cok güzel bir amlı hikayesi anlatiyorum

diye konuşmaya başladı. bu tavrı çok hoşuma gitmişti. inanmıştım iyi niyetine. haklıydı kendince, herkes yanlış kararlarda ve davranışlarda bulunabilirdi. buketin ciddiyetsiz oluşu, o gün alkol almış olmamız, canerin yanlış düşünce ve davranışı bu duruma sebebiyet vermişti.
ama telafi edilebilirdi.
hoşlantı konusunda ise bir şey düşünememiştim. hala hoşlandığına ihtimal vermediğim için gitmemiştim bu konunun üzerine.

arkadaşlarımla otururken Buket aradı.
dışarı çıkmak istedi ama ben zaten dışarda, arkadaşlarımla olduğumu söyledim.
yarın akşam için söz istedi, tamam dedim ben de. kapatmadan önce ekledi, Oğuz ben sen ve Alper olacağız diye. Alper kim diye sordum, okul arkadaşımız dedi. üstelemedim ama neden dört kişi olduğumuzu mutlaka soracaktım yarın akşam.

evden aldılar beni. arabayı Oğuz kullanıyordu. daha doğrusu Oğuz arabasıyla gelmişti.
evin önündeki arabamı gören Oğuz,
‘araban güzelmiş. kullanabiliyor musun bari’ diyerek takıldı. ama evin önünde benimkiyle beraber 3 araba vardı. nereden biliyordu benim arabamı…
onunla ilgili bir şeyi, olduğu an yakalayabiliyordum. daha doğrusu şüphelenip bir cümleye on tane soru üretebilme duruma gelmiştim.

mekana gittiğimizde, Alper ile ben yan yana, Oğuz ile Buket karşımızda yan yana oturuyorlardı. yüksek seste müzik çalıyordu, karanlıkla loş aydınlatmanın arasında kalmıştı ortam. yüksek seste müziğin çalışı, Alper’in bir şey söyleyecekken dibime giriyor olmasına fırsat veriyordu.
bu durum beni rahatsız etmişti.
Oğuz yine Buket’le konuşurken bile sürekli bana bakıyor, Alper’in dibime girdiğini gördüğünde hemen bizi de konuya dahil ediyordu. duyabilmek için masanın üzerinden birbirimize eğiliyorduk.
onlarda ise durum, Buket’in Oğuz’un bir şey söylemek için dibine giriyor oluşunu doğurmuştu.
Oğuz eğildiğinde Buket de eğiliyor, doğrulduğunda o da doğruluyordu ve bu aşırı derecede komik gözüküyordu.
Buket’i hem bu gecenin açıklamasını yapması için, hem de şu çocuğa yamanır hareketlerine son vermesini söylemek için tuvalete gitmek istediğimi söyledim, haliyle geldi benimle. Apar topar gittik tuvalete

yüksek sesin son buluşuyla kulaklarım rahatlamıştı burada. şimdi ayaküstü dedikodu yapabilirdik. meraklanmıştım.

Buket anlatmaya başladı…

‘Oğuz’u kıskandırıp hoşlanıp hoşlanmadığını anlamak için Alper’le oturuyordum sürekli okulun bahçesinde. Oğuz da gelip oturdu masamıza alperle tanıştı. nasılsın muhabbetinden sonra bu akşam işimin olup olmadığını sordu bana. ama nasıl heyecanlandım görmen lazım. işe yaradı alperle oturmam diye sevindim atladım yok işim diye. dışarı çıkalım mı dedi, olur dedim, alpere dönüp sen de gelsene bizimle dedi. Alper de zaten dünden razı bir yerlere çağırılmayı. o da kabul etti. sonra Oğuz istersen arkadaşını da çağır alper de ekürisiz kalmamış olur dedi. eküri diyince, burada Oğuz’un ekürisi ben oluyorum diye yine sevindim. sonra seni aradım işte, dışarıdaydın bugüne erteledik.’
dedi.
Buket resmen bana Alper’i yamamaya çalışıyordu. Oğuz’u ise bütünüyle anlamamıştım. Alperden hiç hoşlanmadığımı rahatsız olduğumu söyledim. idare etmemi istedi bu gece bitene kadar.

‘peki Oğuz hakkında bir şeyler öğrendin mi, görüşüyor musunuz sık sık konuşuyor musunuz’ diye sorular yönelttim Buket’e.

Oğuz hakkında bilgi istiyordum ben. Buket şuanda bahaneydi sorularım için…

reserved

‘tek yaşıyormuş. maddi durumu bizim ekonomik halimizi bile katlayacak seviyede. ailevi problemleri var sanırım ama anlayamadım. bir şey soramadım o anlatmadıkça. bunları biliyorum sadece. ama çok sık görüşüp konuşmuyoruz. ama olacak gibi…’ dedi

geri döndük masaya, Oğuz hala bakıyor, gülümsüyordu bazen. Fark ettim ki onun bakışlarını yakalıcam diye bende ona bakar olmuştum

hayli geç olunca kalktık.. önce beni bıraktılar eve. ertesi gün öğlen telefonumda iki mesaj vardı.

birinde ‘selam’ diğerinde ise ‘merhaba’ yazıyordu
neydi şimdi bu? telefon elimde odanın içinde yürüyordum. mesajlara tekrar tekrar bakarak.
bu merakım mesajlara değil, mesajların kimden geldiğineydi. Oğuz o kadar aklımı meşgul etmeye başlamıştı ki, onun olma ihtimalini düşünüyordum.
iki numaradan da o mu atmıştı mesajları? ya da diğeri kimdi…

iki numaraya da aynı mesajla karşılık verdim; ‘tanıyamadım?’
çok geçmeden bi mesaj geldi. telefonu biri elimden alacakmış gibi sımsıkı tutmuştum.
‘selam’ yazan numaradandı… ‘nasılsın, ben alper 

Buket’e çok sinirlenmiştim. numaramı ancak ondan almış olabilirdi.
‘teşekkür ederim, bir şey mi oldu?’ yazdım.
özellikle vermiştim bu cevabı, muhabbet etmek bile istemiyordum çünkü çocuğun amacı belliydi ve en ufak bi gülücüklü mesajda yanlış düşüncelere kapılacaktı. onun nasıl olduğunu bile sormayarak kabalığımı ortaya koymuştum…

‘müsaitsen yemek ya da kahve teklifi edecektim  diye aldığım cevapla Alper’in hızlı girişiminden iyice rahatsız olmuştum.
‘benim işlerim var, teklifin için teşekkür ederim ama sana afiyet olsun iyi eğlenceler’ cevabımla hayli katı davranarak onu geri püskürtmüştüm… ‘sağol’ diye cevap verdi.
sinirli olduğum halde güldürmüştü beni önceki ve şimdiki iki mesaj arasındaki yedi farkı görmek.

eceyi hatırlayıp ağlıyo amk çocuk

reserved

cok uzun amk

-rahatladın sanırım diyerek güldü pgibologum. ben gülmeye başladım ama sinirlerim bozulmuştu.
+evet
- o halde haftaya yine görüşelim

şeklinde süren bir konuşmayla bitirdik seansı pgibologumla. çok yardımcı olmasa da, onunla saydam bir şekilde konuşunca gerçekten rahatlamıştım.

eve döndüğümde Buket’i ben aradım, özür diledi benden, bir şey olmamış gibi konuşmamıza devam ettik. önümüzdeki birkaç gün hep görüştük. bize gelmişti, muhabbet etmiştik.
Burak’ı sormuştu bana. hayatımda hala neden birinin olmadığını, bir ilişkinin bana çok iyi geleceğini, artık güven problemlerimi yenmem gerektiğini söylüyordu.
bunu samimi ve iyi bir niyetle söylemediğini biliyordum. bir şey demedim yine de, Alper konusu için tekrar kızdım Buket’e. numaramı istediğinde şak diye vermiş. mesaj attığını reddettiğimi anlattım. Oğuz ile ilgili ise tek bir şey bile söylemedim.

yine kendisi açtı konuyu. öyle konuşuyordu ki, saplantılı hale geldiğini düşünmüştüm kurduğu cümlelerle. ortada fol yok yumurta yok, aşık olmuştu bir de Oğuz’a..

önümüzdeki hafta yine pgibologuma gittim. son durumları sordu, izah ettim ben de. ‘iyi olmuş Buket’le konuşman’ dedi.
çok detaya girmek istemiyordum, fark etti bu durumu üstelemiyordu.
-size bir şey sormak istiyorum
+sor dedi
- Oğuz hala hastanız mı
+ evet. neden sordun
- merak ettim, öylesine
+ Oğuz belli ki senin kafana takılıyor. Oğuz’la birlikte olmayı düşünüyorsan, tasvip etmem. Buket’in sevdiği insanla olmak yakışmaz senin kişiliğine. burada bir hemfikir olalım
- biliyorum merak etmeyin ama öyle bir şey düşünmüyorum zaten
+ tamam o zaman küçük hanım sevindim

o kadar çok şey düşünüyordum ki, allak bullak olmuştum. Oğuz beni hiç sevmemişti. Oğuz hep Ece’yi sevmişti.
öptüğü, birlikte olduğu kız ben değildim. kaybettiği, aşık olduğu sevgilisiydi. benim peşimi bırakmayışı bensiz yapamayacağı için değildi. Ece’nin peşini bırakmamıştı o, benimle değil Ece ile uyuyordu onunla yaşıyordu dünyasında. belki benden bahsediyordu mezarında ona. bunun için isyan ediyordu, onun yaşaması için her şeyini verebilirdi belki de. Beni bile…

sonra, pgibologum ‘aşama kaydettik’ dedi, bir yere gidecektik.
‘aşama kaydettik’ dediği gün, kutudan kurtulmak istedim.
bana acı veren her şeyden kurtulmak.
ama defterdeki o iki sayfayı yırtıp kendime aldım
belki artık acıtmadığından, belki unutamadığımdan
kutuyu atacaktım, atamadım
bana ait değildi, ve belki ait olduğu tek bir yer vardı

Arabayla mezarliga gittim. Park ettim. Küçük adımlarla mezarına yürüdüm. Her adımımda göz yaşlarım süzüldü. Aylar sonra benim için çok zordu bu.
ilk defa gelmiştim Oğuz’un mezarına. Ece ile yan yanaydı, vasiyeti gibi, istediği gibi.
yanlış anlaşılmasın diye kimsenin olmamasına dikkat etmiştim
bir kürek toprak çıkardım Oğuz’un mezarının üzerinden
kutuyu koydum, kapattım toprağını
ait olduğu insana ulaştırdım.. benim hayatımı bitiren bu kutuyu, hayatımı bitiren bu adamın üzerine bıraktım..

hepsini okudum güzeldi hikaye fakat sonda nereye doğru gittin anlamadım

Reserved

dershanelerde çalışmak kafamı dağıtıyordu ilk başlarda, ama daha sonra yorucu ve amaçsız gelmeye başladı.
maddiyata da ihtiyacım yoktu, bir süre hiçbir iş yapmadan kafamı dinledim sayılır. babamın bürosunda zaman harcıyor, ona yardım ediyordum.
diğer arkadaşlarımın bir kısmı kadrolu öğretmen, bi kısmı hala dershanelerde devam etmekteler.
Buket’le görüşmüyorum, reklamcı olmuş, işini yapıyormuş..
üniversitedeki arkadaş grubumla hala zaman zaman buluşuyoruz.
babamın bürosunda düzenli çalışan gibi olsam da, pek bir şey yaptığım söylenemez. babamın kızı olarak, sekreter-asistan arası bir şey olarak bürosunu o yokken idare ediyorum.

pgibologumla hala görüşüyorum. ve hala zaman zaman giderim o rehabilitasyon merkezine.
tabi şuan, orada çok daha donanımlı bi tedavisi olduğu kesin, sandalyeler daha konforlu en azından..

yaşadıklarımı, burada anlatmamın bir sebebi vardı.. yazmak, pgibolojik tedavilerde çabuk etki eden, iyileştirme özelliğine sahip bi eylem arkadaşlar.. Bu yazi benim ev ödevimdi.

@453 erkek hikayesi olmuyor mu la bu?

yazan kız mı erkek mi çözemedim ya la:/

Son olarak takip eden okuyan ilgilenen arkadasların entrylerine gore hikayenin kalan kısımlarını yazacagim. burada simdilik duruyorum.
dusuncelerinizi alta yazarsınız dedigim gibi belli sayı birkirse devam edecegim. Hayırlı kandiller pampalar

üzüldüm lan allah sabır versin pampa devdıbını da anlatırsan okuruz başka ilişkin olmadı mı sonra

rezerved

reserved