dayanamadım anlatıyorum piçler

Korkamış gibi görünüyodum ama…. zütüm 3 bucuk atıyodu beyler. Neydi bu yaşadıklarım, evet quantum kadar ağır şeyler değil ama neydi bu amk daha hiç bişey yapmamıştım. Bilgisayarı açtım. Açar açmaz kitaba tıkladım bu sefer bişey olmadı. açıldı, ilk sayfa kapkara odam karardı bi anda hemen alta indim. Kapak sayfasını androidimden goggles uygulaması var bilen bilir tercüme yapıyo, resmini çektim tercüme ettirdim. Tercümesi harfen şuydu beyler “ bilmiyosan, korkmazsın”

Bilmiyodum, ama öğrenme yolunda ilerliyodum. Haliyle korkularım oranla artıyodu, çünkü savunmasızdım. Kitabın diğer sayfalarına baktım hepsi boştu. diğer bütün sayfalar bomboştu beyler evet aynen öyle. Bu ne dıbına koyayım dedim kendime, bunun için mi korktun tüm sayfalara tek tek baktım hepsi boştu. Büyük bir hayal kırıklığı. Hikayeyi okumaya devam. Quantumun geç yazması iyice sinirlerimi kaldırıyordu ama nafile…

Dikdörtgen şeklinde deri bir kitap kapağı, kafamı gömmüş bakıyorum. Üstünde bi tane karanfil işlemesi. Dokunuyorum, dokundukça karanfilin kokusu geliyor. Nasıl diyorum.. Kitabın kapağını indiriyorum, bomboş ve sapsarı bir oda, kirli bir sarı saman sarısı. Tıpkı boş sayfalardaki gibi diyorum. Yoksa, boş sayfalardan birindemiyim diye düşünüyorum. Sonra bir anda ölüyorum rüyamda. Uyandım uyanır uyanmaz tekrar bayıldım. Bu sefer sayfaya üstten bakıyorum. Sesler geliyor gayet yumuşak, Türkçe duyuyorum halbuki Arapça yazıyor. Gerçekte baktıgımda bomboş olan sayfa Arapça yazılarla dolu ve Türkçe tercümesi kulağıma geliyor. Çok mutluyum rüyamda , anladım diyorum artık biliyorum diyorum. …

“Uyan Artııııııııııık” annemin sesiyle irkildim. “iftar vakti geldi kalk kalk” Noldu anne demişim. Kalk oğlum iftar oldu. Yemeğimi yediğim gibi sokağa çıktım. Sadece yürüdüğümü biliyorum, güya hava almak için çıkmıştım. Yürüyorum ayaklarım zütürüyor beni, gidiyorum duramıyorum.. işlek bi caddenin ortasında durdu ayaklarım. Bana çarpmamak için fren yapan bir araba .. şöför hakimiyetini kaybediyor ve kaldırıma dalıyor… şok oluyorum…

Doktor sordu, “bunu neden yaptın?” sustum..Ben yapmadım dedim.”sen yapmadın öyle mi,nasıl vereceksin ölen kişinin hesabını, nasıl ödeyeceksin bu vicdan borcunu?” doktor dedim, sen insanlık mı öğreticeksin bana bu yaşımda.. tokat attı..ne diyordum ben, noluyodu bana. 2 saat önce benim yüzümden bir insan öldü. Ve suçlusu ben değildim. Bu nasıl olabilir, yapmadıgın bişey yüzünden yargılanmak… bayılmışım orda.. uyandıramamışlar ve pgibiyatra getirmişler. O tokat, hayatım boyunca unutamayacağım tek şey. Beni susturan, eski halime getiren mucizevi acı…

yok ya anlatmıycam bu ne mk dinleyen yok dinleyenler ses verse bari

@37 @40 anlatıyorum tamam atarlanmayın binler hemen

bu arada hikaye çok uzun sürmüycek beyler o yüzden biraz yavaşlıycam

Yolun ortasındaydım karşıdan siyah bi araba geliyor. Frene bastı, bana çarpmadan durdu. Hiç kimse de ölmedi. Ayaklarım artık benim kontrolüme geçmişti ve devam ettim. Hala gördüğüm rüyayı düşünüyodum , önce kitap sayfaları, sonra annemin rüyamda beni uyandırması yemek yemem, araba kazası, ve uyanışım. Aslında en ilginç olanı nasıl uyandığımdı. Telefonumun sesine uyanmıştım, açtım telefonu konuşan yok, numara bilmediğim bi numaraydı. Ufaktan sesler gelmeye başladı. Önce fren sesi, sonra insan bağırışları, sonra “yaralı vaaar ambulans çağırın” sesleri geldi kulağıma. Sanki o anda bir kaza olmuştu ve birisi yanlışlıkla beni aramıştı ordan. Herşey o kadar gerçekçiydi ki…

capsli dediğimi hatırlamıyorum ayrıca neyin capsini vericem

@52 estafirullah öyle bi derdim yok panpa sadece anlatıyorum başlıgın tutacagını da sanmıyorum zaten

iyice kafayı yiyordum heralde. Öyle olmalıydı, başka türlü olamazdı. Başka türlü açıklayamazdım bunları kendime. Kitabı tekrardan açtım, sayfalar hala boştu. Küplere bindim ama nafile… Sakinleşmek için çayımı içtim bilgisayarda oturuyorum. Salonun camından bi tıkırtı gelmiş. Annem beni çağırdı evde 2 miz vardık babam arkadaşlarının yanına gitmişti. Oğlum gel de bir bak demişti, o da korkardı böyle şeylerden. Perdeyi açtım karşımda bir güvercin duruyordu. Ağzında gevelediği şeyleri bi anda pencerenin önüne bıraktı ve uçtu gitti. Annem bütün bunları görmemişti, sadece güvercini gördü. Çaktırmadan perdeyi kapattım, gece herkes uyudugunda o bıraktıgı şeye bakacaktım. Millet uyudu, kalktım pencereyi açtım, güvercinin ağzından çıkan şey ot gibi bişeydi. Kurumuştu ıslak değildi. Aldım elime zaten azıcık bişeydi. Burnuma zütürüp koklamamla kendimi sayfaların arasında bulmam bir oldu. Bu sefer ayaklarım sayfaya basıyordu ama yinede sayfa bişeyler anlatıyordu. Yazılar vardı ama yazıları okumuyor, yaşıyordum. Okudugumu zannettiğim şeyleri yaşıyordum anında. Sayfanın köşesinde otu buldum, elimde çakmak belirdi otu yaktım, maviye çalan gri bir duman çıktı. Dumanı koklayıp kendime geldim.

Kitapta yazılan şeyler, çok acayipti.. Onları uyanınca hatırlamak daha bi acayip. Kitap kısaca şunu anlatıyordu, inanırsan korkarsın ve korkarsan acı çekersin… Ne demekti bu? Neye inanırsam korkacaktım, neyden korkarsam acı çekecektim? Quantumun hikayesini de eşzamanlı okumaya devam ettiğim için oradan bişeyler öğrenmeye çalışıyodum. Ne yapmıştım ben, benim onlara bir zararım dokunmamıştı, sadece bi kitabı incelemiştim. Ne yani bunun yüzünden mi görüyordum bu rüyaları. Evet beyler, rüyalar çok korkutucu değil ama inanın çok ilginçti. Yazıları görüyosun ama okumuyosun, yaşıyosun. Duygu geçişimi mi oluyo her neyse ama cidden çok ilginçti. Sürekli araştırıyordum…

@58 zapatocny ne lan amskasdh hikaye yazmaya odaklandım şimdi odada gülüyorum dıbına koyim senin neyse devam edicem beyler hikaye yarına biter zaten

Hiçbir zaman , hiçbir surette bana görünmediler. Benimle konuşmadılar ve beni korkutmadılar. Başıma çok da acayip olaylar gelmedi , acayiplikler sadece rüyalarımdan ve o güvercinden ibaretti. Bir de o kitap. Hala aklım almıyordu , kitap boştu ama rüyamda dolu görüyordum. Rüya hakkında bi kaç doktor yaşanılmamış yada görülmemiş şeylerin rüyada görülemeyeceğini söylüyordu, e peki ben bu yazıları daha önce nerde görmüştüm? Bir film mi, yoksa başka bir şey mi…

+iyi günler
-iyi günler?
+ …. Kitabını almak için gelmiştim de?
-Bakmam gerek bi saniye, (telefona sarılır ve güvenlikçileri çağırır)
+ Noluyo beyler dursanıza, bişey yapmadım ben sadece kitap almak istedim heey, dava edicem sizi görüceksiniz, nasıl bir yer burası kimsiniz siz !

Evet beyler, aradığınız kitap gerçek bir ilim kitabının orjinali olunca böyle şeylerle karşılaşabiliyorsunuz. Hele ki kitapçının başından daha önce böyle olaylar geçmişse… bu olay olmadan 2 gün önce mesaj atmıştım o adama, internetten sahafları araştırıyodum o kitabı soruyodum kendi dükkanında bulunduğunu söylemişti, o dükkana gittiğimde ise dükkandan kovulmuştum. Nasıl bir çelişkiydi bu, adamın amacı neydi?

Eve gittim, üstümü değiştirirken beyaz kazağımın kirlendiğini fark ettim. Kazağı çıkardım. Kazağın tam böbreğime denk gelen kısmında mor bir renkle bir işaret vardı. işaretin ismini bilmiyorum ilginç bi işaretti, rastgele bir yerde olmuş olabileceğini düşünüp çok takılmadım. Normal bir gündü (kitapçı olayının haricinde) her zamanki gibi sabaha kadar oturup , sabah 7 gibi yattım.

“Ölüyorum, galiba ölüyorum” .. tek düşündüğüm şey buydu o lanet olası böbrek ağrılarını çekerken. Evet tam bir gün önce böbreklerimin üstüne işaret konulmuştu ve şimdi böbreklerim kavruluyordu. Yatağımın içinde dönüp dururken annem fark ederek yanıma geldi. Konuşamıyordum, sadece kıvranıyordum. Durumu hemen anladı, su getirdi telaşlandı doktora zütürmeye çalıştı, kalkamıyorum ki ayağa. Su bir nebze olsun iyi gelmişti. Kendime geldim, üstümü başımı çıkarıp vücuduma bakmak oldu ilk iş. Hiçbirşey. Herşey normaldi… tek anormallik başımın çok fazla ağrımasıydı. Oturdum aynanın karşısına ağladım. Annem beni yalnız bırakmak istemiyordu ama yinede komşuya gitmesi gerekti, babam zaten işteydi evde tektim. Ağlamaya devam ediyorken bir anda aynada bir siluet gördüm. Normalde korkardım, ama panik yapmadım. Sadece bi siluet yani hiç bir şey değil ve bana uzaktı. Arkamı dönüp baktığımda orada yoktu ama aynadan bakınca oradaydı. Gözümü açıp kapadım, dua bile okumadan kayboldu gitti.

@67 sana bişey demiyorum

Evet yeni bir şey daha olmuştu. Böbrek ağrısı da neyin nesiydi, böbrek. avine mi mağruz kalmıştım yok amk ne alaka.. kitapçıya tekrar gittim. Dükkan sahibi yoktu ordaki çalışanla görüştüm, dükkanın sahibiyle görüşmem gerektiğini söyledim. Odasına zütürdü beni, oturun yarım saate gelicek dedi bu arada bana da çay söyledi. Adamın odasında dikkatimi çeken ilk şey duvardaki tabloların üstüne asılmış notlar oldu. Tam 3 tane karanfil çerçevesi, 2 tanesi yağlı boya ,1 i fotoğraf.. rüyamdaki kitabın üstündeki karanfille bağdaştırmaya çalışıyorum, ne alaka… ama bir yandan da bişeyler uyanmaya başladı aklımda.