ekstradandik

düşündünmü sen hiç
fransanın dünyanın en büyük sömürge ülkesi olduğunu
acımasızca fransızca öğrenmeye çalışıyordun
düşündünmü hiç
fizik deneylerinde hesaplamalar yaparken
madam cruienin ölümünü
yada okuduğun bir şairin açlıktan öldüğünü bilirmisin
iç çekerek dinlediğin şarkıları
gezdiğin o sanat müzelerini
yürüdüğün kaldırımların bile
nasıl bir hikayesi olduğunu
bilirmisin sen
fuji dağı japonyadadır
elbette bilirsin
ama hiroşimada enola gay in kaç kişi öldürdüğünü nerden bilesin
alper tunganın nasıl öldüğünü bilmezsin ve kim olduğunu
çünkü o ortaokul kitaplarında hep dalga geçilen şiirdir senin için
dünyanın yedi harikasını bir çırpıda sayarsın
ama iskenderiyenin kütüphanesine adım bile atamazsın
sahi ne bilirsin sen
ojelerinden başka
seni bilirim deme
ben bile kendimi unuttum

vicdansız sende git
bırak beni bu hayatın çilekeş rüzgarına
sahi düşünmezsin zaten hiç sevmedin beni
sevseydin yaparmıydın böyle
kanatırmıydın gecelerimi
bir kez daha mı yenilir insan hayatta
aç bi şişe daha
yak cıgarayı
olsun be buna da olsun
herşey gibi bunada lanet olsun
hadi git şimdi
git ve geri gelme
ben alışmışım zaten mahpus yalnızlıklara
sen belki çok mutlu olacaksın ama
ben
ben
artık hiç sevmiyeceğim

ver müziği...

arabesk fantazi şiir denemesi vol1

yargıcım olma gel darağacım ol
hazan gecelerime isyanım ol
tüm vefasızlara tek sözüm ol
deşerim kendimi yemin ederim

kalbimi çaldın al sende kalsın
acıyı bıraktın nasıl bir yarsın
gözümde yaş içimde sevdasın
bırakmam peşini yemin ederim

bedenimi dağladım ateşin ile
gözümü bağladın gözlerin ile
isyanım oldun kaderim ile
vururum kendimi yemin ederim

dandik çıldırdı sen gitme diye
bu zalim hayatı söndürme diye
derbeder ruhumu karartma diye
zindanım oldun yemin ederim

ver müziği
arabesk fantazi şiirler vol2

perdeler kapalı uzun zamandır
küllükler dolu ben dolu
zaman geçse ne olur
ben söktüm hepsinin pilini
kendi pilimin bitmesini bekliyorum
ama 2 çift lafım olacak
azrail kapıyı çalmaya gelince
yüzüne söveceğim onunda
sonra bırakacağım kendimi kollarına
bakalım taşıyabilecek mi bu bedeni

Karanlığın dibinde, ağlayan bir çocuk gördüm
Neden diyordu, neden bıraktın ellerimi
Bu kokuşmuş dünyadan neden uzaklaştım
Daha güneşi bile görmeden
Anlatamazdım sana
Hiç görmeyecektim, hiç bakmayacaktım karanlığa
Ey çocuk senin dertlerin zaten yetmezmiydi
Birde sana nasıl anlatırım güneşi
Güneşi göremeden yitip gittiğini
Ağlama çocuk güneş elbet yeniden doğacak
Ve sen o gün bembeyaz çiçek tarlasına girerken
Bembeyaz bulutlar ve bembeyaz umutlar yükselecek
Başka bir çocuğun umurlarında.
Sen karanlığa giderken çocuk
Başka bir çocuk güneşi görecek

16 Mayıs Karadeniz açıkları.

Ne çok gidenler oldu
Ben gittim sen gittin
Sahi kimler gitti kimler kaldı
içimize en çok kim oturdu
Zihnimizi
Evet zihnimizi en çok kim yaktı çocuk
Hayır hayır bu bir sevgi masalı değil
Bu elleri kirli tertemiz bir işçinin ağıdı
Ne hayatı mı
Bizim hayatımız senin benim
Ve gidenlerin
Ya kalanlar deme öylece kalakaldık
Su bile dökemedik arkalarından

Paris metrosu ne bilsin dolmuşçunun hayallerini
Başlama yine
Tam sırası değil mi
Sen değilmisin havyarın yanına soğan kırıp yiyen
Sorgulama beni git balıkları sorgula
Hep böylemiydik biz
Hep böyle umursamaz
Kendine sor bunu sen geldikten sonra başladı zaten
Tamam girmiyorum bir daha araya

Korkulukları daha iyi anladım şimdi
Tarlada bütün gün yalnız başına
Kargalar bile düşman oldu oysa
En çok onların gitmesine üzülmüşlerdi

Sen nerden biliyorsun bunu
Yine mi
Hani girmeyecektin
Derin mevzu görünce dayanamıyorum ne yapayım
Söylemedin hala karga konusunu

Yırtık elbisesini değiştirirken konuştu benimle
Anlattı bana bütün gidenleri
Gidenlere inat olsun diye hiç hareket etmediğini
Çünkü hareket edersem bende giderim dedi kargaların peşinden

Peki biz ne zaman bu hale geldik
Kargalar gidip sen gelince işte

bir gemiyim ben
uzak limanlardan gelen
fırtınalardan yorulmuş tahta bedenim
aklımda eski limanlar kalmış
demir atma vakti bugün
sığ kayalıkları aşıp
durgun bir limana sığınmak
hiç gitmemecesine
ama ne yaparsın
yine yolculuk vakti
çekin kürekleri
ağır ağır çekin ki
son kez izleyeyim
gün batımının vurduğu bu huzur limanını

her gidenin bir sebebi vardır
kimi sessizce usuldan gider
kimi ortalığı ayağa kaldırır
bıkar bazıları nokta koyar gider
bazısı içi yana yana gitmek zorundadır
kimisi mecburdur gitmeye vatan borcu gibi
kimisi mecnundur aşk aklını alır
kimi memnundur giderken de
giden ne haldedir bilinmez ama
kalanlar hep yalnız kalır

yine geldi zaman
ve tarifsiz yalnızlık
ne kadar çok insan var çevremde
ama hiçbiri senin huzurunu vermiyor

sahi kaç ay oldu
ne zaman neredeydik en son
seni hergün görsem bile
hala o yıllar önceki şarabın tadı kaldı
sen gittin ama o şarap ebedi kaldı dudaklarımda
anladım
artık daha iyi anlıyorum
ben şaraba aşık olmuşum.

ve yine akşam oldu
gündüzün veremediği hüznü arar oluyorum bu vakitlerde
huzurun uğramadığı kapıya
bir parça hüzün yalnızlıkla karışık
birazda sensizlik sesszlikle marine edilmiş soframda
aklımda yine geçmiş hiç kopamadığım
yüzyıllar öncesi
ortaçağda tanışmak isterdim seninle
işte o zaman görecektin beni
bişey bırakmadılar bu yüzyıllara

https://www.youtube.com/watch?v=jYF5SFhtS1E

yırtarım hazanları
ne sana acırım ne hayata
geçmişe geleceğe söverim
bir mermi sıkarım kedere
beni benden koparan feleğe
seni benden alan kadere
sövüp sayarım
çılgınım artık yokluğunda
dar gelir geceler
doğrudur kendimi kestiğim
eğer bu hayat bana mutluluk getirmezse
sana söz
bileklerimi de keserim

arabesk fantezi şiir denemesi vol3
ver müziği

gidenler neden alıp gitmezler ki hatıraları da
o zaman daha kolay olurdu unutmak
tam unutursun bir yansıma da görünür sana
yansıtır sana tüm geçmişi tüm yaşananları
oysa alsalardı ne kolay olurdu
ne hatıralar ne de umutlar kalırdı geride
herkes kendi yoluna bakardı
yine zamansız geldi hatıralar
her hatıra senden bir parça
her hatıra hayatın ta kendisi aslında
sonra unutursun yine
dalarsın işine gücüne bakarken önüne
yemek yersin uyursun uyanırsın otobüse binersin
oyunlar oynarsın unutmak için
hani adına yaşamak denilen oyunlar
başka şeylere gülersin
başka şeylere ağlarsın, hüzünlenirsin
arada küfürler edersin
ama asla kurtulamazsın hatıralardan
yapışmıştır bir kere bedenine

https://www.youtube.com/watch?v=90pPrXaHMSY

dünya ve minare

kahkahalara boğacaksın kendini
inat olsun diye tüm yalanlara
iki satır güleceksin her zorluğa
bak o zaman görsünler beni
nasıl oluyormuş güçlü olmak
yada gülüp geçeceksin, umursamayacaksın
dünya yansa umrunda olmayacak
elinde tutacaksın gerçek gücü
hayallerde kurmayı ihmal etmeyeceksin
ama çocukça olacak tüm hayallerin
eyfelin tepesinde horon tepeceksin mesela
everestte mangal yapacaksın
dalgaya alacaksın hayatı
olmadı güleceksin.

ipim ve kuşağım

tek tabanca olacaksın
ne bekleyenin ne de beklettiğin olacak
gezeceksin şehir şehir ülke ülke
her nefesi faklı bir yerde alacaksın
gözünü kapattığında dalacaksın hemen
tüy gibi hafif olacak bedenin yalnızlığında
takmayacaksın kim ne derse desin
aldırmayacaksın
çırılçıplak gireceksin denize
yada tepelerde gezineceksin
içecek sapıtacaksın bazen
kendine bile sövebilecek kadar cesaretin olacak
gerekirse bir tokatta kendine atacaksın
ve bileceksin en iyi ben gülerim bu dünyada
koyvereceksin bir kahkaha daha

kırdığım tüm çiçeklerden özür dileyerek başlıyorum
eskisi gibi değilim artık
geçte olsa öğrendim aklımı başıma almasını
öğrendim ama ne gelir elden herşey gibi
sana da geç kaldım
yaşlandıkça daha az hayal kuruyormuş insan
bak bunu öğrendim işte
kalan nefeslerim gibi hayallerimde azaldı
ama hala seninle ilgili hayallerim var
asla gerçekleşmeyeceğini bildiğim
sahi nerede bıraktım ben senin ellerini
onu hatırlasam gidip bakardım oraya
belki bir umut bulurum diye
ayıp ettim biliyorum sana karşı
seni yalnız bırakırken bende mahkum oldum
bu acımasız yalnızlığa
sen gençliğimsin
hayallerde aramaya devam o zaman
hala kalmışken kırıntıları

hayaller hep yarım kalacak artık
bir yanlar hep kırık dökük
şakacı seni
en büyük şakanı yaptın hepimize
hep güler güldürürdün
artık kime güleceğiz
kimi ayıracağız kavgalarda
kimin elinden alacağız son mermiyi
yine ilk kim arayacak beni en özel günlerimde
kimin için korkup endişe edeceğiz
buralarda kimlere anlatacağım taktan hayatımı
yıktın herkesi, yansın o zaman gittiğin heryer
ama merak etme gözüm gibi bakacağım kalanlara
bu seninki çok koydu be
alışırmıyız bunada
geçermi bu acıda
yine ne zaman döneriz saçma hayatın salak düşlerine
o değilde kim yenecek şimdi okeyde

hadi eyvallah. anladığınız gibi.

ara vermek lazım bazen herşeye
bir daha düşünmek geriye bakıp bakıp
nerde hata yaptık diyebilmeli
güzel günleri de özlemeli mesela
ama iç geçirmeden üzmeden kendini
çünkü önümüzde daha yaşanmayan çok hatıralar olacak
herşeye bir mola vermeli insan
zamanı çok uzatmadan
ne mola için beklenilen zamanı
ne de mola süresini
mola süreniz dolmuştur diyebilmeli kendine
kendi kendini bile güldürebilmeli
kendisi gülebilsin ki çevresine umut olsun
sevebilmeli bir yüreği
tutabilmeli bir eli
kaçmadan korkmadan
sonunu hiç düşünmeden
ağlayabilmeli bazen
küfür edebilmeli
yada sünger çekmeli herşeye
yeniden başlamalı hergün inadına
umarsızca aynada kendine küfür edebilmeli
zaten o aynadakiyle barışmadığı zaman
küser hayata
kendi hayatını mahvettiği gibi
herkesin hayatı da mahvolur

Unutulduğumuzu düşünürken unuttuklarımız hiç gelmez aklımıza. Hep bize yapılan yanlışları görür gözlerimiz. Oysa geçmişe bakmaz asla. Yaptığımız yanlışlara. illaki olacaktır hatalarımız. insanız sonuçta. Ama hep hata ararız başka bakışlardan. Onların da insan olduğunu unutarak.

Bencil mi doğuyoruz insanoğlu olarak yoksa sonradan mı öğreniyoruz bu bencilliği.

iyi insan olmak nasıl öğrenilir. Kimler öğretir bunu. Hangi okul kaç puandır iyi insan olmayı öğretecek bölüm.

Paranın peşinde koşarken paranın satın alamayacağı güzellikleri bırakırız.

Yada kısaca sadece içmek sarhoş yapmaz insanı. Aslında hayat mücadelesinde hepimiz birer sarhoşuz. Kendimizi kaybetmişiz.

ikisi de aynı şekilde ağlayarak dogan çocuklardan biri profesör olurken diğeri neden katil olur.

Neden bir şans daha vermeyiz insanlara. Yada verilen o son şansı neden değerlendiremeyiz.

Paralel evrenler teorisi ya gerçekse. Ne diyordu ozan. Kalpten kalbe bir yol vardır görülmez. Al işte sana paralel evrenler arası kapı.

Seni sana veremem diye başlar bütün çocukça aşklar. Veremediğini anladığın anda büyürsün ve aşk çok gerilerde kalır.

Nedir insandaki bu aşık olma gayreti. Mecnun olabilmek için mi yoksa pervane olabilmek için mi ateşin etrafında.

Aşkında ne olduğunu öğretiyorlar. Kafamıza göre yaşayamıyoruz. illa biyerlerden öğrenmek mi lazım.

Bütün şarkılar aşka çıkıyorsa bu kadar insan neden yanıyor aşktan.

Bir daha aşık olmayacağım diyen insanla aşkından geberdim diyen insanın farkı nedir.

Hoş ben daha aşktan ölen bir insan görmedim. Aşk cinayetlerini saymazsak. Ki onlarda aşk için değil hasta ruhlar tarafından katledilmislerdir.

Romeo mu yoksa mecnun mu kazanır diye sorarsanız aşkın müsabakası olmaz derim ama yine de mecnuna oynarim bahis açılsa üzenlerine.

Ama şundan eminim Juliet lelya dan daha güzeldir.

Kaç kişiye aşık olabilir insan aynı anda yada farklı zamanlarda. Bu konuda bir dünya rekoru yada bir araştırma varmı. Hadi sosyologlar bunu da açıklayın. Herşeyi ateistlerden beklememek gerek.

Ozet: içim ürperiyor ya evde yoksan.