cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

bu duygu isimli kızın kim olduğunu, ilişkilerinin ne yönde olduğunu çok merak ediyordum. kızın benden haberi var mıydı, yoksa ikimizi de mi aldatıyordu.
ama akşam 7-8 saatleri arasında bir kız Burak’ı nereye davet edebilirdi, nasıl bi kızdı ki?

birkaç gün sonra, Burak’la buluştuk. aramız gayet iyiydi. hoş tutuyordum oldukça ilişkimizi. böyle olmasına birkaç gün boyunca tahammül edip özen göstermiştim. konuyu ne yapıp ne edip ilişkimize getirdim ve ondan telefonunu istedim. vermedi. ‘hiç telefonumu karıştırmazsın sen ne oldu ne yapacaksın yine dengesizleşiyorsun’ diye söylenmeye başladı.
‘bir şeyi merak ettim bakıp geri vereceğim’ dediğimde,
‘bak, hiçbir şey yok al kurcala’ diyerek verdi telefonunu.
kendine çok güveniyordu.
haklıydı.

Rizorvıd

hadi anlat

reserved

mesajlarında da, rehberinde de aldattığına dair hiçbir şey yoktu. hemen telefonuma kaydettiğim numarayı çıkarıp aradım onun telefonundan. numarayı yazdığımda, kayıtlı isim çıkıverdi zaten… Duygu xxx… alo, efendim, burak orda mısın diyen kıza, ‘siz kimsiniz, bu telefonda mesajınızı gördüm’ dedim. kız ‘ben Burak’ın kız arkadaşıyım, bu telefon ona ait asıl sen kimsin’ diyerek anlamadığı bir durumun içine düşmüştü.
telefonu Burak’a uzattım.
‘kız arkadaşın telefonda’ diyerek ona uzatırkenki yüz hali, dayak yemişten beterdi. neye uğradığını şaşırmıştı.

etmediğim küfür, söylemediğim hakaret, etmediğim beddua kalmamıştır o gün o kafede. yüzüne baka baka bütün öfkemi kustum. kısa süre içinde de ayrıldım oradan.
ona geri dönmeyecektim. onu hayatıma sokmayacaktım.
telefonunu bırakıp, gittim sadece. beni aramamasını, hiçbir şekilde mesaj atmamasını söyledim.
bu arada, birkaç gün sonra sınav sonucu açıklanacaktı..

eve ağlayarak geldim. babam vardı. halimi görünce endişelenmişti. sarıldı bana, saçlarımı okşayarak başımı göğsüne yasladı. bense hıçkırıyordum. ayrıldım kollarından, bağıra çağıra isyan ettim babama.
hayatımın mahvettiği için.
beni annemsiz bıraktığı, kendinden de nefret ettirdiği için
annemi aldattığı için
beni başkasına güvenmeye ittiği için
aldatıldığım için
her şeyin beni buluşu, bu kadarını kaldıramadığım için
erkeklerin yüzsüzlükleri için

baba dedim, ‘hepinizden ölesiye nefret ediyorum. yaşamayı bile hak etmiyorsunuz’
babam ise beni sakinleştirmeye çalışıyordu. neler olduğunu anlamak için bekliyordu konuşmamı. ‘merak etme baba, bir şey olduğu yok, aldatıldım’ dedim. ‘o…çocuğu’ diye küfür etti babam. yüzüne baktım,
‘senin anneme yaptıkların için de bunu kendine söyledin mi hiç, sen de öylesin daha beterisin’ diye bağırdım. kendime hakim olamıyordum. bunun için de babamı suçlamıştım. yine başa dönmüştük.
düzelmeye başlayan aramız yine kötü olacaktı. bu yaşanan için yine üzerime gelmedi babam. hatta birkaç saat sonra odama geldi, benimle konuştu. hatalarını tekrar etti.
‘sadece sen kaldın bana yaşamaya devam etmem için, ne desen haklısın. baban her zaman yanında kızım’ dedi, öptü yanağımdan, annemin fotoğraf çerçevesini çevirdi duvara doğru. ‘üzülmesin’ dedi
babamın yaptığı bu hareket belki saçmaydı. ama bana güçlü olmam gerektiğini hatırlatmıştı. çünkü ben ne yapacaksam annem için yapacaktım. çünkü söz vermiştim. çünkü kendime inanmıştım. bunu unutmamalıydım.
ben direnecektim

sınav sonuçları açıklandığı gün, durum iç açıcı gibi görünüyordu. o hafta yerleştirmeler için tercih de yapıldı. bi sonraki hafta tercihler de açıklandı.
istanbul’da, bir devlet üniversitesinde sınıf öğretmenliği kazanmıştım. yaşadığım şehirden ayrılmayacak oluşumdan ve devlet üniversitesine girebilmemden başka, daha ne isteyebilirdim ki. bu sonuç, beni hiç düşmeden ayağa kaldırmıştı. sevincimden sürekli gülüyor, annemin fotoğraflarına sarılıyordum. babam ısrar ediyordu onunla kalmam için. hatta benim adıma plan yapıyordu ehliyet almam konusunda, araba ile gider gelirsin diyordu. çok geçmeden Buket aradı, istanbul’da, özel bir üniversitede reklamcılık kazanmış.
buluştuk birkaç saat sonra. ikimiz de gayet memnunduk bu sonuçlardan gerçi ayni üniversiteyi istemiştik

ama olsun.
aynı şehirde yaşamaya devam edecektik ve bol bol görüşebilecektik. birbirimizle zaman geçirirken keyif alıyorduk üç senedir arkadaştık, ve son zamanlarda yeniden yakınlaşmıştık. birbirimize karşı samimiyet hissediyorduk.

üniversiteden, yeni hayatımdan, kendimden başka kimseyi ve hiçbir şeyi umursamıyordum artık umursamamaya kararlıydımda. sadece bunları düşünüp bunların hayalini kuruyordum.
kendi hayatımı engellememeyi öğreniyordum.

reserved

günaydın beyler

@236 gunaydin panpa

polat alemdarın yeğeni spoiler için geldi

--spoiler--
http://dhhikaye.blogspot..../2014/01/pgibopat-kz.html
--spoiler--

bu derin istihbaratı polat abimden öğrendim. selamı var agalar
rezevereverd

polat alemdarin yegeni gibmis beyler dagilin

hikaye devam ediyor, üzerine anlatılacak ve yazılacak çok şey, çok olay var

+ benimle, bizimle mutlu değil misin sana bi anda neler oldu anlamıyorum
-kendimi artık çok basit hissediyorum duramıyorum. Birine güvenmek sevmek ve kendimi değerli hissetmek istiyorum. Ama bunların hiç biri olmuyor.
+ sakin ol dememe rağmen içip devam etti.
- çok sıkıldım böyle olmaktan erkeklerin benimle yatıp kalkmasından şu halime bir bak. Caner bile taciz etti beni mutfakta. Arkadaş dediğimiz dediklerimiz bile.

ağzım açık kaldi bi an. Caner’e çok sinirlenmiştim.
+ Doğrumu bu?
-Yanındakilere dikkat et. kendine çeki düzen ver biraz. dikkatli yaşa şu haline bi bak alkolik gibiyiz hepimiz, babanı ara sor, pgibologunla daha sık görüş iyice pgibolojini bozdun, derslerine de asıl, şen şakrak geçirdiğin günlerinden mutsuz olacaksın basitleştin sen de o evde kalmayacaksın’ diye bana sesini yükseltmeye başlamıştı

Etraftaki herkes bize bakıyordu. Bahsettiği insanlar bana kotuluk yapmasa bile beni korumak için o anlık söylediklerini es geçip bağırmasına sinirlendim. kendi hafifliğine bakmadan bana dil uzatıyor , bana kendime çeki düzen vermemi söylüyor bir de basitleştin diyordu. benim ev arkadaşımla yalnız bir odada kalabiliyor, sonra da taciz ettiği için dert yanıyordu. sinirime hakim olamadım.
+‘senin gibi iki günlük tanıdığım erkeklerin altına yatıp kalkmıyorum ben. basit olan sensin’ diyerek bağırdım. Süzüldü göz yaşları yüzünden aşağı, kalkıp gitti yanımdan. peşinden gitmeyi düşünsem de gururuma engel olamadım. onu çok kırmıştım belki de.
eve gittiğimde Nuray yoktu, yurda bırakmışlardı onu Caner’le Gökhan. ben de gittim yurda, gitmeden önce Caner’e de sövdüm, o gece yurtta kaldım

reserved belki okurum