rez rez tez

Kafamızı dağıtmak için başka şeylere yöneldik, ben 3 ay boyunca evin yakınındaki bi cafede kasaya baktım, çalışan garson arkadaşlar yaşıtım olduğu için o iş sayesinde kafamı dağıtabildim yazın, en azından eskisi kadar hayata küsmüş değildim, farketmesemde duruma alışmıştım biraz daha. Ailemin veya kız arkadaşımın durumu öğrenmesiyle herşey daha da kötü olabilirdi aslında ama ben bunları düşünerek moralimi bozmak istemedim. 

Kız arkadaşım diyince ondan da bahsedeyim, bütün bu süreç içersinde en yakınımda olupta olayı bilmeyen kişiydi kendisi. Ona olayı anlatmamın imkanı yoktu, anlatamazdım. Sevdiğim insana bunları anlatıp hayal kırıklığına uğratamazdım. Tek yapmam gereken bebeğin kimden olduğunu öğrenmekti, eğer baba bensem kızdan başka sebeplerle ayrılacaktım, bunu ona anlatamazdım hiçbi şekilde. Baba ben değilsemde ilişkime devam edecektim, ve belki yıllar sonra, belki aylar belkide günler sonra uygun bi vakitte herşeyi anlatacaktım ona. 
Benim duygusal değişimlerimi kız sürekli farkediyordu, öğrenmeye çalışıyordu derdimi ama hep bişekilde geçiştiriyordum, yalan söylemeye bile başlamıştım ama sadece bu konudaydı yalanlarım. Gerçeği ondan uzak tutmak için elimden geleni yaptım ve içim kan ağlarken o üzülmesin diye gülen yüz maskesiyle dolaştım yanında. Bu kadar süre boyunca artık yalandan mutlu görünmeye alışmıştım, eskisi kadar farkettirmiyordum ona. 

Kardeş pembe dizi senaryosu gibi bunu senaristlere atalım

RezALET

Rezerved

Rezervasyon 42

5-6 ay daha böyle geçti, mustafayla hiç konuşmadık bebek hakkında, daha cinsiyetini, sağlık durumunu hiçbişeyini bilmeyorduk. Kendimizi olaydan uzak tutmak için arayıp sormuyorduk bile. Ben yaz tatilimin 3 ayını çalışarak, 1 ayını oturarak geçirdim, kalan 1-2 ay boyuncada okula devam ettim. 
Mustafada yaz tatilinde ingilizcesini geliştirmek için ingiltereye gitti 3 ay, 1 ayı evinde geçirip, 1-2 ay boyuncada beraber okula devam ettik. Söylediğine göre ingilterede tek bi kızla bile dışarıda başbaşa görüşmemiş, dersimi aldım artık diyordu. 

5-6 ay geçer, ve birgün mustafayla dersteyken bi telefon gelir mustafanın telefonuna. 

Arka sıralarda oturduğumuz için mustafa alnını koydu sıraya, telefonu açtı. Bende kendi telefonumdan oyun oynuyorum o sırada, mustafa telefonu kapatıp bana döndü ve " ahmet, bebek.. bebek dün akşam doğmuş.." dedi. Ulan bu anın geleceğini biliyordum ama kendimi bu an için hazırlamamıştım hiç. Büyük gün gelmişti sonunda. O an eşyalarımı toplayıp çıktım dersten mustafayla, oğuzda peşimize takıldı. Durağa geçip otobüse atladık, telefondan da hastanenin detaylı adresine bakıyoruz o ara. 30-40 dakikaya hastaneye geldik ama yol boyunca kalbim nasılda atıyor, sanki savaşa gidiyorum. içimde de beni rahatsız eden bi his var, mustafanın yüzünden düşen bin parça zaten. Oğuz ortamı yumuşatmaya çalışsada biz sessizliğe gömülmüştük. 

Rez okunur

Hızlı lan

Rezerve

Kızın babası berber

Hastaneye vardığımızda oda numarasını öğrenip odaya çıktık hemen. Biz odaya girdiğimizde kız uyuyordu, annesiyle küçük kız kardeşi vardı oda da bitek. Kardeşi 4-5 yaşlarında olduğu için bişey bildiğide yok tabi, oda da keyifli olan bi oydu. Bebek tam karşımda, küvezin içinde yatıyordu, ufacık bişeydi, onu görünce içim cız etti, üzerindeki mavi battaniyeden erkek olduğunu anladım. Acaba bu benim oğlum muydu.. Mustafada bebeğe bakıyordu sadece, ben kafamı kaldırıp kadına yöneldim ve " dna testini yapalım hemende bitsin şu çile, yada başlasın " dedim. Kadında onayladı zaten. Mustafayla odadan çıkıp testi nerde yaptırabileceğimizi sorduk, oraya gittik ve gerekli şeyleri halledip odaya geri döndük. 1-2 güne çıkacaktı sonuçlar. Tekrar bebeğin karşısına geçtik, bebeği kucağıma alıp sevmeye başladım, sonuçta ya oğlumdu yada arkadaşımın oğluydu, inkar edemezdim, bu bebeğin olanlardan hiç bi suçu yoktu, onu dışlayamazdım. Ben kucağımda tutarken uyanıp ağlamaya başladı, susturmaya çalıştık, kendiliğinden sustu sonra. Gözlerini açıp etrafa bakmaya başladı ve o an beynimden vurulmuşa döndüm. Bebeğin gözleri maviydi. Yeni doğan bebeklerin gözleri mavi gibi durur sonra değişir derler ama bu bildiğin masmavi gözdü. Ahmet şimdi s*çtn dedim içimden çünkü kızında mustafanında gözleri kahverengiydi. Yine genlerinde varsa onlardanda mavi gözlü çocuk olur ama düşük ihtimal, yüksek ihtimalle çocuk benimdi, hatta kesindi benim olduğu. O dünyam gerçekten başıma yıkılmıştı, ayakta duracak gücüm kalmamıştı sanki, bebeği mustafa verip oturdum ve " çocuğun gözleri mavi.." diyebildim sadece. 

Rez seriii

Hayırlı uğurlu olsun panpa

Şıçtın amk

Amk ben bunlari lise 2 de yaşadım gibeyim hayatı

Pnp şimdiden üzüldüm lan

rizörvıd rizörvıd

Artık hiçbişey düşünemiyordum, aileme haber vermek zorundaydım. Artık olanları öğrenme zamanları gelmişti. Eve gittiğimde söyleyecektim onlara. O an oturdum sadece orda ve hayatın bana yaptığı kahpelikle başbaşa kaldım. Mustafa o ara kadına sordu " bunca zaman boyunca kızın babası bizi hiç sormadı mı, babasına nasıl anlattınız " diye. " O haysiyetsiz adamdan baba falan olmaz, öğrenince sadece sinirlendi vurdu kırdı çıktı, ondan sonra ses çıkarmadı bidaha konu hakkında, zaten bişey demeyede hakkı yok, hep onun kızına karşı olan sorumsuzluğu yüzünden başımıza geldi bunlar " diye cevapladı. 

Orada bisüre daha durduk sonra ben çıkmak isteyince beraber çıktık. Hastanenin önündeki banklardan birine oturdum, yaktım bi sigara ve ağlamaya başladım. Napıcaktım lan ben, hayatım mahvolmuştu. Ailemin gözünde hiç değerim kalmıcaktı artık, akrabalarım arasında hep ayıplanacaktım, sevmediğim bi kızla evlenmek zorunda kalacaktım. istemediğim bi hayatın başrolünde oynayacaktım. Mustafanın yüzünden rahatladığı belliydi, ama yinede sevinemiyordu oda, ikiside beni teselli etmeye çalışıyordu fakat dedikleri hiçbişey teselli edemiyordu beni. Kaçarım yoktu artık, kaderime boyun eğecektim. Yalnız kalmak istiyordum, ben eve gidiyorum diyerek kalktım ordan ve yavaş yavaş yürümeye başladım. 1-2 saat boyunca yürümüştüm tek başıma, sonunda yorgunluğuma yenik düşüp en yakındaki otobüs durağından otobüse binerek eve gittim. 

Ailemin olaylardan haberi yok, hepsi neşeli ve mutlu, her zamanki gibiler. Bi abim var benim benden 3 yaş büyük, ama hiç muhabbetimiz yok aramızda, ikimizde çok zıt kişileriz. Abi kardeş olayı olmadı hiç bizde, aynı evde yaşayan iki yabancıydık. Ben o gün bütün olayları ilk abime anlattım, ağladım zırladım karşısında, napıcam lan ben bizimkilere nasıl söylicem dedim. Abim ilk defa abilik yaptı bana, vurdu bi tokatı ilk önce " kendine gel lan kocaman adamsın ne ağlıyosun karşımda kalıbından utan, dünyanın sonu mu sanki, sendeki derdi nimet sayanlar var. Yaptığının cezasını kendi içinde elbet çekeceksin ama sonsuza kadar sürmicek bu, 1-2 aya alışacaksın buna, herkes alışacak, sen gel benle ben söylerim bizimkilere " diye tuttu zütürdü beni. Babam kendi işleriyle meşguldü, ilk önce anneme anlattık, abim girdi lafa bende ağlayarak devdıbını getirdim, annemin gözleri açıldı fal taşı gibi, kızmaya başladı bana sonra o da ağlamaya başladı. Geriye bitek babam kalmıştı, babamı çağırdık, baktı annemle ben ağlıyoruz, noluyo burda diye tedirgin oldu, abim anlattı bu sefer herşeyi. Abimin anlatması bitmeden babamdanda sağlam bi tokat yedim, düşündükçe hala yanağım sızlar. Babam hiç istikrarını bozmadan dinledi kalanını, kaşları öyle bi çatıktı ki, ilk defa babamı böyle görüyordum. Oda azarladı, hakaret etti, senin gibi adam olmayan biri bide bebek mi çıkardı başımıza, ailemizin yüz karasısın falan saydırdı sürekli. Annemin ve babamın gözlerine baktığımda sevgi görmüyordum artık, utanç ve üzüntü görüyordum sadece. Babam hemen evlilik lafını açtı zaten " madem bu b*ku yedin, hatalarınada katlanacaksın, evleneceksin o kızla, helaline alacaksın, o çocuğada gözün gibi bakacaksın. başka yerde kalıp rahatlayacağınıda düşünme, burada bizimle kalacaksınız, okulunu bitirip mesleğine başlayınca ne halt yiyosan yersin " dedi, ve düğün şarkıları çalmaya başladı kulağımda şimdiden.