gece gece cidden okuyacak olan varsa gelsin

Anlat zavallı bin

hepsini bir solukta okudum devam panpa

yer ayırttım

@209 reserved bende senin gibi asosyalim benimde bi farkim yok panpa. Adamsin devam

Devam panpa

bu gece okuyacak olan varsa devam edicem ??

Tamam panpalar yarın gece 11.sìnıfa başlamamla devam edicem anlatmaya.bu gece cok yorgunum kusura bakmayın. herkese iyi geceler

anlat liseli bin.

kütüphane yolunda ve kütüphane cevresinde göçmen suriyeliler iyice çoğalmıştı.her yerde arapça konuşmalar duyuluyor tüm köşe başlarında suriyeli küçük çocuklar dileniyordu.yol kenarı kırmızı ışıklarda küçük cocuklarla doluyor bi cogu mendil saymaya ugrasıyorlardı. yolda yerde yatan bi grup suriyeli cocugun arkasında fotograf cekilen güzel kızlar gördüm. elimdeki yarım sigarayı ve limonlu sodayı 7-9 yaşlarındaki ufak cocuklara dağıttım.cok fazla param olmaz yanımda ama 1-2 tl ne cıkarsa verdım. sonra kütüphaneye gittim. biraz takıldım aradığım kitabı bulamadım. bişey almadan cıktım. cebimde bıçakla kütüphaneden eve gidiyordum etrafımda suriyeli cocuklarla. doğrudan eve girmek yerine önce okula ugramayı dusundum. belki bıcagın sahıplerı benı arıyordur veya beklıyordu oralarda diye umarak.cok zayıf bı ıhtımaldı ama olabılırdı yanı.

okulun önüne geldim.ilk defa burayı bomboş görüyordum. okul cıkısları veya girişlerine göre oldukça boştu burası. yaklaşık 2 dakıka etrafıma bakındım orda. duvara tırmanıp okulun ıcıne bıle baktım. kimseyi göremedim bizimkilerden. döndüm eve doğru gidmek için. okulun üst sokağında bilardo salonunun önünden geçtim. kapının önünde nıhaye o 3 serseriden birini, sabah baha bıcagı veren hasanı gördüm. gitttim yanına. çocuğun tepkisi beni daha da şaşırttı. beni görür görmez kolumdan tuttu sarıldı ve bundan sonra benım kardeşimsin. ramazan ve okan benım ıcın neyse sende osun dedı.mal gibi bakıyordum suratına. sonra tutup kolumdan içeri çekti beni...

cebimde bi bıçakla yine sınıf kapısına geldim. derse geç kalmıştım. geçen günkü günün aynısını yaşıyordum sanki. deja vu gibi bişeydi. kapının önünde durdum ve o günkü kız yine aynı zerafetiyle geldi yanımdan geçip kapıyı açmaya hamle yaptı. tamamen kontrolümü kaybetmiş bi şekilde kapının önüne ayağımı koydum. neden yaptım nasıl yaptım bilmiyorum ama yaptım işte. kız hemen elini kapının kolundan çekip bana baktı ve cevap ister gibi sinirli sinirli baktı. bende aynı şekilde baktım.tam olarak gözlerinin içine baktım.tam ortasına. gözleri ela ile hafif kahverengi arası bişeydi. saçları açık düz ve inanılmaz bi şekilde güzeldi. benden 1-2 santim anca uzun boyu vardı.tek sorunu acayip zayıf olmasıydi. üzerinde okul elbisesi dışında kırmızı ince bi hırka vardı. çantası siyah ve tek omuza asılan modellerdendi.ve o gün en çok hoşuma giden şeyi kafasındaki tacıydı.tam olarak tac diyemeyiz ama ona benzer bişey vardı alnının yukarısında. beyaz renkli bu şeyle tam bi melekti gözümde.ve şeytana doğru evrilen birine bakıyordu.

en sonunda ne yapıyosun ya burda, hadi girelim içeri dedi o melek sesiyle.tam olarak pink floyd müzikleri gibi değildi ama bende o etkiyi yarattı bu cümlesiyle.ben yaklaşık 10 sanıye daha baktım kıza, inceledim ve nihayet dedim ki bi-birazz konuşalım mı?kız galiba 2-5/3 yıldır tanıdığı sınıf arkadasının ilk defa sesini duymuştu. yüz ifadesinden bu belli oluyordu. saçma bi sessizlikten sonra beni kırmak istemediği için ve çok uzun süren bi sessizliğimin ardından sesimi duyduğu için tamam dedi. çok sürmesin ama geç kalmayalım diye ekledi sonra.ben sanki önceden hazırlanmış gibi hızlı adımlarla kızı beklemeden nöbetçi masasına geçtik. daha nöbetçiler gelmemişti ve boştu burası..

verdim şukunu bin ayrıca okuyorum reserved

kolfeksinyondan sonrasını okumadım

reserved severim böyle asosyal binlerin hikayesini. inşallah daha beter olmuşsundur panpa.

okumadım eksi

senin müzik zevkini gibeyim amın oğlu önerme bida böle gibik müzikler

reserved

bıçağı ne yarak yemeye aldın amk...

çok ama çok sakin görünmeye calısarak geçtim geç kalmışların yanına. arkamdan da bana bıcagı verenler geldi. duvarın önüne dizildik ve sıraların sınıflarına geçmesini bekledik. size o bekleyiş anımı en az 5-6 entry de anlatmak isterdim ama kalvyeden çok ses çıkıyor o yüzden biraz kısa kesicem :D.neyse biz yaklaşık 7-8 kişi kahverengi üzeri tebeşirlerle çizilmiş bazı yerlerden dökülmüş duvarın yanına dizildik. hemen sol tarafımızdaki kapıdan içeri öğrenciler(koyunlar) sıralar halinde giriyordu içeri. hepsi jilet gibiydi. elbiseleri tamamen düz, kırışıksız ve ekgibsiz. saçları ve sakalları kegib. kızların ojeleri yok saçları örgülü ve makyajsız.sol tarafın tersi yani sağ tarafta ise biz. yani saçı sakalı uzun, gömleksiz veya pantolonsuz biz. makyajlı,ojeli, açık ve uzun saçları kızların yanındaki biz.

nihayet koyunların mezbahalara dağıtılması fastı bitti ve sıra bize geldi. öğretmenleri yarısından çoğu içeri derslerine gitti. karşımıza 3 tane öğretmen dizildi. ikisi bayandı ve üstümü aramazlar diye bayanların gelmesine sevinmiştim. kalbim yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. kendimi sakinleştirmeye çalıştım. zihnimde müzik dinlemeye çalışıyordum. kafamın içinde şarkılar çalsın istiyordum ve çabalıyordum.ama sanki kafamdaki radyo bozulmuştu. geçen günden beri sınıftaki kızların söylediği o şarkı gelıyordu aklıma. allahım ne berbat,ne gereksiz ne huur cocugu bi şarkıdır o öyle. size şunu söyliyim hayatımda dinlediğim ve dinleyebileceğim en kötü şarkıdır. istisnasız.ajdar dinlerim onu dinlemem o dere bi şarkı...

anlatma amk habire dövüyorum ben senin gibileri

kafamdaki bu şarkıyla sabahın saat 7.30 unda sağımda ve solumda hayatımın her anında uzak durduğum tipler vardı. sağımda gerçekten korkan ve yakalanmamak için dua eden serseriler, solumda suratında bi ton makyajla ayakta dikilen çirkin kızlar. aslında o kadarda çirkin değiller.ama o boya yokmu daha da çok daha çirkin göstermiş onları. korkudan fazla bakamıyorum tabi etrafıma. dikkat çekmek istemiyorum. öğretmenlerden erkek olan bıkkın bi sesle herzamanki fırçalamayı yaptı. serseriler artık alışkındı bu zırlamaya. cebimdeki bıçağa çaktırmadan bakıyorum biraz biraz. fırsat bu fırsat hocalar serserileri azarlarken bıcak olan cebime alimi atıp dışardan daha az belli olsun diye elim cabimde durmaya karar veriyorum. büyük bi hata olduğunu anlamadan daldırdım elimi cebime.bi elim dışarda bi elim cebimde bıçağı avucuma almışım. çook ama çok heyecanlıyım kardeşelerim, çok.

neyse erkek hoca biraz daha azarladı serserileri ve en sonunda yürüyün gidin lan bu okuldan dedi.o saçı ve sakalı kestirmeyene kadar girmiceksiniz lan bu okula. gibtirin gidin traş olun öyle gelin.ister inanın ister inanmayın ama biri kapalı olan 2 bayan hocanın yanında aynen böyle konuştu. hemde bağırarak. sonradan biraz bozuldu ama hemen toparlayıp bana döndü. yanıma yaklaştı ve çıkar lan elini cebinden, karşımda durduğu şekle bak ya dedi. elimi aynı hızla cektim cebimden.ve şunları yazarken bile elimi içerdeki bıçakla beraber dışarı çıkarmadığım için şükrediyorum.o heyecan ve korkuyla böyle bi hata yapmadığım için çok şanslyıdım. kafamı yere eğip ellerimi arkada birleştirdim. gözlerim hocanın ayaklarında bana baktığını bilerek o geçmek bilmeyen 10 sanıye de ömrümü harcadım.en sonunda bana senı de ilk ve son kez uyarıyorum ( geçen gün bida uyarmıstı ama hatırlamadı herhalde dangalak) birdaha bu şekilde gelme okula. şimdi doğru sınıfına git ve gözüm görmesin bida seni. dedi.ben doğruca kafam yerde içeri giderken o da kızlara bağırmaya başladı. şimdi durum daha da karışık olmuştu. cebimde 10 cm bi bıçakla okula giriyordum...