din düşmanlığı ve gavurluk yapmaya geldim

belki akıllıca değil, belki aptalca da değil, kendi halinde bir soru, üzerinde belki uzun uzun düşünmeye gerek bile yok.

bir an olsun id'e yerleşmiş "tepkiye karşı fren" mekanizması temelindeki "korku" duygusundan sıyrıl, bir an olsun bir yere takılı kalmadan her ihtimale açık olduğunu, "mümkünsüz" tabirini zihninde egale ettiğini hayal et.

tekliğin ve tümlüğün harmanında yoğrulduğunu düşün, eğer bir tanrı olsaydı ve semaviyette geçtiği gibi içinde taşıdığın ruh onun ruhu olsaydı, bu seni zamandan ve mekandan ayırıcı bir varlık olman sonucuna zütürecektir, elbette et bedeni aştığımızda.
yetkili kılacaktır seni, "yetki" tabirini kabulünde işlediğin her olayda, her yaratımda. şimdi hayal et ki yaratma gücün var, ne dilersen.
ve dileklerini de hayata geçirmişsin, geçiriyorsun, geçireceksin çünkü evvel, şu an, sonrası kavramlarından sıyrılmışsın.
bu bağlamda tanrı ile birlikte kaderini de sen çizmişsin (?), gerçekliğini de (çiziyorsun, çizeceksin ve hiç biri... ). siz çizmişsiniz ama, ne zaman dersen? tüm zamanlarda ve hiç birinde, unutma bunlar artık senin için geçerli değil.
görebildiğin kadarını var, göremediğin kadarını yok ediyorsun, zira şu anda amerika'nın zuluzulubetba şehrinde bir adam öldürüldü fakat görmüyorsun, bilmiyorsun, dolayısıyla da var olduğunu senin için söyleyemeyiz. evet biliyorum, kafanda canlandırdığın ilk soru bu yazıyı okuyorsam "var ediyorum" dur ki hayır yalnızca yazıyı var ediyorsun, olayı değil.
şimdi söyle bana, en başından beri bir farz-ı misal'den gidiyoruz ve diyorum ki;
bu farz-ı misalde varlığı ve yokluğu belirleyici faktör sen isen, seçimin, yönelimin ne olurdu?
yok etmek mi? var etmek mi?
peki bu soru üzerine şunu de sorgulayalım istersen.
varlığı yok edebilir misin? yokluğun kendisi "var" olduğu halde.
ve yine sana şunu soruyorum, zira vakti geldi.
madem ki öyle ya da böyle varlığa yöneliyorsun, o zaman yaşadığın tümlükte, yani bu farz-ı misalde, kabul ettiğin bu yokluğu kendi varlığın üzerinde uygulamak niye?
elbette, illil şartlara bağladığında doğru mantık hata verir diyorsan, haklısın.
göstermek istediğim şey de zaten buyur "tanrı'nın kanıtı bu" demek değil, fark etmişsindir.
yalnızca istediğim şey, seçimini görmeni sağlamaktı keza sen de biliyorsun ki "inanç" bir seçimden ibarettir.
şimdi iyi düşünelim o zaman bu seçimi ve son bir soru soralım genç adam, sana da, bana da.
verdiğin yanıt olmasını istediğin şey miydi? olması gerektiğini düşündüğün şey mi? yoksa olması en yüksek ihtimal olan şey mi?
eğer cevabın sonuncuysa, hile yaptın. sana ihtimalleri kaldır demiştim.
başa dön ve tekrar sor şimdi kendine, tek yanıt, varlık ya da yokluk.

Edit:Yazıyı başka bi yerden buldum beyler, mükemmel.