24 yaşına sayılı günler kalmış bir panpanızım.. Yaş ilerledikçe haliyle ev içerisinde en büyük polemik haline gelmeye başladım.. Öyle bir çıkmaz hal aldı ki, annemin elinden gelse vakit kaybetmeden beni evlendirme dairesine sürükleyecek.. Çok bunaltır oldu artık, öyle böyle değil panpalar.. Düğünlere sürüklemeler, mahallede övülmedik kız bırakmamalar.. Artık son zamanlarda nasıl bir ümitsizliğe kapıldıysa, yanımda evlilik programların lafını etmeye başladı.. Kısacası "Anne ben Esra Erol da falanca kızı beğendim" desem anında canlı yayına bağlanacak..

Tabii Anneme de hak veriyorum.. Kim istemez ki, evladı hayırlısı ile evlensin ve üstüne bir de bonus olarak torun sahibi etsin.. Gel gelelim ki, etrafımdaki evliliklere baktıkça, evlilik kurumu benim için anldıbını yitirmeye başlıyor.. Ne varsa eski toprakta var derler ya, gerçekten öyle.. Kendi neslime bakıyorum, severek, isteyerek evlenmelerine rağmen aralarındaki uyum gün geçtikçe yerini uçurumlara bırakıyor.. Birbirlerini tüketmeye başlıyorlar.. işte o andan itibaren olaylar çirkinleşmeye başlıyor ve kaçınılmaz çöküş sona doğru sürüklüyor evliliği..

Arkadaşlarım arasında mutlu olanlar da var elbette, ama pişman olanları gördükçe ister istemez insan çekiniyor evlenmekten.. Bir çoğunuz aynı yollardan geçeceksiniz zamanı gelince.. Umarım hepimiz adına hayırlısı olur..