cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

resered

güzel olan amlı mı hikayemi

çok yavaş yazıyosun be güzelim

okula düzenli olarak gitmeye başladım ertesi günden itibaren. gece gündüz burağın yanında olmak istiyor, kollarının arasından çıktığımda her şeyimi yitiriyormuşum gibi oluyordu
buket olanların üzerine destek olmaya başlamıştı bana. sürekli yanımdaydı, benimle ilgilenmek konuşmak istiyordu. her halinden belliydi yardımcı olmak istediği. burakla ikisi bana yapabilecekleri bütün yardımları yapıyorlardı.

beklemedeyim yazmıcaksan söle

reserved

ikisine adamıştım sevmeyi ve sevilmeyi
beni ne babam düşünmüştü, ne de annem.. ailesiz kaldığımda anladım neyin ne olduğunu.
paranın, özel okulların büyük evlerin ya da şımarıklığın değersizliği yüzüme vurmayı geçmişti, adım adım ayağıma takılıyordu
benim ihtiyacım olan şey şefkatti, sevdiğimi daha çok seviyordum günden güne, bağlılık ve minnettarlık duyuyordum buraka. buketin bana olan davranışlarındaki bu değişimde hayli yakınlaştıracaktı bizi..

Burağa akıl danışıyordum, babamla konuşmam gerektiğini söylüyordu bana.. kadınla ise gereksiz yere ters düşmemem gerektiğini.. mantıklı şeyler düşünüp mantıklı konuşuyordu burak benimle.
aslında bi sevgiliden daha da öte, en yakın arkadaşımdı, artık her şeyimi paylaştığım, bana her şeyini gocunmadan veren biriydi.. başta sevgisini..

tuhaf bi hikaye reservemimizi alalım

bu hikayenin sonunda erkeğe bir nefret pay biçilcek burak seni terketmiş olacak muhtemelen

Reserved

reserved

reserved

reserved

@ 82 tebessüm ettim

üzüldüm amk neyse gibiş bölümü geldiğinde uyandırın beni

ben babamın beni getirdiği hallerden sonra bir de düşürdüğü durumları görünce, yaptığı hiçbir şeyi yanına bırakmamanın sözlerini veriyordum kendime. babam, bir gün bana veremediği cevapların da yaptıklarının da hesabını verecekti. bu kadın ise, evli bi adamın hayatına dahil olmanın ne sonuçlar doğuracağını anlayacaktı…

okula gittiğim bi gün Burak’ın bi kızla konuştuğunu gördüm. arkadaş olduklarını bilmeme rağmen yine de kendime hakim olamamıştım. yanıma geldiğinde gereksiz yere trip attım. Buket’in neden yanımıza gelmediğini sorarak konuyu değiştirmek istediğini fark edince bu sefer
Buket’i mi özledin, tabi eğlenceli kız, sana ne ki Buket’ten gibi şeyleri üst üste sıralamaya başladım. bana sen iyice yedin kafayı diyerek kalkıp gitti yanımdan. peki Buket bana yaptığı uyarıda haklı mıydı, değil miydi? belki de Burak’tan hoşlanıyordu..

yaptığım şeye pişman oldum. çünkü Burak’ı kaybetmekten korkuyordum.. ama annesi, babası tarafından aldatılmış biri olarak asıl korkum aldatılmaktı benim. aldatılıp, terk edilmekten korkuyordum.
üstelik Burak’ı kaybetmem, her şeyimi kaybetmem demekti benim için.. okul çıkışına kadar hiç gelmedi yanıma, ben de gidemedim utandım
akşam üst üste mesajlar atıyor, ayrılmışız gibi yalvararak beni affetmesini söylüyordum. abartmıştım, ama bütün gün onsuzluğu düşünmüştüm. oysa çocuk sadece sinirlenip yanımdan gitmişti.

ertesi gün yine okulda, hiçbir şey olmamış gibi devam ettik. buna sevinmiştim. ama onun başka biriyle konuştuğunu gördüğüm an yine aynı şeyi tekrarlıyordum. Buket’le konuşuyorlardı, gülüyorlardı. bunu görünce Buket’in gerçekten Burak’tan hoşlandığını düşünmeye başlamıştım. ikisini konuşurken görüyordum ama niyeyse hoşlantı suçunu Buket’in üzerine yapıştırıyor Burak’ın beni sevdiğini düşünüyordum. çıkışta Burak’tan buketle konuşmamasını istedim. elimden gelse hiç kimseyle konuşma diyecektim ama.. bunu duyduğu an, kolumdan beni çekiştirerek ara sokağa soktu, yeter ama saçmalamayı kes artık boğma beni diye bağırıp çağırmaya başladı.

ben hala beni aldatıyosun işte aldatmasan böyle mi yapardın rahatlatırdın beni gönlümü alırdın diye söyleniyorum, akıllanacak gibi değilim.
orada bıraktı gitti çocuk beni. ama hala ayrılık, istememek, terk ediş yok.
özür dileyen, sevgi dolu bi mesaj gönderdim ona o akşam. beni sevdiğini söyleyince rahatladım.

ertesi gün, pgibologumla 2. seansım vardı. ailemi, babamın yaptıklarını, annemin vefatını anlattım adama. erkek arkadaşımın olup olmadığına arkadaşlık ilişkilerimin nasıl gittiğine dair sorular yöneltiyordu bana. adamın soğukluğu değişmedi, bir de aklımda babama anlattıklarımı anlatıp anlatmayacağı vardı. ilk gün hasta-doktor gizliliğinin teminini vermişti bana ama ben yine de pek konuşmak istemiyordum bunları. babama olan öfkemi, nefretimi tamamıyla anlatıyordum ama.
umarım babama anlatıyordur diye düşünerek tehtitvari şeyler dahi söylüyordum ona ve karısına dair. hiçbir şey yapmayacak olsam bile pgibolojim bozuk nasılsa, korksunlar diye abartıyordum.

dinleyen var mı beyler ona gore yazayım daha?