fakirim çirkinim devlet üniversitesinde okuyorum

param yok. ayda 150 lirayla geçiniyorum. haftada bir banyo yapıyorum. ayda bir dişimi fırçalıyorum. 6 ayda bir traş oluyorum. tip desen hiç yok. üniversite 3. sınıfa geldim hala ferre izleyip 31 çekiyorum.

karaktersizim bir de. geçen yemekhanede yemek yicem 75 kuruşa, bi tane kirli sakallı küpeli bin sevgilisiyle geldi sıramı kaptı. sesimi çıkaramadım. öpüşe öpüşe gittiler, onlar yüzünden 10 dk geç yemek yedim.

gün içinde öğünlerim şöyle:

sabah: 1 çay + 1 simit

öğle: 75 kuruşluk yemekhane yemeği

akşam: ekmek arası patates veya makarna

vitaminsizlikten diş etlerim çekildi, gözümün akı sarardı.

o kadar tipsizim ki geçen otobüs beklerken yaşlı amcanın biri geldi cebime 5 lira koydu. dilenci zannetti beni. ben de sesimi çıkarmadım. o 5 lirayla gittim kendime ziyafet çektim. (1,25 liralık tavuk döner + 50 kuruşluk ayran)

bayramda memlekete gidecek parayı bulamadım. gittim otobüs firmasının yazıhanesine dedim "böyle böyle param yok, bedavaya zütürür müsünüz?". hiç cevap vermediler. temiz bi dayak çektiler, ağzımı burnumu kırdılar. sonra polis aldı zütürdü beni sağlık ocağına. orda pansuman falan yaptılar. neyse ki pansumana para vermedim. doktor pansuman yaparken güldü, "bu tiple heralde dayak yersin dıbına kodumun çirkini" diye mırıldandı...

annemleri sık sık arayamıyorum, kontör gitmesin diye. daha demin aradım. annem "neden gelemedin yavrum?" dedi. "ders" dedim. "ders çalışmam lazım anne, sınavlarım var". "peki" dedi annem. "sesin üzgün geliyor yavrum" dedi annem. "yorgunum biraz anne" dedim. "beni dövdüler anne, ağzımı burnumu kırdılar" diyemedim yani... "seni seviyorum bir tanecik oğlum" dedi annem. ahhh keşke evde olabilseydim şimdi... annem başımı okşasaydı. ekmeğe salça sürüp yedirseydi bana, sobanın önünde... karnımı doyursaydı...

geçen sene 2. sınıfta bi kızdan hoşlanıyordum. gerizekalı mardinli bir arkadaşım vardı. sosyal yetisi gelişmemiş öküzün biriydi. beni gaza getirdi "git koniş oglim" dedi. ben de ne cesaretse, o fakirlikle ve çirkinlikle, taş gibi kıza çıkma teklif edicem. gittim, lafı dolaştıra dolaştıra konuya getirdim. hoşlanıyorum dedim.

kız basmaz mı kahkahayı?

"kamera şakası falan mı bu?" dedi. ben "yoo hayır" dedim. "salak mısın sen???" dedi. "gel benimle" dedi. bir camın önüne geçtik yan yana durduk. cam ayna gibi yansıtıyor. "bir bana bak, bir sana" dedi. "insanların göz zevkini bozmaya hakkımız yok" dedi. "şimdi lütfen ikile, beni de bir daha rahatsız etme" dedi. ahhh ahhh çok seviyorum onu. didem'im biricik platonik aşkım.

üniversitenin kapısından girerken kimlik kontrolü yapılıyor. sıra bana gelince daha kimliğimi çıkarmamıştım ki, güvenlik şöyle bir durdu ve "hadi canım burda sana ekmek çıkmaz, git başka yerde dilen" dedi. arkada kızlar falan var, gülüştüler... kimliğimi çıkardım "öğrenciyim ben" dedim. "hhaaaaaa, pardon gardaş" dedi. içeri girdim... simit yemeye kantine gittim...

geçen gün derste hoca öğrencilerle evrimi tartışmaya başladı. ben karaktersiz olduğum için tartışmalara katılamıyorum tabii. neyse bir ara tartışma çok alevlendi, sınıftaki binlerden biri ayağa kalktı ve parmağıyla beni gösterdi. "hocam yuzbasi'ya bakın, insanın maymundan geldiğinin bir kanıtı değil mi?" dedi ve "ahahahahahahahahhaha" diye bastı kahkahayı. "ananı bacını gibim huur çocuğu" dedim ama içimden. dışımdan asla diyemem böyle birşeyi çünkü sosyal cesaretim sıfır. gülümsedim komikmiş gibi... sınıftaki kızlar falan koptu hep tabii...

geçen öğrenci işlerine gittim öğrenci belgesi almak için. babam asgari ücretle bir demir-çelik fabrikasında çalışıyor. fabrikanın sahibi babama acımış, demiş ki "senin oğlana ayda 100 lira burs verelim, söyle belgelerini falan göndersin". babam da gariban adam, o sevinçle beni aradı "sana burs buldum oğlum" dedi.

neyse belgeleri toparlıyorum. öğrenci işlerinde çok güzel bir bayan var. baya da cana yakın, sıcak birisi. önümde 3 kişi var sıra bekleyen. sırasıyla onlarla muhabbet etti "vay berkcan naber nası gidiyo canım?" falan, muhabbetin belini kırdılar. her giden en az 15 dk muhabbet ediyor hatunla. sıra bana geldi. kadın şöyle bir yüzüme baktı, masanın öte ucunda 2 3 tane boş çay bardağı vardı. onları uzattı bana. bir de demez mi "bir tane kapuçino getir" diye? çaycının çırağı zannetmiş beni. "bbb---bbben" dedim karaktersiz olduğum için, çıkışamadım kadına. "ne bakıyorsun ya? siparişleri getirsene!!!" diye bağırdı. aldım boşları zütürdüm, kadına da kapuçino getirdim. "ben çaycı değilim, öğrenciyim, öğrenci belgesi alacaktım" falan diyemedim, boğazım düğümlendi, hakkımı savunamadım. "söyle yazsınlar kapuçinoyu da deftere" dedi. "tamam abla" dedim. "ne defteri, ben öğrenciyim" diyemedim...

sınıfta iyi bir kız var adı gözde. geçen gün bana "günaydın" dedi. düşünsene bir kız bana "günaydın" dedi. allahım ne büyük sevinç... 2 hafta oldu daha o "günaydın" ı unutamadım... hala hatırladıkça içimi bir sıcaklık kaplıyor... birisi beni farketti ve günaydın dedi... allllllllllllllahım

burcu diye bir kız var sınıfta. o da çok güzel. geçen yanıma geldi. o yeşil gözleri ve bembeyaz teniyle, "aha" dedim. "allah baba yakarışlarımı duydu ve hayatımın aşkını bahşedecek şimdi bana"... kız geldi yanıma yaklaştı ve dedi ki "yha bn erkek arkdşmla buluşcammm gitmem lazım benim yerime imza atar mısın?" ... "tttttttt---" dedim kasıldım kaldım. ağzımdan köpük gelmeye başladı. burcu da şoke oldu. "ayy hasta galiba... arkadaşlar yardım edin çabuk" diye çığlık attı. herkes başıma toplandı. arada bir kaç kişi "arkadaşlar kalabalık yapmayın, açılın rahat nefes alsın" diye bağırdı onları duydum. sonra bir kaç kişi koluma girdi revire kadar taşıdılar beni. doktor ilaç falan yaptı sakinleştirici. 2-3 saat uyumuşum orda. sonra kalktım baktım, doktor dışarda sigara içiyor. "abi ben iyiyim gidiyorum" falan diyemedim. direk kalktım amfiye derse gittim. dersin sonunda da burcu nun yerine imza attım... erkek arkadaşıyla buluşucaktı...