bu metin benim gibilmiş pgibolojimi anlatmak için yazılmıştır. Okuyuculara bilgilendirme
1-prim yoktur
2-sizin için değil, gelecekteki bana okuması için yazıyorum
3-Şuursuzluğunuzu kendinize saklayın, lütfen

insanlara bakınca bir enerji alırız.Şöyle 5-6sn bakman yeterlidir. Kişi kendini nasıl biliyorsa arkadaşı da onun gibi olmalıdır. Bunun üzerine çok düşündüm, çok sordum kendime,Ben kimim?

Cevabı bulmak için ise kendime başkasının gözünden bakmayı denedim. Sonra da hayatta ben olmasaydım neler değişecekti?

Ve farkettim ki hiçbir şey değişmeyecekmiş. Sanki bir hiçliğim, hiçlil olmasa da hiçtir olsa da işte...

Sonra da şunu sordum bizler mutlu muyduk?
Düşündüm taşındım ve mutlu olduğumu söyleyebileceğim anlarımın sayısı 5i geçemeyecekti. Sonra anladım ki yaşam, kendimizi kandırmakla geçiyor. Mutluyuz diye kandırıyoruz.

Böyle düşünceler ile yeni yılımıza girmiş olduk. Gerçi yeni yıl da yokya, bilmsel olarak o konuya sonra değiniriz.

sonra neden yaşıyoruz diye sordum kendime, işte sıkıntı buradaydı. Kimse yaşamıyordu. Mutlu olmayı denediğimiz her dakika bizim ölümümüz demekti. Kendimizi kandırmak..

bu sorularla ego duygusundan büyük bir çoğunlukla kurtulduk. Sonra bu soruların başlangıcına döndüm ve arkadaşlara geldim.

A,b,c,x,y,z... hepsinin öne çıkan bir özelliği vardı. Sherlock holmes gibi onların giyimlerini söylediklerini ne zaman neye güldüklerini falan filan düşündükçe düşündüm ve 1 sonuca vardım.

Asla onlar gibi olmazdım. Yoksa olabilir miydim? Test etmek istedim ve güne başlarken "Bugün hiç gülmeyeceğim" dedim.Ve aradan 30dk geçti geçmedi, kahkahalara boğuldum.

işte,biz bizden başkası olamıyoruz. Kendi geleceğimize başkalarının etkisini bilemediğimiz için, kendimizi sınırlayamıyoruz.

mantıksal error verdirten denemem sonra devam edecek