Ne güzel, değil mi?
Her şey siyaha boyanınca insanlar gerçek yüzlerini unutuyor.
Ben unutmuyorum.
Ben her şeyi hatırlıyorum,
sırayla, acısıyla, susuşuyla.

Zihnimin duvarları rutubetli.
Düşüncelerim kabuk bağlamamış yaralar gibi.
Ne dokunsan kanar,
ne bıraksan geçer.

insanlar sabaha umutla uyanmak için uyur.
Ben sadece bitmek için gözlerimi kapatıyorum.
Çünkü bu gece de,
tüm diğer geceler gibi;
kurtulmaya değil, sürünmeye yarıyor.

Bir nefes daha aldım az önce,
istemeden.
Kalbim hâlâ atıyor,
hiçbir anlamı yokken bile.

iyi geceler değil bu.
Bu sadece karanlığa biraz daha tahammül.