cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

Hadi amk

beni annem yetiştirmişti. bana saygının, sevginin ne demek olduğunu öğretmişti. hamurumda yoktu insanlığımı kaybetmek. daha doğrusu henüz çocukluğumu kaybetmemiştim ben, buketin bencilliği bazen beni rahatsız etse de iyi hissediyordum kızla kendimi. annesi babası ayrı bi şekilde büyümüştü o, enteresan biriydi. bendeki aile kavrdıbının onda olmayışı tuhafıma gidiyordu. ama çok iyi hissediyordum onunla kendimi, aykırı ve kuralsızdı. herkesin başına gelebilecek bi şeydir bu arkadaşın cezp etmesi. aynı durumdu işte.

dinliyomusunuz amklarım

çok uzun sayılmasa da biraz zaman geçince benim şaşaya kapıldığım gibi babam da kapılıyormuş meğerse. eve geç gelmeler, hafta sonları bahaneler üretmeler başlamıştı işleri sebebiyle.. ama annemle aralarında hiçbi büyük kavga hala yaşanmıyordu. sevgileri ve saygıları tamdı. yani burada bi problem yoktu ve bu demek oluyordu ki ben okulda keyfime bakabilirim..

17 yaşındaydım.
lise3. sınıftayken, Burak diye bi çocuk vardı, her karşılaştığımızda içime bir şeyler oluyordu. gülümsüyordum öyle avallaşıyodum, hayal kurarken buluyodum kendimi sürekli, kendimi fark ettirmek için okula giriş çıkışlarda karşılaşmayı hep denk getirir olmuştum. yine de anlamasın kafasını çevirdiğinde beni görüp itici bulmasın diye dengede tutmaya çalışıyodum aklımca. bu tarz şeyleri genelde erkekler yapar ama, kızlar da fena aslında. biz pek çaktırmıyoruz sadece. gerçi şimdi hatırladıkça çok komik geliyo o yaştayken büyümüş edalarıyla etrafta dolaşıyoduk.. Buket’le sürekli değerlendirmeler yapıp kararlar alıyoduk bu dengeler adına..

anlat dinliyom

beklenen teklif alındı, artık sinemaya; zamanımızda zaten yeterince az bulunan kafelere falan gitmeye başladık. Nokia antenli telefonumuz var, güzel yani, Sony ericson’ları at buradan karşındakine, hastanelik işte ama o zamanlar lükstü, milletin gazete kuponunu bi sene biriktirdiği günlerde, bize babalarımız almıştı.. neyse, bizim ilişkimizde masum hallerimiz geçince, alkol içmeye başladık beraber. çocuk zaten içiyomuş, yanlış anlarım diye biraz zaman sonra teklif etti. bu zaman içinde burağın normalde pek yakın olmadığı sınıf arkadaşı Volkan’ı önce burağa kanki yapıp buketin de erkek arkadaş sorununu ortadan kaldırdık.. böylece bu bencil ekürimle kıskançlık tartışmalarım son bulacaktı..

reserved devam

hikayeyi alıyosanız alin kaldiriyorum haa

nitekim aynen de öyle oldu. bu sefer dört kişi takılmaya başladık, buket volkan Burak ve ben.. o zamanlar yiyişmek normal değildi, daha doğrusu normal sevgililer o yaşta sadece öpüşürlerdi, o da çok masumane olurdu, kırk yılda bi kere olurdu, kısacık olurdu.
biz okulu ekip buketlere gidiyorduk sürekli. buket babasıyla yaşıyordu ve adamın pek de evle ya da buketle ilgisi yoktu. akşam geliyorsa geliyodu, dolayısıyla okul saatinde buketlerin evi bizim vazgeçilmez sonumuz oluyodu.

eğleniyoduk, her şey yolundaydı. yıl sonu ÖSS sınavının oluşu falan kimin umurundaydı.

bi arkadaşım :D

sıradan bi akşamdı. odamda burakla mesajlaşıyodum. –ki bu mesajlaşma süreleri içinde asla başka bi şeyle ilgilenemiyodum zaten-
annem geldi odama, ağlıyor.
anneannem izmit’te dayımlarla kalıyordu, Alzheimer hastasıydı. iyice kötülemiş demiş dayım telefonda, ‘gelsen iyi olur, seni sorup duruyor’
üzüntüsünü benimle paylaşmak istedi, dertleştik anne kız.
dertleştik dertleşmesine de beni pek de derinden etkilememişti açıkçası, aklım telefonumdaydı.

her neyse, sabah babam izmit’e zütürecekti annemi. dönmek istediğinde de gidip alacaktı.
Bu arada buketlerin bir aile dostu vardı, doktormuş adam. rica minnet, babasının nüfuzunu kullanarak bizim devamsızlıklar için rapor ayarlanıyordu. kolaydı o zamanlar bunlar, kağıdı mühürletip zütürüyodun. özel okul da olsa, devamsızlık yönetmeliği söz konusuydu. henüz pek göze batmamıştık gerçi ama yakında okuldan da veliye edilecek bi kaç telefon bekliyoduk yani.

dinleyen var mı amk

nasıl vicdanı elvermişti
nasıl aklına gelmemişti bunlar
ya benim eve gelebileceğimi hesap etmemiş miydi, beni 17 yaşındayken nasıl sürükleyebilmişti bunun altına
ne olacaktı şimdi, bu böyle sürüp gidecek, annem aldatılmaya devam mı edecekti
babamın her anında yanında olan annem, eşini, sevdiği adamı, kocasını, bi kız çocuğu verdiği insanı paylaşmayı mı hak etmişti
ailesini yaşattığı evine bi başka kadının girebileceği aklının ucundan dahi geçmemiş olsa gerek, babama çok güvendiğini anlatan kadın bunları mı hak ediyordu

ya ben, çocukluğumdan beri babama hayran olan kızken, şimdi ona nasıl güvenecektim. annemi aldatan insanı öldürsem azdı benim için.

ben babama güvenmeyeceksem, ne yapacaktım, kime güvenecektim

hadi biraz heyecann

annem yoktu, daha önce olduğu gibi olması için değil, sadece annemin yaşıyor olması için ben son nefesimi vermeye hazırım, annemi benden alan insan hayatına devam edecekti, elbette edilecekti. ama bi de kadın..
hayatımıza girişi annemi uğurladı, ben annemi toprağın altında bıraktım
çiçeklerini kopardım, onun çiçeğe değil bana ihtiyacı vardı.. benim annem artık toprağın altındaydı, yürüyemiyordum ve kalmıştım, dünya daha sık kararıyordu, kulaklarım sürekli uğulduyor
ellerim uyuşuyordu
dirseğim, omuzlarım, aynı anda bacaklarımdan yukarı çıkan uyuşukluk boynuma geldiğinde kilitleniyordum
açamıyordum ağzımı
başımı hareket ettiremiyordum, sanki annem etrafımda bi yerdeydi ama ben hareket edemiyordum

babamı biri susturmalıydı, sana yalvarırım annem hakkında konuşmayalım dedim ona kendime geldiğimde

panpa o zaman seri ya sıkıntıya gelemiyorum :D

Yalan amik.

Yaz kizim

Beyler binlik yapmayin adam yaziyo iste amk