Arkadaşlar bugünlük bukadar yarın 12 olmadan yazmaya başlayacağım. Sabah kadar rezlerinizi alıp bekleyin.Ilk entrye şuku atarsanız makbule heçer.

Gece rüyamda Furkanı gördüm. Bana öfkeli gözlerle bakıyordu. Sonradan farkettim baktığı kişi ben değildim, arkama baķıyordu. Arkamı dòndüğümde Ayşe teyzeyi gördüm kitabı elinde tutup kapağını kapatmaya çalışıyordu ama bir türlü kapanmıyordu.Tum gece boyunca bu rüyayı gördüm. Sabah kalktığîmda kitap masanın üstünde açık bir şekilde duruyordu. Açık duran sayfada kücük boylu, alnında 2 boynuzu bulunan birşey vardı. Kitabı aldım ve Furkanlara doğru gittim.Eve vardığımda Furkan okula gitmişti karne almak için. Annesi sen niye gitmedin oğlum diye sordu, ananesi elimdeki kitabı görünce bırak gelsin diye seslendi. Ananesinin odasına gittik. Gece gördüğüm rüyayı anlattım. Oğlum nasıl olur bu?Sen niye bunu yaptın dedi.Ne yaptığımı anlayamamıştım.

A:Oğlum bu açık olan sayfada musallat büyüsü var.Ama sıradan bir musallat değil. Aileni bir cin kabilesiyle bağlayan bir büyü bu.Ama kitap sendeyken bu büyüyü sana yapmış olamazlar.Ama sende yapmış olamazsın.
B:Ee Ayşe teyze ne olacak şimdi ben naptım?
A:Hiçbir fikrim yok.Bu olaylardan anlamam sadece arkadaşım kitabı bana emanet etmişti.Bu kitabı kullanıyordu ve sonu intihar oldu.Bu kitabı en baştan hiç almamalıydın...

Kitabı orada bırakarak eve gittim. Yattım sırf gece uyumamak için gündüz uyudum. Akşam kalktığımda ev karanlıktı. Işığı yakmak için ayağa kalktım, elektrik yine yoktu. Muhtemelen sularda kegibti. Hatta annem ve babamda yataklarındaydı.Şimdi olacaklarıda tahmin edebiliyordum...

Odamda direk kitabı aramaya başladım. Bulamadım,yapacak birşey yoktu bu rüyanın bitmesi için yatak odasına gitmem gerekiyordu yada evin içindeki herhangi bir yere...

Önce yatak odasına gitmeyi tercih ettim. Annemle babam yine yatıyorlardı, uyandırmaya çalışmadım bile. Onların odasındada kitabı aramaya başladım yoktu. Annem ve babamda kalkmadılar hala yatıyorlardı. Neden hala kalkmadılar diye düşündüm ve yanlarına yaklaştım. Nefes almıyorlardı...

Ama bunun bir rüya olduğunu bildiğim için fazla paniklemedim. Evin her tarafına baktım. Kitap yoktu evde, nerede olduğunu çok iyi biliyordum. Direk çıkıp Furkanların evine gittim, yolda 2 3 insanla karşılaştım ama yanlarından geçerken bana bakmadılar bile, bunun üzerinde hiç durmadım. Furkanların eve vardığımda apartmanın dışından gözüktüğü kadarıyla bir ışık yanıyordu. Ananesinin odasının ışığı...

Dış kapı açıktı, girdim hızlı adımlarla 3. kata çıktım. Tahmin ettiğim gibi evin kapısıda açıktı.Eve girer girmez yine o aynı hissi yaşadım. Tüylerim diken diken oldu, kemiklerime kadar titremeyi hissettim. Ayaklarım geri geri gidiyordu fakat oraya gitmem lazımdı. Zorda olsa harekete koyuldum. Yaklaştıkça vücudum daha çok titriyordu.

Odaya gittim ama bu tahmin ettiğim bir manzara değildi. Ayşe teyze odasında oturuyordu elinde kitapla, hararetli birşeyler okuyordu. Sayfaya baktığımda geçen günkü musallat büyüsü olduğunu gördüm. Odanın kapısında o manzara karşısında donakaldım.2. birşey farkettim. Furkan Ayşe teyzenin dibinde diz çökmüş öylece bekliyordu. Yere bakıyordu kafasını kaldırmıyordu bile. Ayşe teyze okumayı bırakıp bana baktı. Gözlerinde gördüğüm şey edilemezdi. Sınırsız bir öfke gördüm orda akla hayale sığmaz bir sinirdi o.Ayağa kalktı, hala kıpırdayamıyıyordum. Geldi boğazıma sarıldı, sanki yıllardır benden nefret ediyor gibiydi. Neden böyle birşey yaptığını anlamıyordum.En son yere düştüm gözlerimin kapandığını hissediyordum,en son MUSTAFA ismini duydum...

Mustafa, mustafa,mustafa...

Bir yerden tanıdık geliyor bu isim ama nereden. Uyandığımda kucağımda kitapla uyandım yine aynı sayfa açıktı. Beynim almıyordu. Neler olduğuna akıl erdiremiyordum. Kalktım alışmıştım artık bu duruma. Kitabı masanın üstüne bıraktım, mutfağa gittim. Annem yine kahvaltıyı hazırlamıştı ikimiz oturup yedik. Anneme sarıldım, bana neden böyle birşey yaptin der gibi baktı.2 yanağından öpüp evden çıktım Furkanlara gittim. Vardığımda kapıyı Ayşe teyze açtı. Yüzü asıktı. Gece gördüğü rüyayi anlattı. Benim gördüğüm rüyanın aynısını kendi gözüyle görmüştü.

A:Oğlum bu mustafa kim?
MUSTAFA, MUSTAFA,MUSTAFA...

Bir isim hatırlar gibiydim...

Evet mustafa.

Yaklaşık 5 yıl önce annem 8 aylık bebeğini düşürdü, kardeşimi.MUSTAFAYI düşürdü.Şimdi oturmaya başlıyordu herşey. Büyünün sonundaki yazı...

"Ademoğlunun ölümü ile sonuçlanır."

MUSTAFA...

Annemin karnında 8 aylıkken ölmüştü.

Kafamda birşeyler oluşuyordu.Ama kardeşime kim niye ne için büyü yapmış olabilirki? Neden yapmış olabilir? Yapınca eline ne geçti?
Bunları düşünürken aklıma o filmi izlediğimiz gün geldi. Aynı şeyleri düşünuyordum ama bu sefer kendim için...

Ayşe teyzeye anlatmadım düşündüklerimi, oradan çıkıp eve girdim, aynı siteden o sayfayı okuyacaktım.Bu sefer tamdıbını...
Eve girer girmez odama gittim, bilgisayarı açtım geçmişten buldum aynı sayfayı girdim. Sayfanın tamdıbını okudum.Bu büyü bir kişiye yapılıyormuş ve o kişinin soyundaki herkes ölüyormuş. Aileyi bir anlaşma ile cin kabilesine bağlamışlar, amaçları bu cin kabilesinin sürekli bu aile ile uğraşıp intihara zorlamasıymış.Ama aileden bir kişi cin kabilesine kurban edilirse büyü bozulurmuş. Kardeşimin nasıl öldüğünü hatırlamaya çalıştım. Bana söylememişlerdi ama ananem ve dedem ile küstü annem babam.5 yıldır hiç görüşmemişlerdi. Olaylar dahada netleşiyordu. Dayım da 6 yıl önce intihar ederek ölmüştü.

Artık neyin ne olduğunu çözmüştüm. Köye ananemlerin yanına gidecektim. Anneme Furkanlara kalacağımı söyledim, köy uzak değildi zaten arabayla 3 saatte varırdım. Oraya giden dolmuşlar vardır, atladım onlardan birine yola koyuldum. Kitabıda çantama koymuştum, yolda sürekli düşündüm. Vardığımda koşarak ananemin evine gittim. Kapıyı tıklattım, kapıyı açar açmaz ağlayarak bana sarıldı ve hemen içeri aldı. Ağlıyordu.A:Anneannem B:Ben

B:Anane bana herşeyi anlat şimdi, neyden bahsettiğimi biliyorsun.
A:Bak oğlum,ben yapmam gerekeni yaptım. Onlar bana küstüler.
B:Bize kim niye böyle birşey yaptı?
A:Köyümüzde bir hoca vardı ama köylü ondan nefret ederdi. Surekli kòyde garip olaylar olurdu onun yüzünden,ama herkes korkuyordu laf etmeye.Bir gün deden koyunların yarısını ölü bulduktan sonra çok sinirlendi ve hocanın evine gitti. Bağırmış çağırmış. Ertesi gün hoca köyü terk etti ama gitmeden önce son oyununu bize oynamış...

B:Dedem nerede?
A:Deden geçen sene öldü oğlum.Ben burada yengen ile yaşıyorum.
B:Yengem?
A:Dayının karısı.
B:Tamam şimdi kardeşimin bun işlerle ne alakası var onu anlat bana ve sen naptın?
A:Bu büyünün yapıldığını dedenin tanıdığı bir ilim sahibi arkadaşı söyledi ve seninde bildiğin gibi bir kişinin kurban edilmesi gerekiyordu.(Benimde bildiğimi nereden biliyordu)Dayın intihar ettikten sonra bu işe bir son vermek istedik ama sizi öldüremezdik. Bizde doğmamış bir çocuğu kurban etmenin daha mantıklı olacağını düşündük. Annenle babanın da haberi vardı bu büyü işinden.Ama onlara sorarsak hayır diyecekleri işin bu işi onlardan gizledik. Evet soracaksın şimdi neden kendinizi feda etmediniz diye. Malesef oğlum dedenin soyundan bir erkek olması lazım, dedeni kurban edemeyiz çünkü büyü onun soyundan herkesi öldürerek onu intihar ettirmek. Mustafayı kurban etmek hiç istemedik hiç ist...

Susturdum onu. Hıçkırarak ağlıyordu. Dayanamadım bende ağladım. Sarıldık o gün tekrar geleceğim dedim ve helallik isteyerek ayrıldım oradan. Aksam 11 gibi dolmuştan indim ve eve doğru yola koyuldum...

Eve vardığımda annem ağlıyordu. Bana niye yalan söylüyorsun dedi.Ne yala...

-Furkanlara gittim, telefonunu unutmuşsun burada onu getirdim. Ananene gittin dimi?
B:Anne bak herşeyi öğrendim tamammı, büyüden de haberim var. Kardeşimin neden öldüğündende.

Annem ağlamaya başlamıştı. Kıyamadım ona sustum, sarıldık yine.Çok severdi beni aşırı derecede çok.
Anlamadığım tek şey kalmıştı şimdi, kardeşimin ölmesiyle büyünün bozulmuş olması lazımdı.5 yıldırda herşey normaldi ama neden şimdi tekrar başlıyordu herşey? Sadece o kitabı aldım diye değildi herhalde. Kitabıda yanima alarak Ayşe teyzeye gittim, evdeydi tabikide.Ona sormam gereken birkaç önemli sorum vardı.

A:Hoşgeldin oğlum
B:Bu kitabı nereden buldun
A:Arkadaşım verdi demiştim ya
B:Kim bu arkadaşın
A:Nereden tanıyacaksın 18 yaşındasın daha
B:Söyle
A:Köyün birinden buraya taşındı.Bu kitabıda bana verdi sakla, kimseye verme diye.O yüzden saklıyordum.
B:Hangi köyden
A:Karaorman

KARAORMAN KÖYÜ... Ananemlerin köyünden taşınmıştı.Bu kitap

BU KiTAP O BÜYÜYÜ YAPTIĞI KITAPTI...

Kitabı aldım, evden çıktım. Odama girdim, kitabı yakacaktım. Etrafın yanmaması için bir poşetin içine kağıtla bir düzenek hazırladım (izciler bilir)Kitabı yakmaya başlayacağım sırada kapı çaldı.

Yarım saat içinde başlayacağım yazmaya bugün biter büyük ihtimalle ama bu kadar entrye şuku sayısı az üzdünüz.Ilk entryi bi şukulayın panpalar eyvallah.

Geldim başliyorum

Annem kapıyı açtı. Seslerini duyabiliyordum, Ayşe teyzenin sesiydi bu.Bakkal giben evdemi diye soruyordu. Annem odasında dedi. Odama gelen adım seslerini duyabiliyordum. Bende kitabı hemen poşetin içine koydum ve ateşlemek için çakmağı çaktım poşete yaklaştırırken odaya girdi ve dur yapma dedi.

-O bana kocamdan kalan son hatıra...

KOCAMDANMI!

Kocammı demişti az önce yoksa benmi yanlış duyuyordum.

-Dur lütfen yakma onu.O bana kocamdan kalan son şey. Evet kocam hiç sevilmeyen bir insandi ama ben hiçbir zaman böyle olsun istemedim. Lutfen anlatmama izin ver OĞLUM.

Bana hala oğlum diyebiliyormuydu. Bize büyü yapan adamın karısıydı sonuçta iyi olamazdı değil mi?Anneme bizi yanlız bırakmasını söyledim. Odadan çıktı kapıyı kapatarak. Oturduk ve anlatmaya başladı

A:Oğlum biz buraya taşındığımızda sizin burada olduğunuzu bilmiyorduk.Öğrenince Ahmet (kocası) bu büyüyü yapmaya karar verdi. Sana yemin ederim onu kararından döndürmek için çok uğraştım ama olmadı işte. Seni tanıdığımdan beri içten seviyorum seni ama bu kitap kocamdan kalan tek şey ve benden saklamamı istedi. Yapamadım işte yok edemedim kitabı. Sende kitabı alınca bir şekilde anlaşmayı bozmuş olabilirsin, bunların hepsi benim hatam. Lütfen beni affet LÜTFEN...

Hıçkırarak ağlıyordu. Dayanamadım tabiki.65 yaşında bir kadın ağlayarak sizden özür diliyor dayanabilir misiniz? Belki bunu yapmamam gerekiyordu ama yaptım. Sarıldım ona ve kulağına onu affettiğimi söyledim. Ağlaması durdu. Bana baktı, gözlerinin içi gülüyordu.

-Artık kocama kavuşabileceğim...

Evden çıkıp gitti.Ben hala daha şoku atlamamıştım,o gittikten sonra annem yanıma geldi.
-Tamam geçti, tamam oğlum.
Klagib teselli etme lafları. Akşama kadar odamda durup düşündüm. Gerçekten bitmişmiydi.
Uzun bir süreden sonra yorgunluktan olsa gerek uyuya kalmışım. Sabah kalktım, aklıma Ayşe teyzenin o cümlesi geldi.
-Artık kocama kavuşabileceğim.
Evden çıkıp koşarak Furkanlara gittim. Kapıya vurdum vurdum, uyanmamışlardı.Annesi geldi kısa bir sure sonra açtı kapıyı. Annesinin yüzüne bile bakmadan Ayşe Teyzenin odasına koştum. Gördüğüm manzara karşısında diz çöküp ağladım. Ayşe teyze kendini asmıştı. Kitapda kucağinda sımsıkı tutarak havada asılı duruyordu.
-Bu tarz ilimler yasaktır. Kullananlar cezalandırılır.
-Ademoğlunun ölümü ile sonuçlanır.
Ayşe teyzem benim. Kızamıyorum ona bunlar onun suçu değildi. Sonunda oda intihar etmişti. Kavuşmuştu belki kocasina ama...
O gün Furkanın ailesiyle geçti hepsini teselli etmeye çalıştım. Furkan olayın üzerinden 3 yıl geçmesine rağmen hala kendini toparlayamadı.E haklı tabiki.3 yıldır tek bir şey yaşamadım bu konuyla ilgili. Bitmişti bitmişti ama yine bir ölümle son buldu.
Bende hala unutamadım Ayşe teyzeyi hala hatırladıkça gözlerim dolar.
Büyü yapmayın, yapan yakınınız varsada lütfen engel olun sonuçlarinı tahmin edemezsiniz.

Hikaye bitmiştir arkadaşlar, okuyan herkeze teşekkür ederim. Entry atan ve şuku veren elleriniz dert görmesin.
Bir nick6 atarsanız sevinirim (bkz: bakkal giben)
Yeni hikayelerde görüşmek üzere...