cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

‘baba’ dedim, daha ben konuşmaya başlamadan.
‘kızım, bırak inadını’ dedi.
babam sarhoştu. zor toparlıyordu kelimeleri, harfleri yutuyordu. nerde olduğunu sordum, beni duymuyormuş gibi ‘seni çok özlüyorum kızım. kendi kendimi mahvettim’ diye konuşmasına devam ediyor, kendine beddua ediyordu.
nerde olduğunu sordum, cevap vermedi. ‘baba’ dedim, ‘söyle nolur nerdesin, geleceğim yanına’ dedim ‘evimizdeyim kızım’ dediğini duyduğum an kapattım telefonu.

bir-bir buçuk saat sonra eve varmıştım. içeri girer girmez babamın koltuktaki halini gördüm. ağlayışıma engel olamıyordum. onu bu halde, bu kadar güçsüz görmek beni çok yaralamıştı. bütün bunlara o sebep olmuştu ama onu böyle gördüğüm an vicdanım uyanmıştı sanki ve içimi kemiriyordu.

uykuyla uyanıklık arasındaydı muhtemelen, geldiğimi duyduğu an kalkıp sarılmıştı bana. öyle sarılmıştı ki, omuzlarım acımıştı. ağlıyordu babam ama bu ağlayış için için değil, sesli bir şekildeydi.

uopoooooooooooooo

sonra o hışımla evin yolunu tuttum. eve vardım. anahtarım yoktu. usulca tıklattım kapıyı, kapıyı babam açtı. gördüklerim karşısında şok oldum.. bir eli şeyindeydi gel kızım içeri buyur diyordu ve çırılçıplaktı.. içeri girmemle beni tutup yatakğa atması bir oldu. üstümdeki kıyafetleri bir hareketle yırttı çıkarttı. babam tarafından gibilcektim farkındaydım engel olamıyordum.. önce ağzıma aldım 4 - 5 dk sonra ağzıma hunharca boşaldı. sonra zevkten ıslanan amımı yaladı ve benide boşalttı, beni yan yatırdı ve tazecik amıma pompalamaya başladı.. derken içime hönkürerek boşaldı dıbına kodumun çocuğu seni.

(bkz: gavat)

bi erkeğin, hem de orta yaştaki bir babanın bu haline şahit olmak ne yapacağımı şaşırtmıştı bana. o bırakana kadar yarıda kesmedim sarılışını. koltuğun yanında annemin ve benim fotoğraflarım duruyordu. gelmeyeli, çok daha fazla çerçeve konulmuştu her yere. ev resmen alkol kokuyordu. babamın ayakta duracak hali yoktu.
babamın kucağına sığdığım küçüklüğümdeki güçsüzlüğüm gibiydi babamın bana sığınışı. onun bana ihtiyacı vardı.

saçlarını fark ettim. daha önce pek dikkat ettiğimi hatırlamıyorum. ya da daha çok çoğalmıştı beyazları.. zaman çok çabuk geçiyordu.
insanın yaptığı bazı hataların geri dönüşü olmuyordu. babam da hatasını geri döndüremeyecekti, ama ben ona yardım etmeli miydim, bilmiyordum.
koluna girdim,
‘gel baba bi kendine gel önce’ dedim. banyoya zütürüp duşta başını, yüzünü yıkamasına ve yatağına yatmasına yardımcı oldum. babam uyurken evi toparladım ben de. mutfağını düzenledim, içki şişelerini attım.

hikaye devam ediyor, üzerine anlatılacak ve yazılacak çok şey, çok olay var

polat alemdarin yegeni gibmis beyler dagilin

Buket’in ruh hali son zamanlarda iyi değildi, dengesizleşmişti. ben gittim arkasından sallana sallana.
kapıda yanına ulaşır ulaşmaz sarılıp ağlamaya başladı. neler olduğunu sorsam da konuşmak istemedi benimle. cafe-bar gibi bir yere gittik, zorla oturduk. ben çok içmedim, Buket’i dinlemeli ona yardımcı olmalı onu toparlamalıydım. anlatmaya başladı.

Caner- Gökhan- ben- Nuray-Filiz takılıyorduk. Caner ve Gökhan benim sınıf arkadaşlarımdı. sosyal statü denilen durumda aynı çizgide yer alıyorduk. daha birincisi sınıf öğrencisiyken ve henüz okul yeni başlamış sayılırken bulduğum üç kişiye şükretmeliydim.
hepside de arkadaşlığımızda çok iyilerdi ama kişiliklerini daha sonradan, vakit geçirdikçe anlayacaktım.
Nuray ise zaten oda arkadaşım, aynı kampus içinde farklı bölümdeydik. benim yarattığım bu 5li arkadaş grubu sıkı bi hale gelmişti. Buket’le de sürekli görüştüğümüz için kendi arkadaşlarımla tanıştırmıştım onu, sık sık o da katılıyordu bize. O da arkadaşlarımı sevmiş ve uyum sağlamaya başlamıstı.
Caner’in de Gökhan’ın da bana karşı hiçbir yanlışları olmuyordu. grubun içindeki herkes birbirine arkadaş gözüyle bakıyordu. bunun verdiği rahatlıkla çok yakınlaşmıştık. zamanla, hayatlarımızı, yaşadıklarımızı öğrenmeye başladık

@237 panpa simdiye kadar 30 sayfa a4 yer tutcak kadar yazı atmısımdır 3 gunde, kolay mı amk el insaf la :(

benim başıma gelenler, onların bana ilgi ve özen göstermesini sağlamıştı. bu ilgi ve özeni onları kullanmak için alet etmedim kendime hiç. birbirimize karşı samimiydik.
ama birbirimizi pek de iyi etkilediğimiz söylenemezdi. sosyal durum, ekonomik durum, ailelerdeki rahatlık, üniversite öğrencisi olmanın getirdiği umursamazlık, eğlence düşkünlüğü, başı boşluk, sorumsuzluk…
ben lisede yaşadıklarımdan sonra her şeyin anlamsız ve boş olduğunu düşünerek eğlence düşkünü bi hayata neredeyse tövbe edecek hale gelmiştim ama,
Burak tarafından aldatılmam, pgibolojik tedaviyle daha iyi bi hale gelmem, üniversite kazanarak istediğimi gerçekleştirmem, Buket’le yakınlaşmam, okulda edindiğim bu arkadaşların kişilikleri, benim hayatımı engellemeden yaşama isteğim gibi etkenler zamanla tamamlanınca, kurulan ortamla aklı başında tavırlarımı devam ettirememiştim. liseye başladığımdaki o şaşanın, üniversitede çok daha artmış halini yaşıyordum.

Buket yaşayabileceği bütün abartının en üst seviyesini yaşıyordu. Ama son zamanlarda mutlu değil gibiydi.
Caner ve Gökhan maddi durumun ve erkek olmanın verdiği gücün sefasını sürüyorlardı.
Nuray ise Sinop’tan istanbul gibi bi şehre gelmiş olduğundan, aileden de ayrılmış olmanın getirdiği etkiyle kabak çiçeği gibi açılmıştı. Yurtta ilk tanıştığım Nuray’la, 2 ay sonraki Nuray daha farklıydı..
ilk başlarda dışarı çıkmaz, hele akşam saatlerinde kafede olmaktan bile çekinir, derslerde devamsızlık yapmamaya dikkat ederdi.
Buket’in bana yaptığı etkiyi, sanırım ben de Nuray’a yapmıştım.
ama hepimiz halimizden gayet memnunduk.
dersleri ekebildiğimiz kadar ekiyor, eğlenebildiğimiz kadar eğleniyorduk. hele bir de Buket de gelmişse, gece de mutlaka sabaha kadar dışarda oluyorduk.
farklı mekanlara gidiyor, içtikçe içiyorduk.
2 ay öncesine göre aslında ben de çok değişmiştim. ve ben değişirken Nuray’ı da değiştiriyordum. ama yine de hiçbirimiz Buket’e yarışamazdık bile…
her anı gezmek ve eğlenmek için değerlendirilecek bir fırsat olarak görüyor, Nuray’ı da peşimden sürüklüyordum. ama bi yandan da kendi başımın çaresine gerçekten artık bakabiliyor, kendimi çok iyi hissediyordum.

okulda ilgi gördüğüm oluyordu. girişken, eğlenceli tavırlarıma rağmen hiçbir erkeğe yüz vermiyor, hiçbiriyle ilgilenmiyordum. ilişkilerden, erkeklerden bu anlamda tamamiyle soğumuş, kendimi toparlamaya bakıyordum.
ben bi ilişki istemiyordum. dolayısıyla bi ilişkiye bağımlı kalmayışım, bana istediğimi yapabilme fırsatı veriyordu. istediğimle konuşuyor zaman geçiriyor, istemediğime yanaşmıyordum
sürekli alkol alma ihtiyacı duyuyordum. dışarı çıkmıyorsak bile yurda alkol sokuyordum. sigaraya başlamıştım, tek-tük değil, günde bir paketi bitiremesem de, sayılı kalıyordu. Nuray zaten liseden beri sigara kullanıyordu. önceden ailesinden gizli gizli içtiği sigaraların acısını çıkartıyordu artık. Sinop’taki erkek arkadaşıyla sürekli kavga ediyorlardı telefonda. sık sık sorunlar yaşıyor, çocuk bizim kızın dışarı çıkmasını istemedikçe Nuray çocuktan daha da soğuyordu.

Caner ve Gökhan daha 3. aydan eve çıkmaya karar vermişlerdi. onlar zaten istanbul’da yaşıyorlardı ama ne yapıp ne edip ailelerini ikna etmişlerdi.
buna sadece onlar değil biz de sevinmiştik. vize-final zamanı çalışıyorduk sadece. onun dışında da her fırsatta okula uğramamayı seçiyorduk. eve ben de yardım ediyordum. alışverişe, faturalara, bazen kiraya. dolayısıyla kendi evim gibi de benimsiyordum. ara sıra kalmaya başlamıştım artık evde. dayım da babam da bilmiyordu bu durumu pek. benim açımdan hiçbi sorun yoktu ortada.
bi gün Caner, Gökhan, Nuray ben ve Buket evdeydik yine. çok olmasa da hafif alkollü sayılırdık.Ben yan odada sebebini hatırlamadığım bir şey nedeniyle bineklerken
Buket bağır çağır çıkıp gitti evden, ben anlayamadım ne olduğunu.

rezerved

akşama uzun aticam kolay gelsin

sevişme sahnesi varsa okurum?

rezerved

rezerved