halim yok

K s h r g s... U y g b s g h... U l ş b. N y k b b? i b u e i b u.

uyandım yokluğuna günaydınsız bi sabaha günaydınsız bir bana
istesem de değişemem ki ben ne yapsam boş ben buyum

... Gece bitti. Ben hâlâ aynı yerdeyim.

Hiç ..

uyandım yokluğuna günaydınsız bi sabaha günaydınsız bir bana
istesem de değişemem ki ben ne yapsam boş ben buyum

Peyk şarkısı

yok dıbına koyayım, yok..

kimse okumuyo ne güzel lan. işte özgürlük bu amk. istediğim gibi içimi dökebiliyorum

herkes elime bir fırsat geçse yapabilirimin peşinde. ömrümüz ah bende de olsa demekle geçiyo.ama halihazırda bizde olanı bilmiyoruz. başucumuzdakini göremiyoruz. gökyüzüne bakamayan domuzlarız, birbirimize bakmasını bilmiyoruz. ölçüsüsüz.arzularımızın bir ölçüsü yok. mutlu olmak için başarılı olmak istediğimizi sözlüyoruz ama başarılı olmak için mutsuz oluyoruz. önceliklerimizi kendimiz belirleyemiyoruz ve birbirimizi kumdan kalelere hapsediyoruz.bir tekmeyle yıkılacak aslında kale ama değişimden korkuyoruz. küçümsenmekten korkuyoruz. saçma değer yargılarından korkuyoruz. beğenilmemekten korkuyoruz. beğenilmezsek yılıyoruz.ve işin en kötüsü düzeni de biz devam ettiriyoruz.bu koku bizden yükseliyo. ihtiyaçlar arzuları değil arzular ihtiyaçları doğuruyo. kıytırık kahvelere bi dünya para döküyoruz. hepsi ne için? beğenilmek için. aslında hepimiz çk gzl çkmssın cnm :P:P lafını duymayı arzuluyoruz. sevmeyi aşk tesadüfler sever filmindeki gibi falan mı sanıyorsunuz. hatırlayın çocuk büyüdüğünde kızın nasıl dibinin düştüğünü. halbuki çocuk aynı çocuk ama etiket değişti bir kere işte. artık o çok ciksi bir kere taam mı. işin özü yaşadıkça takunu çıkarıyoruz

hiç bir şeye arzu duymuyorum. aynadaki aksimden bile nefret ediyorum. insanlardan da.ama aynı zamanda onları çok seviyorum.siz hiç bir şeyi severken aynı zamanda ondan nefret ettiniz mi?eminim etmişsinizdir. sandığınız kadar farklı değiliz birbirimizden.sen ben o beğenmediğin kezban nefret ettiğin bütün o insanlar dağ taş sıçan hamam böceği başlangıçta aynı nohut tanesi büyüklüğündeki kütlenin içindeydik. evren genişlemeye devam ediyor. mutluluğumuz ya da mutsuzluğumuz da.dünya büyük bir yer. dünya güzel bir yer.ama bu betonlarla ve onların içine boğulmuş insanlarla değil. yakaladığı geyiği 5-6 kişilik gruplarla yiyen aslanlarla güel ama sizinle değil. çünkü o öldürmek zorunda ve bununla başa çıkabilecek yetilere sahip değil.ama biz öyle değiliz.biz hepçiliz.ama hepçil değiliz aslında. sadece kendimizi düşünüyoruz.ve yediğimiz ekmek değil birbirimiziz