dertliyim lan dertli

vay amk anlat panpa

benim öyle normal bi babam olmadı gençler, izmir'de otururduk biz ben daha 5 yaşındayım tabi o zamanlar daha öncesini hatırlamıyorum. babam emekli subay bu pkk davası yeni çıktığında van'da görevdeymiş ayağından vurulunca bırakmış askerliği. bende o sene doğmuşum. neyse gelmiş eve, çalışmamış hiç ben asker adamım demiş başkasının altında çalışmam annem bakmış hep bize. bu babamın istanbul da bi amcası var, atlayın gelin demiş anneme ben ona burda iş bulurum. yüklenip gelmişiz. bilen bilir kemerburgaz da kemer country vardır beyler o civarda bi evde yaşıyoruz gece kondu tarzı. babam yine çalışmıyo annem de o kemer country de kendine temizli işi bulmuş gidip geliyo kadıncağız. babam hiç çalışmadı orda 2 sene sonra teyzemler dedi ki anadolu yakasına gelin burda çalışsın. gittik orda bi iş buldular babama manav oldu,ben okula başladım istanbul da mütevazı bi mahalle de oturmaya başladık. okul çok güzeldi benim için babam da çalışıyodu mutluyduk dıbına koyim. annem sabah erken giderdi, babam da ben uyanmadan gitmiş olurdu beni hiç okula zütürmedi kımse. daha 1. sınıftaydım öğlenciydim. okul 12:30 da başlardı dün gibi hatırlarım. 11'de kalkardım annem sabah bi süt kaynatırdı başıma koyardı ben uyanan kadar o süt ılık olurdu bi dilimde kek onu yer masmavi tertemiz önlüğümü giyer okula giderdim.

okul çıkışlarında annem gelirdi mutlu mutlu koşardım yanına. hemen okulun karşısında bi tane dükkan var tost falan yapar satardı. ordan tost alırdı bana giderdik işte eve doğru. babam gelirdi akşam otururduk tv izler yatardık. herşey normaldi ama babam bi süre sonra alkole başladı, işi bıraktı hangi işe girse 1 hafta sonra çıkıyodu. ailemiz berbat olmuştu yavaş yavaş kayıp gidiyolardı. ben sadece izlemek zorunda kalırdım kavgaları, bağırışlar çağırışlar. o evden de taşındık ama yine aynı semtte daha düzgün bi eve. babam annemi iş buldum diye kandırıyodu sabah işe gidiyorum diyodu, öğlen okuldan geliyodum babam evde oluyodu. ama ben ne anlarım amk seviniyodum işte babam kısa iş bulmuş ne güzel diye. ben futbola başladım sonra daha 4. sınıftaydık o zamanlar da bizim bedenci çok sever beni dehşet de top oynardım. danone kupası vardı orda 2. olmuştuk ben gol kralı ama bütün maçlara spor ayakkabıyla gitmiştim. sahaya bi çıkardım herkeste renkli renkli kramponlar bende mahallede top oynamaktan patlamış sağı solu yırtık ayakkabı. ama yine de ipe dizerdim zengin huur çocuklarını,eve madalyayla döndüğümde çok sevniçliydim. annem öperdi koklardı, babamda aferin it oğlu it deyip enseme vururdu. o bile hoşuma giderdi lan. sonra babamdan krampon istedim bigün

çok masraflı bi çocuk da değildim, sadece eve giderken önünden geçtiğim bi ayakkabıcı da lotto marka siyah beyaz çok matiz bi krampon görmüştüm o kadar. babam dedi ki alıcam lan sana o ayakkabıyı söz veriyorum. babam yaramazdı belki de yalan söylerdi, içki içerdi hatta annemin verdiği elektrik su faturalarının parasını bile yerdi ama söz verdimi tutardı. bi gün yine toptan dönüyorum sokaktan, şimdi ki liseliler bilmez bizim zamanımız da akşam ezanı okundumuydu hemen eve koşulurdu. gittim eve babam dedi ki sana sürprizim var. kutuyu bi çıkardı kramponlarım. babama bi sarılışım ardı unutulmaz asla hala gözümü kapattım mı o gelir aklıma. aradan 1 sene daha geçti böyle annem dayanamıyorum boşanıcam diyodu anneanneme falan. işte evde kavgalar gürültüler, babam anneme o gün vurmuştu ilk defa toka atmıştı ben daha 5. sınıfa gidiyodum. mutfaktan bıçağı alır almaz koştum babamın üstüne. babamı dünyalar kadar çok seven ben babamı öldürücektim çünkü bize bakmak için huur çocuklarının tuvaletini yıkayan anneme vurmuştu. aradan 1-2 gün geçti babamın telefonu çaldı, arayan dedem. telefonda diyo ki sakın o kadına malından verme mahkemede malları bölüşün falan. telefonu aldım 'benim yuvam dağılıyo dede sen ne diyosun ?' dedim kapattım. daha 11 yaşındaydım boyumdan büyük laflar ederken.

Ifragını ıstırhamla gibtiğim nldu yine

ulan silişli sokuşlu hikaye anlatsam ne dinlerdiniz be neyse yazmaya devam edicem yine ben okurum amk

sonra babam topladı herşeyini çıktı apartamandan gidiyodu. babama son sarılışımdı o gün, ağlama oğlum ben yine görücem seni diyodu ama gözyaşlarım durmuyodu. çünkü babamı kaybediyodum göz göre göre. herşeyi yeni öğrenmeye başladığım o yaşta elimden babam gidiyodu. cama koştum hemen arkasından baktım, ağladım. durmadım hiç gözerimden kan akıcaktı nerdeyse ama durmadan ağladım. en ağır şeydi bu,o yaşta babanın elinde bi valiz arkası dönük gitmesi en ağır şeydi. annem sarılıyodu bana ağlıyodu ama teselli etmiyodu beni. anne neden ? niye benim babam diye soruyodum hıçkırarak. işte o günden sonra bi kaç kez daha konustuk babamla, aradı beni telefondan bi kaç kere. sonra izmir'e geri dönmüş. gittim izmir'e anneannemlere mahalle de gördüm babamı o eski dev gibi dayanıklı adam sokakta yaşar olmuştu. bi köprünün altında bi kulübe de yaşıyodu artık, hurdacılık yapıyodu. koşamadım yanına sarılamadım. öfke, özlem,kin birikmişti içimde senelerce telefon numaramı değiştirmedim ben babam arar belki diye ama aramadı. sormadı beni, görmeye de gelmedi. ben o gün sarılmadım babama ve pişman oldum. ben hayatta en sevdiğim şey olan futbolu bıraktım babamdan sonra. krampomlarıma sarılıp yattım yorganın altında. gözyaşlarımın sesi duyulmasın diye nefes almadım. ama pişmanım. o gün neden sarılmadım babama bilmiyorum. sonra görmedim hiç ne yapar ne eder bilmiyorum, arada görüyomuş akrabalar ama ben hiç göremedim. siz siz olun elinizdekilerin kıymetini bilin. babanıza annenize ertesi gün olmicakmış gibi sarılın. sigaramda bitti...

bugün tam 7 sene oldu ben babamı görmeyeli, konuşmayalı. özledim, ciğerimde bi yanma var. unuttum babanın ne demek olduğunu. kuzenlerim falan hep beraber oluruz biz, teyzemin çocukları falan. babalar günü olduğunda hepsi bişey alır babasına. saat, kravat,ayakkabı. ben almadım hiç, param yok diye değil hediye alıcak babam olmadığından almadım. gizli gizli köşelere çekilip ağladım hep. seyrettim uzaktan herşeyi. yüreğim parçalandı ağlamaktan, sokaklarda gezdim her bayram. herkes babasının elini öperken ben kimsenin elini öpmedim. annem vardı ama babasızlık başkaydı. mahalle de dayak yersin ya baban gelir döver çocukları. ben dayak yiyince eve koşmazdım, taşa sarılırdım hemen yerden kaptımmıydı bam diye vururdum. birisi sorduğunda annen baban nerde diye ayrıldılar onlar diyemezdim. kavga çıkartırdım hemen. hiç unutmam bi kere 7. sınıftayım hoca bize bana bir masal anlat baba şarkısını söylettiriyo. kalktım çıktım sınıftan. yangın merdivenime gittim. annemi aramışlar geldi aldı beni okuldan. söylemedim böyle oldu diye ama anlamıştı benim çilekeş annem.

dinliyorum kardeşim

bu kadar kardeşim, ağladım attım stresimi