düzgün bir şekilde giyinip lüks kebapçılara

gidiyorum. oturup hazırlanması en uzun süren ve pahalı şeyleri sipariş ediyorum. onlar hazırlanırken tabii ki beni boş bırakmıyorlar, meze olarak zibilyon tane şey getiriyorlar önüme. türlü türlü güzel yiyecekler. ezmesinden tut haydarisine kadar. hepsini yalayıp yutuyorum. karnımı doyurup çakma iphone`um çalıyormuş gibi yapıyorum. o kadar önemli olup olmadığını soruyorum. sonra tamam diyip kasaya gidiyorum, acilen kalkmam gerekiyor ama siparişimin ücretini ödemek istiyorum. çok ayıp oldu diyorum. onlar da ayıp olmasın diye, benim gibi değerli bir müşteriyi tek seferlik bir fire ile uzun süreli olarak kazanabileceklerini düşünüp o parayı benden almıyorlar. bu şekilde şehir şehir gezip karnımı doyuruyorum.

baba tarafı kayseriliydi