dumanlı 1 5 senenin ardından

Bir gece, o gece. Nedendir, bu hırs ve kin..

Ellerimde kan var, gozlerimi oyuşturuyorum

Dur diyorum yapma.. Dur.

-Olayın iki saat öncesi-

O masum çocuk, Ferhat. merttir o, mert Ferhat diyorum o geceden sonra ona.

Yanina yaklasiyorlar, bir seyler istiyorlar, tehdit ediliyor ardindan.

Neden boyle bir sey yaparlar, fikir üretemiyorsunuz ? Olay ne olabilir.

Ferhat tüm vakarlığıyla tepkisiz kalmaya çalışıyor, tek isteği bu dört duvardan kurtulmak.

Neden bu kadar tepkisiz, neden karşılık vermiyor ?

Yanina gidiyorum bir süre bekleyip, sataşmayı kesmiyorlar, artık bi amaçları olduğu açıkça ortada besbelli.

- Dağılın lan çocuğun yanından, dağılın.

- Bir daha yaklaşmayacaksınız.

Boynuna yapışıyorum

- Anlıyor musun adamım ha ? Anlıyor musun ?

Onu bırakıp diğerini itekliyorum, üç kişiler, mesafe koymaya çalışıyorum araya.

Bağırıyorum sonra korku verecek bir şekilde

- Dağılın dedim lan.

Gülümsüyor içlerinden biri

• Kaderini sen çizdin bu gece aslan,sen çizdin. Suçlusu biz değiliz diyor.

-Dağıl lan, caz yapma, uzaklaş.

Ferhatın yanına oturuyorum, suskun şekilde bekliyorum, tek kelime etmeden.

Bekliyorum anlatmasını, anlatmalı.

" Abi nişanlım

" Nişanlıydım mı demeliyim ? Bilmiyorum abi, o, o zor durumdaydı.

" Maddi durumumuz pek yok, hiç olmadı aslında, para biriktiriyorduk, hayalimiz vardı , o 3.sınıfta gelmişti bizim sınıfa, o zamandan beri aşığım ben abi.

" Hayalimiz , evet, hayalimiz. Bizim ortak hayallerimiz oldu hep, bir gün okul çıkışı orta bire giderken yağmur yağıyor ama ne yağmur.

" istanbulun gelmiş geçmiş en sağlam yağmurlarından bir tanesi, yürüyoruz, kafalarımız eğik değil abi, gökyüzüne bakıp, cesaretliyiz, yüreklidir o.

" O gün elini tuttum ilk defa, çekine çekine, çok güzeldi abi, ben o gün geleceğimden emin oldum bir kez daha, başkaydı o gün abi.

" Söz verdik, bir gün biz olalım diye, o günden sonra hep hayallerimiz oldu her gün yeni hayaller ekledik deftere.

" Ama ben işçi bi babanın ortanca oğluyum, maddi imkanlar belli. Yanlış yoldan gitmezsem imkanım olmayacaktı, varsın olmasın dedim.

" Çalıştım, gerçekten çok çalıştım üniversiteye gidemedim bu uğurda erken yaşta başlıyım bazı şeylere diye.

" Güzeldi, lise bitene kadar her şey muhteşemdi, lisede hafif hafif sınıf farkını hissetseniz bile, güzeldi, onlaydım. Her an muhteşemdi.

" Şimdi hiçbir şeyden emin değilim, kafam çok karışık

Gömleğini düzeltiyordu sürekli, kendini başka yere odaklıyordu, aynı anda geçmişe dönüyordu, trans halindeydi.

" Evlilik hayalimiz vardı, güzel bi hayat için para biriktiriyorduk onun okulu bitmişti, işe başladı.

" Patronu vardı bi tane, zengin zümreden, yakışıklı denilecek tiplerden, altında son model arabası, neredeyse her kız imrenir.

" Nişanlıyız biz işte, akşam mesai saatleri sonrası telefonları gelmeye başladı, hep işle alakalı diyip geçiştirdi benim hatun

" Soğuk konuşuyordu bu yüzden şüphelenmiyordum bir şeyden, o da rahatsız oluyor bak diyordum Ferhat, o da rahatsız.

" Aile olmamız için uğraşıyor, para. O komik kağıt parçası için uğraşıyoruz.

" Gel zaman git zaman mesajlaşmalara başladı, sormadım abi kimse mesajlaşıyorsun diye, soramadım. Kendimden utandım, neden ? Param yok diye, inanır mısın ?

" Paran yok diye kendinden utandırtıyor bu insanlar, yanlış şeylere meyletmeye başlıyordum, ama dur dedim Ferhat yapma.

" ikimizin arası gayet iyiydi nişanlımla, ama rahat edemiyordum artık.

" işten çıkma konusunu açtım, ben ikimiz için uğraşıyorum nasıl böyle bir şey istersin, bana güvenmiyor musun sen ? Çocukluğumuzdan beri beraberiz

" Nasıl bunu istersin, beni neyle itham ediyorsun diye düzinelerce cümle kurdu, bu kadar laftan sonra..

" Bilmiyorum işte, bir gün ona haber vermeden iş çıkışına gittim, abi gitmeseydim dedim ya.

" Gitmeseydim, elini tutuyordu benim kızın çıkarken, el ele. Nasıl iş dedim bu, farklı bir şey vardır abi dedim, yok yani olamaz.

" Sonra öptü onu yanaklarından inanabiliyor musun ? Arabasına bindiler, 400-500 bin tl lik araba belki, asla helal yoldan ulaşamayacağım bi araba.

" O arabanın altında ezildim ben abi, ezildim o gün.

" Orada dakikalarca kaldım öyle, yağmur başladı, salak gibi kaldım öyle

" Mesaj attım akşam, naptın bugün gibisinden, hiç dedi standart bildiğin gibi, sen naptın diye soruyo.

" Diyemedim abi sizi izliyordum diye, iş çıkışı naptın takıldın mı bir yerlere dedim. Rahat geldin mi gibi sorular sordum

" Normaldi, her zamanki gibi dedi.

" Her zaman ha dedim kendi kendime, her zaman, güldüm abi baya, her zaman dedim, böyleymiş dedim, her zaman.

Ferhatın gözleri mermi gibiydi, tek bi noktaya odaklanmış bakıyordu öyle.

" Sonra abi kapadım telefonu falan, o gece doldurdum kendimi, belimde emanet, gittim o elemanın evini öğrendim

" Site abi, içeri girebilir misin ? Amacıma ulaşamadan alıkoyarlar, geri dönüyordum. Onu gördüm, koşuya çıkıyordu.

" Yürüyerek yan sokağa çıktı, koşmaya başlayacakken yakaladım, tuttum, dakikalarca, kendinden geçene kadar

" Yüzünde tek belli gözüken renk kırmızı olana kadar yumrukladım, ellerimdeki kemikler sızlıyordu, gücüm kalmamıştı en son.

" Belimden silahı çıkardım, ağzına dayadım, yap dedim şunu Ferhat, yap kurtul.

" Abi tam tetiği çekecekken, aklıma geleceğim geldi, annem geldi, işçi babam geldi.

" Küçük kardeşim geldi, abi abi diye peşimden koşan.

" Hayallerim geldi, dedim son bu değil lan son değil, bankada param var birikmiş, onla hayallere koşarım ufak ufak dedim,

" Bir yerden başlarım dedim. Bıraktım o çocuğu orada

" Kamera kayıtlarından bulmuşlar beni, ertesi gün yakalandım.

" Dayak atmaktan hapise giren sayılı insanlar vardır, ama naptıler ne ettiler, soktular beni buraya.

" Ruhsatsız silah taşımakmış, adamı öldürmek için dövmüşüm gibi bir şeyler söyledi benim avukat yine de normalde tutuksuz yargılanırım diye düşünürken tutuklu yargılandım. Para abi işte, milyonluk adamlar. Milyonlarla oynayan birilerinin adaleti.

" Şimdi buradayım, tek derdim belaya bulaşmadan buradan gitmek, tek isteğim bir sonraki duruşmaya kadar sakin kalmak, beladan uzak bi hayat. Ben buyum abi, ben dövüşemem, ben savaşçı değilim, ben hayalleri olan bi Ferhatım sadece.

Kol saatinin naif alarmı ötüyor, hafif-ince.

Gözlerim buğulu

Hep buğuludur ya gözlerim gerçi.

Ellerim

Koğuşun gri duvarları gülümsüyor sanki bizim hayatlarımıza.

Ranzalar eşlik ediyor, ama yük taşıdıklarından hafiften dertliler.

Çaydanlıktan çıkan buhara kitleniyor gözlerim, ortama ayrı bi hava katıyor.

Tam karşımda parmağındaki yüzüğüyle oynuyor biri, hatıraları geliyor aklına ama artık ümidi kalmamış.

Ya varsındır ya yoksundur, ortası yok be çocuk.

Ademe kitleniyor gözlerim, bir fotoğrafa bakıyor, hayaller, hayaller, dumandan hayaller.

Hiç gerçekleşmeyecek hayalleriniz oldu mu sizin ?

Herkesin vardır, sadece kimseye söyleyip deli damgası yemeyi istemezler.

Gerçekleştiremezsin diye canınızı sıkarlar, alay ederler, kendi hayallerini yapamayacağını düşünüp

çaresizliğe kapılan insanlardır bunlar.

Sizi de yıldırmak isterler..

Aynanın karşısına gidiyorum, ben bakıyorum biz diyorum, onlar diyo şizofren.

Hayır kardeş, öyle değil işte.

Benim hayalim var orada.

Bu dört duvar bi anlamda iyi geliyo insana, fiziki anlamda kendimi güçlendiriyordum spor yapıp

pek tabi karşınızda antrenman maçları yapacağınız pek birini bulamıyorsunuz mapus kavgaları dışında, bu bi eksi oluyor.

Koğuşun hep bi tartışması vardır, bazen yüksek kesimi bazen alçak.

Alçak kesimin tartışmaları futboldur genelde, bilirsiniz hayatta başaracak bir şeyi olmayanlar, başkalarının

yaptıklarıyla mutlu olabilmek isterler, gerçekten olmasalar bile. Tuttukları futbol takımının futbolcuları bu şahısları görse

yüzlerine bakmayacaklarını, en fazla sahte bir tebessüm atıp hemen başından savmaya çalışacaklarını kabullenmek istemezler.

Onlar o tebessüme kanarlar, hani aşıklar nasıl onu sevmeyen bi kızın gülüşlerine inandırırlar kendilerini. O şekil işte bu.

Böyle çocukların tribünlerde koşturmasının sebebi budur, toplumda yer edinme içgüdüsü, saygı görmek istemesi.

Bu yüzden kültürlü kimselerin hiçbiri fanatik değildir hiçbir spora karşı, zevk amaçlı izlerler veya yaparlar eğlenirler.

Koğuşun diğer kesminin tartışması ise vicdanın dini inançlar sayesinde, inançla mı oluştuğu yoksa mutlak şekilde doğuştan geldiği miydi.

Aslında bulunduğumuz koşullara göre belirlenir bu demek doğru gözükse de tam olarak değil, yeni doğmuş bir çocuk genel anlamda

nasıl bi ortamda doğup yetiştiyse o ortamdaki yaşayış tarzını normal olarak benimseyip yaşam tarzı haline getirir çoğunlukla, lakin

bunun tersi örnekleri olup, ortamdaki bizim yanlış diye niterlendirdiğimiz davranışları yanlış belirleyenler de olabilir. Merak

edebilirsiniz şimdi, doğru olarak niterlendirdiklerimiz nasıl yer ediyor içimizde diye. Bu konuda keskin bilgiler vermek imkansız gibi

şahıstan şahısa değişebilir bu. Bazılarımız doğru olarak nitelendirilen yanlışları kabullenmeyip buna baş kaldırabilirken bazıları bunlara
boyun bükmekte, bu nasıl oldu ?

Şimdi dini kitaplar indirilmeye başlanıp onlar değişmeden önce vicdan yok muydu, doğru ve yanlış diye nitelendirilen şeyler yok muydu
bunu kavramak lazım. Şu an yanlış diye niterlendirdiğimiz birçok şey yapılıyordu eski kavimlerde, ama onların da kendine özgü tabuları

vardı. Kitaplar bize doğru ve yanlış diye ayıracağımız şeyleri getirdi, o çizgiyi çizdiler. insan bi başına bırakılsa mantıklı olanı bulamaz

mıydı deniliyor, her konuda değil. insan yanlış yapma potansiyeli mevcut olarak yaratılmış, yaratıcı yön çizmeseydi, hem yanlış hem

doğru işlere adım atabilecek konumda. Kitapta ise bunu salt doğru yapmak amacıyla öğütler veriliyor.

Sürekli kötülük yapan kavimlerde iyi insanlar, iyilikleriyle meşhur kavimlerde kötülük yapanlar çıkmış, bu bize insanın öngörülemeyen

bir varlık olduğunu kanıtlar nitelikte.

Genel hatlarını çizdiğimiz bu durum şu demek oluyor

Vicdan bizim içgüdülerimizde yer alan bir şey

Lakin bu bazen doğru bazen yanlış şekilde ortaya çıkıyor, dini kitaplar duyguya yön verme amaçlı çizgileri çekti bizlere.

Bunlari uygulayip uygulamamak bizim elimizde, iyi dusunup mantikli kararlar vermeliyiz.