sesini çok özlemiştim. ama ulaşamıyordum her yerden engellemişti. otobüste birisi onun parfümünü kullanmıştı onunla aynı durakta inip o koku için takip etmiştim. davranışlarım iyice bozulmuştu. sokak çocuklarını düşünüp ağlıyordum. neden öylelerdi? nasıl kurtarabilirdim hem onları hem kendimi? okuyarakmı? nah okuyarak. onları kurtarmam için şerefsiz karaktersiz hırsız olmalıydım. kimin durumu iyiyse bunları yapıyor yalan mı?

o yaştaki kafadan boyle düşünce çıkar maksimum napayım. üzülüyordum. otobüste engelli bir adam döner yerken farketmeden döneri kağıdıyla 1 ısırık yedi diye ağlıyor isyan ediyordum neden böyleydi? insanlar arasında neden bu kadar fark vardı? açıklayabilicekseniz hala bu sorunun cevabını merak ediyorum.

kafamdaki dünya her şeyden ve herkesten daha güzeldi beyler. çünkü benim istediklerim oluyordu sadece. gözlerimi kapattığımda gözlerim açıkken gördüklerimden daha çok şey görüyordum. o da yanımdaydı yastığımdaydı. 3 yıl olmuştu neredeyse görmeyeli ama her gün yanımda olsa bu kadar yanımda olamazdı. hep yanımda hep düşüncelerimdeydi. içim sevgi doluydu kimseye veremeyince ona yığdım hepsini. feda olsun be

hiçbişeyin karşılığını alamadım. ne feda ettiklerimin ne verdiğim sevginin ne emeğin hiçbişeyin. hep zarardaydım. sigarayı çoğalttım. param yettiğince tabi. çok içmek istiyordum alkol alabılsem boyle olmazdı ama yetmiyordu amk para biriktiriyordum içmek için ama tam çakırkeyif olunca bitiyordu. hala öyle. çok istiyorum kendimi kaybedecek kadar içmeyi ama cebim izin vermiyor.

düşünmeyi çok seviyorum. hala devam ediyorum. her şey benim olum her şey istediğim gibi daha ne istiyebilirimki? rüyalarıma geliyordu ben ne kadar onu düşünürsem bilinçaltıma sokarsam o kadar giriyordu ruyalarıma. daha çok düşünüyordum o yüzden daha daha daha çok. orada görebiliyordum sadece.

Rezervasyon

artık ailemden arkadaslarımdan kopmuştum pek alakam yoktu tek başıma düşüncelerimle sokak lambası ışığında dans eden sigaramın dumanıyla müziğimle başbaşaydım. hayat dahada zordu. büyümüştüm artık. o kadar zorluk beni büyütmüştüm ailem değil. peşimdeydi ailem sürekli soruyorlardı nedenini ama samimiyetimizi kaybetmiştik. 10. sınıfta çok sakinleştim. sadece beynimin içinde yaşıyordum.

aslında biraz rayına girmişti hayatım. paramın olmadığını ailemden bişey kalmayacağını bişey veremeyeceklerini kendimden baska kimsem olmadığının tamamiyle farkına varmıştım. sokaklara biraz ara vermiştim ama yine dönecektim. biraz dersleri takmaya başladım hafiften dinliyor çalışıyordum ama ne nafile kindar orspu cocuklarıyla dolu öğretmen kadrosu hala beni eskisi gibi yargılıyordu. evdekiler akıllanmamış bu sefer benim yüzümden birbirlerini suçlayıp kavga ediyorlar babam her gece evden ayrılacağına dair yeminler ediyordu. emeğimin karşılığını göremeyince yine saldım kendimi yine kıza odaklandım yine düşüncelerime daldım

devam ediyorum panpalar sizden ricam ilk entryi şukulamanız

okuyorum

Size zahmet ilk entryi biraz sukulayinda görenler olsun panpalar

rezerved

Rez benim yaşamıma benzeyen bir yaşam

Rezzkh0

rezerve devam

2. dokuzuma ayırıyorum bu partı. eski zıppırlığım asiliğim agresifliğim okulda pek yoktu. daha sakindim kulaklığımı takıp uyurdum. hiç devamsızlık yapmamıştım. yapıp napıcam amk dışarıda arkadaslarlamı gezicem 1 lira para yok.

kendimi bildim bileli kendimi feda edeceğim şeyler var hayatımda. saygısızlığa bencilliğe yalana gelemem beyler. onları yapan insanı skerım. net. o kızla tekrar çıktığımdada saygısızlık yaptığı için ayrılmıştım zaten.

derslerım berbattıyine kalıcaktım ama bir şekilde toplamaya çalışıyordum. iyice kötü yola girmek istemiyordum çünkü. ilk dönem matematik sınavlarımdan 01 01 almıştım sözlüler 10 10 du 2. dönem bir öğretmen geldi hayatımı ona borçluyum. ilk sınavdan 95 aldığımda heyecandan tahtaya kafa atmıştım öğretmen üst sınıftaki arkadaslarımı koşarak çağırıp tuvalete zütürtmüştü beni. çok çıldırmıştım. bazen geliyorlar bana böyle

ortalamam 49.91 di kalıyordum 50 olması gerekliydi. saolsun o hocaya her zaman teşekkür ederim allah razı olsun geçirmişti beni sınıftan. ama yine aynı uruma düşücektim 10. sınıfta. çünkü yanımda o yoktu ve daha çok kafama takıp özlemeye başlamıştım

(bkz: öldüm ben)

Sardı moruk yaz

hiç bişey yoktu kaybedicek panpalar. sadece nefes alıyordum aq onuda işkence çekerek alıyordum. hayatla bu kadar erken tanısmamalıydım ben bir hata oldu heralde.

2 yılı geçmişti artık yüzünü görmüyordum. ağlıyordum geceleri içeride kavga varken. ben onun için ağlıyordum. beyler emin olun o kız hayatımda olsaydı bırakmasaydı babaannem kan kanserinden önümde kan kusarak ölmeseydi bu dıbına kodumun hayatı böyle olmazdı. olmazdı ulan olamazdı. çok vicdanlı çok iyi i kızdı biliyordum ama bana buu nasıl yapıyordu. her yerden engellemişti. yanına gidecek paramda yoktu. 4 yıl liseye yürüyerek gidip geldim lan 4 yıl yürüdüm her sabah. 3 km gittim 3 km geldim. zebil oldum yollarda. izmirin yazında zütümden terler aktı o yokuşlarda.

dediğim gibi nefsime hakim insanımdır. nefsime hakim olmayıp onları cezalandırmak istiyordum ama bu pisliğe bulasırsam onlara en büyük cezayı vereceğimi bilsemde hayatımın ellerimden kayacağını biliyordum. çünkü yanımda çok arkadasımın hayatı kaydı. ben buna tanık oldum. en sevdiklerimi kaybettim. biraz uzaklaştım. yine uzak durdum kendime hakim oldum.

para sorunu tekrar kendini belli etmeye başlıyordu beyler. bi genç oalrak isteklerim vardı. eğlenmek istiyordum. ama yok anasını satayım olmuyordu. param yoktu olum hiç. kabullenmek istemiyordum ben bunu. olmak zorundaydı neden olmuyordu. ben her yarı tatillerde köpek gibi çalışıyordum çocukluğumdan beri pastanede çalıştım krom işinde çalıştım ayakkabıcılık yaptım depoda hammallık yaptım 12 yasımdayken sanayide araba tamir ettim yapmadığım şey kalmadı. ama ben bunları yaparken bu zorlukları çekerken yakın bi arkadasım babasının audi q7 siyle geziyordu. neden amk adam malın önde gideni neden o bunları yapıyorda ben sürünüyordum

artık kafamda farklı dusunceler vardı zaten bu senede kalıcaktım okuldan atılıcaktım okuldan atılırsam 40 sene sanayilerde surunerek yasayacağıma 10 sene illegalden para kazanıp 10 sene harika yaşardım sonrada yakalanırsam cezaevine girmeden intihar ederdim. kaybedecek neyim vardıki?

2. kez 9 okuyordum. aklımdaydı hep ama konusmayalı 2 yıl olmuştu. yinede aklımdaydı. eğer obahsettiğim kelimeyi soylemeseydı sevmezdim. sırf arkadasına biriyle çıkıyordum ama kim hatırlamıyorum dediği için seviyordum onu. beynim artık baya bi olgunlaşmaya baslamıstı.

geceleri sokağa çıkıp sigaramı sokak lambası altında yakarak dumanı izliyordum. yanımda kimsem yoktu o arkadaslarımdanda bağımı kopartmıştım. sadece rap vardı. rap çok anlamlı bişey beyler yaşarsanız gerçekten hayatı anlatan sokağı anlatan sokaktaki çocukların yırtık ayakkabısını anlatan bir şey. ama eğer doğru insanları dinlerseniz. çok şey kazandırır.

artık rapcilerin hayatına ozeniyordum. pislickten giyinmek istiyorum ama param yetmiyordu. yoktu yani yoktu napayım amk.

hep savcı olup haklıya hakkını vermek gerçekten doğrunun yanında olmak istemiştim çünkü hayatım boyunca çok haksızlığa uğradım. pasif olduğum içinde kendimi savunamadım. kaybettim sandılar ama hep ben yendim onları beyler. öfkeme yenildim ama orspu cocuklarına hiç yenilmedim.

artık ailem beni merak ediyordu içimi kimse bilmiyordu eskiden ailemle paylaştığım şeyleri paylaşmamaya basladım anladılar kaybettiklerini. 2. kez 9 okuyordum ve yine kalıyordum. yine berbattı derslerım tum oğretmenlerim okuldaki en zeki insanın ben olduğumu soylerken ben inanmıyordum. hala daha inanmıyorum. kendimi aşağılıyordum. tuvalete geçip kulaklığımı takıp sigaramı yakıp ağlıyordum. hayatımı çalıyordu bu orspu cocugu oğretmenler. babaannemide özlüyordum. ama her şey taka gidiyordu. sokak beni çağırıyordu. o zamana kadar hiç bir maddeye bulaşmamıştım ama o köşe başları artık beni çekmeye başlamıştı.

devam ediyorum panpalar 12 liram vardı bi camel 2 ekmek 4 yumurta aldım nescafeye para kalmadı aq

Var kardeşim yarıda kesme sakın

seri seri yaz panpa finallere çalışıyoruz