Lobide ki kızı arayarak içeriye kimseyi almamasını ve 2 tane kahve istediğini söyledi. Sandalyeyi tam karşısına koydum ve çantamı önümdeki küçük masaya koydum. Serap Hanım " Lütfen çıkarın paltonuzu , rahat olun. " dedi. Paltomu çıkarıp oturduğum sandalyeye astım.Bir kaç dakika sonra kapı çaldı ve 2 tane kahve geldi. Serap ayağa kalkarak kapıyı kitledi. Cebinden sigara çıkararak " içer misiniz ? " dedi. Uzattığı sigarayı aldım ve kahvemden bir yudum aldım." Ee ? " dedi Serap Hanım. Kaan geldiğinde beri yaşadıklarımı , Kaan'ın yaşadıklarını , eşim ve kızımı kaybettiğim kazayı , her şeyi anlattım. Fakat cisimi söyleyince yine huysuzlandı. Elini saçlarının arasına zütürerek yolarcasına çekti." Hala onu mu görüyor ? " dedi." Bilmiyorum , ama ben görüyorum. " dedim. Serap Hanım tam kahvesinden bir yudum alıcakken durdu ve bana bakarak " Siz mi ? " dedi. Kısık bir ses ile " Evet. " dedim ve kaza gecesi yolun ortasında ki çocuğu anlattım." Buraya gelmeniz bile benim için ne kadar tehlikeli , şuan da sizinle konuşmalıyı mıyım onu bile bilmiyorum. " dedi." Serap Hanım , size olanları anlattım ve adım gibi eminim bunların çok daha fazlasını siz yaşadınız. " dedim. Serap sigarasını tüm gücüyle çekerek " Onunla 3 sene kaldım. Onun gibi biriyle 3 sene kalmak nasıldır bilir misiniz ? " dedi. Hiç birşey söylemedim." Bakın Ramazan Bey , Kaan buraya geldiğinde oldukça sakin , sıradan bir çocuktu.Onu ilk günler o kadar çok severdim ki , her gün bahçeye çıkarıp gezdirir , bilgisayardan oyunlar oynatır , sürekli onunla ilgilenirdim.Çocuğum gibi severdim onu ama... " dedi." Ama gerçek yüzünü gördünüz. " dedim kısık bir ses ile. Serap Hanımın anlatıcak birşeyleri vardı fakat çekiniyordu veya korkuyordu." Asistanımın Kaan'ın sürekli geceleri kendi kendine konuştuğunu , yemek zütürmeye gittiğinde öylece pencereye baktığını , insanlara sert davrandığını söyledi. " dedi ve bana iyice yaklaşarak kısık bir ses ile " Ramazan Bey , ben bir pgibologum. Benim görevim insanları iyileştirmek fakat Kaan geldiğinden beri her günüm kabus ile geçmeye başladı , hastalarımdan bir farkım olmamaya başladı.En sonunda dayanamadım bunlara ve buradan gönderme kararı aldım.Ben ona yardım ettikçe , elimi uzattıkça kabuslarım daha artıyor , gördüklerim ... Gördüklerim daha da sık görünmeye başlıyor.Onu yolladıktan sonra garip bir şekilde gittiklerini , düzeldiğimi gördüm. " dedi.

Arkadaşlar birsürü mesaj aldım , arapça kelimeler yerine türkçe kelime mi kullanmamı söylemişsiniz.Bu yüzden bende arapça yerine onların karşılığını , türkçe kelimeleri kullanıcam. Böylesi sizin için daha hayırlı olur.

" Güçsüzleşmiştim , içimden ruhumun serbest kalışını hissediyordum fakat hala hayattaydım. Bedenim boşluğa düşmüş gibiydi , elimi kaldıramıyor , hiç bir yerimi hareket ettiremiyordum. Hoca birden bire durdu ve ateşe doğru üfledi , ateşin ortası sanki boşmuş gibi hocanın üfürüğü yüzüme geldi.Az da olsa kendime gelmiştim fakat hala daha başım çatlıyordu , ellerim titriyor , halsizliğim devam ediyordu. Odada birses duyuldu , kahkaha sesi. Fakat dünyanın en korkunç kahkahasıydı bu , çılgınlar gibi gülüyordu. Hoca tavana doğru kafasını kaldırarak " Kimsin sen ? " dedi.Bu sefer daha şiddetli gülmeye başladı , " Ben senin Rabbinim. " dedi alaycı bir ses tonuyla. Hoca bir yandan dua ederken bir yandan " Benim tek Rabbim var , Oda Allahu Teala (c.c.)'dır." dedi.Bu sefer kısık fakat net bir şekilde " Peki o burada mı ? Burada sadece ikimiz varız. Sadece sen ve ben. " dedi. Hoca tüm gücüyle " O her yerdedir. " dedi.Ben kıpırdayamıyordum bile , vücudum sanki benim değildi , sadece gözlerimle olan biteni izliyordum , korkuyordum , ağlıyordum." Ne istiyorsun bu çocuktan ? " dedi." Buna karışma hoca! " dedi." Senin gibi çok şerliyle karşılaştım ben. " dedi Hoca ve arapça birşeyler okumaya devam etti." Hangi kabiledensin ? " diye sordu Hoca. Odada ki tüm gölgeler durdu fakat ateş hala yanmaya devam ediyordu ve " Benim ne kabilem , ne ismim , ne cismim , ne soyum var.Ben tekim! " dedi ve vücudumda ki tüm kemikleri sıkmaya başladı birisi.Her yerim , bir pet şişeyi eline alıp sıkarmışçasına sıkıyordu , kemiklerim kırıldı sandım , gözümden yaş yerine kanlar gelmeye başladı , dilim dışarı çıkmıştı nefes alamıyordum , boğuluyordum.Çamur kusmaya başladım , yere çökmüştüm. Yerde hareket edemeden uzanıyordum , hocanın durduğunu gördüm. Hiç hareket etmeden , konuşmadan durduğunu. Seste kesilmişti. Ateş tekrardan yükseldi , gölgeler ortaya çıkmaya başladı. Etrafımızda daire çiziyorlardı. Hoca bağırmaya başladı " Allah'a sığındım. " diyordu. Sürekli bu cümleyi söylüyordu. Acı çekiyordu belliydi , sol elini yere koyarak düşmemek için destek alıyordu. Ateşle yüzünün arasında sadece santimetreler vardı , " Allahım , küfre uğrayan bu şerliyi - " cümlesini tamamlayamadan bağırmaya , çığlık atmaya başladı. Yüzünün tamamı yanmıştı. Sağa sola saldırıyordu , duvara koşuyordu fakat gölgeler etrafını sarmıştı. Kendini yerlere vurmaya başladı. Yere çöktü ve kafasını zemine vurmaya başladı.Çok sert bir şekilde , kanamaya başlamıştı. Sürekli kafasını yere vuruyordu , alnı açılmıştı , paramparça olmuştu. Bana doğru döndü , yüzü çok korkunçtu ağlamak istedim fakat onu bile başaramıyordum. Kafasını bana doğru çevirerek kısık bir ses ile " Rabbin benim ! " dedi. "