Beni görmesinler diye ağaçların arasına girdim. içeri girdiler. Büyük ihtimal kağıtta yazan adreste burasıydı. Gidip konuşmak istiyordum ama çekiniyordum biraz. Doğrusu korkmuştum diğer adam pek tekin bir tip değildi yanaşmak istemedim. Sonra cesaretimi topladım adam zaten çok yaşlıydı bir daha bulamayabilirdim. Kapıya yürüdüm ve çaldım kapıyı. Ayak seslerini duydum içeriden ağır ağır adım atıyordu ihtiyar. Kapıyı açtı. Yüzüme bakınca sevinir gibi oldu ama tedirgin oldu sonra. içerideki herif yüzündendi büyük ihtimal. Geç evlat dedi. içeri geçtim diğer herif masanın karşısında oturuyor. Yüzüme pis pis bakıyor böyle. Oturdum masaya. Açmısın dedi ihtiyar. Hayır dedim geldiğime çok pişman oldum o an. Bizim ihtiyar baya yaşlıydı çok sağlıklı durmuyordu. Ama diğer adam domuz gibiydi. Demek parası olan adam yaşlanmıyordu da. Biraz muhabbet ettik ama o herif hiç konuşmadı sadece dik dik baktı bana. Neyse dedim ben gideyim amca annem çok merak eder hadi kal sağlıcakla dedim. Çıktım hava kararmaya başlamış. Ulan altımda araba falanda yok geldiğim yolu dönmem en azında iki saatimi alır diyorum. Yürümeye başladım uzaklaştım epey o tarlalardan. Yola çıktığımdan beri tek bir araba bile görmedim yolda. Huzursuz oldum. Arkadan bir arabanın yaklaştığını gördüm. Yanıma geldi. Evin önündeki araba. Camı indirdi suratsız. Gel hadi bırakayım seni gideceğin yere yürüme boşuna dedi. Yok sağol dedim spor yapmış oluyorum hem dedim. Camı kapattı. Bir süre beni takip etti arkamdan. O an dedim buraya kadar herif canımı okuyacak benim. Sonra ağaçlara doğru koştum.

Anneme evet haberim var falan dedim. inandı o da. iki haftaya yurta geçecektik Kerimle. iki hafta boyunca evin önünde siyah bir araba belirdi ara ara. Annemi burada bırakazdım ama elden ne gelir. iyice paranoyak oldum. Geceleri çok az uyuyordum. Bir şey olursa annemi koruyacaktım. Bekledim iki hafta boyunca hiç bir şey olmadı. Pgibolojik baskı uyguluyordu herifler bana resmen. Evden ayrılırken anneme sarıldım. Ağlayacak gibi oldu. Sanki bir daha hiç görüşmeyecekmişiz gibi. Sürekli gelicem anne merak etme dedim. Sen benim herşeyimsin. Evden çıktık araba duruyordu orada. Kerim bu arabada buraya musallat oldu kimin arabası acaba dedi. içi gözükmüyordu camları filmliydi. Ama içinde birileri vardı biliyordum. Yol boyunca yeni hayatımızla ilgili hayalleri anlatıp durdu bana. Kafam başka yerdeydi ama dinliyor gibi yapıyordum. En kısa zamanda ihtiyarın evine tekrar gitmeliydim.

Masayı uzattım bodruma geri döndüm. Açık olan koliye baktım dedemin defterleri var açtım bir tanesi borç defteri gibi bir şeydi sanırım. Sol tarafta isimler sağında ödendi falan yazıyor. Bir kaç tane fotoğraf buldum sonra dedem yanında iki kişi daha var birisini tanıyorum. Cenazedeki o ihtiyar var yaşlı değil ama. Birde şu anneannemin anlattığı adam sanırım. Biraz ürkütücü bir tipi var gülmüyor zaten. Yanıma aldım fotoğrafı yukarı çıktım. Dedemin mektubunu yanıma almamışım adrese gidip bakmak istiyorum ama adres kafamda çok net değil. Hatırladığım kadarıyla gidip bakmak istiyorum. Yarın eve dönmeden bakayım şu adrese bugün dedim kendime kahvaltıdan sonra annemlere söyledim ben bir arkadaşla buluşucam ne zamandır görüşmüyoruz çocukluk arkadaşım dedim. Şaşırdılar çünkü tek arkadaşımı Kerim sanıyorlar. Kerimle gidin o zaman dedi annem. Yok ya dedim zaten fazla kalmam hem sıkılır Kerim dedim. Kerim farketti bir şeyler ama çaktırmadı ben gitmeyim ya sıkılırım dedi. Annemde üstelemedi pek. Kahvaltıyı yaptım. Meydana gittim adresi soracaktım birine nasıl giderim diye.

Geçin oturun şöyle dedi. Yerimizi gösterdi. Oda kendi sandalyesine geçti. Açlığınız nasıl yemek yer misiniz dedi. Hayır amca dedim. Dedem kağıda buranın adresini yazmış bir şeyler anlatacakmışsın bana hem geçen gün buradaki adam bana musallat oldu ne istiyor benden dedim. Dur yavrum dedi sakinleş. Anlatacağım her şeyi dedi. Adamın adı Cemalmiş orada öğrendim. Biz dedi üç arkadaştık dedi. Deden ben birde Bekir. Dedenle bizim dostluğumuz Bekirden eski. Çocukluk arkadaşıyız biz dedi. Gençken birlikte bir gömü arıyorduk. Parayı çok severdi deden dedi. Dedemin dedesi çok zenginmiş. Osmanlıda vergi memuru tarzı bir şeymiş. Savaş zamanı hastalanıp ölünce kardeşi tüm mallara el koymuş dedemin anneannesi tek başıns kalmış yoksulluk içinde yetiştirmiş dedem ve kardeşlerini. Dedem sonra dedesinin bir yere araba dolusu altın gömdürdüğünü öğrenmiş. Bu ihtiyarla sürekli o hazineyi aramışlar. Sonra dedi Bekirle tanıştık. Kız Bekir deyip dalga geçerlerdi onunla. Zengin olmayı hırs haline getirmiş insanlara kendini ispatlamak istiyordu dedi. Duygusuz herifin tekiydi Bekir ama biz acırdık ona garip gelirdi bize korur kollardık dedi.

Sonra bu Bekir tarikat tarzı bir yerlere takılmaya başlamış. Adamın altına baya lüks bir araba çekmiş. Sonra ufaktan benim dedemide yanına çekmiş. Dedemede bir bankada iş ayarlamışlar sonra bizim ihtiyar pek yanaşmamış bunlara. Dedemde baya para kazanmış o dönem. Sonra bir gün Bekirle tartışmışlar dedi. Buradan bir ev bulmasını istemiş ihtiyardan. O dönem ne yaptı ne etti hiç bilmiyorum kaçıyordu o heriflerden. Bu Bekiride ben ne zamandır görmüyordum o gün sen gelene kadar bana gömüyle ilgili sorular sordu dedi. Benden ne istiyor peki dedim. Domuz gibi kindardır o dedi dedenle ne geçti aralarında bilmiyorum hiç anlatmadı deden. Ama seninle ilgili korkuları vardı hep bu heriflerin sana zarar vereceğini düşünüyordu dedi. ihtiyarda çok bir şey bilmiyordu ama yinede az çok bir şeyler öğrenmiştim. Bu gece burada kalın dedi kabul ettik zaten dönüp bu Bekir biniyle görüşmem gerekiyordu. Gitmezsem anneme bir şey yapmalarından korkuyordum.

Yolu görene kadar koştum durmadan. Eve gidene kadar nefes nefese kaldım. Eve girmeden durdum bir beş dakika kadar. Annemde Kerimde baya bir aramış. içeri geçtim beni bekliyorlar. Endişeşi gözlerle bakıyor hepsi bana. Bırakmadılar ya bir türlü çok özlemişiz birbirimizi dedim. Sonra yüzüme annemin o sahte gülümsemesini yapıştırdım. inanmadı annem ama üstelemedide çok. Zaten yarın sabah otobüse binecektik. Yattı herkes. Gece Kerim biraz soru sordu bana geçiştirdim hepsini. Ertesi sabah erkenden yola çıktık. Yol uzundu. Her geçen arabada biraz daha tedirgin oldum. Eve ulaştığımıxda akşam oluyordu. Olayın stresini atamadım üstümden. Camdan dışarı baktım hep arabayı görürüm diye. Kerimle ehliyet işini halledecektik daha. Kimseyi korkutmak istemiyordum. Çaktırmamaya çalışacaktım. Zaten herif beni burada nasıl bulsun dedim rahatlattım kendimi. Kerimle ehliyet kursu işini halletmeye gittik sabah ama yüzüm sapsarı. Yine sorguya çekti beni. Dün babam geldi aklıma dedim. Uyuyamadım pek ondan dedim. Saf çocuktur Kerim inandı. O hafta sürekli gözüm dışarıda paranoyak şekilde etrafı izledim. Bir şey olmadı. Klagib hayatıma devam ettim bir ay daha. Ara ara kabusta gördüm ama yeni bir şey değildi. Ehliyet işini hallettik sayılırdı. Bir tek sınava girmek kalmıştı. Biriktirdiğimiz paraların üstüne biraz annem biraz Fuat amca ekleyecekti. iyi kötü bir araba alacaktık. Biz o dönem hem yurt hemde kayıt işlerini halletmek için üniversitenin olduğu şehre gittik. Okul güzeldi yurtlarda fena değildi. işleri hallettikten sonra eve döndük. Yemek yendikten sonra salondaki masanın üstünde siyah bir kart gördüm. Üzerinde bir adres ve birisinin adı yazıyordu. Bu ne dedim anneme. Biz yokken bir adam gelmiş. Patronu yollamış bans burs vermek istiyormuş. Mutlaka bu teklifi değerlendirin demiş anneme. O an kafamdan kaynar sular döküldü. Tahmin ettiğim şey olduğuna eminim. Hiç gitmeseydim keşke o eve dedim kendime.

Yurda geçtik. Başım belada olmasa çok mutlu olabilirdim burada belki. Başım beladaydı evet ama niye. Ulan asosyalin biri oldum ben hayatım boyunca etliye sütlüye bulaşmadım ben hiç. ihtiyarı görmeliydim. Ama okulum başlayacaktı hemen dersleri asamazdım. Kerime mecbur anlatacaktım artık. Aynı odadayız bir şey saklayamazdım artık. Okul başladı. Annem iyiydi hala korkuyordum ama herkes iyiydi. Belkide ben abarttım yaşadıklarımı dedim kendi kendime. Belki arabanın içinde kimse yoktu gerçekten. Karşı apartmandan birisi almıştı. içinden inen çıkan kimseyi görmedim sonuçta. Teselli ettim kendimi yine. Kafama fazla takmamaya çalıştım.
Okulun ilk haftası onu gördüm. Öyle mükemmeldi ki. Bembeyaz teni sapsarı saçlarıyla inci gibi parlıyordu kalabalığın içinde. Aşık olmak böylr bir şey dedim. Belkide buraya gelmeden hayal ettiğim kız oydu. Her şeyi unuttum. Tek derdim o kızla tanışmak oldu bir anda. O ay ehliyeti hallettik ufak bir arabada aldık Kerimle. Her şey iyi gitmeye başladı peri masalı gibiydi. Sonra bir gün annem aradı. Kartı veren adam yine gelmiş. Beni sormuş patronu Bekir diye zengin bir hayırsevermiş. Baya ilgilendi dedi annem. Büyü bozuldu evet. Benim bilgilerimi almış. En kısa zamanda Bekir beyle görüşecekmişim.

Emre nin aq sana bişey olmasın panpa devam rezz

Birlikte dershaneye girdik konuşup fiyat aldık fiyat beklediğimden baya fazlaydı ancak üniversiteyi kazanmam için dershane şarttı. Ancak annemi fazla zorlamak istemiyordum ve Fuat abiye yük olmak gibi bir niyetimde yoktu. Kerimle çıktık fiyat konusunda biraz makara yapıyorduk ancak benim kafam hala nasıl odeyecegimdeydi teyzemlere gitsem asla olmazdı en son aklıma dedemin verdiği adrese gitmek geldi ufak bir umutta olsa maddi bir kazanç bulurum diyordum. Yola koyuldum mahalleye hatta sokağa kadar geldim ancak numara silikti gelen geçene soruyorum cevap veren yok en son etrafa bakarken dedemin mektubunu bana veren adamı görmüştüm beni farketmisti ve kaçarak gidiyor gibi gelmişti bana onu takip ettim bir eve girdi kapı kapanmadan bende içeri girdim en son beni gördü ve dedi ki yarrraaa yedin koca oğlan arka kapıdan 5 tane zenci geldi ve 36 cm malafati önce ağzıma sonra burnuma sonrada gotune soktular o kadar çok gibtilerki artik sakallarım çıkmıştı ve sonuç olarak 500 gram döl ve kanayan bir got deliği ile evden ayrildim

Okuyacağım güzel birşey gibi.

hadi amk bi okumadın şu mektubu türk dizileri gibi bekletiyon

yine okunacak hikaye buldum diye hanoz balığı gibi üstüne atladım yine şuku kasıntısı yine lastik gibi sündürme yine hüsran, giriç iyiydi gelişmede sıçtı sonuçtada sıvayacak amk belli oldu.. amk ben senin bin

dershaneye vardığımızda içimde buruk bir mutluluk vardı, dershane sayesinde üniversiteyi kazanacak ve kazanacağım parayla hem fuat abiye vefa borcumu ödeyecek hem de anneme rahat bir hayat yaşatacaktım.
düşünceler içinde ilerlerken "müdür" tabelasını gördüm ve kerimle beraber içeri girdim.
müdür 40 lı yaşlarında kel, gözlüklü her okulda görebileceğiniz öğretmen tipiydi. içimden geçenleri okumuş olacak ki "kelsem nolmuş huur çocuğu ruh hastası bin " dedi, ben daha ilk şoku atlatamadan bir anda kerim zenciye dönüştü ve ıslık çalarak müdürün dolabından 7 zenci daha çağırdı , beni akşama kadar gibtiler , dershaneye bedava kayıt yaptırmaktan mutluydum.

Aq çocuğu prim için uydurdu trenden düşünce bıraktı

Daha okumadim ama mektupta imamhatipler kapatilsin gibi sey yaziyosa fena kufrederim

Feres yazmistir belki diye umutla nicke bakanlar burdami

Beyler zarfa noldu okudumu mk görmedim

Sonra ogrendimki dedem cok zenginmis bana buyuk miras birakmis ama ben mektubu gec okudugum icin yillarca sefalet icinde yasamigib anneme bunu soyledigimde ulan huur cocugu dedi yillardir ben fuat abine bosunami verdim seni okutmak icin dedi adam gelip gidip gibti seni okuttu para icinde sefalet yasattan bize dedi

kaplumbağalar sana tur bindirir panpa

Anlat hele gardas