-
1.
+1az uzun yazabilirim sıkılacaklar çıksın başlarını ağrıtmak istemem
yaşım 20, 2 senedir depresyondaydım(öyle kız mevzusu falan değil daha entel daha varoluşsal nedenler), yazın başlamasıyla yapacak bir şey olmayıp da düşünceler arttıkça depresyonum da iyice arttı. Hikaye olarak değil de madde madde problemlerimi yazmak istiyorum herhangi bir problemimi çözen, olmadı benimle bu konularda mesajlaşmak isteyen bu yoldan geçmiş abilerimi kardeşlerimi beklerim. Girişten sonra başlıyorum madde madde..
• Hayata dair herhangi bir hedefim yok. şu an okuduğum bölüme(pgibolojik danışmanlık ve rehberlik) diğer bölümleri eleye eleye geldim. Hayatımın odağında sadece dizi izlemek ve oyun oynamak vardı çünkü bunlar beni kendim hakkında, hayat hakkında düşünmekten alıkoyuyordu ama artık bu ikisini de yapamaz oldum bünyem kaldırmamaya başladı zevk alamaz oldum. Günlerimin dolup ölmekten başka bir isteğim yok.
• Hiç dostum, arkadaşım yok. Halimi hatrımı soran yok. allah kadar yalnızım. Beni aklımdan uzaklaştıracak yüzümü tebessüm ettirecek kimsem yok.
• Hiçbir duygum, görüşüm, ilgi alanım(siyasi, dini, müzik, spor vs.) yok.
• Gelecek kaygım çok fazla(okul bitince ne olacak? Askerlik, ev hayatı, iş hayatı vs. çünkü malum sadece odamda yaşıyorum hayattan soyutum).
• Dışarısı bana garip geliyor kendimi rahat hissedemiyorum başkalarıyla iletişim kurunca. Dizilerdeki karakterlerden sonra belki de gerçektekiler sıkıcı geliyor bilmiyorum.
• Ulaşım fobim var, tuzla’da oturuyorum. istanbul’un her şeyinden uzağım. Bu ulaşım fobisi gerçekten o kadar basit değil. Sırf bundan dolayı 15 dakikalık uzaktaki hastaneye bile gidemiyorum hele 90 dakika uzaklıktaki kampüsü saymıyorum bile.
• Aşağılık kompleksim had safhada. Sınav sonuçlarından tutun fiziki özelliklere, yaşam koşullarına kadar gerek gerçek gerek hayali(dizi-film) bütün kişilerle kendimi kıyaslıyorum acı çektiriyorum kendime.
• Babam bipolar hastası belki genetik olarak bana da geçti diye düşünüyorum ama bende iniş çıkış yok ben hep mutsuzum hep içimde bir boşluk var.
• Aşırı üşengecim. 20 adımlık mutfağa bile üşenerek gittiğimi sırf bu yüzden aç yattığımı bilirim. Haplarımı almaktan sırf reçetenin süresi dolduğu hastaneye gitmek zorunda olduğum için vazgeçtim. Şu an hap(wellbutrin, solian) kullanmıyorum.
• Arada ataklar geliyor bütün düşüncelerim yoğunlaşıyor bu gibi durumlarda ekstrem şeyler yapıyorum bir gün intihar da edebilirim ama intihar düşüncem genel olarak niyeyse yok.
Daha çok da gibtir edin sıkıldım yazmaktan zaten başlık da ilgi görmez biliyorum dursun köşede bunlar pgibiyatriste gidersem bir gün özet olarak ona bunları okurum. Not: fakire yakın bir halde olduğumuz için hobi edinmek, pgibologa gitmek gibi şeyler önermeyin beyler.
-
2.
0panpa bende okb hastasyım bnmde kimsem yk 2 kere intharı denedim genede bişiylerle uğraşmaya çalışıyorm ben nabıym mk??
sana tavsiyem iyi b pskikyatriye git ilaçlarını düzgünce kullan bi spora bodye falan yazıl bişiylerle uğraş iyi gelicek söz veriyorm -
3.
0panpa bay evet filmini izlemeni tavsiye ederim iyi gelir
-
4.
0iyi pgibiyatrist iyi para istiyor bende de o yok ki
body i geçen sene denedim ama sevmedim bıraktım 2 ayda. -
5.
0@3 izlemiştim de o filmlerin etkisi 1 gün sürüyor sonra hayatın gerçekleri tekrar geri geliyor.
-
6.
0amk ya bende benzer durumları yaşıyorum ama biyerdende başlamak gerekiyor bu hayatta, içki kullanıyon mu
-
7.
0panpa bence bi piskoloğa görün sen. daha da ilerlemesin. gelecek kaygın olmasın amk. pdr günümüzün aranılan mesleği oldu artık. devlette çok açık var. her türlü devlet kurumunda iş bulursun.
-
8.
0@6 düşünmemi engellesin diye kullanıyorum da ilaçlardan dolayı sanırım etki etmiyor, edecek miktarına da param yetmiyor
@7 hiç ilgim yok ki mesleğe sırf o dediklerinden dolayı girdim ama nasıl yapayım mesleği hiç bilmiyorum -
9.
+1oha amk pdr okuyon ne kadarda havalı. benim sizin gibi veya senin gibi bi problemim yok hatta asosyal bile değilim girdiğim ortama hemen kaynaşırım arkadaş yaparım kız mız aykları bazen gibişler. ama bi yere kadar çouğu zamanda yalnızları oynarım ben ve ben. kitap okumayı seviyosan kitap oku hertürü seveceğin kitapları öneririm sana. ama ilk işin kendine bi arkadaş dost demiyorum arkadaşa edin biraz iyi yap aranı gerçekten kötü olduğunda bi arkadaşla dışarda yürümek bile iyi geliyo. o da olmadı yeşillik, doğa müthiş yarar sağlar be kardeşim hantal olmaktan halsizlikten kurtulman gerek bu senin savaşın kendinle olan bi ruhani savaş. bundan dolayı kendn başlamalısın bu işe ben yenecem ben başaracam diyip adım atmalısın ve gerçekten bi yerden sonra ilerlediğini göreceksin. müzik dinle sevdiğin müzikler sürekli dinle çok iyi hissettirir. bence tv den biraz kaçınmalısın onlar seni daha kötü hale getirir
-
10.
0@9 haklısın istemek gerek de bilmiyorum gerçekten istiyor muyum düzelmek artık alıştım bu aciz halime
her şeyden çabucak sıkılıyorum dediğim gibi bi tek dizi izlemeyi severdim onu da artık istemiyorum kitap okumayı falan denedim ama dayanamıyorum bir raddeden sonra
arkadaş edinmek şart da nasıl olacak nereden bulacağım, hayatımda hep sınıfta arkadaşlarım oldu ortam aynı olduğu için artık o da yok -
11.
0biz kimlere gidiyoruz amk adam piskolog olcak terziden farkı yok.
-
12.
0var mı başka önerisi olan?
-
13.
03.ve 7.maddeler hariç aynı durumda sayılırım. spora başladım evde durursam kafayı yerim. çok ciddiyim durduk yere ağlayasım falan geliyo bazen.
-
14.
0Montla sıc
-
15.
0@13 odadan dışarı çıkmam şart haklısın
-
16.
0anlat panpa dinliyorum ben
-
17.
+1okumadım çok uzun.. okuyamadığım için üzüldüm, üzüldüğüm için eksiledim.
-
18.
0@16 genel olarak bunlar detaylıca anlatasım hiç yok o kadar çok anlattım ki pgibiyatriste artık sıktı
-
19.
0şuraya bi arsa yapayım da okuyayım
- 20.