merdivenleri yavaş yavaş çıkıyorduk önceden taşşak geçen arkadaşlarım benden fazla korkmaya başlamışlardı 1.katın merdivenlerini bitrimiştik hafif bi uğultu vardı acaba çatıdaki kapımı açıktı rüzgarı tenimizde hissediyorduk apartmanın içi birden soğumuştu o sırada üst katlardan bi kapı açılma sesi geldi biz hemen duraksadık birazcık bekleyelim diye arkadaşlarımı uyardım kapı kapandı ama aşağı kimse inmedi belkide çöp bırakmışlardır dedik birbirimize ama bizim apartmanda kapıcı yoktu 2.katın merdivenlerinide tamamlayıp sonunda bizim kata geldik. Kapıyı açmadan kulağımı kapıya getirdim içerden ses geliyormu diye bakmak için biri bizi şu halde görse hırsız zannederdi gerçekten içerden hiç bi ses gelmiyordu artık ortam baya gerildi arkadaş ışığı kilide tuttu kilide anahtarı soktum ve çevirmemle kapı birden açıldı ananı gibim dedim sessizce arkadaş ne oldu dedi ben kapıyı 2 kez kitlemiştim hiç kilit açılmadı dedim. Arkadaşta belki unutmuşsundur dedi ama unutmadığıma emindim 3 kişi eve girdik koridor ışığı kapalıydı ama benim odanın ışığı açıktı yavaş yavaş benim odaya doğru ilerledik 3 kişi birden daldık odaya hiç bir şey yoktu arka odadan pencere açılma sesi geldi bi anda 3 ümüzde ananı gibim ne oluyo dedik hemen geri çekildik ben odada levyemi aramaya başladım ama bulamadım ulan koskoca levye nereye kaybolmuş olabilir diye düşünmeye başladım o sırada mami amaan giberim diyerek tek başına odaya girdi beyler gelin gelin dedi o sırada zil çaldı ben hemen kapıya gidip delikten baktım üst kat komşumuzdu açtım kapıyı hayriye abla bana oğlum 2 saat önce size kurabiye getirmiştim arkadaşınızla yersiniz diye annen aradı beni arkadaşınla kalıyormuşsun 2 saat öncede o açtı kapıyı bana sende markete gitmişsin galiba merak ettim sizi dedi. Bende içimden bu kim mk diye geçirmeye başladım sağol hayriye abla deyip kapıyı kapattım.O sırada mutfağa gidip gerçekten kurabiye varmı diye bakmaya gittim masanın üzerinde gerçektende kurabiye vardı bu gece burda kalıcaktık geçtik odaya açtık filmimizi izlemeye başladık işte olanlar bundan sonra oldu birden arkada odadaki cam kırıldı hemen koştuk taş atmışlardı sokağa baktık ama kimse yoktu o sırada karşıdaki boş ahşap evde bi karartı gördüğünü söyledi mami. Bende taşşak geçme ulan dedim ama çocuk ciddiydi 3'ümüzde karşı eve kitlenmiştik gözümüzü ayırmıyorduk konsantre olmuştuk sanki bende bir şeyler görmüş gibi oldum ama beynim bana oyun oynuyor olabilirdi cam kırılmıştı küçük suriyeli çocuk bu taşı buraya kadar atamazdı güçlü biri olmalıydı cam parçalarını topladık ve camı gazete ile kapattık odaya geçtik twittera baktım 1 mesaj vardı arkadaşları hemen yanıma çağırdım mesajı açtık bi fotoğraf ve altınad yazı vardı fotoğrafta 3'ümüz ahşap eve bakıyorduk büyük ihtimal ordan çekilmişti fotoyu gördükten sonra 3'ümüzde inanılmaz bi korku başladı fotonun altında az kaldı geliyorum yazıyordu.

5 dk düşündükten sonra bu mesaja cevap vermeye karar verdim hiç denememiştim arkadaşlarla ne yazacağımıza karar verdik.Ben direk kimsiniz yazdım ama içimden kimsin lan sen huur cocugu yazmak geçiyordu.Bi kaç dk bekledik cevap gelmedi o sırada acayip bir şey oldu...

beyler sonraki final olucak tadında bırakıcam uzatmaya gerek yok

hiç istemediğim bir şey olmuştu uyuyakalmıştım sabah 7 gibi gözlerimi açtım normalde bu saatlerde kalkıp mutfağa gidip su içip tekrar yatıyordum ama bugün farklıydı hemen yataktan kalktım camı açıp sokağa baktım millet işe gidiyordu insan görmek iyi gelmişti bende içime temiz havayı çekip sokağa bakmaya devam ettim o anda köşede birisinin olduğunu gördüm bizim köşemizdeki apartmana dikkatlice bakıyordu artık şizofrenik hareketlerim başlamak üzereydi ama dün gece yaşadıklarımın hiç bi izahı yoktu eskiden karşımızdaki terk edilmiş ahşap eve bakmaya korkardım şimdi gözümü ordan ayıramıyorum balatta oturduğum için çoğu yer ahşap ev ve daracık sokaklar gerçekten geceleri bu sokaklarda hayatta yürünmez açtım kapıyı gidip elimi yüzümü yıkadım evde ekmek kalmamıştı anahtarımı aldım kapıyı tam açıcakken delikten bakmaya karar verdim hiç kimse yoktu amaaaan deyip kapıyı açtım yinede kendimi kandıramazdım korkuyordum aşağı indim yerde faturalar vardı incelerken arada bi kağıt gördüm gece yine misafirin olucam yazıyordu. Ulan dedim evde kalanı gibsinler aradım arkadaşı dedim bu gece sizde kalıyorum anlaştık gidip ekmeğimi aldım bizim sokağa döndüm o anda bizim apartmanın önünde kahverengi paltolu bi adam vardı kçük bi mahalle olduğu için herkes birbirini tanırdı bu adamı hiç görmemiştim kapıyı açıp apartmana girdi ben biraz işkillendim biraz bekledim sokakta 10 dk sonra apartmana girdim yavaşça eve girdim artık şu pgibolojisinden kurtulmam lazımdı ama aşağıdaki kağıt beni tekrar korkuya çekmişti mutfakta peynir ekmek yaparken apartman boşluğundna acayip sesler gelmeye başladı ulan dedim kapıyı falanmı zorluyorlar acaba delikten baktım kimse yok sesler yukardan geliyodu kapının kilitlerini kontrol edip mutfağa geçtim kahvaltımı yapıp biraz oyalandım

bilgisayara geçtim twitter ve inciye girdim twitterda mesaj yoktu o sırada telefonuma mesaj geldi saçma sapan bi numaradan AZ KALDI diye bi mesaj geldi bu mesajdan sonra hemen evi terk ettim iyice kapıyı kilitleyip sokağa çıktım hep arkama bakıp yoluma devam ediyordum arkdaşımın evine geldim girdim benim halimi görünce hemen anladı bende anlatmaya başladım ilk bana taşşak geçme dedi ama sonradan ciddi olduğumu anladı 15 senelik arkadaşımdı sağolsun kafamızı biraz dağıttık gece olmuştu acaba şuan evde neler oluyor diye düşünüyordum o sırada telefonum çaldı arayan annemdi. Oğlum evi aradım arkadaşın niye telefonları açıyor ne yapıyosun evde yemek kaldımı yedinizmi dedi o sırada ne diyeceğimi şaşırdım evde yokum desem daha kötü olurdu hemen geçiştirdim kapadım telefonu hemen arkadaşıma olayı anlattım bana mamiyide alıp sizin eve gidelimmi dedi ben biraz tereddütte kaldım ama kabul ettim artık şu olayı kapatmamız lazımdı 3 arkadaş yola çıktık bizim sokağa girdik gecenin 12'siydi suriyeli çocuklar cirit atıyodu sokaklarda etrafımızı kolaçan ettik benim odanın ışığı açtıktı açık bırakıp bırakmadığımı hatırlamıyordum. anahtarı cebimden çıakrtıp dışa kapıyı açıp 3 arkadaş apartmana girdik. Apartmanın ışıkları normalde sensörlüydü fakat bizi görmesine rağmen açılmadı arkadaş telefonundaki feneri açtı ve yavaş yavaş merdivenleri çıkmaya başladık...

yatakta beklerken bi yandanda 10.yıl marşı çalıyor ben ise artık korkuya bağışıklı olmuş bi hale gelmiştim hiç bir şey hissedemiyordum gözlerimi kırpamıyordum odaklanmıştım sadece, mantıklı düşünemiyordum bu tip olaylar sadece filmlerde olur mk bu ne lan diyordum kendime çok fazla inanmazdım ama boyutlar arası varlıklar hakkında bi kaç şey okumuştum.10.yıl marşı bitmişti tekrar sessizlik kaplamıştı şu komşu olayına bi anlam veremiyordum kapıyı biri açıp komşularla konuşmuştu ve onları geri yollamıştı bu beni daha çok korkutmuştu bu sırada ev telefonu çalmaya başladı içerdeki odadan geliyordu telefonun sesi bile artık beni korkutuyordu sonra telefonun açılma sesi geldi 1 dk sonra kapandı ardından twitterdan bi mesaj geldi annen aradı seni merak etmiş diyordu. Artık çıldırmak üzereydim ya rüya görüyordum yada bunlar gerçekti o an büyük bi cesaret topladım orhan gencebay'dan dokunma şarkısını açtım verdim son sesi aldım levyeyi elime odamın kapısının önüne gittim kulağımı dayadım kapıya hiç bi ses gelmiyordu kilidi yavaşça çevirmeye başladım tık sesi geldi işte o an inanılmaz korktum şuan tamamen korunaksızdım. Yavaşça kapı koluna sarılıp aşağı doğru indirdim ve kapı dilinden ayrıldı koridorun ışığı odama yansıyordu.

kapıyı yavaşça açtım karşıdaki odanın kapısı ve penceresi hala açıktı. Elimde levye dikkatli dikkatli yürümeye başladım hemen sağımdaki mutfağı kontrol ettim her adımımda karşıma bir şey çıkıcak üstüme bir şey atlayacak diye korkuyordum. Mutfağa girdim her şey yerli yerindeydi o sırada koridordan ses geldi bizim buzdolabı koridordaydı belki buz kırılma sesidir dedim içimden ama bu sadece temenniydi tabikide. Hazır mutfağa girmişken birde bıçak aldım yanıma mutfaktan çıkıp koridora girdim yavaş adımlarla karşı odaya doğru ilerliyordum artık kalbimin atış sesini duymuyordum gözlerim yerinden çıkıcak gibiydi adrenalin patlaması yaşıyordum odaya girmeden elimi odaya sokup hemen yandaki ışık düğmesine basıp odanın ışığını açtım kafamı odaya soktum hiç bir şey yoktu

tam karşımda bi dolap vardı ve baya büyüktü bazen küçük kardeşimi korkutmak için içine girerdim tam korku filmi senaryosu gibiydi o anda giberim klişesini diyip dolabı birden açtım bi tırsma gelmedi değil ama hiç bir şey yoktu. Artık korkum yavaş yavaş azalıyordu acaba şizofrenimi başladı diye düşünüyordum odayı iyice kontrol ettikten sonra pencereden dışarı baktım sokakta kimsecikler yoktu o anda cep telefonum çaldı pencereyi kapattım ve içeri döndüm arayan babamdı dedim hayırdır gece gece niye aradınız o da annemin 15 dk önce evi aradığını ve bi arkadaşının çıktığını söyledi babam bana niye arkadaşınla kaldığını söylemedin bize dedi bende o an şok oldum ne diyeceğimi bilemedim baba benim uykum var yarın konuşuruzdeyip telefonu kapattım. Yine işkillendim gittim odaları tek tek kontrol ettim dolaplara baktım tuvalete baktım yatak altına baktım hiç bir şey bulamadım işin garibi her şey bıraktığım gibi hiç bozulmamıştı

bu sırada da orhan gencebay dokunma şarkısı bitmiş youtube otomatik çal ile başka bi şarkıya geçmişti millet uyanmasın diye koşarak gidip youtube'u kapattım kafamı dağıtmam lazımdı bu gördüklerim hayal falan olamazdı imkansız mk diye içimden geçiriyordum tuvalete gidip sıçmam lazımdı kapıyı açık bıraktım bi güzel sıçıp odama döndüm bu gece bana uyku yoktu gibsen uyuyamazdım kafamı dağıtmak için ferre izlemeye karar verdim bu gerçekten çok cesurca bi hareket olucaktı o sırada twitterdan bi mesaj daha geldi aha dedim yapra yedik açtım twitterı çok heyecanlıydım yine aynı kişidendi.Ve bi fotoğraf ile mesaj bırakmıştı fotoğrafta benim camdan dışarı bakarkenki fotoğrafımdı yaklaşık 5 dk önce çekilmişti ben sokağa bakarken biri beni izliyormuş altında da BEKLE diye mesaj atmıştı ananı gibim neyi beklim diye geçirmeye başladım içimden artık bu kadar şey fazlaydı kimsden de yardım alamıyordum mutfağa geçip suyumu aldım odamın kapısını kitleyip yatağıma geçtim 1 saat debelendikten sonra sızıp kaldım...

devamı gelicek...