gece gece cidden okuyacak olan varsa gelsin

beyler kusura bakmayın ama bu günlük bu kadar. sabah 6 da kalkıcam zaten amk 3 saatte uyuyim bari.ama yarın gece sabaha kadar burdayım.

kurgu güzel gidiyor ama yavaşsın. hikayeden soğuyoruz. sen en iyisi ara verdiğin zaman boş durma, not defterine kaydet.

bu berbat ortamın içinden geçerken çalışanların hayattan bıkmış yüzlerine tanıklık ediyorum. büro tarzı bi yerin kapısını çalıp(kapıyı çalıp çalmadığım duyulmuyor zaten gürültüden) içeri giriyorum. dengesiz bi huur cocuguna derdimi anlatıyorum ve yarın gel başla cevabını alıyorum. detayları iyice konuştuktan sonra çıkıyorum bu gibik ortamdan bir daha geri dönmek için. yeni hayatıma bi yerden başlamam lazım ulan diyerek vicdanımı rahatlatmaya çalışıyorum.

eve geldiğimde saat daha öğlen 2 civarı bişeydi. önce yemek yiyip sonra biraz pcde takılmaya gidiyorum odama. kardeşim ve babam evde yoklar tabi. bilgisayar başında bi kaç saat öldürüp akşam yemeğine kalmadan yatağa giriyorum istemeye istemeye. çünkü ne kadar erken dalarsam uykuya o kadar erken gidecektim o gibtiğim yerine. bende biraz kitap okudum(dostoyevski-beyaz geceler).kısa bi kitap olduğundan akşam 19.00 dan gece saat 1-2 gibi bitirip yattım. sabah adamın dediği gibi 8 de dükkana gitmek için kalktım. evdekilere işe başladığımı söylemediğimi hatırlayınca yine not yazdım akşam gelicem diye. kahvaltı yapıp evden çıkıyorum ve ilk iş günüm başlıyor bu tak köşesinde...

olum 60 kilosun ne yük olacan önüne azcık köpek maması atsalar doyarsın amk

lan okulda karı kızla konuşsan böyle olmazdı be gülüm

bu şekilde geri çevirilmelerle geçen bi haftadan sonra kafe tarzı bi yer aramaktan vazgeçiyorum. zihnimi köşesine bi yere yekılan bi söz geliyor aklıma kolfeksyokda her zaman iş vardır.yapıcam ulan diyerek kendime gaz veriyorum ve mahallenin köşe bi yerinde kalan ufak bi kolfeksyon dükkanına giriyorum.

daha ilk adımınızda size ne kadar berbat bi yer oldugunu burda özetlemeye çalışıcam elim döndüğünce.ilk olarak dikkatinizi koku çekiyor. gitdiğim yer kot üzerine bi yer olduğu için burnuma yoğun boya ve kot pantolon kokusu geliyor. daha ilk adımınızda bu koku hemen yolunu kesiyor.

ikinci dikkat çekici özellik de ses. ortamda nerdeyse düşüncelerinizi bile duyamayacağınız yükseklikte bi ses var. birbiri ardına garip sesler çıkaran birden fazla makine ve bu makinelerin sesini bastırmaya çalışan iğrenç türk pop ve arabesk rap müzikler.

bu ikisi birleşince hayatınızın en kötü anlarından birine şahit olur insan.bu kadar berbat, iğrenç ve bu kadar gerçek bi okul yoktur hayatta...

seni döve döve adam etmek lazım

reserved

ben o sabah daha da büyük umutlarla kalkıyorum. uzun bi aradan sonra ailemle kahvaltı yapıyorum ve bitirip çıkıyorum evden.bu sefer arkamda kapıyı açıyor birileri nereye diye soruyor en azından bir ses sert bi tonla da olsa.bi işim var diyorum ve geçiştiriyorum annemi. sokağa çıktığımda güneş her zamankinden daha parlak görünüyor. hiç alışık değilim bu tip davranışlarıma tabi o zaman. yürüyorum lan ehe ehe diye dalga geçiyorum kendimle. çok uzun sürmeyecek bi mutluluğun içindeyim o zamanlar.

dünden belirlediğim bi kaç kafeden birine giriyorum heyecanımı yenemeyerek. adama derdimi anlatıyorum zorlukla ama eleman aramadığını söylüyor. küfürler ederek içimden çıkıyorum o mekandan. başka bi kafeye gidiyorum. burası daha çok çay bahçesi gibi bi yer. yine aynı zorluklar içinde konuşuyorum buranın sahibiyle. adam daha önce bu işi yapmış birini aradığını söylüyor bu da olmadı amk diyerek çıkıyorum ordan da.

o gün girdiğim bütün yerler hiçbiri çeşitli bahanelerle geri çeviriyor beni. ertesi gün yine aynı terane dönüyor. artık beni beğenmediklerini düşünmeye başlıyorum.ve 2 gün süren umudumu kaybediyorum yavaş yavaş...

devaaamm

reserved

Reserved

babamla konuştuğum daha doğrusu dinlediğim o gece sabaha kadar uyuyamadım. kapkaranlık odada bütün gece düşünüp durdum.şu gibik ve anlamsız hayatımı sorguladım sabaha kadar. yani neden ben böyle olmak zorundaydım ki? neden hep arka taraftan seyrediyordum hayatı. artık kaplumbağanın kabuğuna atlama vakti gelmişti.o gece kafama artık normal birisi olmam gerektiği gerçeğini takmıştım. buna yarın iş aramaya koyulmakla başlıyacaktım.

sabah daha kimse uyanmadan evdekilere bi not yazıp evden çıktım. akşama kadar sokak sokak dolaşıp gözüme bi kaç yer kestirdim. daha girim konuşmayı cesaret edememiştim ama kararlıydım.bi yerden başlamak gerekliydi artık. akşam eve yorgun olarak döndüm. akşam yemeği sırasında eve gelmiştim. kimseyle konuşmadan kafam yerde yemeğimi yiyip odama çekildim. fazla oyalanmadan uykuya daldım o gece büyük umutlarla. çok saçma bir rüya gördüm bu arada onuda anlatım barı amk şimdi ben bi atın üstündeyim atı kırbaçlıyorum at da bi ineğin üstünde ve o da ineği kırbaçlıyor...

Reserved

devam okuyom

Rezerved Allah yardimcin olsun

devam panpa

uyandığımda 24 saat öncenin bi kopyasını yaşıyorum veya dejavu gibi bişey görüom sandım amk. saat yine 23.45 kardeşim yine karanlık odada yatmaya hazırlanıyo ve yine deli gibi terliyim. ayağa kalkıyorum ve odadan çıkarken bi ses duyuyorum.ne o lan şimdi de dikkat çekmeye mi çalışıon evden kaçmalar falan.gibtir et diyip devam ediyorum yoluma. oturma odasında bi tek babam var bira içiyor, annem yatmış galiba. geçip gidiyorum yanından sessizce. önce su içip sonra bi güzel boşaltıyorum tuvalete içtiklerimi. tekrar odama dönerken babam tutuyor kolumdan, otur diyor ve yanındaki tekli koltuğu işaret ediyor.

en başından anlıyorum ne gibik bi konuşma olacağını, bari kısa sürsün diyerek çöküyorum koltuğa.1-2 dk sessizlik bozulmuyor. sonra sessizliği bozan babam oluyor.tamam haklısın çok üstüne geldik ama neden yaptın böyle bişey ulan hiç mi düşünmedin bizi verdiğimiz emekleri diyor. birasından bir yudum alıp devam ediyor hayır ne yapıcaktın yani, elinde sonunda buraya geri döneceksin kolay mı lan bu işler, istanbul olum burası ben senden küçükken geldim buraya. sokaklarda yattım aç susuz.gibisinden bişeyler söylüyor.ben hiç konuşmuyorum tabi sadece oturuyorum.

konuşması bitince 5 dk sessizlik oluşuyor. sessizliğiği bölerek kalkıyorum yerimden ve odama yollanıyorum. babamın o halini ölene kadar hatırlayacağım galiba...

iyimiş okudum hepsini eskiden bende öyleydim lise yıllarında

bi zahmet