ne çileler çekmiştim. gençliğimiz en güzel günleri böyle abuk subuk şeylerle geçti. bir iç çekip çıktım evden. arkadaşlarımla buluşup içkili bir mekana gittik. okadar şeyden sonra içmeyi hak etmiştim ama yeniden doğmuş gibi hissediyordum. her ne kadar arkadaşlarım zorlasa da içmedim ve eğlendikten sonra evlere dağıldık.

panpalar telefondan yazıyorum idare edin.
@151 bu gece bitmez panpa.

bir kaç saat mesafeden sonra mekana gittik. yusuf, caner, onur ve ben. araçtan indik önce biraz dağı taşı gezdik. yusufa tarif edilen yere doğru keşfe çıktık. akşama doğru geri dönüp araçtan malzemeleri indirdik. çadırları kurduk ateşimizi yaktık. marketten aldığımız hazır kuru fasulyeleri pişirdik. afiyetle yedik derken. etraftaki çalılarda bir kıpırdanma oldu ve bir av köpeği geldi. çok yüksek sesle havlıyordu. hoşt falan diye kovalarken çalılar tekrar hareketlendi ve elinde tüfekle 2 amca geldi yanımıza. yöresel dilleriyle selamlaştık ısıttığımız yemeklerden sunduk. çay demleyip içerken amcalardan birisi "siz neye geldiniz bura" dedi. bizde gömü için geldiğimizi söyledik. amca dediki "tikkat edin buraların gömüsü pistir" dedi. biz anlamadık ve niye pistir dediğini sorduğumuz da amca çok alim hocalarla alabileceğimizi söyledi. ne alaka diye fazla sulandırmayıp amcaların kalkmasını bekledik. vedalaştılar ve gittiler amcalar. biz de çaylar bittikten sonra gömünün olduğu mekana doğru gitmeye başladık. çadırlarla arası 150 metre vardı. gömünün oraya gittiğimiz de dedektörü tuttuk ve anında altın gösterdi. hepimiz birbirimize bakıp gülümsedik tamamdır bu iş diye.

@169
@170
panpalar bilmediğimiz için aklımıza gelmedi. nerden bilebilirdik ki?

panpalar iş yerinde çok ciddi sıkıntılar var o yüzden böyle gecikmeli yazıyorum lütfen kusura bakmayın. affınıza sığınıyorum

rezerved

http://www.youtube.com/watch?v=N1PhFlEoVOw

@348 http://imgim.com/9x7l7.jpg bu capse inanarak karşıma gelip anlattığım şeylere yalan diyorsun. görüşlerine saygı duyuyorum ama bu capse inanarak attıysan eğer gerçekten daha çok yolun var. bence bilen birilerine git ve birşeyler dinle. belki ozaman anlarsın beni.

@352 o caps gerçek değil zaten kardeşim. *

hiç duymadın mı kabile halinde yaşayan grupları? evliliklerini?peri kızlarını? insan siluetine girebildiklerini?

aradan bir kaç saat geçti ama canerden de haber yoktu. telefona baktım ve telefon çekmiyordu. baya iç taraflara doğru gitmiştim belli ki. geldiğim yöne doğru yürümeye başladım. yanlız, geçtiğim yerler hiç geldiğim yerlere benzemiyordu. gariplik vardı. uzun bir süre yürüdüm. ne caneri bulabildim, ne diğer çocukları, ne de yolu. yürümekten iyice yoruldum ve tekrar oturmaya karar verdim. acaip şekilde susamıştım ama yanımıza su almak aklıma gelmemişti. ağacın kovuğuna sırtımı dayadım ve yavaş yavaş gözlerim kapandı. rüya gördüm mü görmedim mi hatırlamıyorum. bir anda korkarak sıçradım ve köpek tam burnumun dibinde hırlıyordu. korkudan bağırınca köpek havlamaya başladı. korkum iyice arttı. hemen ayağa kalkıp koşmaya başladım. zifiri karanlıktı ve ay ışığından başka herhangi bir ışık yoktu. köpek arkamdan havlayarak geliyordu. biliyordum bu artık gariplikten çıktı. işin rengi belli oldu iyice. gömünün cinlerini uyandırdık ve başımıza bela aldık. koştum, uzun süre arkama bakmadan koştum. sanırım köpek artık arkamdan gelmiyordu ve yavaşlamaya başladım. fazla birşey göremediğim için yürüdüğüm alandaki ayın aydınlattığı yerlerden yürümeye çalışıyordum. aydınlanan yerlere bakarken bir anda bir varlığı daha hissettim ve dikkatimi ona vermeden yürüdüğüm yere bir baktım, toprak yolun oradaki kayalıkların bulunduğu tepenin tam ucundayım. 2-3 adım daha atsam aşağıya düşecektim. hiçbirşey görmüyordum ve tılsımın ne demek olduğunu orada anladım. hemen dikkatlice aşağıya doğru indim ve arabaya koştum. arabanın içine baktım ama yusuf ve onurda yoktu. sağa sola bakındım ama göremedim onları. yüksek sesle bağırdım ama herhangi bir hareket yoktu.

@354 afaritti panpa yanlış hatırlamıyorsam

bu hikayeyi okudunuz bulaşma şansları %50 arttı beyler..

korktum lan :(

reserved sayfa 7 deyım

@383 güldürdün panpa

Hepsini okudum batır o iğneyi panpa

upppppppppppppppp

@389 sende güldürdün panpa eyvallah

biraz bekleyip tekrar geri döndük. merveye eve geçeceğimi söyledim. ona gitmemi ve biraz daha oturmamı istedi ama başka şeylerle uğraşmalıydım. oraya gidersem kendimi tutamam diye korktum açıkcası. merveyle ayrıldıktan sonra eve doğru yürümeye başladım. ne oldu acaba deryaya diye düşünüyordum. binadan içeri girdim. elektrikler yoktu. eve doğru yavaş yavaş çıkarken bir anda karşımda birşey gördüm. hasgibtir çektim ve durdum. biraz dinledim ama ses yoktu. cebimden çakmağı çıkardım ve yavaş yavaş yaklaşmaya başladım. eğer düşündüğüm şey ise hızlıca kaçmam gerekecekti. cebimdeki soğan kabuklarını unutmuştum bile. yaklaştıkça yine kalp atışlarımı duyuyordum. merdivende arkası dönük oturan biriydi. aklıma hastanedeki hemşireler geldi. onlarda bir anda dönmüş ve korkutmuştu beni. iyice yaklaştım ve tam karşısına geçtim. saçları dağılmış ve yüzünü kapatmıştı. besmele çekip elimi uzattım ve o anda tuttu elimi. anlamadığım birşeyler söylemeye başlamıştı. o konuştukça bende dua okumaya başladım. duam bitene kadar hiç susmadı. dua bitince bir anda sustu ve kafasını yukarı doğru kaldırdı. gözleri garipti. çakmak uzun süre yanınca artık elimi yakmaya başladı. gaza basmayı bıraktım. hala kolumu tutuyordu ve kendi nefesimden başka nefes duymuyordum. çakmağı tekrar çaktığımda yüzünü kapatan saçları açılmış ve dik gözlerle bana bakıyordu. gözleri onların gözündendi. kendimi tekrar geriye fırlattım ve bir anda apartmanın koridor ışıkları yandı. kız o sırada yere yığıldı ve ayaklarımın dibine kadar yuvarlandı. önce hemen dokunamadım ve sonra nabzına baktım. hala yaşıyordu. hemen yan yatırıp nefes almasına yardımcı oldum. yüzüne tekrar baktığım da, deryaydı o. afallamıştım ama o anda yapacak birşey yoktu. hızlıca eve çıkıp kolanya ve su aldım, gelip ayıltmaya uğraştım. biraz sonra ayıldı ve beni görünce korktu.