+1
ve atılmak üzere cebimde duran bir kaç taş parçası
sahip olduğum herşey...
bil ki kaldırmaz artık bu omuzlar ne yalandan bakışlar
ne de senin ağzından düşürmediğin o aşkı
gitmek çözüm değil derdin ya her kavgamızdan sonra
hani biterdi sevgi de dostluk kalırdı
sırıtırdım içimden, sorardım kendime
"ben seninle nasıl dost olurum?"diye
mesud ol artık yokum işte yanında
düşüneceğim hiç anlamadığım o sorularını
belki çıkar içimden bir nefeste ruh
belki hapsolur ruhum derinliklerinde ızdarabınla
uyurken ölürüm belki sessizce hiç kimseyi kırmadan
ya da bulunur cesedim bir kuyu dibinde
boşver sen beni üzme kendini
ben üzülürüm ikimizin yerine
hoşçakal..
