depresyon

sanırım şu an içinde bulunduğum durum.

sırf bu hastalık yüzünden tıp fakültesi yerine gibik bi üniversiteye gittim sonra da bıraktım insanın hayatını bu kadar etkileyen bi hastalık

ilacı cigaradır

bodoslama atladım ama nasıl çıkarım bilmiyorum.

dayım olur kendileri

içinde bulunduğum durum.
pgibolog mu neyse ona gittim ilaç verdi.
hayatımı sevmiyorum, özgüvenim azaldı, tek başımayken düşüncelerim mala dönüyor, hiç bir şey yapasım gelmiyor, çok sıkılıyorum her şeyden, her şey amaçsız ve boş geliyor,
başkasının hayatını yaşıyorum gibi hissediyorum sanki yaşamaya mecbur kalmışım gibi hissediyorum.
2 yıldır sevgilim yok, sevgiliyle uğraşmak istemiyorum ama çok ihtiyacım var kötü oluyorum yalnızlıktan.

efexor xr verdi hadi bakalım ne olacak acaba.

hep kendini tekrarlıyor. kesin kurtuluşu veya tedavisi yok. işin kötüsü insanların bunun bi hastalık olduğunu anlamayıp sana destek olmamaları. yaşamayan tabii ki bilemez. şunu yazarken bile hıçkıra hıçkıra ağlıyorum. bi yerden sonra kimseyle konuşmak görüşmek istemiyorsun. "abi şu an hiç dert dinleyemicem" kafasında olanları zaten sildim. ama gerçekten sevdiğim ve beni seven insanlara yük olduğunu hissetmek daha kötü. o yüzden hep saklıyorum durumumu. kendini sakladıkça da iyice yalnızlaşıyorum iyice zavallı hissediyorum kendimi. tam anlamıyla bi kısır döngü. acımasız eleştirilere maruz kalmak da cabası. bi arkadaşım var kötüleştiğim zamanlarda"sana çok kızıyorum. çocuk gibisin." biraz iyileştiğim zamanlarda da "aferin, seni çok takdir ediyorum." falan diyor ve açıkası bu beni daha çok üzüyor. grip olunca birine kızıyorlar mı da depresyona girene kızıyorlar? ben zaten o durumdan yeterince zarar görüyorum. bu tür eleştiriler beni daha çaresiz hissettirmekten başka bir işe yaramıyor. bu hastalık beyindeki hormonlarla ilgili. kendi kendime şımarmıyorum. bu şekilde şımarmayı kim ister allah aşkına sabah akşam ağlamak, hiçbi şey yapmak istememek, her şeyin çok acı görünmesi, ölmeyi istemek güzel bir şey mi?

Ne sevenim var ne soranım var
Öyle yalnızım ki
Çilesiz günüm yok, dert ararsan çok
Öyle dertliyim ki

Bana kaderimin bir oyunu mu bu?
Aldı sevdiğimi, verdi zulümü
Dünyaya doymadan geçip gideceğim
Yoksa yaşamanın kanunu mu bu?

Bıktım artık yaşamaktan
Çekmekle biter mi bu hayat yolu,
bu yalnızlık, bu dertler?

Her ümit ufkunda ağlıyor gözler
Bitmeyen çilenin, derdin sarhoşuyum
Kahredip geçiyor en güzel günler

Benimde müzdarip olduğum bir konuydu. Hayattan zevk almıyordum keyifsizdim. Pgibologların verdiği ilaçlar kifayetsizdi. Kurtulmak için bir sporla uğraşmaya başladım çevremi değiştirdim yeni hobiler edindim ve Floranbant diye bir bant kullandım doğal olması ilgimi çekmişti onun üzerimde etkisi çok büyüktü. Keşke o kadar ilacı boşuna kullanmasaymışım dedirtti. Onun haricinde hep pozitif bakmaya çalışın hayata başka siz yok bu hayatta

depresyona giren insanlar genelde pgibiyatristlerin onların derdine derman olacağını, tüm sıkıntılarını dinleyeceğini falan zanneder ama doktor depresyon olduğunu tanılarsa antidepresanı verir geçer haklı olarak. çünkü tedavisi budur, dert dinlemek değildir. sen istediğin kadar anlatmak iste, 10 dk sorunlarını anlatıp "hıhı evet size şu ilacı yazıyorum"u duyduktan sonra paşa paşa kullanacaksın arkadaşım o ilacı ve iyileşeceksin, bu kadar.

içindeyim galiba bu huur çocuğu şeyin

help mee

Karı gibi girip duruyorum.

Boy verin lan geliyorum.

çıkalı çok oldu allah düşürmesin amq

*Kolumu kaldıracak enerjim yok
• iki kelimeyi yan yana getiremeyecek kadar motivasyon azalması ve dikkat kaybı var
• ders çalışamıyorum, 2 gün sonra büt var ama daha doğru düzgün bir sayfa bile okumadım
• hiçkimseye konuşasım yok
• libidomda azalma var, manitayla bacı gardaş olduk amk haftada 1 ya da max 2 kez sex
• yaşamak için, yaşamımı devam ettirebilmek için yemek yiyorum.
• yanımda, çevrende 2000 kişi de olsa yalnız hissediyorum
• şu suralar alkole abandım. Sabah öğlen akşam gece... sürekli içiyorum sürekli..
• çoğu kişiye kargınım, bir çok kişiye saygı duymuyorum, hep yanılmaktan yoruldum, aldatılmaktan bıktım
• sürekli uyumak istiyorum... uyumak... uyumak... ve daha fazla uyumak...

Sanılanın aksine kişilikle alakalı değildir duygusal anlamda zayıf olan kişilerlerde olmaz sadece depresyon aynı grip gibi bir hastalıktır ilk olarak depresyonun bir hastalık olduğunu kabul etmek gerekir

yardımcı olmak isteyen mesaj atsın. haftalardır ölü gibiyim gibeyim böyleişi. 7/24 uyumak istiyorum.

1- 2 yıldır depresyondayım galiba böyle bi geliyo bi gidiyo garip bişey yaşam zevki bırakmıyo adamda