Fazla uzatmıyorum; kızları aldık ve mekana girerken kapıdakilerin Kennedy'nin önünde adeta puta dönüştüklerini ve sonra saygıyla yol gösterdiklerini, "Buyrun" dediklerini dün gibi hatırlıyorum. Onun bu kadar saygın birisi olduğunu görünce şaşırmıştım, ancak şüphelenmek mi? Neyden şüphelenebilirdim ki?

Çok aptalcaydı. Büyük hataydı.

Kennedy kendini Washingtonlı olarak tanıtıyordu; ancak o sadece siyahi bir Ganalıydı. Ya da ben öyle sanmıştım. Bir akşamüstü, restoran kapanmaya yakınken, içeriye iki tane güzel kız girdi. Birisi Kennedy'nin kız arkadaşıydı ve onun doğum günüydü. Kennedy özel ilgi gösterdi ve onları en kral masaya oturttu. Birlikte onlara pasta hazırladık ve jest yaptık. Bu esnada Charmine ile tanıştım; diğer kız. Zenci ve at gibi fiziği vardı. Sohbet koyulaştı. Ben şakalar yapıyordum ve bu da onların hoşlarına gidiyordu. Ertesi gün Kennedy, kızlarla akşam eğlenmek için bir gece kulübüne gideceklerini söyleyip beni de davet etti. Yapmam gereken çok işim vardı, ama "Charmine de geliyor." dedikten sonra zevkle geleceğimi söyledim.

Sırf deep web için ayrı bi notebook mu satın aldın pardon da kardeş seni Ali Koç mu gibti?

yalanına sokayım olum, seni arıyan numara kuran kursu nun numarası çıktı. madem sallıcan düzgün bişeyler salla çarpılcaz amk

Tam da o akşam Laura'dan email aldım. ik gündür işe gelmeyişime bir anlam veremediklerini, bunun endişe verici olduğunu, yarın öğleden sonra beni görmek istediğini belirtiyordu. Ben de bozuntuya vermedim ve "Çalışma saatlerimi sabaha alır mısınız?" temalı bir email attım. Kabul edilmişti. Bir taşta iki kuş vurmuştum; sabahları garson olacaktım; akşam ise Mekgibalılarla bulaşık yıkayacaktım. Kendimi şanslı addediyordum. Ama büyük bir hataydı.

Sabah işe giderken restoranda benimle çalışan bir kadın garson jipiyle yanıma kadar geldi. "Hadi, atla." dedi. Yolda sohbet ettik. Meğer ben gittikten sonra iki Ukraynalı garson almışlar; güzelliklerine güvenmişler ellam - Tabi ingilizce'yi batırmışlar ve kovulmuşlar... Bunu duyunca ayrı bir sevindim; Mike benim gibi nitelikli ama ucuz bir işçiye talimdi sonuçta. Chicago'da adam mı yok demeyin, o kadar ucuza kimse gibsen çalışmaz. Saati $2,33+tip ama deli bahşiş geliyordu, orası ayrı.

Kennedy aracından inerek silahını çekip bana doğrulttu: "Get in or I will have to shot you!"

*(Bin yoksa seni vurururum.)

Çevreme bakındım, Mekgibalılar ve yerde yatan adamdan iz yoktu. içimi yine o derin sıcaklık ve korku kapladı. Adamı öldürmüş müydüm? Çimenler kanla kaplıydı ve bir bölgede ufak bir kan gölü vardı. Çaresiz ellerimi kaldırdım ve araca doğru ilerledim. Bütün bunlar tek bir sonuca varıyordu: O kızları ben öldürmüştüm, tıpkı az önce o Mekgibalıyı öldürdüğüm gibi... Soğukkanlı... Merhametsizce... Bu ben miydim? Bütün oklar beni gösteriyordu. Bir an için bunları düşünüyordum. Ben bile düşünüyorsam başkaları ne düşünürdü acaba?

Şimdi önceden yazmış olduğum ve bir flashforward yazımı, şu entry'mi tekrar okuyunuz: http://www.incisozluk.com.tr/e/169078156/

Okuduysanız başlıyorum. Yeni garson ile seviştiğim kız arkadaşımın da kulağına gitmişti ve bütün bunlardan ötürü Bağımsızlık Günü'nde bu şekilde ayrıldık. Ertesi gün garson olarak çalıştığım yerden çıkınca öğleden sonra işten çıkmak istediğimi görüşmek ve çeşitli evrak işlerini halledip son paycheck'imi almak üzere Mekgibalıların çalıştığı restoranda müdürün ofisine girdim. Müdür şakayla karışık olarak "Burayı bırakırsan bir daha geri dönemessin." gibi bir laf etmişti. Aldırmadım ve paycheck'i aldığım gibi bankaya bozdurmaya gittim. Akşam motelin önünde polis belirdi. Kapım çalındı ve Kennedy'yi gördüm. "Kız arkadaşın bu akşam evinde ölü bulundu. Merkeze kadar gelip sorularımızı yanıtlamanı istiyorum." dedi. Yıkılmıştım. Birlikte olduğum insanlar bir bir öldürülüyordu ve bu beni şüpheli konumuna düşürüyordu. Birisi bana komplo kurma niyetinde miydi? Donakaldım, hiçbir şey söyleyemedim. Sadece onay anlamında kafamı sallayıp polis aracına bindim.

Şef yardımcısı "Tabiki hayır. Bunlar rutin. işbirliğiniz için teşekkür ederiz. Arkadaşlarımız size evinize kadar eşlik edecek; herhangibir şey hatırlarsanız sizi dinliyor olacağız. Hoşçakalın." dedi. Müsade istedim, kalktım. Üçü içerde kaldı; ne konuştular kim bilir...

Kız arkadaşımın cenaze töreni yapıldı. Cenaze törenine Mekgibalı restoranın müdürü de gelmişti. Tören bittikten sonra bana restoranında iş teklifi etti; ben çok moralsizdim ve öylesi bir günde bunu söylemesine çok kızdım. "Bunu duymadım, siz de söylemediniz!" deyip gibtir oldum gittim.

1 ay sonra Mike ve Laura'nın kötü davranışlarından ötürü garsonluk yaptığım yerden yine ayrıldım. iş bulmalıydım. Özellikle kaldığım moteldeki muhitte iş aradım ancak sezon kapanıyor ve izne ayrılan asıl çalışanlar bir bir geri dönüyordu. Aklıma Mekgibalı restoran geldi; mecburen gittim ve müdüre durumumu anlattım. işe tekrar kabul edildim. Eylül ayıydı. 1 aylık aradan sonra orada çalışmaya başladığım ilk gündü. Mekgibalılar bana diş bilemişti; etrafta soğuk savaş vardı. Kavga ettiğim Miguel, restorandan kovulmuştu.

Sonra silahlanmaya karar verdim ama başıma cok kotu seylerin gelmesinden korktum.. siradaki kurban benmiydim???eve gidip odaya tam girecekken 3 adam geldi onlar o adamlardi amk ne ara türkiye ye geldiniz bana senin sonu. Farkli olcak deip bayilttilar utandigimda soyunukdum doktor 30cm damarliyla yuzume yuzume vurmaya basladi buda bole bi animdir...

Velhasıl akşam oldu, konuklar gitti ve bulaşık yıkanan kısmı paspaslarken arkamda bir kol hissettim. Sonra sert bir yumruk patladı kafamda. Böyle bir durumda ne yapacağımı planlamıştım. Karşı saldırıya geçtim, dirsek darbeleriyle sağlı sollu giriştim. En son karnına sert bir şekilde dizimi vurup yere düşürdüm. Bıçağı kaptığım gibi boynuna dayadım. Diğer Mekgibalılar etrafımı sarmıştı. Restoranın çöplüğe açılan arka kapısını işaret ederek tehtidkar bir tonlamayla "Go! There! Or he dies!" diye bağırdım. Oraya yöneldiler ve ben de bıçağı kemerin arasına sıkıştırdıktan sonra restoranın giriş kapısından koşarak dışarı çıktım; ve etrafımda bu sefer çok fazla Mekgibalı vardı. Arkamdan birisi gelip bir tür gazlı bezle beni bayılttı; gözlerimi açtığımda bir parkın tenha bir köşesindeydik. Başıma poşet geçirilmişti ama ispanyolca konuşmalarını duyabiliyordum. Anlaşılan etrafım hayli kalabalıktı. Korkuyla panik davrandım, ellerim bağlı değildi o yüzden sakladığım bıçağı ani bir hamleyle çıkardım ve kaçmaya çalıştım ama tam göbeğime sert bir tekme darbesi aldım. Savrulurken bıçağı gelişine bir noktaya sertçe salladım ve bir şeyi çok fena kesmiştim. Kafamdaki poşeti çıkardım ve adamın biri yere yığılmıştı. Sonra bir sürü Mekgibalı üzerime saldırdı ve önce yere yıkıp sonra tekmelemeye başladılar. Bunlar ciddi tekme darbeleriydi ve ölüme en çok yaklaştığım üç andan birisi ve ilkiydi. Birkaç kişi ise yere düşen adamın başına toplanmıştı. Tam bu anda önceden girdiğim şu flashforward'ı tekrar okuyalım: http://www.incisozluk.com.tr/e/169077855/

Uzatmıyorum, polis merkezine gittik. Genişçe bir toplantı odası gibi bir yere oturttular. Sonra cinayet bürosu şef yardımcısı, kennedy ve bir de dea ajanı içeri girdi. Ayağı kalktım, kendilerini tanıttılar. Oturmamı söylediler, oturdum. Birkaç rutin soru sordular. "Kız arkadaşınızın bir düşmanı var mıydı? iki cinayet arasında ortak nokta farkettiniz mi? Garip bir şeylere rastladığınız oldu mu? Burada günleriniz nasıl geçiyor?" gibi sorular... Bütün samimiyetimle, dürüstçe cevap verdim. En sonunda içim içimi yiyen o soruyu sordum: "Ben bir şüpheli miyim?"

Sabah Kennedy'nin ne kendisi işteydi, ne de ondan bir haber vardı. Öğleden sonra ise bulaşıkçı olarak çalışacağım restorana gittim. Orada Barbie güzelliğinde sarışın bir müdür yardımcısı ile tanıştım. Gel zaman git zaman ilişkimi ilerlettim, onunla ev partisine gittik, restoran kapandıktan sonra sabaha kadar yiyiştik, ve kısacası pek çok şey paylaştım onunla ve belki biraz da aşık oldum. Onunla arabasında bile seviştik. Bir anda moral kaynağım olmuştu. Ama restoranda Mekgibalılarla çok laf kavgası yapıyordum. Çalışmıyorlardı. Bütün iş başıma kalıyordu. Bir gün dayanamadım ve içlerinden birisiyle birbirimize girdik - haliyle yüzümde bir ısırık izi ve mor bir gözle ayrılmıştım. Yine olayın ertesi günü Kennedy'nin işten çıkartıldığını öğrenmiştim. Telefonunu aradığımda hep meşgul çalıyordu. Bozuk bir moralle bulaşık işine gittim ve yine aynı herifle sert bir kavgaya tutuştum. Dünün intikdıbını da alma niyetim vardı; günlerce adamlara karşı kin beslemiştim. Kız arkadaşım dahil restorandaki bütün personel mutfakta bizi korkuyla bizi izliyordu. Araya diğer Mekgibalılar da girdi tabi, onlar diğer adamdan yana saf tutuyordu. Bu sefer iyi pataklamıştım. Sert birkaç yumrukla yere düşürüp kalkmaya çalıştığında tekmeyi basıyordum. Olay sonrası müdür beni eve yolladı; Miguel adındaki adamı da arkadaşları hastaneye zütürdü. Motele dönmüştüm ama hala sinirliydim. Derken telefonum çaldı, arayan Kennedy idi.

z jenerasyonu... seviyorum sizi, her cevabınızda şu halimdeyken bile beni güldürmeyi başarıyorsunuz. beklemede kalın ve sabırlı olun.

ulan ne palavra dolu ya bende ciddi birşey sandım
deep te o kadar millet var ki bula bula senin gibi liseli mi bulacaklar
ayrıca en fazla bilgisayara girerler format at düzelir amk

Aylardan Temmuz. Akşam 22:30. Havai fişekler patlarken restoran müdür yardımcısı benimle konuşmak istediğini söyleyip arka tarafa çekti. "I thought you were a good person at the beginning but you let me down. Not only that. I am afraid of you. You have to go. Otherwise I will." diyordu. Başlarda iyi bir insan olduğum için beni sevdiğini ama gitgide farklılaşarak korkunç birisine dönüştüğümü söylüyordu. işi bırakmam gerektiğini anlatıyordu ve eğer bırakmassam kendisinin işi bırakacağını söylüyordu. Benim yüzümden işini kaybetmesine müsaade edemezdim. "Bu akşamki işimi tamamlamama izin ver, yarın beni görmeyeceksin." dediğimde gözlerindeki şey, bir nebze de olsa hüzündü.

Edit: Havai fişekler patlıyordu çünkü o gün Independence Day idi. Amerikalıların kendi topraklarını ingilizlere karşı savunurken kazandıkları zafer ile ilgili bir bayramdır.

Sonra mutfağa girdiğimde tüm garsonların ağzının ve ellerinin bağlı olduğunu gördüm... Şok geçiriyordum geriye doğru afalladım ve birden başına sert bir nesne çarptı. Bayılmışım... Gözlerimi açtığda ellerim ve ağzım bağlıydı restoran müdürü karşımıza geçti çılgınca gülümsüyordu bin. Birden 40 cm damarlıyı çıkardı tüm garson arkadaşlarım ve beni evire çevire gibti kulağını burnumu gibip üstüme boşaldı.

Araca bindim, Kennedy kaldığım motele sürdü ve önünde durdu. "iniyorsun, bavulunu hazırla. Gidiyorsun. Oyun bitti." Bir an anlamsızca Kennedy'ye baktım. Kennedy tekrar "Git!" dedi ve anlam veremeden araçtan indim. Eşyalarımı topladım. Motelden çıkış yaptım ve Kennedy beni apar topar O'Hare Havalimanına zütürdü. Biletimi aldığıma emin olduktan sonra hiçbir şey söylemeden ayrıldı ve beni yeni gizemlerle tek başıma bıraktı. Hiçbir şey demeden. ilk uçakla ülkeme dönüyordum. Onca sırrı arkamda bırakmaya niyetim yoktu. Hayatımda beni en çok utandıran kararı vermek zorunda kaldım: Bir korkak gibi uçağa bindim. Havada 14-15 saatte birçok şeyi düşünmek için çok fazla vaktiniz oluyor. Daha önce aklınıza gelmeyenler o esnada aklınızda beliriveriyor ama ben yine de bu esrarengiz gizemlerin hiçbirini çözemedim. Katil veya katiller kimdi? Mekgibalı birini mi öldürmüştüm? Kennedy niçin benim ülkedışına çıkmamı istemişti? Apar topar, kelime etmeden... Kennedy'nin gerçekten bir FBI ajanı olduğundan bile şüphe edecek durumdaydım. Münih aktarmalı olarak izmir'de indiğimde beni Gümrük Ofisi'nden bir memur karşıladı. "Kendinibilenadam, değil mi?" diye sordu. Onayladım. Nereli olduğumu sordu; söyledim. "Toprağam, seni aramama gerek yok, hem eminim uğraşacağın çok şey vardır." dedi. Gülümseyip teşekkür ettim. "iyi günler beyfendi ve unutmayın, sizi izliyorlar... " dedi ve oradan ayrıldı. Kanım donmuş bir şekilde arkama bile bakmadan ilerlemeye devam ettim ve gümrük ofisi görevlileri beni tekrar durdurdu. "Kontrol için beni takip edin lütfen." diyorlardı; "Benim kontrolümü şuradaki beyfendi yaptı." diye dönüp gösteriyordum ki adam gitmişti. Emin olmuştum, izleniyordum.

huur cocugunun entrylerinde surekli kullanmis oldugu ifadelere bakarsaniz okuyucuya karsi yonelmis bir cesit manipulasyon gorebilirsiniz.

Yazar, kelimelerin arkasindan size olayin gercek oldugunu kanitlayarak prim yapma gayesindedir. Lakin sartlar geregi okuyucuyu kendine baglayamayacagini anlayarak zihin manipuslasyon tekniklerine basvurmustur.

Kalemi guclu, bir o kadar sinsi bir yazar... Annesi huur.

Amk deepweb e girmwk cok kolay amk sen nasil face indirip giriyorsan deepweb e de ayni sekilde inersin tor apk linki isteyen cevap yazsin atiyim ben giriyom surekli ferre izliyom irda super karilar var