büyü bozmak

daha da okumuyorum amk :( yazma panpa anlatma bak ben kötü oldum amk senin için de kötü olur devam edersen

anlat amk anlat dayanamıyorum okuyorum yine.

yazmazsan en adi huursun bu kadar kişiyi 2 özürlü için bırakıyosan zaten gibtir git

allah'ım madem yarattın takip et

@202 harbi helal olsun Panpa hem çok güzel yaziyon hemde o kadar şey yasamissin direnmissin ama korkudan ankarayı terketcem amk

araca dönene kadar arkadaşlarıma başımdan geçen olayları anlattım. herkes farklı birşey yaşamıştı. herkes birbirini görmüş ama kimse dönüp bakmamış hep uzaklaşmış. bir bendim kayalıkların tepesinden düşecek olan. benimle daha fazla uğraşıyorlardı çünkü ben mimliydim. her yerde parlıyordum onlar için. onura neden tekme attığımı, onların kılığında geldiklerini ve sonra yasin okuyarak uzaklaştırdığımı anlattım. ben okudum onlar tekrar etti. yola çıktık ya benzinimiz bitecekti ya da gidecektik lanet olası yerden. sure bitti ve toprak yoldan bir anda otoyola çıktık. o zaman anladık işin gidişatını. en yakın benzinliğe gittik ve hemen yiyecek ve içecek birşeyler alalım dedik. araca benzin dolarken biz marketten alışveriş yapıyorduk. tam kasaya geldik gözüm atatürk resmine kaydı ona bakıyordum ve bir anda hemen altta çerçeveli eski bir resim gözüme çarptı. fotoğraf siyah beyazdı ve 50 yıllık vardı. dikkatlice bakınca 2 avcı ve 1 av köpeği gördüm. dilim tutuldu konuşamadım. baktığım yere bakan caner elindekileri düşürdü. ikimizde donduk kaldık. kasiyer aptal aptal suratımıza bakıyordu. ama biz fotoğrafa bakıyorduk. yusufla onur da gördüler ve hepimiz şok yaşadık. kasiyere "bu resimdekiler kim?" diye sordu caner ve kasiyerde "patronumuzun dedesi rahmetlik iyi adamdı"dedi. panpalar çok kötü oldum ve hala aklıma geldikçe tüylerim diken diken olur.

hoş geldiniz mubarekler..

yeminlen sıçacam artık altıma

kahhar'ı okudum yine ürperdim.

odanın kapısı bir anda açıldı. hemen kalkıp ışıkları yaktım. herkes bir anda evi boşalttı. merve denen kız "beni yanlız bırakmayın ne olur" diye ağlıyordu. en son ben çıkıyordum ve merveye dönüp "bol bol yasin oku" dedim. elimi tuttu "ne olur beni yanlız bırakma allahını seversen" dedi. "gitmem gerekiyor beni rahat bırakmazlar burada" dedim. öyle diyince hüngür hüngür ağlamaya başladı. kapıdan çıktım ve arkama bile bakmadım. bir kaç adım attım ve durdum. kimse beni yanlız bırakmamıştı. ben de kimseyi bırakmamalıydım. geri döndüm ve girdim eve. hayatımda ilk defa gördüğüm bir kızdı ve ağlarken sarıldı bana. o gece merve uyudu ve ben yine gözümü kırpmadım. ona benim muskanın aynısını yazdım. sabah uyandırdığım da hiçbirşey olmamış gibi kalktık. muskayı verdim bir kağıda da telefonumu yazdım. "her ne olursa olsun korkarsan beni ara" dedim. teşekkür etti ve çıktım. benim muska işe yararmayacaktı biliyordum ama en azından merve biraz olsun rahatlayacaktı. gece boyunca "samed" gelmedi. bence onun derdi merveyle değil diğer elemanlardan biriyleydi. benim yeni başladığım gibilerdi. cahildi hepsi. kim abdestsizse ihale onda kaldı. abdestsiz cin çağırılmazdı. şimdi birşeyler olmasını bekleyecektim.

-bu arada panpalar yemek yiyip geliyorum. biraz bekleteceğim bilginiz olsun.

beyler bende kahhar'ı okuyunca bi garip oluyorum.

risörvırıd

Kahhar reyizE hayran oldum

eve gelip hemen neler yapmam gerektiğini araştırmaya başladım. ama net ve kesin bir çözüm bulamadım. hemen kuzenlerimi arayıp gaziantepten bana biraz bilgi toplamalarını rica ettim. gece oldu ve yattım. herhangi bir bilgi bulamadım. ertesi sabah kuzenimin telefonuyla uyandım uyku sersemi olduğum için fazla birşey anlamadım ama "soğan kabuğu" ile ilgili birşeyler söylüyordu. kendime gelince tekrar aradım ve geçici olarak evin belirli köşelerinde soğan kabuğu bulundurmamızı söyledi. henüz ondan da net bir çözüm çıkmamıştı. tekrar araştırma yaptım ve soğan kabuğunun onlar için para gibi kıymetli birşey olduğunu öğrendim. onca yıllık problemlerim arasında kimse bana böyle birşey dememişti. kararlaştırdığımız saatte oraya gittim. merve evdeydi ve beni görünce sevindi. kendisi için geldiğimi sandı ama bozuntuya vermedim. 1 saat geçti ama derya hala ortada yoktu. ben evde durdukça da merve rahat durmuyor sürekli ilgi bekliyordu.

@201 eyvallah panpa teşekkür ederim.

panpa yavaşladın ha ilk başlarda iyi gidiyodun.

kahhar'ı okurken bir tek bana mı ürperti geliyor lan?

hala ne yapacağıma karar verememişken kapının kolu elimde kaldı. ve kapı yavaşça açılmaya başladı. hemen koridorun öteki tarafına doğru hızlı adımlar atmaya başladım. ne kadar hızlı gittiğimi düşünsem de o varlıkların bir anda önümde belireceğini de adım gibi biliyordum. ne kadar uzaklaştım diye merak edip arkamı döndüğümde ikisi de o korkunç yüzlerini bana çevirmiş gülümsüyorlardı. korkum bir anda 4 kat arttı ve tekrar önüme döndüğüm de gittiğim yönde en dipteki ışık söndü. ışık söndüğü an durdum. hissediyordum, o geliyordu. odama birkaç adım kalmıştı ama odaya girsem ne olacaktı. vazgeçtim kaçmaktan ve tam ortada bekledim. ne olacaksa olsun artık dedim ve tam ensemde bir nefes hissettim. o rüzgar enseme çarpınca gözlerimi kapattım. bu sefer de gölge gelmişti. onu da hissedebiliyordum. bir anda duvara doğru iteklendim. gözümü açtığımda sol omuzumu sert bir biçimde çarptım. olduğum yere yığıldım kaldım. tekrar dövdüler beni. öldürmüyordu. sadece ölmeme birşeyin sebep olmasını istiyordu. öldürmüyordu beni. sadece kendimi öldürmemi bekliyordu...

panpa hiç olmadığım kadar sözlükteyim sen hikayeye başladığından beri resmen nöbet tutuyorum. yazmamazlık edersen harbiden üzülürüm

aradan 2 yıl geçti ve ben gölgeyi belirli aralıklarla hissetim. o da uzaktan takip ediyordu ama yaklaşamıyordu. çünkü hem manevi açıdan hemde pgibolojik açıdan daha da güçlendirmiştim kendimi. herşey normalken can ciğer kankalarımdan birinin bir sır vermesiyle tekrar dirildi. bu sefer onlar da yanlız değildi, ama bende değildim..
en sevdiğim 3 arkadaşımdan birisi yusuf iş çıkışı çay içmek için hepimizi bir araya topladı. gittiğimiz mekan biraz kalabalıktı ama bitene kadar abuk sabuk şeylerle oyaladı bizi. etraf sakinleşince "hacılar size bir sır verecem ama söz verdin" dedi. allah allah ne sırrı bu diye düşünürken zar zor söz verdirtti bize. ankaranın dışında bir yerde bir gömü olduğunu söyledi. nerden nasıl öğrendiğini sorduk ama tam bilgisi olmadığı için aydınlatamadı bizi. "bakalım mı bir nedir ne değildir" diye sordu. herkes onay verince bir bakmayı uygun gördük. önce gidip devletten kazı yapacağımıza dair izin aldık. tanıdıklarımız vardı sağ olsunlar. 15.ooo tl ye dedektör aldık kazı malzemeleri, çadır yani aklınıza ne geliyorsa aldık ve iş yerlerimizden 10 günlük izin almaya çalıştık. izinleri de aldıktan sonra yola çıktık.