yakarsın sigaranı. gecersin bir tenhaya.bir başına bir kenara. bazen bir kaldırım taşına, bazen bir mezar taşının başına, veyahut evinin balkonuna...
koyarsın masaya hatalarını ,yaptıklarını, mutlu günlerini, kaybettiklerini, günlerini, aylarını, yıllarını. hafiftende terlersin hani sende haklısın nasıl terlemeyesin, hakimde sensin zanlıda şehitler vardır birde duvarlar. ama neden konuşmazlar her şeyi anlatmışsındır onlara dinlemediler mi yoksa? konuşmuyorlar anlatmaya dayanabilecek kadar sağlam değiller mi yoksa ?üflersin pervasızca dumanı nasılda karışır öyle gri karanlığa nasıl dağılarak gider öyle, tıpkı dağıtarak gidenler gibi ve kaybolur sonra bir daha asla göremeyeceklerin gibi. Bazen bir sigara yetmez içindeki yangını bir nebze olsun söndürebilmek için yakarsın birini söndürmeden diğerini içmezsin bile belki sadece elinde tutarsın. anlamsızca yükselir dumanı parmak uçlarında hissedersin hafif sıcaklığını, ancak o zaman fark edersin sonuna gelmiştir artık sigara. Öyle bir nefes alırsın ki sigarandan o sıcaklığı vücudunun her bir zerresinde hissedersin  ah ne de yakıcıdır o küçük sıcaklık
gecedir bir parça karanlıktır neyse..