cemal süreyya

Biliyorum sana giden yollar kapalı
Üstelik sen de hiç bir zaman sevmedin beni

Ne kadar yakından ve arada uçurum;
insanlar, evler, aramızda duvarlar gibi

Uyandım uyandım, hep seni düşündüm
Yalnız seni, yalnız senin gözlerini

Sen Bayan Nihayet, sen ölümüm kalımım
Ben artık adam olmam bu derde düşeli

Şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum ordan oraya
Yoksa gururlu bir kişiyim aslında, inan ki

Anımsamıyorum yarı dolu bir bardaktan su içtiğimi
Ve içim zütürmez kenarından kesilmiş ekmeği

Kaç kez sana uzaktan baktım 5.45 vapurunda;
Hangi şarkıyı duysam, bizimçin söylenmiş sanki

Tek yanlı aşk kişiyi nasıl aptallaştırıyor
Nasıl unutmuşum senin bir başkasını sevdiğini

Çocukça ve seni üzen girişimlerim oldu;
Bağışla bir daha tekrarlanmaz hiçbiri

Rastlaşmamak için elimden geleni yaparım
Bu böyle pek de kolay değil gerçi...

Alışırım seni yalnız düşlerde okşamaya;
Bunun verdiği mutluluk da az değil ki

Çıkar giderim bu kentten daha olmazsa,
Sensizliğin bir adı olur, bir anlamı olur belki

inan belli etmem, seni hiç rahatsız etmem,
Son isteğimi de söyleyebilirim şimdi:

Bir geceyarısı yazıyorum bu mektubu
Yalvarırım onu okuma çarşamba günleri

beni öp sonra doğur beni şiirinin şairi

bu kim amk rastgele isimlere entry mi açıyonuz lan

cemal süreya dıbına koyim. tek y'yi iddiada kaybetmiş

şimdi
utançtır tanelenen
sarışın çocukların başaklarında.

ovadan
gözü bağlı bir leylak kokusu ovadan
çeviriyor o küçücük güneşimizi.

taşarak evlerden taraçalardan
gelip sesime yerleşiyor.

sesimin esnek baldıranı
sesimin alaca baldıranı.

ve kuşlara doğru
fildişi: rüzgarın tavrı.
dağ: güneş iskeleti.

tahta heykeller arasında
denizin yavrusu kocaman.

kan görüyorum taş görüyorum
bütün heykeller arasında
karabasan ılık acemi
- uykusuzluğun sütlü inciri -
kovanlara sızmıyor.

annem çok küçükken öldü
beni öp, sonra doğur beni.

ben hangi sehirdeysem yalnizligin baskenti orasi

bu da süheyla'nınki işte aynı
her yerde görülen herhangi bir üçgen
bir kenarını yamuk çizmişler üsküdar'a gidiyor
bir kenarına istersek her akşam rastlayabiliriz
bir kenarı da bir terzinin makasına komşu allah versin
kendi lafına bakarsanız bunu üşümemek için yapıyor
sadece üşümemek için ne sandınız
ne şundan
ne bundan
sadece üşümemek için bu kışta kıyamette
kendi kendine yetmeyen zavallı bir üçgen

Diyerek Süheyla'nın üçgenini tasvir eden şair (bkz: azdım)

..sev..

Önce bir ellerin vardı yalnızlığımla benim aramda
Sonra birden kapılar açılıverdi ardına kadar
Sonra yüzün onun ardından gözlerin dudakların
Sonra her şey çıkıp geldi

Bir korkusuzluk aldı yürüdü çevremizde
Sen çıkardın utancını duvara astın
Ben masanın üstüne koydum kuralları
Her şey işte böyle oldu önce

Cemal SÜREYYA

"öperek uyandırdım bu sabah ayrılığı

fırından yeni çıkan bekleyişler aldım

kırmızı mavi ekoseli yalnızlığımı serdim masaya

manzaraysa ayrılığa sıfır

işte her şey hazır

acılarımla iki lafın belini kırdık

yokluğunda bir kuş sütü ekgib

yalnızlığım ve ben seni çok bekledik."

cemal süreyya

yalvarıyorum bu mektubu okuma çarşamba geceleri.

ccc on üç günün mektubu ccc

mest oldum lan
http://www.dailymotion.co...giden_creation#from=embed

en sevdiğim 4 şairden biri

adam yahu adam

bi tevfik bi bu ya.gerisi şişirme varoşlar

keşke yalnız bunun için sevseydim seni...

adamın biri.
güzel bir şeyler yazmış ve yazdıklarından daha güzeli de hiçbir zaman şekilci olmamış bir abimiz.
kendisi ile garip bir tanışıklığımız oldu aslinda. her şey benim aşık olmam ile başladı. cemal'e değil tabiki de...
bu içine ettiğimin facebook timeline'ı saolsun, esas kızın iki satırlık hoş bir paylaşımını görmem ve bu kız ne demiş abi diye düşünmem, google da bu sözleri aramam ( hadi hadi siz olsaniz siz de aynisini yapardiniz), ve kendisi ile tanışmam. Kızla değil tabi cemal abi ile.
hayat kısa , kuşlar ucuyor. ve adamin biri bu gece o kıza başka iki satirlarla gülümsedi."özenle katlanmış bir mendil gibisin, sil beni ne olur kırk yıllık kirim pasım gitsin."
adamin biri.

keşke yalnız bunun için sevseydik onu panpa!

vay aml

biliyorum sana giden yollar kapalı
üstelik sen de hiç bir zaman sevmedin beni

ne kadar yakından ve arada uçurum;
insanlar, evler, aramızda duvarlar gibi

uyandım uyandım, hep seni düşündüm
yalnız seni, yalnız senin gözlerini

sen bayan nihayet, sen ölümüm kalımım
ben artık adam olmam bu derde düşeli

şimdilerde bir köpek gibi koşuyorum ordan oraya
yoksa gururlu bir kişiyim aslında, inan ki

anımsamıyorum yarı dolu bir bardaktan su içtiğimi
ve içim zütürmez kenarından kesilmiş ekmeği

kaç kez sana uzaktan baktım 5.45 vapurunda;
hangi şarkıyı duysam, bizimçin söylenmiş sanki

tek yanlı aşk kişiyi nasıl aptallaştırıyor
nasıl unutmuşum senin bir başkasını sevdiğini

çocukça ve seni üzen girişimlerim oldu;
bağışla bir daha tekrarlanmaz hiçbiri

rastlaşmamak için elimden geleni yaparım
bu böyle pek de kolay değil gerçi...

alışırım seni yalnız düşlerde okşamaya;
bunun verdiği mutluluk da az değil ki

çıkar giderim bu kentten daha olmazsa,
sensizliğin bir adı olur, bir anlamı olur belki

inan belli etmem, seni hiç rahatsız etmem,
son isteğimi de söyleyebilirim şimdi:

bir geceyarısı yazıyorum bu mektubu
yalvarırım onu okuma çarşamba günleri