+2
-1
Ofis binasında gece geç saatlerdi. Sekreter Elif, patronunun masasındaki dosyaları düzenlemek için mesaiye kalmıştı. Sessizlik içinde yankılanan tek ses, koridordan gelen temizlik arabasının tekerlekleriydi.
Temizlikçi Mehmet içeri girdiğinde Elif ile göz göze geldi. O an, gözlerinde yıllardır biriktirdikleri yalnızlık parladı. Ardından kapı açıldı, içeri patron, Tolga Bey girdi. Onları yan yana görünce hafifçe gülümsedi.
“Sanırım herkes kendi gecesini burada yaşamayı seviyor,” dedi.
Bir anlık sessizlik oldu. Gözler birbirine karıştı. Aralarındaki gerilim, ne sadece çalışma arkadaşlığından ne de tesadüfi bir andandı. Bu, sessizce büyüyen bir ihtirasın ilk cümlesiydi.