1. 15.
    +1
    korkma lan baban işe gidince çıkıcam odandan
    ···
  2. 14.
    0
    korktum bin sus
    ···
  3. 13.
    0
    işin en kötüsü yatağın altına baktığınızda orada kimsenin olmamasıdır. bir süre sonra alışsanız bile bilinmezlik insanı çok korkutur.
    ···
  4. 12.
    0
    elimin yataktan aşağıya sarkmasından nefret ederim. o soğuk elin yatağın altından uzanıp sarkan elime dokunduğu geceden beri.
    ···
  5. 11.
    0
    odamın kapısını kapatırdım. ama artık kapatmıyorum kapıyı. biri sürekli kapıya vurup kaçıyor çünkü. hayır ses falan duymuyorum ama biliyorum birinin kapıyı tıklatıp kaçtığını. gece gece yataktan fırlayıp kapıya vuranı bulmak için salona koşmak hoş değil. bu yüzden kapatmıyorum artık kapıyı.
    ···
  6. 10.
    0
    Senın nıckını sıkım mınakoydumun sızofrenı
    ···
  7. 9.
    0
    geceleri birisinden ayrıldığım için ağlardım hep, onun kalbini kırdığım için üzülürdüm. midemin eridiğini hissederdim, pişmanlıktan uyuyamazdım.

    hiç hayatımda öyle biri olmadığını çok geç fark ettim. zaten yüzünü falan hatırlamadığın bir insan için niye ağlarsın ki?
    ···
  8. 8.
    0
    aynadakiyle uzun zamandır konuşuyordum zaten. ama bu eşyaların konuşması bu sene başladı. uyku düzenimi mahvettiler. gündüzleri konuşmuyorlar neyse ki.
    ···
  9. 7.
    0
    (bkz: hard şizofren)
    ···
  10. 6.
    0
    şuan ayna konuşuyor bak burda
    ···
  11. 5.
    +2
    bazen gölgeler yürüyor karanlıkta. pek belli olmuyorlar ama hissediyor insan.
    ···
  12. 4.
    +1
    ilk önce odamdaki küçük menekşe konuşmaya başlamıştı sonra koltuğum, yastıklar, kitaplarım...
    ···
  13. 3.
    0
    selam ben paranoyak adam herkes nerde lannnnnnn aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa
    ···
  14. 2.
    +1
    eskiden korkuyordum ama artık alıştım. ışıkları kapatınca fısıltıyla konuşuyorlar.
    ···
  15. 1.
    +1 -1
    bu yüzden uyuyamıyorum amk.
    ···