efkarlı kedi

her yere yetişilir
hiç bişeye geç kalınmaz ama
çocuğum beni bağışla
ahmet abi sen de bağışla
boynu bükük duruyorsam eğer içimden öyle geldiği için değil
ama hiç değil
ah güzel ahmet abim benim
insan yaşadığı yere benzer
o yerin suyu, o yerin toprağına benzer
suyunda yüzen balığa
toprağını içen çiçeğe
dağların, tepelerin dumanlı eğimine
konyanın beyaz, antep'in kırmızı düzlüğüne benzer
göğüne benzer ki gözyaşları mavidir
denize benzer ki dalgalıdır bakışları
evleri, sokakları, köşebaşlarına. öylesine benzer ki..
ve avlularına. bi kuyu halkasıyla sıkıştırılmıştır kalbi.
ve sözlerine. bi cep aynası alım satımına belki
ve bigün birinin adres sormasına benzer.
sorarken sorarken üzüntü bi görüntü
camcının cam kesimine dülgerin rende tutmasına
öyle bi cigara yakımına birinin gazoz açmasına
minibüslerin, gecekonduların hasretine yalanına benzer
anısı işsizliktir
acısı bilincidir
bıçağı gözyaşlarıdır kurumakta olan.
gülemiyosun ya
gülmek, bi halk gülüyorsa gülmektir.
ne kadar benziyoruz türkiyeye ahmet abi
bi güzel kadeh tutuşun vardı eskiden
dirseğin iskemleye dayalı
bi vakitler gökyüzüne dayalı derdim ben
cigara paketinde yazılar, resimler
resimler, cezaevleri
resimler, özlem
resimler, eskiden beri..
ve bi kaşın yukarı kalkık
sevmen acele
dostluğun çabuk
bakıyorum da şimdi o kadeh bi küfür gibi duruyor elinde
ve zaman dediğimiz nedir ki ahmet abi
biz eskiden seninle istasyonları dolaşırdık
o zaman malatya kokardı istasyonlar, nazilli kokardı
ve yağmurdan ıslandıkça edirne postası...
kıl gibi ince istanbul yağmurunun altında
esmer bi kadın sevmiş gibi olurdun sen.
kadının ütülü patiskalardan bi teni
upuzun boyu, kirpikleri
ve sana ahmet abi
uzaktan uzaktan domates peynir keserdi sanki
sofranı kurardı
elini bi suya koyar gibi kalbinden akana koyardı
cezaevlerine düşsen cigaranı getirirdi
çocuklar doğururdu
ve o çocukların
dünyayı düzeltecek ellerini işlerdi bi dantel gibi
o çocuklar büyüyecek
o çocuklar büyüyecek
o çocuklar...
bilmezlikten gelme ahmet abi
umudu dürt
umutsuzluğu yatıştır
diyeceğim şu ki
yok olan bir şeylerde benzerdi o zaman trenler
oysa o kadar kullanışlı ki şimdi..
hayalsiz yaşıyoruz neredeyse
çocuklar, kadınlar, erkekler...
trenler tıklım tıklım
trenler, cepheye giden trenler gibi
işçiler
almanya yolcusu işçiler
kadınlar
kimi yolcu, kimi gurbet bekçisi
ellerinde bavullar, fileler
kolonyalar, su şişeleri, paketler
onlar ki, hepsi
bir tutsak ağaç gibi yanlış yerlere büyüyenler
ah güzel Ahmet Abim benim
gördün mü bak
dağılmış pazar yerlerine benziyor şimdi istasyonlar
ve dağılmış pazar yerlerine memleket
gelmiyor içimden hüzünlenmek bile
gelse de
öyle sürekli değil
bir caz müziği gibi gelip geçiyor hüzün
o kadar çabuk
o kadar kısa
işte o kadar.

ahmet abi, güzelim.

bir mendil niye kanar

diş değil tırnak değil

bir mendil niye kanar

mendilimde kan sesleri...